Μπορεί να είναι η έρευνα άλλοθι για την κατοχή παρανόμου πορνογραφικού υλικού;

Τα ηθικά όρια της έρευνας και η δεοντολογία της (συν-)γραφής Facebook Twitter
Ο ερευνητής θα χρειαστεί κάποιες φορές να περιορίσει τους ερευνητικούς στόχους του προκειμένου να προστατεύσει από ενδεχόμενη έκθεση σε κινδύνους τα υποκείμενα της έρευνάς του.
0

ΗΤΑΝ 2009 ΟΤΑΝ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ ΤΟ ΦΙΛΜ με τίτλο «Μαύρο πάνω σε λευκό: Ένα οδοιπορικό στη Γερμανία των ναζί», συμπαραγωγής της Δυτικογερμανικής Ραδιοφωνίας και του ARTE. Το φιλμ στηριζόταν σε ένα συγκαλυμμένο (undercover) ρεπορτάζ του διάσημου συγγραφέα και δημοσιογράφου Günter Wallraff.

Ο Wallraff έχει τιμηθεί πολλές φορές για το έργο του, μεταξύ άλλων για τη γενναία στάση ανοιχτής διαμαρτυρίας εναντίον του χουντικού καθεστώτος στην Ελλάδα τον Μάιο του 1974, πράξη για την οποία είχε φυλακιστεί από την απριλιανή χούντα.

Στο φιλμ, είχε μεταμορφωθεί σε έναν μαύρο μετανάστη από τη Σομαλία που επί μήνες διέσχιζε τη Γερμανία, συλλέγοντας εμπειρίες ξενοφοβίας και ρατσισμού στην επαφή του με νεοναζιστές, χούλιγκαν αλλά και καθημερινούς ανθρώπους διαφορετικών κοινωνικών χαρακτηριστικών και στάτους, όπως και με θεσμούς της τοπικής διοίκησης και της αστυνομίας.

Έχοντας τη βοήθεια μιας ομάδας επαγγελματιών, από make-up artists μέχρι τεχνικούς και βοηθούς που είχαν συγκεκριμένους ρόλους σε αυτό το σκηνοθετημένο οδοιπορικό, το φιλμ κατέγραψε στάσεις, εκφράσεις και συμπεριφορές του λευκού γηγενούς πληθυσμού απέναντι σε έναν μαύρο μετανάστη.

Παρότι το φιλμ ήταν αποκαλυπτικό, η συγκαλυμμένη μέθοδος καταγραφής που χρησιμοποιήθηκε αντιμετωπίστηκε με αιχμηρή κριτική. Σοβαρά μέσα ενημέρωσης και άτομα με μεταναστευτικό υπόβαθρο θεώρησαν πως το φιλμ και η τεχνική Wallraff, αντί να αποτυπώνουν τον ρατσισμό και την ξενοφοβία, αναδεικνύουν σκηνοθετημένες πτυχές τους αναπαράγοντας τα ίδια μοτίβα προκαταλήψεων μέσα στα οποία διακρίσεις απέναντι στον οιονδήποτε άλλο, από τον μετανάστη μέχρι τον γηγενή διευκολύνονται να αναδειχθούν.

Η εισαγωγή στον δημόσιο διάλογο, λοιπόν, μιας τέτοιας επιχειρηματολογίας καθιστά αναγκαία τη συζήτηση για την καλύτερη τήρηση των πρωτοκόλλων που διέπουν την έρευνα.

Πώς όμως φθάνει κανείς στην παραγωγή πρωτογενούς υλικού προκειμένου να αποτυπώσει, μελετήσει ή/και παρουσιάσει δημόσια ένα θέμα; Μέχρι πού και με ποια μέσα μπορεί να διεισδύσει σε περιοχές του ερευνητικού του ενδιαφέροντος ένας/μια επιστήμονας, δημοσιογράφος ή συγγραφέας;

Το ερώτημα επικαιροποιήθηκε στην ελληνική δημοσιότητα με την υπόθεση γνωστού συγγραφέα παιδικών βιβλίων ο οποίος έχει προφυλακιστεί για κατοχή αρχείων παιδικής πορνογραφίας που εντοπίστηκαν στον ηλεκτρονικό υπολογιστή του. Παρά το σοκ που έχει προκληθεί και το οποίο αυτονοήτως συμμερίζομαι όσον αφορά το ενδεχόμενο μια τέτοια πράξη να έχει πράγματι συντελεστεί, δεν θα ήθελα να υπαινιχθώ οτιδήποτε αφορά το ποινικό σκέλος της δικαστικής υπόθεσης.

Σε ό,τι αφορά, όμως, τον ισχυρισμό του συγγραφέα ότι «το υλικό που βρέθηκε και κατασχέθηκε στον σκληρό δίσκο (του υπολογιστή του) αποτελεί πρώτη ύλη για βιβλίο» του που είναι υπό συγγραφή και έχει ως θέμα του «το Internet, τους κινδύνους που εγκυμονεί υπό το πρίσμα της σεξουαλικής κακοποίησης και εκμετάλλευσης των ανηλίκων», είναι ένα θέμα που δεν χρειάζεται να προηγηθεί κάποια δικαστική απόφαση για να μας προβληματίσει.

Προσωπικά, συγκλονίζομαι από το ότι θα μπορούσε να εκληφθεί ως άλλοθι η κατοχή ενός τέτοιου παράνομου υλικού, εφόσον αποδεικνυόταν ότι αυτό θα χρησιμοποιούνταν ως βάση για την κατανόηση ενός τόσο σκληρού και διαστροφικού φαινομένου.

Και μόνο η εισαγωγή στον δημόσιο διάλογο, λοιπόν, μιας τέτοιας επιχειρηματολογίας καθιστά αναγκαία τη συζήτηση για την καλύτερη τήρηση των πρωτοκόλλων που διέπουν την έρευνα, είτε αυτή γίνεται για αμιγώς επιστημονικούς είτε για ευρύτερους συγγραφικούς, δημοσιογραφικούς κ.ά. σκοπούς. 

Εκκινώντας από το ζήτημα της επικαιρότητας που αφορά τη χρήση υλικού παιδικής πορνογραφίας έστω για συγγραφικούς λόγους, είναι σημαντικό να είμαστε απόλυτα αυστηροί στον κανόνα δεοντολογίας και ηθικής, ότι δηλαδή ορισμένα είδη έρευνας, πρωτίστως εκείνα που αφορούν παιδιά, «απαιτούν ειδική μέριμνα» (Alan Bryman), κάτι που πολύ πιθανόν να περιορίζει το τι και με ποια μέσα μπορεί να ερευνηθεί ένα θέμα που αγγίζει την ανηλικότητα.

Μπορεί κάποιος να θέλει να μελετήσει συμπεριφορές που προκαλούν κοινωνική ή και προσωπική απαξία, ωστόσο αυτό δεν πρέπει να χαλαρώνει τα δικά του κριτήρια τόσο όσον αφορά το πώς θα χειριστεί τους ανθρώπους που μελετά όσο και το πώς θα προσεγγίσει το υπό μελέτη φαινόμενο.

Η μη πρόκληση άμεσης ή έμμεσης βλάβης στους ανθρώπους στους οποίους εστιάζει η έρευνα, η ενήμερη συγκατάθεσή τους όσον αφορά το περιεχόμενο της έρευνας και η μη παραπλάνησή τους εφόσον θα χρειαστεί να εισφέρουν (π.χ. με συνεντεύξεις), η σχολαστική διαφύλαξη της ιδιωτικότητας των υποκειμένων στα οποία η έρευνα εστιάζει, αποτελούν θεμελιώδεις κανόνες που οφείλει να τηρεί οποιοσδήποτε ιδιώτης εμπλακεί σε μια κάποια ερευνητική διαδικασία.

Η χρήση συγκαλυμμένων ερευνητικών μεθόδων, όπως και μεθόδων που παρακάμπτουν τα αναγνωρισμένα στάδια μιας ερευνητικής διαδικασίας, παραβιάζουν την ηθική και τη δεοντολογία της έρευνας, υπονομεύοντας το ίδιο το ερευνητικό αποτέλεσμα.

Ο ερευνητής θα χρειαστεί κάποιες φορές να περιορίσει τους ερευνητικούς στόχους του προκειμένου να προστατεύσει από ενδεχόμενη έκθεση σε κινδύνους τα υποκείμενα της έρευνάς του. Πλέον, η επιστημονική έρευνα έχει θωρακιστεί αρκετά, ενώ τόσο η χρηματοδότησή της όσο και η δημοσίευση των ερευνητικών ευρημάτων ελέγχονται αυστηρά για την πιστή τήρηση των κανόνων ηθικής και δεοντολογίας.

Βέβαια, ο χώρος του διαδικτύου από τον οποίο αντλούνται δεδομένα εγκυμονεί νέους κινδύνους και οδηγεί σε παραβίαση καθιερωμένων κανόνων. Η τήρησή τους είναι ούτως ή άλλως χαλαρότερη σε άλλες περιοχές της γραπτής και πνευματικής έκφρασης, στις οποίες πραγματοποιείται τυπικά ή άτυπα κάποιο είδος ερευνητικής διαδικασίας.

Συνολικά ο εκδοτικός χώρος στην Ελλάδα θα πρέπει να υιοθετήσει τα σχετικά πρωτόκολλα ηθικής και δεοντολογίας με τρόπο που να τα καθιστούν ουσιαστικά κριτήρια και προϋποθέσεις για την ολοκλήρωση του εκδοτικού προϊόντος και sine qua non για την πρότασή του στο αναγνωστικό κοινό.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

To νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Κοινωνική κατοικία: Μπορεί το παράδειγμα της La Borda να εφαρμοστεί στην Αθήνα;

Συνεταιριστική κατοικία / Μπορούμε να αντιγράψουμε τη Βαρκελώνη και να λύσουμε το στεγαστικό;

Ενώ στην Ευρώπη παρατηρείται αναζωπύρωση των συνεταιριστικών στεγαστικών κινημάτων, στην Ελλάδα, ειδικά στην Αθήνα, η στεγαστική κρίση οξύνεται. Το παράδειγμα της La Borda στη Βαρκελώνη θα μπορούσε να δώσει τη λύση, χρειάζεται όμως πολιτική βούληση.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας»

Βασιλική Σιούτη / Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας

Η κυβέρνηση αξιοποίησε τη ρύθμιση για τη φύλαξη του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη για να αλλάξει την πολιτική ατζέντα και να ενισχύσει την απήχησή της στο συντηρητικό κοινό, παρά τις διαφοροποιήσεις ακόμη και μέσα στην κυβερνητική παράταξη.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

Οπτική Γωνία / Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

«Ό,τι όμως και αν υπήρξε ο Διονύσης Σαββόπουλος, είχε τη δόνηση, τον λοξό τόνο, μια διάθεση μεταμόρφωσης και γιορτής. Επέστρεφε σε μια πάμφωτη αυλή, περιμένοντας τους φίλους, το νόημα της συνάθροισης».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
ΕΠΕΞ Στην εποχή του Οφθαλμού

Ιλεκτρίσιτυ / Στην εποχή του Οφθαλμού

Οι κρίσεις ευνοούν την εξουσία, διατηρώντας ένα επίπεδο φόβου μες στην κοινωνία, νομιμοποιώντας μέτρα που ανακουφίζουν τον φόβο αυξάνοντας τον έλεγχο, και δημιουργώντας ευκαιρίες για τη διοχέτευση του κεφαλαίου.
ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗΣ
Μετά τα ερείπια της Γάζας: ποιος μπορεί να χτίσει ξανά την ελπίδα;;

Οπτική Γωνία / Η Γάζα μετά τον πόλεμο: Υπάρχει ελπίδα;

Η καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ και μέλος του Κέντρου Ερευνών για το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο, Μαρία Γαβουνέλη, αναλύει τις προκλήσεις της ανοικοδόμησης, τον ρόλο της Ευρώπης και της Ελλάδας και το αβέβαιο μέλλον μιας λύσης δύο κρατών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Ακροβατώντας / Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Οι μοναχικοί θάνατοι ηλικιωμένων ανθρώπων είναι ένα φαινόμενο που ολοένα εντείνεται και στη χώρα μας, όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ας μπει στον δημόσιο διάλογο, μήπως πειστούν οι αρμόδιοι ότι πρόκειται για ένα σοβαρό θέμα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Ρεπορτάζ / Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Η προκήρυξη διαγωνισμών για την εκπόνηση μελετών που αφορούν τη χρήση της ιστορικής σιδηροδρομικής γραμμής Πελοποννήσου ως ποδηλατοδρόμου έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις. Διατυπώνονται σοβαρές επιφυλάξεις για την οριστική απώλεια μιας εμβληματικής υποδομής με υψηλή ιστορική, τουριστική και συγκοινωνιακή αξία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οπτική Γωνία / Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν ξανά τη φθορά εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα, με κυβέρνηση και αντιπολίτευση να δείχνουν ανήμπορες να ανατρέψουν το κλίμα απαξίωσης, όπως και οι νέοι παίκτες – που είναι παλιοί. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Υγεία / «Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Δημήτρης Δασκαλάκης: Ο διακεκριμένος ελληνικής καταγωγής λοιμωξιολόγος, που παραιτήθηκε πρόσφατα από επιτελική θέση  καταγγέλλοντας το υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ για εξωθεσμικές πιέσεις και αντιεπιστημονικές πρακτικές, μιλά για την απόφασή του, τη δημόσια υγεία στην Αμερική, τον Covid, τον HIV αλλά και την αφύπνιση του επικίνδυνου «ιού» του φασισμού.   
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Ρεπορτάζ / Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Πάνω από 312.000 θανατώσεις ζώων, φόβοι για lockdown και απειλή για μείωση των εξαγωγών του εθνικού προϊόντος μας εξαιτίας της ευλογιάς των προβάτων. Εμβολιασμός ή εκρίζωση του ιού; Ειδικοί μιλούν στη LiFO για το τι διακυβεύεται πραγματικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Social Media / Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Kαθορίζει την εικόνα μας, τη διάθεσή μας, τα οικονομικά μας, καθορίζει τον τρόπο που ζούμε. Θα έλεγε κανείς πως, μετά την έλευσή του, μια πετυχημένη selfie, σαν την περίφημη selfie των Oscar του 2014, αλλάζει τον μικρόκοσμο που ζούμε. Ο Χαράλαμπος Τσέκερης, κύριος ερευνητής ΕΚΚΕ και πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής & Τεχνοηθικής, αναλύει το φαινόμενο Instagram.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Οπτική Γωνία / Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Το κόστος ζωής, η ανισότητα, η διαφθορά, ο νεποτισμός, η βιαιότητα των δυνάμεων καταστολής: αυτά είναι τα ζητήματα που απασχολούν τα κινήματα της Γενιάς Ζ και όχι τόσο τα memes ή τα καρτούν.
THE LIFO TEAM