Μια άλλη Ελλάδα

Μια άλλη Ελλάδα… Facebook Twitter
Στο 53ο Φεστιβάλ Βιβλίου στο Πεδίον του Άρεως πολλές εκατοντάδες άνθρωποι είχαν κατακλύσει τους χώρους της έκθεσης.
0


ΤΗΝ ΠΕΡΑΣΜΕΝΗ ΚΥΡΙΑΚΗ προσπάθησα να παρακολουθήσω κάποια από τα όσα συμβαίνουν γύρω από αυτό που λέγεται πολιτική ζωή της χώρας. Στην επικαιρότητα κυριαρχούσαν πολλά πολιτικά αλλά κυρίως παραπολιτικά θέματα, όπως συνήθως συμβαίνει. Όπως επίσης συμβαίνει να μην εστιάζουμε στην απουσία μιας συγκροτημένης πολιτικής αλλά στις ανόητες ατάκες ενός υπουργού, γενικά ενός πολιτικού που τις λέει στην τηλεόραση για να κάνει θόρυβο. Πολλές δηλώσεις εντυπωσιασμού, απουσία πολιτικής και ουσιαστικού διαλόγου, μεγάλες δόσεις λαϊκισμού και δημαγωγίας, αντιπαραθέσεις χωρίς ουσία, ευτελισμός ιδεών.

Ο πρωθυπουργός είχε ήδη εξαγγείλει με τον κλασικό παλαιοκομματικό τρόπο οικονομικά μέτρα από το βήμα της ΔΕΘ, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να περιορίσει τις εκλογικές απώλειες του κόμματός του, που όλες οι δημοσκοπήσεις συμφωνούν ότι βρίσκεται σε ιστορικά χαμηλά ποσοστά συγκριτικά με τον χρόνο παραμονής του στην εξουσία. Έκτος χρόνος σε αυτήν, με εσάνς πολλών σκανδάλων να πλανιέται στην ατμόσφαιρα και ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας να βιώνει εξαιρετικά δύσκολες οικονομικές συνθήκες, και απλώς έδωσε έναν σωρό υποσχέσεις, ακολουθώντας μια αδιέξοδη επιδοματική πολιτική.

Σκεφτόμουν πως αν κάποιος που δεν ζει στη χώρα μας την επισκεπτόταν και είχε όλες αυτές τις προσλαμβάνουσες θα έφτανε στο σχεδόν ασφαλές συμπέρασμα ότι η χώρα αυτή βρίσκεται σε παρακμή σε πολλά επίπεδα: δικαιοσύνης, πολιτικό, κοινωνικό, σχεδόν σε όλα.

Την ίδια στιγμή, τα μέσα ενημέρωσης αλλά και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (όπου η τοξικότητα περισσεύει) συνέχιζαν για πολλοστή μέρα να βάζουν στοιχήματα για το κατά πόσο είναι πιθανό να κάνει κόμμα ο Αλέξης Τσίπρας, για το πολιτικό και ιδεολογικό στίγμα που αυτό θα έχει, το οποίο, με βάση όσα έχει πει ως τώρα ο πρώην πρωθυπουργός, είναι εξαιρετικά νεφελώδες, αλλά και για τα ονόματα που μπορεί να το στελεχώσουν· όλα αυτά με όρους παραπολιτικής και ένα είδος πολιτικού κουτσομπολιού το οποίο τροφοδοτεί και ο ίδιος ο πρώην πρωθυπουργός.

Όλα αυτά εκείνη την ημέρα έμοιαζαν με μια βαρετή επανάληψη όσων συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια, ένα θλιβερό και μίζερο πολιτικό σκηνικό με μονομάχους, κυρίαρχους, εξουσιαστές, λαϊκιστές, μεσσίες, ακροδεξιούς, ημιπαράφρονες και διάφορους άλλους πολιτικούς πρόθυμους να μας βγάλουν από τα αδιέξοδα στα οποία βρίσκονται η κοινωνία αλλά και η χώρα σε πολλά επίπεδα. Το σκηνικό συμπληρωνόταν από νέες πτυχές των οικονομικών σκανδάλων που αφορούν τον ΟΠΕΚΕΠΕ, νέες αποκαλύψεις για απίθανους τύπους που βρέθηκαν να ροκανίζουν κοινοτικά κονδύλια τα οποία στερήθηκαν κάποιοι ώστε να γίνουν αυτοί ζάπλουτοι. Νέα ερωτήματα και επιπλέον αμφιβολίες για το αν ποτέ θα αποδοθεί δικαιοσύνη, ανάλογες με αυτές που προκύπτουν για τη δικαστική τύχη του άλλου μεγάλου σκανδάλου, αυτού των Τεμπών, με τη δικαιολογημένη κοινωνική απαίτηση κάποιοι επιτέλους να πληρώσουν, η οποία οδηγεί ακόμα χιλιάδες ανθρώπους στους δρόμους.

Φυσικά δεν θα μπορούσαν να απουσιάζουν εκείνη την ημέρα, όπως και κάθε μέρα, τα μικρά ή λίγο μεγαλύτερα εγκλήματα και γενικά τα γεγονότα μικρής σημασίας που καταγράφουν τα αστυνομικά δελτία, τα οποία με τη βοήθεια ιδιαίτερα των τηλεοπτικών σταθμών μεγεθύνονται, δραματοποιούνται θεαματικά και αποκτούν μεγάλες διαστάσεις, μεγαλύτερες απ’ όσες θα τους άξιζε· η κοινωνία μοιάζει να κυριαρχείται από αυτά, κάτι που στην πραγματικότητα δεν ισχύει, απλώς ενισχύουν τους φόβους της.

Σκεφτόμουν πως αν κάποιος που δεν ζει στη χώρα μας την επισκεπτόταν και είχε όλες αυτές τις προσλαμβάνουσες θα έφτανε στο σχεδόν ασφαλές συμπέρασμα ότι η χώρα αυτή βρίσκεται σε παρακμή σε πολλά επίπεδα: δικαιοσύνης, πολιτικό, κοινωνικό, σχεδόν σε όλα. Και αυτό, σε έναν βαθμό τουλάχιστον, πράγματι συμβαίνει. Αλλά αφορά την κοινωνία στο σύνολό της;

Την ίδια Κυριακή που κυριαρχούσε αυτή η εικόνα της γενικευμένης παρακμής, σε μια γωνιά της πρωτεύουσας συνέβαινε κάτι εξαιρετικά ενδιαφέρον. Στο 53ο Φεστιβάλ Βιβλίου στο Πεδίον του Άρεως πολλές εκατοντάδες άνθρωποι είχαν κατακλύσει τους χώρους της έκθεσης: άλλοι, περισσότερο ψαγμένοι, γνώριζαν τι θα αγοράσουν, άλλοι, λιγότερο, ρωτούσαν τους υπεύθυνους των εκδοτικών οίκων για τα βιβλία που βρίσκονταν στους πάγκους. Το πιο εντυπωσιακό ήταν το πλήθος αλλά και το ότι δεν ήταν εύκολο να προσδιορίσεις τον μέσο όρο ηλικίας· αν μπορεί κανείς να βγάλει ένα ασφαλές συμπέρασμα βλέποντας τις εικόνες, υπήρχαν άνθρωποι όλων των ηλικιών και κάθε κοινωνικής τάξης.

Οι εικόνες αυτές από το φεστιβάλ έμοιαζε να σου φωνάζουν ότι κάπου υπάρχει μια άλλη Ελλάδα, η οποία δεν περιορίζεται στη μιζέρια, αναζητεί διεξόδους, ψάχνεται, προβληματίζεται και σκέφτεται, κυρίως σκέφτεται. Έχω την εντύπωση πως ένα μεγάλο κομμάτι της προέρχεται από εκείνο το τεράστιο ποσοστό αποχής που σημειώθηκε στην τελευταία εκλογική αναμέτρηση, για το οποίο δεν μιλάμε συχνά και αφορά ανθρώπους απογοητευμένους, που δεν βρήκαν εκπροσώπηση ανάμεσα στις προτάσεις από τις οποίες είχαν να επιλέξουν, αλλά δεν είναι αδιάφοροι, κυνικοί, αρνητές της πολιτικής. Μια Ελλάδα που τη συναντάς και σε άλλους χώρους, σε πολλές συζητήσεις, σε διαφορετικά επίπεδα. Αναρωτιέμαι αν θα βρει κάποτε εκπροσώπηση…

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Με αντιπολίτευση την ακρίβεια 

Οπτική Γωνία / Με αντιπολίτευση την ακρίβεια 

Ο πρωθυπουργός, με τα μέτρα που εξήγγειλε, έδωσε το καθαρό στίγμα της φιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής του, αφήνοντας το πεδίο ανοιχτό για μια πιο αριστερή αντιπολίτευση, της οποίας οι προτάσεις αναμένονται.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Τι κομίζει ο Αλέξης Τσίπρας;

Οπτική Γωνία / Τι κομίζει ο Αλέξης Τσίπρας;

Προβάλλοντας πλέον έναν ήπιο «κριτικο-μνημονιακό» τόνο, ο Αλέξης Τσίπρας καταλήγει σε ένα πενιχρό σχήμα: τη διαμάχη μεταξύ της αναπτυξιακής Ελλάδας και της κλεπτοκρατίας, την αντίθεση έντιμης-παραγωγικής χώρας με μια μικρή μερίδα διεφθαρμένων και τις προσβάσεις τους στο κράτος.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Στέλιος Νέστωρ: «Ό,τι έκανα, δεν το έκανα για να ρίξω τη δικτατορία αλλά γιατί ντρεπόμουνα» 

Θεσσαλονίκη / Στέλιος Νέστωρ: «Δεν ήμουν από αυτούς που κάθονται σπίτι τους, βγάζουν λεφτά, τρώνε και πίνουνε» 

Μια πολιτική φυσιογνωμία που έδινε πάντα ηχηρό «παρών» στα πολιτικά και πολιτιστικά πράγματα της Θεσσαλονίκης. Μιλώντας στη LiFO, ζωντανεύει ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας της πόλης, από την Κατοχή και τη χούντα μέχρι την ίδρυση του Μεγάρου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Κοινωνική κατοικία: Μπορεί το παράδειγμα της La Borda να εφαρμοστεί στην Αθήνα;

Συνεταιριστική κατοικία / Μπορούμε να αντιγράψουμε τη Βαρκελώνη και να λύσουμε το στεγαστικό;

Ενώ στην Ευρώπη παρατηρείται αναζωπύρωση των συνεταιριστικών στεγαστικών κινημάτων, στην Ελλάδα, ειδικά στην Αθήνα, η στεγαστική κρίση οξύνεται. Το παράδειγμα της La Borda στη Βαρκελώνη θα μπορούσε να δώσει τη λύση, χρειάζεται όμως πολιτική βούληση.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας»

Βασιλική Σιούτη / Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας

Η κυβέρνηση αξιοποίησε τη ρύθμιση για τη φύλαξη του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη για να αλλάξει την πολιτική ατζέντα και να ενισχύσει την απήχησή της στο συντηρητικό κοινό, παρά τις διαφοροποιήσεις ακόμη και μέσα στην κυβερνητική παράταξη.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

Οπτική Γωνία / Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

«Ό,τι όμως και αν υπήρξε ο Διονύσης Σαββόπουλος, είχε τη δόνηση, τον λοξό τόνο, μια διάθεση μεταμόρφωσης και γιορτής. Επέστρεφε σε μια πάμφωτη αυλή, περιμένοντας τους φίλους, το νόημα της συνάθροισης».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
ΕΠΕΞ Στην εποχή του Οφθαλμού

Ιλεκτρίσιτυ / Στην εποχή του Οφθαλμού

Οι κρίσεις ευνοούν την εξουσία, διατηρώντας ένα επίπεδο φόβου μες στην κοινωνία, νομιμοποιώντας μέτρα που ανακουφίζουν τον φόβο αυξάνοντας τον έλεγχο, και δημιουργώντας ευκαιρίες για τη διοχέτευση του κεφαλαίου.
ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗΣ
Μετά τα ερείπια της Γάζας: ποιος μπορεί να χτίσει ξανά την ελπίδα;;

Οπτική Γωνία / Η Γάζα μετά τον πόλεμο: Υπάρχει ελπίδα;

Η καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ και μέλος του Κέντρου Ερευνών για το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο, Μαρία Γαβουνέλη, αναλύει τις προκλήσεις της ανοικοδόμησης, τον ρόλο της Ευρώπης και της Ελλάδας και το αβέβαιο μέλλον μιας λύσης δύο κρατών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Ακροβατώντας / Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Οι μοναχικοί θάνατοι ηλικιωμένων ανθρώπων είναι ένα φαινόμενο που ολοένα εντείνεται και στη χώρα μας, όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ας μπει στον δημόσιο διάλογο, μήπως πειστούν οι αρμόδιοι ότι πρόκειται για ένα σοβαρό θέμα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Ρεπορτάζ / Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Η προκήρυξη διαγωνισμών για την εκπόνηση μελετών που αφορούν τη χρήση της ιστορικής σιδηροδρομικής γραμμής Πελοποννήσου ως ποδηλατοδρόμου έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις. Διατυπώνονται σοβαρές επιφυλάξεις για την οριστική απώλεια μιας εμβληματικής υποδομής με υψηλή ιστορική, τουριστική και συγκοινωνιακή αξία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οπτική Γωνία / Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν ξανά τη φθορά εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα, με κυβέρνηση και αντιπολίτευση να δείχνουν ανήμπορες να ανατρέψουν το κλίμα απαξίωσης, όπως και οι νέοι παίκτες – που είναι παλιοί. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Υγεία / «Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Δημήτρης Δασκαλάκης: Ο διακεκριμένος ελληνικής καταγωγής λοιμωξιολόγος, που παραιτήθηκε πρόσφατα από επιτελική θέση  καταγγέλλοντας το υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ για εξωθεσμικές πιέσεις και αντιεπιστημονικές πρακτικές, μιλά για την απόφασή του, τη δημόσια υγεία στην Αμερική, τον Covid, τον HIV αλλά και την αφύπνιση του επικίνδυνου «ιού» του φασισμού.   
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Ρεπορτάζ / Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Πάνω από 312.000 θανατώσεις ζώων, φόβοι για lockdown και απειλή για μείωση των εξαγωγών του εθνικού προϊόντος μας εξαιτίας της ευλογιάς των προβάτων. Εμβολιασμός ή εκρίζωση του ιού; Ειδικοί μιλούν στη LiFO για το τι διακυβεύεται πραγματικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Social Media / Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Kαθορίζει την εικόνα μας, τη διάθεσή μας, τα οικονομικά μας, καθορίζει τον τρόπο που ζούμε. Θα έλεγε κανείς πως, μετά την έλευσή του, μια πετυχημένη selfie, σαν την περίφημη selfie των Oscar του 2014, αλλάζει τον μικρόκοσμο που ζούμε. Ο Χαράλαμπος Τσέκερης, κύριος ερευνητής ΕΚΚΕ και πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής & Τεχνοηθικής, αναλύει το φαινόμενο Instagram.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ