Καλημέρα, θλίψη

Καλημέρα, θλίψη Facebook Twitter
Με πάνω από 20.000 νεκρούς και συνεχώς αυξανόμενους αριθμούς, σύντομα δεν θα υπάρχει οικογένεια στην Ελλάδα που να μην έχει χάσει κάποιο συγγενικό ή φιλικό πρόσωπο από τον κορωνοϊό.
0

ΜΙΑ ΠΡΟΣΦΑΤΗ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗ της Market Research Company Hellas κατέγραψε τα συναισθήματα που οι ερωτηθέντες δήλωσαν ότι τους εκφράζουν σε σχέση με το παρόν και το μέλλον. Δεν είναι παράξενο ότι προηγούνται ο φόβος (47,5%) και η οργή (43,7%), συναισθήματα που σταθερά κυριαρχούν από την εποχή της κρίσης. Ότι το 10,6% αισθάνεται περηφάνια ίσως μπορεί να αποδοθεί στους εορτασμούς για το επετειακό έτος του 1821. Είναι ενδιαφέρον ότι η ελπίδα (35,3%) προηγείται ελάχιστα της ντροπής (34,2%). Και σε πείσμα του πολιτικού λόγου της κυβέρνησης, το 60% των ερωτηθέντων πιστεύει ότι η κατάσταση είναι άσχημη και δεν θα βελτιωθεί άμεσα.

Γιατί όμως απουσιάζουν η θλίψη, ο πόνος, το πένθος; Ποτέ στη μεταπολεμική Ελλάδα δεν έχασαν τη ζωή τους σε μια διετία τόσο πολλοί άνθρωποι από μία μόνο αιτία (και δεν υπολογίζω βέβαια θανάτους από τα συνήθη παθολογικά αίτια). Με πάνω από 20.000 νεκρούς και συνεχώς αυξανόμενους αριθμούς, σύντομα δεν θα υπάρχει οικογένεια στην Ελλάδα που να μην έχει χάσει κάποιο συγγενικό ή φιλικό πρόσωπο από τον κορωνοϊό. Κι όμως, δεν είναι η θλίψη το συναίσθημα που οι νεοέλληνες ομολογούν ότι χαρακτηρίζει την κατάστασή τους.

Αυτό που οι μεσογειακοί Έλληνες αρνούνται να ομολογήσουν, το εκφράζει μια συγκινητική διαφήμιση των ψυχρών Γερμανών (της εταιρείας Penny). Ένας έφηβος βρίσκει άγρυπνη τη μητέρα του στην κουζίνα και τη ρωτά τι θα ήθελε για τα Χριστούγεννα. Του απαντά με έναν κατάλογο όλων των εμπειριών που ο γιος της και η ίδια, ως μητέρα, έχασαν λόγω της πανδημίας. «Θα ήθελα να μη μένεις όλο στο σπίτι, αλλά να ξεπορτίζεις και να μην ξέρω πού βρίσκεσαι. Θα ήθελα να αναγκαστεί ο μπαμπάς να σε μαζέψει επειδή παραήπιες. Θα ήθελα να κάνεις κοπάνα από το σχολείο, γιατί θεωρείς όλα τα άλλα πιο σημαντικά και γράφεις τη γνώμη μου στα παλιά σου τα παπούτσια. Θα ήθελα να κάνεις κρυφά ένα πάρτι και να πεις επιτέλους σε εκείνο το κορίτσι ότι το αγαπάς και να σου ραγίσει την καρδιά. Θα ήθελα να σηκωθείς να φύγεις. Θα ήθελα απλά να πάρεις πίσω τα νιάτα σου».

Σε πείσμα του διχαστικού πολιτικού λόγου που κυριαρχεί, αυτό που μας ενώνει είναι το πένθος για δυο χρόνια χαμένα· χαμένα για τους νέους που στερήθηκαν την άτακτη ανεξαρτησία που προσιδιάζει στην ηλικία τους· χαμένα για τους ηλικιωμένους που στερήθηκαν την οικογενειακή θαλπωρή που δικαιούνται.

Σύμφωνα με την ψυχολόγο Elizabeth Kübler-Ross, όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με θάνατο αγαπημένου προσώπου ή κάποια άλλη συμφορά ή απώλεια, περνάμε από πέντε στάδια πένθους: άρνηση, οργή, διαπραγμάτευση, κατάθλιψη, αποδοχή. Τα στάδια αυτά τα παρατήρησε πρώτος ο Θουκυδίδης (8.1.1-2) στην περιγραφή των αντιδράσεων των Αθηναίων όταν έφτασε η είδηση για τη στρατιωτική πανωλεθρία στη Σικελία και τον χαμό του εκστρατευτικού σώματος. Όπως γράφει, για μεγάλο χρονικό διάστημα οι Αθηναίοι αρνούνταν να το πιστέψουν (ἠπίστουν). Στη συνέχεια έστρεψαν την οργή τους σε όσους τους είχαν παρακινήσει στην εκστρατεία (χαλεποὶ ἦσαν, ὠργίζοντο). Ακολούθησαν ο τρόμος (φόβος, κατάπληξις), η θλίψη (ἐλύπει, ἐβαρύνοντο) και η απελπισία (ἀνέλπιστοι). Μόνο μετά την αποδοχή της συμφοράς ανασκουμπώθηκαν και συνέχισαν τον πόλεμο για άλλα δέκα χρόνια.

Τους τελευταίους μήνες, ενώ η κυβέρνηση καθυστερεί τα αναγκαία μέτρα για να μη δυσαρεστήσει μερίδες του εκλογικού σώματος και η αντιπολίτευση δεν χάνει ευκαιρία να ρίχνει λάδι στις φωτιές που ανάβει η κυβέρνηση, η πολιτική ρητορική είναι ρητορική άρνησης της πραγματικότητας και αβάσιμων ελπίδων από τους μεν, οργής και φόβου από τους δε. Το 1/3 των Ελλήνων, εκείνοι που δεν είναι πλήρως εμβολιασμένοι, έχουν μείνει στη φάση της άρνησης και του θυμού και οι μισοί Έλληνες διακατέχονται από φόβο. Ωστόσο, όλοι μάλλον βιώνουν ανομολόγητη θλίψη. Σε πείσμα του διχαστικού πολιτικού λόγου που κυριαρχεί, αυτό που μας ενώνει είναι το πένθος για δυο χρόνια χαμένα· χαμένα για τους νέους που στερήθηκαν την άτακτη ανεξαρτησία που προσιδιάζει στην ηλικία τους· χαμένα για τους ηλικιωμένους που στερήθηκαν την οικογενειακή θαλπωρή που δικαιούνται. Το να πενθήσουμε για όλα όσα χάσαμε και χάνουμε, για την καθημερινότητα με τα ευχάριστα και τα δυσάρεστά της, είναι αναγκαίο βήμα για να αντιμετωπίσουμε με ειλικρίνεια, ρεαλισμό και νηφαλιότητα την κατάσταση που έχει δημιουργήσει η πανδημία, αλλά και για να αξιολογήσουμε τις πολιτικές ηγεσίες που δεν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μικροπλαστικά: «Μέχρι και μια ολόκληρη πιστωτική κάρτα καταπίνουμε κάθε εβδομάδα»

Μικροπλαστικά / Μικροπλαστικά: «Μέχρι και μια ολόκληρη πιστωτική κάρτα καταπίνουμε κάθε εβδομάδα»

Είναι μικρά όσο ένας κόκκος ρυζιού και κάθε χρόνο παράγονται εκατομμύρια τόνοι. Ποιες είναι οι εξελίξεις για τη μείωση της μικροπλαστικής ρύπανσης; Τι συμβαίνει στην Ελλάδα; Πώς φτάνουν από το εργοστάσιο στο στομάχι μας;
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Δημήτρης Παρασκευής: «Φέτος, έπειτα από καιρό, ο κορωνοϊός παρουσιάζει έξαρση»

Οπτική Γωνία / «Φέτος, έπειτα από καιρό, ο κορωνοϊός παρουσιάζει έξαρση»

Ο καθηγητής Επιδημιολογίας και Προληπτικής Ιατρικής του ΕΚΠΑ, Δημήτρης Παρασκευής, εξηγεί γιατί κάθε φθινόπωρο αυξάνονται οι ιώσεις του αναπνευστικού, ποια είναι η εικόνα του Covid-19 στην Ελλάδα και ποια μέτρα πρέπει να πάρουμε εν όψει του χειμώνα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Στέλιος Νέστωρ: «Ό,τι έκανα, δεν το έκανα για να ρίξω τη δικτατορία αλλά γιατί ντρεπόμουνα» 

Θεσσαλονίκη / Στέλιος Νέστωρ: «Δεν ήμουν από αυτούς που κάθονται σπίτι τους, βγάζουν λεφτά, τρώνε και πίνουνε» 

Μια πολιτική φυσιογνωμία που έδινε πάντα ηχηρό «παρών» στα πολιτικά και πολιτιστικά πράγματα της Θεσσαλονίκης. Μιλώντας στη LiFO, ζωντανεύει ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας της πόλης, από την Κατοχή και τη χούντα μέχρι την ίδρυση του Μεγάρου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Κοινωνική κατοικία: Μπορεί το παράδειγμα της La Borda να εφαρμοστεί στην Αθήνα;

Συνεταιριστική κατοικία / Μπορούμε να αντιγράψουμε τη Βαρκελώνη και να λύσουμε το στεγαστικό;

Ενώ στην Ευρώπη παρατηρείται αναζωπύρωση των συνεταιριστικών στεγαστικών κινημάτων, στην Ελλάδα, ειδικά στην Αθήνα, η στεγαστική κρίση οξύνεται. Το παράδειγμα της La Borda στη Βαρκελώνη θα μπορούσε να δώσει τη λύση, χρειάζεται όμως πολιτική βούληση.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας»

Βασιλική Σιούτη / Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας

Η κυβέρνηση αξιοποίησε τη ρύθμιση για τη φύλαξη του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη για να αλλάξει την πολιτική ατζέντα και να ενισχύσει την απήχησή της στο συντηρητικό κοινό, παρά τις διαφοροποιήσεις ακόμη και μέσα στην κυβερνητική παράταξη.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

Οπτική Γωνία / Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

«Ό,τι όμως και αν υπήρξε ο Διονύσης Σαββόπουλος, είχε τη δόνηση, τον λοξό τόνο, μια διάθεση μεταμόρφωσης και γιορτής. Επέστρεφε σε μια πάμφωτη αυλή, περιμένοντας τους φίλους, το νόημα της συνάθροισης».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
ΕΠΕΞ Στην εποχή του Οφθαλμού

Ιλεκτρίσιτυ / Στην εποχή του Οφθαλμού

Οι κρίσεις ευνοούν την εξουσία, διατηρώντας ένα επίπεδο φόβου μες στην κοινωνία, νομιμοποιώντας μέτρα που ανακουφίζουν τον φόβο αυξάνοντας τον έλεγχο, και δημιουργώντας ευκαιρίες για τη διοχέτευση του κεφαλαίου.
ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗΣ
Μετά τα ερείπια της Γάζας: ποιος μπορεί να χτίσει ξανά την ελπίδα;;

Οπτική Γωνία / Η Γάζα μετά τον πόλεμο: Υπάρχει ελπίδα;

Η καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ και μέλος του Κέντρου Ερευνών για το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο, Μαρία Γαβουνέλη, αναλύει τις προκλήσεις της ανοικοδόμησης, τον ρόλο της Ευρώπης και της Ελλάδας και το αβέβαιο μέλλον μιας λύσης δύο κρατών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Ακροβατώντας / Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Οι μοναχικοί θάνατοι ηλικιωμένων ανθρώπων είναι ένα φαινόμενο που ολοένα εντείνεται και στη χώρα μας, όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ας μπει στον δημόσιο διάλογο, μήπως πειστούν οι αρμόδιοι ότι πρόκειται για ένα σοβαρό θέμα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Ρεπορτάζ / Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Η προκήρυξη διαγωνισμών για την εκπόνηση μελετών που αφορούν τη χρήση της ιστορικής σιδηροδρομικής γραμμής Πελοποννήσου ως ποδηλατοδρόμου έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις. Διατυπώνονται σοβαρές επιφυλάξεις για την οριστική απώλεια μιας εμβληματικής υποδομής με υψηλή ιστορική, τουριστική και συγκοινωνιακή αξία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ