Καλά, εμείς πού ακριβώς κοιτούσαμε;

Καλά, εμείς πού ακριβώς κοιτούσαμε; Facebook Twitter
Ο φόβος για όσα δεν πιστεύουμε στα σοβαρά ότι τελικά θα συμβούν είναι καλοδεχούμενος: λειτουργεί ως υπενθύμιση ότι είμαστε ασφαλείς.
0

«Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΣΠΑΝΙΑ είχε σχέση με τα γεγονότα της ζωής μου», λέει ο κεντρικός ήρωας στο βιβλίο Καναδάς του Ρίτσαρντ Φορντ, ενώ κάνει τον απολογισμό της ζωής του. Ο Φορντ περιγράφει τη συνειδητοποίηση ότι τα πράγματα, καλά ή κακά, έρχονται συχνά από κει που δεν τα περιμένουμε, ενώ εμείς έχουμε το βλέμμα μας εστιασμένο κάπου αλλού. Είναι όλα αυτά τα «καλά, εγώ πού ακριβώς κοιτούσα;», που όλοι, λίγο-πολύ, έχουμε πει στη ζωή μας. 

Το ίδιο συμβαίνει και στον δημόσιο βίο με τις συλλογικές μας φοβίες. Η ατάκα του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη για τη Μακεδονία «σε δέκα χρόνια θα το έχουμε ξεχάσει» έμεινε στην ιστορία όχι μόνο γιατί ήταν αληθινή αλλά γιατί συνόψισε το συλλογικό αίσθημα του τζάμπα και εφήμερου φόβου απέναντι σε κάτι που κατά βάθος γνωρίζαμε πως δεν θα μας συνέβαινε.

Ο φόβος για όσα δεν πιστεύουμε στα σοβαρά ότι τελικά θα συμβούν είναι καλοδεχούμενος: λειτουργεί ως υπενθύμιση ότι είμαστε ασφαλείς. Το νιώθαμε ότι η ισχυρότερη βαλκανική χώρα δεν είχε τίποτε να φοβηθεί από ένα νέο και φτωχό κράτος. Γι’ αυτό και δεν πάψαμε ποτέ να θεωρούμε τους γείτονές μας ανάξιους λόγου: ακόμη και στην κορύφωση του φόβου μας, «κρατίδιο» τους ανεβάζαμε, «κρατίδιο» τους κατεβάζαμε. 

Οι πραγματικοί φόβοι είναι συνήθως οι ανομολόγητοι, αυτοί που δεν ακουμπάμε. Δεν κάνουμε πανηγυρτζίδικα συλλαλητήρια με όσα μάς κόβουν την ανάσα. Αυτά που μας ακινητοποιούν τα παραμερίζουμε σιωπηρά και τελικά ορθώνονται μπροστά μας αξεπέραστα, γιατί δεν έχουμε αναμετρηθεί ποτέ μαζί τους.

Η Ελλάδα των συλλαλητηρίων για τις ταυτότητες και τη Μακεδονία δεν βγήκε ποτέ στον δρόμο τρομαγμένη απέναντι στο ενδεχόμενο της χρεοκοπίας. Βρεθήκαμε ξαφνικά να έχουμε το ίδιο νόμισμα με τους Γερμανούς, νιώσαμε το ύψος κάτω από τα πόδια μας, αλλά ανασηκώσαμε τους ώμους. Η οικονομική κρίση, το μεγαλύτερο χτύπημα στη χώρα από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, μας βρήκε να νομίζουμε ότι είχαμε γίνει ξαφνικά Ολλανδία. «Η αλήθεια σπάνια είχε σχέση με τα γεγονότα της ζωής μας». 

Οι πραγματικοί φόβοι είναι συνήθως οι ανομολόγητοι, αυτοί που δεν ακουμπάμε. Δεν κάνουμε πανηγυρτζίδικα συλλαλητήρια με όσα μάς κόβουν την ανάσα. Αυτά που μας ακινητοποιούν τα παραμερίζουμε σιωπηρά και τελικά ορθώνονται μπροστά μας αξεπέραστα, γιατί δεν έχουμε αναμετρηθεί ποτέ μαζί τους.

Παιχνίδι με τον φόβο και εκ του ασφαλούς μπούλινγκ είναι και το καψόνι που έκανε τώρα ο Μητσοτάκης στον αρχιεπίσκοπο Αμερικής. Του έριξε πόρτα, τη διαφήμισε κιόλας στα μέσα ενημέρωσης, γιατί ο Ελπιδοφόρος πήγε σε εκδήλωση με τον ηγέτη των Τουρκοκυπρίων Ερσίν Τατάρ. Πού είναι το κακό δεν μας είπε κανείς από την κυβέρνηση. 

Η σύγχρονη ιστορία με την Κύπρο είναι γνωστή και γράφτηκε πια: η Ελλάδα και η Κύπρος είχαν υποσχεθεί σε όλους ότι το νησί θα ενωνόταν αν έμπαινε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Κάναμε πίσω, αθετήσαμε τον λόγο μας και εξαπατήσαμε τη διεθνή κοινότητα.

Στο δημοψήφισμα του 2004 οι Τουρκοκύπριοι, στις εκδηλώσεις των οποίων δεν θέλουμε να πηγαίνουμε, είπαν πανηγυρικά «ναι» στην ένωση (65%). Οι Ελληνοκύπριοι, με μελοδραματικό σεγκόντο από την κυβέρνησή τους, είπαν ένα βροντώδες «όχι» (76%). Η ελληνική κυβέρνηση στήριξε το «όχι» διά της απουσίας της.

Ο Ελπιδοφόρος σε τι ακριβώς έφταιξε δηλαδή που ο Καραμανλής, σε ένα από τα πλέον χαρακτηριστικά στιγμιότυπα της σύγχρονης ελληνικής διπλωματίας, δεν έβγαινε από το δωμάτιο στο ξενοδοχείο στην τελική φάση της διαπραγμάτευσης, για να μην κάτσει καμία στραβή και προχωρήσει το σχέδιο Ανάν;

Για να μην πούμε επίσης για το κίνητρο με το οποίο ψήφισαν οι Ελληνοκύπριοι, αφού δεν επέλεξαν επί των τεχνικών όρων του σχεδίου αλλά απαξίωσαν τους Βόρειους γείτονές τους ως υπανάπτυκτους και ξένους προς την κουλτούρα τους ‒ οι νεότερες γενιές μάλιστα καταψήφισαν με ακόμη πιο εντυπωσιακά ποσοστά τη λύση.

Αν οι Ελληνοκύπριοι έχουν αυτήν τη σχέση με το βόρειο κομμάτι του νησιού τους, τι να περιμένουμε από τους Έλληνες, που δεν ξέρουμε καλά καλά πού πέφτει η Λάρνακα ή η Αμμόχωστος; Δεν έχουμε βιωματική σχέση με το νησί, αλλά ξαφνικά είμαστε στα πατώματα με τους όρους επίλυσης του Κυπριακού.

Ας συνεχίσουμε, λοιπόν, να ανταλλάσσουμε τα δωδεκάρια μας στη Εurovision και να κάνουμε άρπα κόλλα face control για το ποιοι πηγαίνουν σε εγκαίνια. Αυτά είναι τα γεγονότα που επιλέγουμε ως σημαίνοντα και η επιλογή μας είναι ένας ευχάριστος αντιπερισπασμός προκειμένου να μην ομολογήσουμε τη δυσάρεστη αλήθεια: η συμβίωση με τους Τουρκοκύπριους δεν είναι στα χαρτιά των Ελληνοκυπρίων, αντιθέτως η διχοτόμηση είναι προτιμότερη, γι’ αυτό και εδραιώνεται χρόνο με τον χρόνο.

Κάποια στιγμή θα τη δούμε, θα την ομολογήσουμε και ως συνήθως θα αναρωτηθούμε πού ακριβώς κοιτούσαμε όλα αυτά τα χρόνια. 

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Μακάριος: η συναρπαστική ζωή ενός αμφιλεγόμενου εθνάρχη

Πρόσωπα / Μακάριος: η συναρπαστική ζωή ενός αμφιλεγόμενου εθνάρχη

Η πολυκύμαντη πορεία του ηγέτη που ταυτίστηκε όσο κανείς άλλος με τη σύγχρονη ιστορία της Κύπρου: Μιλούν στη LiFO, κάνοντας μια αποτίμηση του έργου του, ο καθηγητής πανεπιστημίου Δημήτρης Σωτηρόπουλος και ο δημοσιογράφος Μακάριος Δρουσιώτης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Κοινωνική κατοικία: Μπορεί το παράδειγμα της La Borda να εφαρμοστεί στην Αθήνα;

Συνεταιριστική κατοικία / Μπορούμε να αντιγράψουμε τη Βαρκελώνη και να λύσουμε το στεγαστικό;

Ενώ στην Ευρώπη παρατηρείται αναζωπύρωση των συνεταιριστικών στεγαστικών κινημάτων, στην Ελλάδα, ειδικά στην Αθήνα, η στεγαστική κρίση οξύνεται. Το παράδειγμα της La Borda στη Βαρκελώνη θα μπορούσε να δώσει τη λύση, χρειάζεται όμως πολιτική βούληση.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας»

Βασιλική Σιούτη / Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας

Η κυβέρνηση αξιοποίησε τη ρύθμιση για τη φύλαξη του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη για να αλλάξει την πολιτική ατζέντα και να ενισχύσει την απήχησή της στο συντηρητικό κοινό, παρά τις διαφοροποιήσεις ακόμη και μέσα στην κυβερνητική παράταξη.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

Οπτική Γωνία / Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

«Ό,τι όμως και αν υπήρξε ο Διονύσης Σαββόπουλος, είχε τη δόνηση, τον λοξό τόνο, μια διάθεση μεταμόρφωσης και γιορτής. Επέστρεφε σε μια πάμφωτη αυλή, περιμένοντας τους φίλους, το νόημα της συνάθροισης».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
ΕΠΕΞ Στην εποχή του Οφθαλμού

Ιλεκτρίσιτυ / Στην εποχή του Οφθαλμού

Οι κρίσεις ευνοούν την εξουσία, διατηρώντας ένα επίπεδο φόβου μες στην κοινωνία, νομιμοποιώντας μέτρα που ανακουφίζουν τον φόβο αυξάνοντας τον έλεγχο, και δημιουργώντας ευκαιρίες για τη διοχέτευση του κεφαλαίου.
ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗΣ
Μετά τα ερείπια της Γάζας: ποιος μπορεί να χτίσει ξανά την ελπίδα;;

Οπτική Γωνία / Η Γάζα μετά τον πόλεμο: Υπάρχει ελπίδα;

Η καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ και μέλος του Κέντρου Ερευνών για το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο, Μαρία Γαβουνέλη, αναλύει τις προκλήσεις της ανοικοδόμησης, τον ρόλο της Ευρώπης και της Ελλάδας και το αβέβαιο μέλλον μιας λύσης δύο κρατών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Ακροβατώντας / Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Οι μοναχικοί θάνατοι ηλικιωμένων ανθρώπων είναι ένα φαινόμενο που ολοένα εντείνεται και στη χώρα μας, όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ας μπει στον δημόσιο διάλογο, μήπως πειστούν οι αρμόδιοι ότι πρόκειται για ένα σοβαρό θέμα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Ρεπορτάζ / Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Η προκήρυξη διαγωνισμών για την εκπόνηση μελετών που αφορούν τη χρήση της ιστορικής σιδηροδρομικής γραμμής Πελοποννήσου ως ποδηλατοδρόμου έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις. Διατυπώνονται σοβαρές επιφυλάξεις για την οριστική απώλεια μιας εμβληματικής υποδομής με υψηλή ιστορική, τουριστική και συγκοινωνιακή αξία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οπτική Γωνία / Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν ξανά τη φθορά εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα, με κυβέρνηση και αντιπολίτευση να δείχνουν ανήμπορες να ανατρέψουν το κλίμα απαξίωσης, όπως και οι νέοι παίκτες – που είναι παλιοί. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Υγεία / «Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Δημήτρης Δασκαλάκης: Ο διακεκριμένος ελληνικής καταγωγής λοιμωξιολόγος, που παραιτήθηκε πρόσφατα από επιτελική θέση  καταγγέλλοντας το υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ για εξωθεσμικές πιέσεις και αντιεπιστημονικές πρακτικές, μιλά για την απόφασή του, τη δημόσια υγεία στην Αμερική, τον Covid, τον HIV αλλά και την αφύπνιση του επικίνδυνου «ιού» του φασισμού.   
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Ρεπορτάζ / Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Πάνω από 312.000 θανατώσεις ζώων, φόβοι για lockdown και απειλή για μείωση των εξαγωγών του εθνικού προϊόντος μας εξαιτίας της ευλογιάς των προβάτων. Εμβολιασμός ή εκρίζωση του ιού; Ειδικοί μιλούν στη LiFO για το τι διακυβεύεται πραγματικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Social Media / Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Kαθορίζει την εικόνα μας, τη διάθεσή μας, τα οικονομικά μας, καθορίζει τον τρόπο που ζούμε. Θα έλεγε κανείς πως, μετά την έλευσή του, μια πετυχημένη selfie, σαν την περίφημη selfie των Oscar του 2014, αλλάζει τον μικρόκοσμο που ζούμε. Ο Χαράλαμπος Τσέκερης, κύριος ερευνητής ΕΚΚΕ και πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής & Τεχνοηθικής, αναλύει το φαινόμενο Instagram.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Οπτική Γωνία / Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Το κόστος ζωής, η ανισότητα, η διαφθορά, ο νεποτισμός, η βιαιότητα των δυνάμεων καταστολής: αυτά είναι τα ζητήματα που απασχολούν τα κινήματα της Γενιάς Ζ και όχι τόσο τα memes ή τα καρτούν.
THE LIFO TEAM
Όταν οι αστυνομικοί γίνονται τηλεσχολιαστές, κάτι πάει στραβά στη χώρα

Οπτική Γωνία / Όταν οι αστυνομικοί γίνονται τηλεσχολιαστές, κάτι πάει στραβά στη χώρα

Δεν μιλάμε πια για ειδικούς αναλυτές θεμάτων ασφάλειας, αλλά για έναν νέο τύπο τηλεοπτικού ιεροκήρυκα: ο αστυνομικός που εξηγεί, καθοδηγεί και κρίνει τα πάντα «με τάξη και ασφάλεια».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ