Καλά, εμείς πού ακριβώς κοιτούσαμε;

Καλά, εμείς πού ακριβώς κοιτούσαμε; Facebook Twitter
Ο φόβος για όσα δεν πιστεύουμε στα σοβαρά ότι τελικά θα συμβούν είναι καλοδεχούμενος: λειτουργεί ως υπενθύμιση ότι είμαστε ασφαλείς.
0

«Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΣΠΑΝΙΑ είχε σχέση με τα γεγονότα της ζωής μου», λέει ο κεντρικός ήρωας στο βιβλίο Καναδάς του Ρίτσαρντ Φορντ, ενώ κάνει τον απολογισμό της ζωής του. Ο Φορντ περιγράφει τη συνειδητοποίηση ότι τα πράγματα, καλά ή κακά, έρχονται συχνά από κει που δεν τα περιμένουμε, ενώ εμείς έχουμε το βλέμμα μας εστιασμένο κάπου αλλού. Είναι όλα αυτά τα «καλά, εγώ πού ακριβώς κοιτούσα;», που όλοι, λίγο-πολύ, έχουμε πει στη ζωή μας. 

Το ίδιο συμβαίνει και στον δημόσιο βίο με τις συλλογικές μας φοβίες. Η ατάκα του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη για τη Μακεδονία «σε δέκα χρόνια θα το έχουμε ξεχάσει» έμεινε στην ιστορία όχι μόνο γιατί ήταν αληθινή αλλά γιατί συνόψισε το συλλογικό αίσθημα του τζάμπα και εφήμερου φόβου απέναντι σε κάτι που κατά βάθος γνωρίζαμε πως δεν θα μας συνέβαινε.

Ο φόβος για όσα δεν πιστεύουμε στα σοβαρά ότι τελικά θα συμβούν είναι καλοδεχούμενος: λειτουργεί ως υπενθύμιση ότι είμαστε ασφαλείς. Το νιώθαμε ότι η ισχυρότερη βαλκανική χώρα δεν είχε τίποτε να φοβηθεί από ένα νέο και φτωχό κράτος. Γι’ αυτό και δεν πάψαμε ποτέ να θεωρούμε τους γείτονές μας ανάξιους λόγου: ακόμη και στην κορύφωση του φόβου μας, «κρατίδιο» τους ανεβάζαμε, «κρατίδιο» τους κατεβάζαμε. 

Οι πραγματικοί φόβοι είναι συνήθως οι ανομολόγητοι, αυτοί που δεν ακουμπάμε. Δεν κάνουμε πανηγυρτζίδικα συλλαλητήρια με όσα μάς κόβουν την ανάσα. Αυτά που μας ακινητοποιούν τα παραμερίζουμε σιωπηρά και τελικά ορθώνονται μπροστά μας αξεπέραστα, γιατί δεν έχουμε αναμετρηθεί ποτέ μαζί τους.

Η Ελλάδα των συλλαλητηρίων για τις ταυτότητες και τη Μακεδονία δεν βγήκε ποτέ στον δρόμο τρομαγμένη απέναντι στο ενδεχόμενο της χρεοκοπίας. Βρεθήκαμε ξαφνικά να έχουμε το ίδιο νόμισμα με τους Γερμανούς, νιώσαμε το ύψος κάτω από τα πόδια μας, αλλά ανασηκώσαμε τους ώμους. Η οικονομική κρίση, το μεγαλύτερο χτύπημα στη χώρα από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, μας βρήκε να νομίζουμε ότι είχαμε γίνει ξαφνικά Ολλανδία. «Η αλήθεια σπάνια είχε σχέση με τα γεγονότα της ζωής μας». 

Οι πραγματικοί φόβοι είναι συνήθως οι ανομολόγητοι, αυτοί που δεν ακουμπάμε. Δεν κάνουμε πανηγυρτζίδικα συλλαλητήρια με όσα μάς κόβουν την ανάσα. Αυτά που μας ακινητοποιούν τα παραμερίζουμε σιωπηρά και τελικά ορθώνονται μπροστά μας αξεπέραστα, γιατί δεν έχουμε αναμετρηθεί ποτέ μαζί τους.

Παιχνίδι με τον φόβο και εκ του ασφαλούς μπούλινγκ είναι και το καψόνι που έκανε τώρα ο Μητσοτάκης στον αρχιεπίσκοπο Αμερικής. Του έριξε πόρτα, τη διαφήμισε κιόλας στα μέσα ενημέρωσης, γιατί ο Ελπιδοφόρος πήγε σε εκδήλωση με τον ηγέτη των Τουρκοκυπρίων Ερσίν Τατάρ. Πού είναι το κακό δεν μας είπε κανείς από την κυβέρνηση. 

Η σύγχρονη ιστορία με την Κύπρο είναι γνωστή και γράφτηκε πια: η Ελλάδα και η Κύπρος είχαν υποσχεθεί σε όλους ότι το νησί θα ενωνόταν αν έμπαινε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Κάναμε πίσω, αθετήσαμε τον λόγο μας και εξαπατήσαμε τη διεθνή κοινότητα.

Στο δημοψήφισμα του 2004 οι Τουρκοκύπριοι, στις εκδηλώσεις των οποίων δεν θέλουμε να πηγαίνουμε, είπαν πανηγυρικά «ναι» στην ένωση (65%). Οι Ελληνοκύπριοι, με μελοδραματικό σεγκόντο από την κυβέρνησή τους, είπαν ένα βροντώδες «όχι» (76%). Η ελληνική κυβέρνηση στήριξε το «όχι» διά της απουσίας της.

Ο Ελπιδοφόρος σε τι ακριβώς έφταιξε δηλαδή που ο Καραμανλής, σε ένα από τα πλέον χαρακτηριστικά στιγμιότυπα της σύγχρονης ελληνικής διπλωματίας, δεν έβγαινε από το δωμάτιο στο ξενοδοχείο στην τελική φάση της διαπραγμάτευσης, για να μην κάτσει καμία στραβή και προχωρήσει το σχέδιο Ανάν;

Για να μην πούμε επίσης για το κίνητρο με το οποίο ψήφισαν οι Ελληνοκύπριοι, αφού δεν επέλεξαν επί των τεχνικών όρων του σχεδίου αλλά απαξίωσαν τους Βόρειους γείτονές τους ως υπανάπτυκτους και ξένους προς την κουλτούρα τους ‒ οι νεότερες γενιές μάλιστα καταψήφισαν με ακόμη πιο εντυπωσιακά ποσοστά τη λύση.

Αν οι Ελληνοκύπριοι έχουν αυτήν τη σχέση με το βόρειο κομμάτι του νησιού τους, τι να περιμένουμε από τους Έλληνες, που δεν ξέρουμε καλά καλά πού πέφτει η Λάρνακα ή η Αμμόχωστος; Δεν έχουμε βιωματική σχέση με το νησί, αλλά ξαφνικά είμαστε στα πατώματα με τους όρους επίλυσης του Κυπριακού.

Ας συνεχίσουμε, λοιπόν, να ανταλλάσσουμε τα δωδεκάρια μας στη Εurovision και να κάνουμε άρπα κόλλα face control για το ποιοι πηγαίνουν σε εγκαίνια. Αυτά είναι τα γεγονότα που επιλέγουμε ως σημαίνοντα και η επιλογή μας είναι ένας ευχάριστος αντιπερισπασμός προκειμένου να μην ομολογήσουμε τη δυσάρεστη αλήθεια: η συμβίωση με τους Τουρκοκύπριους δεν είναι στα χαρτιά των Ελληνοκυπρίων, αντιθέτως η διχοτόμηση είναι προτιμότερη, γι’ αυτό και εδραιώνεται χρόνο με τον χρόνο.

Κάποια στιγμή θα τη δούμε, θα την ομολογήσουμε και ως συνήθως θα αναρωτηθούμε πού ακριβώς κοιτούσαμε όλα αυτά τα χρόνια. 

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Μακάριος: η συναρπαστική ζωή ενός αμφιλεγόμενου εθνάρχη

45 χρόνια από τον θάνατό του / Μακάριος: η συναρπαστική ζωή ενός αμφιλεγόμενου εθνάρχη

Η πολυκύμαντη πορεία του ηγέτη που ταυτίστηκε όσο κανείς άλλος με τη σύγχρονη ιστορία της Κύπρου: Μιλούν στη LiFO, κάνοντας μια αποτίμηση του έργου του, ο καθηγητής πανεπιστημίου Δημήτρης Σωτηρόπουλος και ο δημοσιογράφος Μακάριος Δρουσιώτης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Σαντορίνη: «Με τους σεισμούς δεν υπάρχουν βεβαιότητες»

Ρεπορτάζ / Σαντορίνη: «Με τους σεισμούς δεν υπάρχουν βεβαιότητες»

Οι ειδικοί της σεισμολογίας είναι «κουμπωμένοι», βρίσκονται σε εγρήγορση και είναι επιφυλακτικοί σχετικά με το ποια θα είναι η συνέχεια. Πάντως, η παρατεταμένη σεισμική δραστηριότητα στη θαλάσσια περιοχή της Ανύδρου χαρακτηρίζεται σπάνιο φαινόμενο για τη σεισμολογία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Η ζωή μας ουσιαστικά είναι 10λεπτες εμπειρίες σε ακολουθία»

Media / «Η ζωή μας ουσιαστικά είναι 10λεπτες εμπειρίες σε ακολουθία»

Ο βραβευμένος δημοσιογράφος του «Atlantic» Ντέρεκ Τόμσον εξηγεί γιατί ζούμε σε έναν «αντικοινωνικό αιώνα» και μιλά για την εκλογή Τραμπ και τον ρόλο της δημοσιογραφίας στις μέρες μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί ο κόσμος κινδυνεύει να γίνει ζούγκλα;

Οπτική Γωνία / O νέος ιμπεριαλισμός και γιατί ο κόσμος κινδυνεύει να γίνει ζούγκλα

Οι συνέπειες της πολιτικής του νέου Αμερικανού Προέδρου και οι αντιδράσεις του κόσμου. Μιλά στη LiFO ο δρ. Ευρωπαϊκής Ασφάλειας και Νέων Απειλών και κύριος ερευνητής του ΕΛΙΑΜΕΠ, Τριαντάφυλλος Καρατράντος.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Ο Μασκ δεν είναι Ναζί ακριβώς, αλλά μπορεί να είναι κάτι ακόμα χειρότερο»

Οπτική Γωνία / «Ο Μασκ δεν είναι Ναζί ακριβώς, αλλά μπορεί να είναι κάτι ακόμα χειρότερο»

Viral έχει γίνει η ανάρτηση του πρώην φίλου και συνεργάτη του Έλον Μασκ, Φίλιπ Λόου, επιφανή νευροεπιστήμονα, ιδρυτή της εταιρείας Neurovigil και εφευρέτη του iBrain, όπου γράφει μεταξύ άλλων ότι λίγη σημασία έχει τελικά αν κάποιος είναι πραγματικά Ναζί από τη στιγμή που ενεργεί ως Ναζί.
THE LIFO TEAM
«Αν κλείσει το TikTok, δεν θα θυμάσαι καν ποιος είμαι»

Social media / «Αν κλείσει το TikTok, δεν θα θυμάσαι καν ποιος είμαι»

Ο σεφ Eraldo μιλά για τους ρατσιστικούς χαρακτηρισμούς που επανοικειοποιείται και χρησιμοποιεί ως «όπλο» στα viral βίντεό του στο TikTok, αλλά και για την πιθανότητα η εφαρμογή μια μέρα απλώς να εξαφανιστεί.
ΠΕΝΝΥ ΜΑΣΤΟΡΑΚΟΥ
Τέμπη: Πού βρισκόμαστε δύο χρόνια μετά

Βασιλική Σιούτη / Τέμπη: Πού βρισκόμαστε δύο χρόνια μετά

Η δικαστική έρευνα είναι σε εξέλιξη, αλλά η κοινωνία πιέζει να αποδοθούν ευθύνες στους υπαίτιους. Τα αναπάντητα ερωτήματα είναι αρκετά και η κυβέρνηση δεν έχει πείσει πως έχει κάνει ό,τι χρειάζεται για να διευκολύνει την έρευνα της Δικαιοσύνης.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ