ΑΝΤΙΟ ΔΙΟΝΥΣΗ

Η κυρία Νταλογουέι στα ανθοπωλεία της Αθήνας

Η κυρία Νταλογουέι στα ανθοπωλεία της πόλης Facebook Twitter
Στην Αθήνα, το προφίλ κάθε γειτονιάς σκιαγραφείται μπροστά στη βιτρίνα των ανθοπωλείων της. Φωτ.: Menelaos Myrillas / SOOC
0

Δώσ’ μου ένα σέπαλο, ένα πέταλο, έν’ αγκάθι
από ένα όποιο του καλοκαιριού πρωινό,
ένα φλασκί δροσιάς, μια μέλισσα ή και δυο,
ένα αεράκι από των φύλλων το καλάθι
− και να ‘μαι, Ρόδο εγώ! ¹

ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ χρειάστηκε να γυρίσουμε ένα διαφημιστικό με σενάριο που τοποθετούσε τη δράση μέσα σε ανθοπωλείο. Φυσικά το γύρισμα έγινε σε αληθινό κατάστημα – είναι πολύ πιο δύσκολο να στήσεις ένα σκηνικό ανθοπωλείου σε στούντιο. Ήταν εντυπωσιακό: στη διάρκεια των δώδεκα ωρών που ήμασταν εκεί, παρά την ένταση της δουλειάς και την αγωνία να γυριστούν και να χωρέσουν σε μια μέρα όλες οι σκηνές, τα λουλούδια κατάφερναν να κερδίζουν: να κατευνάζουν την ένταση ή να μας ανεβάζουν στροφές όταν έπεφτε ο ρυθμός. Η ομορφιά −πλήρης ή ατελής− ήταν μπροστά στα μάτια μας διαρκώς αυτάρκης. Οι πρασινάδες, τα χρώματα, οι ευωδιές έγιναν ένα δεύτερο συνεργείο, που δούλεψε υπογείως, απορροφώντας κραδασμούς και παράγοντας έξτρα και δωρεάν ντοπαμίνη. Στο τέλος της μέρας –της νύχτας μάλλον– η υπεύθυνη του καταστήματος μάς πρόσφερε από ένα μπουκέτο μανουσάκια. Οδηγούσα προς το σπίτι, πλέοντας σε μια διάφανη γυάλα μοσχοβολιστής κούρασης − μπορεί και χαμογελώντας.

Είναι η εποχή της τριανταφυλλιάς, της γαρδένιας, του ρυγχόσπερμου και της Γιορτής της Μητέρας. Τέτοιες μέρες τα ανθοπωλεία της πόλης είναι πιο θαλερά και ξεθαρρεμένα από ποτέ, καθώς απλώνονται στα πεζοδρόμια με πολλαπλά βηματάκια, σχηματισμένα από πολύχρωμες γλάστρες και βάζα με νεραγκούλες, γαρίφαλα, φρέζιες. Μπορείς να σταθείς και να παρατηρήσεις. Η πολλαπλότητα των επιλογών είναι ένα γεγονός. Το χάδι στις αισθήσεις, ένα άλλο.  

Υπάρχουν βέβαια και εκείνα τα άλλα, τα υπαίθρια ανθοπωλεία στις παρυφές κάθε λαϊκής αγοράς, που λειτουργούν ως πρόλογος ή επίλογος στην πολύχρωμη βόλτα της. Είναι εκεί για να αγοράζουμε το ματσάκι της εβδομάδας. Και για να μας θυμίζουν ότι τα λουλούδια δεν είναι πολυτέλεια, αλλά ανάγκη.

Η Βιρτζίνια Γουλφ, σε ένα λονδρέζικο ανθοπωλείο, κάποιον Ιούνιο κάπου στα 1920, βλέπει μέσα από τα μάτια της κυρίας Νταλογουέι: «Να τα λουλούδια: κρίνοι, μοσχομπίζελα, μάτσα πασχαλιές̇ και γαρίφαλα, άπειρα γαρίφαλα. Υπήρχαν τριαντάφυλλα, υπήρχαν ίριδες».² Και ο Μichael Cunnigham με τις «Ώρες» τής αποτίει έναν αριστοτεχνικά ανθισμένο φόρο τιμής, βλέποντας με τα μάτια μιας άλλης κυρίας Νταλογουέι − σε ένα ανθοπωλείο της Νέας Υόρκης αυτήν τη φορά: «Η Κλαρίσα διαλέγει παιώνιες και κρίνους, υπόλευκα τριαντάφυλλα, δεν θέλει τις ορτανσίες (αχ αυτές οι ενοχές, τελικά φαίνεται ότι ποτέ δεν τις ξεπερνάς) και το σκέφτεται για τις ίριδες (μήπως οι ίριδες είναι λίγο… παλιομοδίτικες;)».³ Φροντίζει, δε, να μας πει: «Βρισκόμαστε στη Νέα Υόρκη. Είναι τα τέλη του εικοστού αιώνα».⁴ Και έτσι, τα δύο βιβλία, «Η κυρία Νταλογουέι» και «Οι ώρες», μοιάζει να κλείνουν τον αιώνα των δύο παγκόσμιων πολέμων και των τρομερών αλλαγών σε μια αγκαλιά λουλούδια.

Η κυρία Νταλογουέι στα ανθοπωλεία της πόλης Facebook Twitter
Φωτ.: Eurokinissi

Η κ. Νταλογουέι της Βιρτζίνια Γουλφ «αγαπούσε τα τριαντάφυλλά της… τα μοναδικά λουλούδια που άντεχε να δει κομμένα».⁵ Εμείς, οι κάτοικοι του 21ου αιώνα; Τι νιώθουμε όταν κρατάμε στα χέρια μια ανθοδέσμη; Όταν δεχόμαστε, όταν προσφέρουμε ή όταν απλώς διαλέγουμε για τον εαυτό μας λουλούδια; Πόσο ταυτιζόμαστε με εκείνον τον στίχο της Μαριανίνας Κριεζή: «Και είχα στο βάζο λουλουδάκια / που δεν τα πρόσεξες ποτέ»;⁶

Στην Αθήνα, το προφίλ κάθε γειτονιάς σκιαγραφείται μπροστά στη βιτρίνα των ανθοπωλείων της. Στρίβοντας στην Αραχώβης, ανεβαίνοντας την Ασκληπιού, κατεβαίνοντας την Ιουλιανού, κατηφορίζοντας την Ομήρου, περπατώντας στην Κερκύρας, θα τα δεις να ζουν εδώ και χρόνια την ιστορία τους: αναπάντεχα και ταπεινά, πληθωρικά και ασυμβίβαστα, κρυμμένα πλην μερακλίδικα, μικρά αλλά πλούσια, βελούδινα ή και μαξιμαλιστικά. Στο Σύνταγμα, κάποτε υπήρχε ένα ολόκληρο πεζοδρόμιο με πολλά στη σειρά. Οι άνθρωποι πίσω από τους πάγκους τους είναι συνήθως φιλικοί (καθόλου περίεργο, αλήθεια) και το χαμόγελό τους μπορεί να αλλάζει χρώματα. Κι ενώ κάπου έχεις ακούσει πως πρέπει να προσφέρεις μονό αριθμό λουλουδιών, θα σου πουν, όταν κάποια φορά σε δουν να μπαίνεις με σκούρα ρούχα και μαύρα γυαλιά, πως στα πένθη τα άνθη πάνε σε ζυγό –«τετελειωμένο»– αριθμό. [Και ας έχει για αυτό τις επιφυλάξεις της η Κλαρίσα της Νέας Υόρκης: «Εάν τα λουλούδια είναι ελαφρώς λάθος για τους αποθανόντες, είναι καταστροφικά για τους αρρώστους».⁷]

Υπάρχουν βέβαια και εκείνα τα άλλα, τα υπαίθρια ανθοπωλεία στις παρυφές κάθε λαϊκής αγοράς, που λειτουργούν ως πρόλογος ή επίλογος στην πολύχρωμη βόλτα της. Είναι εκεί για να αγοράζουμε το ματσάκι της εβδομάδας. Και για να μας θυμίζουν ότι τα λουλούδια δεν είναι πολυτέλεια, αλλά ανάγκη. Είναι μια πολύ σοβαρή επιλογή, που μπορεί να μας αλλάξει τη μέρα. Είναι μια έμπνευση της στιγμής ή μια κίνηση αυθορμητισμού. Ένας μίσχος-χείρα βοηθείας. Μια ευεργετική συνήθεια. Ή μια απόφαση τόσο δυνατή, που από αυτή μπορεί να εκκινήσει ένα από τα πιο σπουδαία βιβλία που έχουν ποτέ γραφτεί: «Η κυρία Νταλογουέι είπε πως θα τα αγοράσει η ίδια τα λουλούδια».⁸

1. Emily Dickinson, Ποιήματα, μτφρ. Κώστας Κουτσουρέλης, Κίχλη, 2023
2,5,8. Virginia Woolf, H κυρία Νταλογουέι, μτφρ. Κωνσταντίνα Τριανταφυλλοπούλου, Μεταίχμιο, 2005
3,4,7. Μichael Cunningham, Οι ώρες, μτφρ. Λύο Καλοβυρνάς, Νέα Σύνορα – Λιβάνη, 2000
6. Μαριανίνα Κριεζή, Λάκης Παπαδόπουλος, Aρλέτα: «Τσάι γιασεμιού», 1985

Η Έφη Κασούρα σπούδασε Κοινωνική Ψυχολογία στο EΚΠΑ και το Paris X– Nanterre. Eίναι Διευθύντρια Δημιουργικού σε εταιρία επικοινωνίας.

Οπτική Γωνία
0

ΑΝΤΙΟ ΔΙΟΝΥΣΗ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

Οπτική Γωνία / Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

«Ό,τι όμως και αν υπήρξε ο Διονύσης Σαββόπουλος είχε τη δόνηση, τον λοξό τόνο, μια διάθεση μεταμόρφωσης και γιορτής. Επέστρεφε σε μια πάμφωτη αυλή περιμένοντας τους φίλους, το νόημα της συνάθροισης»
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
ΕΠΕΞ Στην εποχή του Οφθαλμού

Ιλεκτρίσιτυ / Στην εποχή του Οφθαλμού

Οι κρίσεις ευνοούν την εξουσία, διατηρώντας ένα επίπεδο φόβου μες στην κοινωνία, νομιμοποιώντας μέτρα που ανακουφίζουν τον φόβο αυξάνοντας τον έλεγχο, και δημιουργώντας ευκαιρίες για τη διοχέτευση του κεφαλαίου.
ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗΣ
Μετά τα ερείπια της Γάζας: ποιος μπορεί να χτίσει ξανά την ελπίδα;;

Οπτική Γωνία / Η Γάζα μετά τον πόλεμο: Υπάρχει ελπίδα;

Η καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ και μέλος του Κέντρου Ερευνών για το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο, Μαρία Γαβουνέλη, αναλύει τις προκλήσεις της ανοικοδόμησης, τον ρόλο της Ευρώπης και της Ελλάδας και το αβέβαιο μέλλον μιας λύσης δύο κρατών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Ακροβατώντας / Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Οι μοναχικοί θάνατοι ηλικιωμένων ανθρώπων είναι ένα φαινόμενο που ολοένα εντείνεται και στη χώρα μας, όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ας μπει στον δημόσιο διάλογο, μήπως πειστούν οι αρμόδιοι ότι πρόκειται για ένα σοβαρό θέμα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Ρεπορτάζ / Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Η προκήρυξη διαγωνισμών για την εκπόνηση μελετών που αφορούν τη χρήση της ιστορικής σιδηροδρομικής γραμμής Πελοποννήσου ως ποδηλατοδρόμου έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις. Διατυπώνονται σοβαρές επιφυλάξεις για την οριστική απώλεια μιας εμβληματικής υποδομής με υψηλή ιστορική, τουριστική και συγκοινωνιακή αξία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οπτική Γωνία / Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν ξανά τη φθορά εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα, με κυβέρνηση και αντιπολίτευση να δείχνουν ανήμπορες να ανατρέψουν το κλίμα απαξίωσης, όπως και οι νέοι παίκτες – που είναι παλιοί. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Υγεία / «Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Δημήτρης Δασκαλάκης: Ο διακεκριμένος ελληνικής καταγωγής λοιμωξιολόγος, που παραιτήθηκε πρόσφατα από επιτελική θέση  καταγγέλλοντας το υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ για εξωθεσμικές πιέσεις και αντιεπιστημονικές πρακτικές, μιλά για την απόφασή του, τη δημόσια υγεία στην Αμερική, τον Covid, τον HIV αλλά και την αφύπνιση του επικίνδυνου «ιού» του φασισμού.   
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Ρεπορτάζ / Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Πάνω από 312.000 θανατώσεις ζώων, φόβοι για lockdown και απειλή για μείωση των εξαγωγών του εθνικού προϊόντος μας εξαιτίας της ευλογιάς των προβάτων. Εμβολιασμός ή εκρίζωση του ιού; Ειδικοί μιλούν στη LiFO για το τι διακυβεύεται πραγματικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Social Media / Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Kαθορίζει την εικόνα μας, τη διάθεσή μας, τα οικονομικά μας, καθορίζει τον τρόπο που ζούμε. Θα έλεγε κανείς πως, μετά την έλευσή του, μια πετυχημένη selfie, σαν την περίφημη selfie των Oscar του 2014, αλλάζει τον μικρόκοσμο που ζούμε. Ο Χαράλαμπος Τσέκερης, κύριος ερευνητής ΕΚΚΕ και πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής & Τεχνοηθικής, αναλύει το φαινόμενο Instagram.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Οπτική Γωνία / Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Το κόστος ζωής, η ανισότητα, η διαφθορά, ο νεποτισμός, η βιαιότητα των δυνάμεων καταστολής: αυτά είναι τα ζητήματα που απασχολούν τα κινήματα της Γενιάς Ζ και όχι τόσο τα memes ή τα καρτούν.
THE LIFO TEAM
Όταν οι αστυνομικοί γίνονται τηλεσχολιαστές, κάτι πάει στραβά στη χώρα

Οπτική Γωνία / Όταν οι αστυνομικοί γίνονται τηλεσχολιαστές, κάτι πάει στραβά στη χώρα

Δεν μιλάμε πια για ειδικούς αναλυτές θεμάτων ασφάλειας, αλλά για έναν νέο τύπο τηλεοπτικού ιεροκήρυκα: ο αστυνομικός που εξηγεί, καθοδηγεί και κρίνει τα πάντα «με τάξη και ασφάλεια».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αναστασία Ντραγκομίροβα: «Στήριξη δεν υπάρχει από πουθενά, αλλά έχω μάθει να μην γκρινιάζω»

Αθλητισμός / Αναστασία Ντραγκομίροβα: «Στήριξη δεν υπάρχει, αλλά έχω μάθει να μην γκρινιάζω»

H ανερχόμενη αθλήτρια του ελληνικού στίβου έχει μάθει να μην αφήνει το παρελθόν να την κρατά πίσω, τροφοδοτείται από το συναίσθημα, έχει στόχο τους Ολυμπιακούς και ζωγραφίζει παντού, ακόμα και στο δέρμα της.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
Γιατί ανοίγει ξανά η υπόθεση θανάτου της Μαίρης Χρονοπούλου

Ρεπορτάζ / Γιατί ανοίγει ξανά η υπόθεση θανάτου της Μαίρης Χρονοπούλου

Δύο χρόνια μετά τον θάνατο της αγαπητής ηθοποιού, η υπόθεση βρίσκεται στο Τμήμα Ανθρωποκτονιών και ερευνάται εκ νέου. Κοντινοί της άνθρωποι ισχυρίζονται ότι «δεν ήταν ατύχημα, αλλά εγκληματική ενέργεια».
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ