Η άνοδος της ασημαντότητας

ΕΠΕΞ Η άνοδος της ασημαντότητας Facebook Twitter
Ο πήχης έχει τοποθετηθεί εξαιρετικά χαμηλά σε ό,τι αφορά την ποιότητα του δημόσιου διαλόγου, όπου κυριαρχούν τα ασήμαντα και δεύτερα και αγνοούνται επιδεικτικά, λες και δεν υπάρχουν, τα ζητήματα που αφορούν την ίδια τη λειτουργία της δημοκρατίας. Εικονογράφηση: bianka/ LIFO
0

«Κάθε κοινωνία δημιουργεί τον δικό της κόσμο, δημιουργώντας παράλληλα τις δικές της ιδιαίτερες σημασίες που έχουν να κάνουν με τις παραστάσεις γύρω μας, με το τι είναι καλό να γίνει ή τι όχι, δηλαδή με τον σκοπό και με τα συναισθήματα. Μια κοινωνία μπορεί να φαντάζεται τον εαυτό της ως περιούσιο λαό, ως Έλληνες σε αντίθεση με τους Βαρβάρους ή ως τους υπηκόους του Βασιλιά της Αγγλίας».

— Κορνήλιος Καστοριάδης*

ΟΤΑΝ ΤΑ ΕΓΡΑΦΕ ΑΥΤΑ, σε μια εποχή όχι ιδιαίτερα μακρινή από τη δική μας, αναφερόταν σε ένα μοντέλο κοινωνίας κυρίαρχο από τότε, του οποίου τη συνέχεια και ίσως την κατάληξή του βιώνουμε στις ημέρες μας. Με δυο λόγια, αυτό που συνέβαινε τότε ο ίδιος ο Καστοριάδης το συνόψισε με τον πιο εύγλωττο τρόπο: «Δεν κερδίζεις γιατί αξίζεις, παρά αξίζεις επειδή κερδίζεις». Αυτό το αξιακό σύστημα με το οποίο πορεύεται η κοινωνία, που η αλήθεια είναι ότι δεν περιορίζεται στη χώρα μας και δεν γνωρίζει σύνορα, υπάρχει και σήμερα με ακόμα πιο αρνητικό τρόπο, αφού διαχέεται σε πια όλα τα επίπεδα. Και κανένα στοιχείο, καμία ένδειξη, ούτε ένα μικρό μακρινό φως δεν μας δείχνει ότι κάτι διαφορετικό θα συμβεί, όχι τα επόμενα χρόνια αλλά έστω σε μερικές δεκαετίες, αν και είναι επίσης αλήθεια ότι ποτέ κανένας δεν προέβλεψε το μέλλον με ακρίβεια, ιδιαίτερα το μέλλον των κοινωνιών που βρίσκονται σε σχεδόν απόλυτη και καθολική παρακμή.

Το ασήμαντο έχει κερδίσει τις πρώτες θέσεις στην αξιολόγηση, το σημαντικό, με τη βοήθεια αναξιόπιστων και κυρίως εξαρτημένων από ποικίλα συμφέροντα μέσα μαζικής ενημέρωσης, έχει χαθεί.

Ας περιοριστούμε στον δικό μας κόσμο, αυτόν που έχει δημιουργήσει η δική μας κοινωνία και οποίος στο παρελθόν σχεδόν πάντα έβρισκε τρόπους να μην εκτίθεται όταν χρειαζόταν, συχνά κρατούσε κάποια από τα προσχήματα που αιτιολογούσαν τη συνέχεια της ύπαρξής του, τα λίγα φωτεινά παραδείγματα τού έδιναν άλλοθι για να συνεχίσει, πολλές φορές αυτός ο κόσμος εφεύρισκε δικαιολογίες, ανακάλυπτε εντελώς αδύναμα, αλλά αρκετά πειστικά για τους πολλούς επιχειρήματα, πορευόταν με πολλά ψέματα και πολύ λίγες αλήθειες, όμως με έναν τρόπο τα κατάφερνε. Άλλωστε, κοίταζε και δίπλα του αλλά και πιο μακριά, οι κοινωνίες οι άλλες δεν διέφεραν θεαματικά, δεν είχαν δημιουργήσει έναν εντυπωσιακά καλύτερο κόσμο, έμοιαζαν από πολλές απόψεις με τη δική μας. Και έτσι εφησυχάζαμε, όλα είχαν μια κανονικότητα.

Όμως υπάρχουν φορές και περίοδοι σαν κι αυτή που διανύουμε που η χώρα, οι πολιτικοί της εκπρόσωποι, η κοινωνία εκτίθενται, απογυμνώνονται, πέφτει το πέπλο που τα καλύπτει όλα, ο ανταγωνισμός για τη διεκδίκηση μικρών και μεγάλων εξουσιών αποκαλύπτει όλα όσα κρύβαμε καλά κάτω από το χαλί, γιατί δεν θέλουμε να τα δούμε, γι’ αυτό υιοθετούμε τη συμπεριφορά της στρουθοκαμήλου. Τα σύγχρονα διακυβεύματα όμως, συνέχεια εκείνων που περιγράφει ο Καστοριάδης, είναι περισσότερο από εμφανές πως εμπεριέχουν πολύ περισσότερες ασημαντότητες από εκείνες που προηγήθηκαν τα χρόνια που πέρασαν. Και αυτές δεν αφορούν κάποια υπαρξιακά ζητήματα που συνδέονται με φιλοσοφικές ανησυχίες που εκείνος αναζητούσε ‒ είναι πολυτέλεια πια. Αφορούν απτά, απλά, συνηθισμένα θέματα καθημερινότητας των απλών ανθρώπων, αλλά συνδέονται και με το νόημα που τους δίνουν όσοι φιλοδοξούν να διεκδικήσουν την εξουσία, να τους εκπροσωπήσουν.

Οι προεκλογικές ημέρες που διανύουμε χαρακτηρίζονται από δύο φαινόμενα. Πρώτον, από έναν ιδεολογικό αχταρμά, που ξεκινάει από την αναζήτηση ταυτότητας των κομμάτων που δηλώνουν ότι κινούνται από το κέντρο και φτάνουν ως την αριστερά (και όπου οι πολιτικοί προσδιορισμοί για να αποκτήσουν περιεχόμενο πρέπει να επαναδιατυπωθούν) και από τις αντίστοιχες αναζητήσεις της «δεξιάς πολυκατοικίας», όπως συνηθίζουν να την περιγράφουν οι δημοσιογράφοι, όπου αρμονικά και χωρίς συνειδησιακά προβλήματα συνυπάρχουν δεξιοί, κεντρώοι, ακροδεξιοί, πρώην ακροδεξιοί, πρώην αριστεροί που συνήθως σε μεγάλες ηλικίες γοητεύθηκαν από την απέναντι όχθη και όσοι διατηρούν εμμονές στη λογική «να μην ξανάρθουν οι προηγούμενοι».

Και δεύτερον, από τον πήχη που έχει τοποθετηθεί εξαιρετικά χαμηλά σε ό,τι αφορά την ποιότητα του δημόσιου διαλόγου, όπου κυριαρχούν τα ασήμαντα και δεύτερα και αγνοούνται επιδεικτικά, λες και δεν υπάρχουν, τα ζητήματα που αφορούν την ίδια τη λειτουργία της δημοκρατίας. Το ασήμαντο έχει κερδίσει τις πρώτες θέσεις στην αξιολόγηση, το σημαντικό, με τη βοήθεια αναξιόπιστων και κυρίως εξαρτημένων από ποικίλα συμφέροντα μέσα μαζικής ενημέρωσης, έχει χαθεί. Ποιος μιλάει για τις υποκλοπές που θίγουν τα ατομικά μας δικαιώματα, για την ανάγκη πρόσβασης σε πηγές ενημέρωσης όπου θα παρατίθενται ασχολίαστα και αντικειμενικά γεγονότα, για τη δικαιοσύνη που συχνά δεν απονέμεται, για τις ανεξάρτητες αρχές που υπολειτουργούν;

*Το βιβλίο «Η άνοδος της ασημαντότητας» του Κορνήλιου Καστοριάδη κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ύψιλον.

 
Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Ρεπορτάζ / Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Τα πρόσφατα ατυχήματα με αστικά λεωφορεία φέρνουν στο προσκήνιο το θέμα της εκχώρησης συγκοινωνιακού έργου στα ΚΤΕΛ και καταγγελίες για θεσμικές αστοχίες. Οι εμπλεκόμενες πλευρές μιλάνε στη LiFO.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Ένα ελληνο-αλβανικό ανήκειν εν τη γενέσει;

Guest Editors / Μεταξύ ελληνικότητας και αλβανικότητας 

Μια έρευνα επιβεβαιώνει ότι η αλβανική μετανάστευση στην Ελλάδα αναδιαμορφώνει ριζικά τις έννοιες της ταυτότητας και του ανήκειν, αποκαλύπτοντας τις προκλήσεις και τις προοπτικές αυτής της νέας πραγματικότητας.
ΙΛΙΡΙΝΤΑ ΜΟΥΣΑΡΑΙ
ΕΠΕΞ Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Περιβάλλον / Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο για τη θαλάσσια ζωή και μπλόκαρε, έστω προσωρινά, τα σχέδια για εξορύξεις στον ανεξερεύνητο βυθό. Ο Andrew Sweetman μιλά στη LiFO για την έρευνα που έγινε απροσδόκητα viral και συγκρούστηκε με κολοσσούς, πολιτικές αποφάσεις και… το TikTok.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Ακροβατώντας / Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Τι σημασία έχουν τα μεγάλα σκάνδαλα, όταν η απειλή είναι μπροστά μας, όπως οι καραβιές Λίβυων και Σουδανών μεταναστών και πολιτικών προσφύγων που καταφθάνουν στη νότια Κρήτη και εισβάλλουν ανεξέλεγκτα στην πατρίδα;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Ο δημοσιογράφος της «Εφημερίδας των Συντακτών» και του e-tetRadio μιλά για την εφημερίδα, επιβεβαιώνοντας τις τελικές συζητήσεις με τον Δημήτρη Μελισσανίδη, για την κρίση της αριστεράς, την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα και το μέλλον του Τύπου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Οπτική Γωνία / «Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Ο θεατρικός σκηνοθέτης Guy Ben-Aharon, που βρέθηκε πρόσφατα στην Αθήνα, γράφει στη LiFO για την απόρριψη που βιώνει τόσο στην πατρίδα του όσο και στο εξωτερικό ως Ισραηλινός που υποστηρίζει την ελευθερία της Παλαιστίνης. 
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Οπτική Γωνία / «ΟΠΕΚΕΠΕ: Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία έστειλε πριν από λίγο καιρό στη Βουλή τη δικογραφία για Αυγενάκη και Βορίδη, αλλά η ΝΔ δεν βλέπει ποινικές ευθύνες υπουργών στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και επιμένει ότι πρόκειται για «διαχρονικές παθογένειες». 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Γιατί κανείς δεν μας προστατεύει από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Οπτική Γωνία / Γιατί δεν μας προστατεύει κανείς από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Η Κομισιόν στέλνει τη χώρα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επειδή δεν έχει υιοθετήσει τα απαραίτητα σχέδια δράσης για την ηχορρύπανση. Τι σημαίνει αυτό για την καθημερινότητά μας; Μιλά στη LiFO ο ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ, Γεώργιος Παπανικολάου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ένας κανονικός αφελληνισμός

Οπτική Γωνία / Ένας κανονικός αφελληνισμός

Στη θέση εκείνων των ξένων που καλλιεργούσαν μια αληθινή σχέση με την Ελλάδα, πολλαπλασιάζονται τα φιμέ τζάμια των υπερπολυτελών τζιπ, αόρατοι και αδιάφοροι μεσάζοντες, αγοραστές επαύλεων που υπενοικιάζονται ή έχουν γίνει φρούρια με μικρούς ιδιωτικούς στρατούς τραμπούκων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Ο διακεκριμένος ακαδημαϊκός και θεωρητικός φυσικός μιλά για την προέλευση της συνείδησης, τoν εγκέφαλο ως κβαντική μηχανή και το μέλλον του ανθρώπου ως υβριδίου τεχνολογίας και βιολογίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Οπτική Γωνία / «Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Ένα 13χρονο παιδί δεν άντεξε την ομοφοβία και έδωσε τέλος στη ζωή του. Ο ψυχίατρος-ψυχαναλυτής Σάββας Σαββόπουλος εξηγεί πώς μπορούν οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί να εντοπίσουν έγκαιρα τα σημάδια της αυτοκτονικής διάθεσης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ