Πεθαίνοντας σ' ένα νοσοκομείο

Πεθαίνοντας σ ένα νοσοκομείο Facebook Twitter
Χωρίς χρήματα τα πράγματα είναι εξαιρετικά δύσκολα για κάποιον με σοβαρό πρόβλημα υγείας. Εικονογράφηση: bianka/LIFO
0

Κατάλαβε ότι είχε μπει στην έρημη
και παγωμένη περιοχή του θανάτου.

— Χόρχε Σεμπρούν*


ΠΕΡΝΑΓΑΝ ΗΜΕΡΕΣ, ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ
φτάσανε μήνες από τότε που είχε συμβεί το χειρότερο και οι γιατροί, όταν τον συναντούσαν σε νοσοκομεία, λες και ήταν συνεννοημένοι μεταξύ τους, τον ρώταγαν σχεδόν με την ίδια διατύπωση: «Τι θυμάστε από εκείνες τις ημέρες; Είδατε μια λάμψη; Τι σας αποτυπώθηκε πιο έντονα στη μνήμη εκείνες τις ημέρες; Θυμάστε κάτι συγκεκριμένο;». Έκαναν έρευνες για τους ανθρώπους που βρέθηκαν κοντά στον θάνατο, αλλά σώθηκαν, τον ρώταγαν γι’ αυτό που, προνομιούχοι και πληβείοι, φοβόμαστε περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο, την επιθανάτια εμπειρία. Σκεφτόταν πως οι γιατροί θα κατέγραφαν σε ένα χαρτί τις απαντήσεις του, θα τις άθροιζαν μαζί με τις υπόλοιπες που είχαν μαζέψει από άλλους και όταν αυτές γίνονταν πολλές, θα έγραφαν μια μελέτη που θα παρουσίαζαν επίσημα σε διεθνές ιατρικό συνέδριο με τίτλο «Τι βλέπουν οι άνθρωποι την ώρα του θανάτου τους» ή κάτι σχετικό.

Τους περιέγραφε δωμάτια χωρίς εξοπλισμό, χωρίς στοιχειωδώς αξιοπρεπείς συνθήκες, όπου στοιβάζονται πολλοί ασθενείς και κάποιοι εξαιρετικοί γιατροί ξεπερνάνε τον εαυτό τους για να τα βγάλουν πέρα. Τους μετέφερε ακόμα λόγια ασθενών που περίμεναν πολλούς μήνες, κάποιοι και χρόνια, για να τους δεχτεί ένα δημόσιο νοσοκομείο για μια επέμβαση.

Αυτός όμως τους απογοήτευε συνεχώς, δεν είχε δει καμιά λάμψη, κανένα φως, δεν θυμόταν καμιά μικρή ή μεγάλη λεπτομέρεια, δεν είχε κρατήσει ούτε μία στιγμή από εκείνες τις ημέρες που, αρκετά αργότερα, έμαθε ότι ήταν «θνήσκων» ‒ τι λέξη κι αυτή. Μόνο εφιάλτες έβλεπε και ήταν έτοιμος να τους περιγράψει στους γιατρούς, αλλά αυτοί δεν ήθελαν κάτι τέτοιο, όσοι περνάνε από τις ΜΕΘ, του έλεγαν, και είναι σε απόλυτα οριακές καταστάσεις, αλλά τελικά σώζονται, εφιάλτες βλέπουν. Θυμόταν και κάτι άλλο όμως και το θεωρούσε εξαιρετικά σημαντικό για να τους το πει. Διατηρούσε στη μνήμη με κάθε λεπτομέρεια όλα όσα συνέβησαν πριν και μετά από εκείνες τις οριακές ημέρες, προτού μπει σ’ ένα μεγάλο δημόσιο νοσοκομείο όπου είχε δει ασθενείς να συνωστίζονται σε μεγάλες ουρές για να πάρουν ένα πολυπόθητο χαρτάκι-διαβατήριο για να συναντήσουν έναν γιατρό, αλλά και μετά, όταν σε αξιοθρήνητους θαλάμους άνθρωποι προσπαθούσαν να επιβιώσουν μετά από μια επέμβαση σε συνθήκες που από την περιγραφή τους η λέξη «αξιοπρέπεια» θα απούσιαζε ηχηρά. Όμως, οι γιατροί δεν είχαν ενδιαφέρον ούτε γι’ αυτό, τα γνώριζαν αυτά περισσότερο από τον καθένα.

Ενδιαφέρον για τις εξιστορήσεις του τελικά έδειξαν οι φίλοι του αργά τα βράδια, πίνοντας τεκίλες στα μπαράκια. Αυτοί τον άκουγαν και ήθελαν να μάθουν όλο και περισσότερα, ο φόβος ενός ξαφνικού θανάτου από έναν σχεδόν αστείο λόγο τους συγκλόνιζε, ήθελαν λεπτομέρειες. Και αυτός τους τις έδινε. Τους μίλαγε όχι μόνο για τους εφιάλτες του αλλά και για όσα συνάντησε στα νοσοκομεία τους αρκετούς μήνες που τον φιλοξένησαν. Τους έκανε εντύπωση πώς ένα ιατρικό λάθος σε μια επέμβαση ρουτίνας (2.000 είχε κάνει ο διάσημος γιατρός) είναι ικανό να οδηγήσει κάποιον στον θάνατο, τόσο εύκολο είναι. Και πώς κάποιοι άλλοι γιατροί, χωρίς σπουδαίο όνομα και περγαμηνές, μπορούν με εξαιρετική δυσκολία και επιμονή να τον επαναφέρουν. Δεν έμαθε ποτέ γιατί έγινε το λάθος, υπάρχει άλλωστε πάντα και εκείνο το 2-3% περιθώριο αποτυχίας που καλύπτει όλα τα ανομήματα. Μετά δεν υπάρχει λογοδοσία, δεν υπάρχουν ευθύνες, δεν υπάρχει τίποτα.

Τους έλεγε ακόμα για το τεράστιο νοσοκομείο που δέχεται εκατοντάδες ασθενείς κάθε μέρα, το καμάρι πολλών υπουργών που καυχώνται γι’ αυτό, το οποίο δεν είχε καν έναν ωτορινολαρυγγολόγο για να καλύψει στοιχειωδώς τις ανάγκες του, και όταν χρειαζόταν έφερναν κάποιον από ένα γειτονικό νοσοκομείο! Τους μίλαγε για τους μοναχικούς ασθενείς που δεν είχαν βοήθεια από πουθενά, χωρίς φίλους και συγγενείς, και με ανήμπορες τις νοσοκόμες να προσφέρουν λόγω υπερβολικού φόρτου εργασίας. Τους περιέγραφε δωμάτια χωρίς εξοπλισμό, χωρίς στοιχειωδώς αξιοπρεπείς συνθήκες, όπου στοιβάζονται πολλοί ασθενείς και κάποιοι εξαιρετικοί γιατροί ξεπερνάνε τον εαυτό τους για να τα βγάλουν πέρα. Τους μετέφερε ακόμα λόγια ασθενών που περίμεναν πολλούς μήνες, κάποιοι και χρόνια, για να τους δεχτεί ένα δημόσιο νοσοκομείο για μια επέμβαση. Τελικά όλοι συμφωνούσαν σε μια διαπίστωσή του: χωρίς χρήματα τα πράγματα είναι εξαιρετικά δύσκολα για κάποιον με σοβαρό πρόβλημα υγείας.

Μια στιγμή αυτή την προεκλογική περίοδο φαντάστηκε ότι άνοιγε μια τηλεόραση από τις πολλές και παρακολουθούσε μια συζήτηση αρχηγών κομμάτων, έστω εκπροσώπων τους, που δεν θα ψέλλιζαν τα ίδια ξύλινα λόγια γεμάτα υποσχέσεις και βερμπαλισμούς που ακόμα και οι πιστοί ψηφοφόροι βαριούνται αφόρητα. Αλλά θα μίλαγαν για όλα αυτά. Ήταν μόνο μια στιγμή όμως, αμέσως συνειδητοποίησε πως αυτό δεν θα γίνει ποτέ.

Το βιβλίο «Ο δεύτερος θάνατος του Ραμόν Μερκαντέρ» του Χόρχε Σεμπρούν κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Θεμέλιο.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Γιατί οι διεθνείς συγκυρίες δεν ευνοούν την Ελλάδα;

Οπτική Γωνία / Γιατί οι διεθνείς συγκυρίες δεν ευνοούν την Ελλάδα;

Από την Ουκρανία και την κρίση στη Γαλλία μέχρι τις αποφάσεις Τραμπ, η Ευρώπη περνάει κρίση ταυτότητας. Πώς επηρεάζεται η χώρα μας; Μιλά στη LiFO ο Σωτήρης Ντάλης, καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και Ευρωπαϊκής Ενοποίησης του τμήματος Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Κάποτε στην Αμερική…

Ακροβατώντας / Η αμερικανική δημοκρατία οδεύει προς το τέλος της

Η κυβέρνηση Τραμπ έχει επιδοθεί σε ανελέητο κυνηγητό όσων αμφισβητούν την αλήθεια της. Κυνηγάει δημοσιογράφους, παρουσιαστές, ακτιβιστές, αντιφρονούντες, δικαστές, όποιον τολμήσει να την αμφισβητήσει.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Χωρίς αναισθητικό, χωρίς δικαιώματα: Τι συμβαίνει με τις θρησκευτικές σφαγές στην Ελλάδα;

Ρεπορτάζ / Χωρίς αναισθητικό: Τι συμβαίνει με τις θρησκευτικές σφαγές για halal και kosher στην Ελλάδα;

Παρά τις προσπάθειες νομιμοποίησης του εβραϊκού και ισλαμικού τρόπου σφαγής των ζώων χωρίς αναισθητοποίηση, το νομικό πλαίσιο στην Ελλάδα δεν έχει αλλάξει. Η σχεδιαζόμενη Εθνική Στρατηγική Halal επαναφέρει το θέμα.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
H εξέγερση της «κανονικότητας»

Οπτική Γωνία / H εξέγερση της «κανονικότητας»

Μια τάση που θέλει να προσελκύσει μετριοπαθή ακροατήρια, αντλώντας από μια ψευδή εκδοχή της Ιστορίας, η οποία θέλει τον δυτικό πολιτισμό να υποφέρει ή να παρακμάζει γιατί τάχα έπεσε θύμα του ανθρωπισμού του.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
EPEJERGAS HIV/AIDS: Σύντομα θα αποτελεί παρελθόν;

Οπτική Γωνία / HIV/AIDS: Σύντομα θα αποτελεί παρελθόν;

Οι κρίσιμοι σταθμοί μιας δύσκολης πορείας που ξεκίνησε το 1981, οπότε πιστοποιήθηκαν τα πρώτα κρούσματα HIV, μέχρι σήμερα, που στόχος πια είναι η πλήρης ύφεση της νόσου, με ορίζοντα την επίτευξη της ίασης.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Πάνος Ρούτσι: Ο απεργός πείνας που συγκλονίζει την Ελλάδα

Οπτική Γωνία / Πάνος Ρούτσι: Ο απεργός πείνας που συγκλονίζει την Ελλάδα

Επιστρατεύοντας το ύστατο μέσο πίεσης, ο Πάνος Ρούτσι ζητά δικαιοσύνη για τα Τέμπη και άδεια για να ξεθάψει το παιδί που έχασε στο μοιραίο τρένο, ώστε να ταυτοποιηθεί και να γίνουν τοξικολογικές εξετάσεις.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Από τα drones μέχρι την τεχνητή νοημοσύνη: Η Κίνα αλλάζει την παγκόσμια ασφάλεια

Οπτική Γωνία / Από τα drones μέχρι το AI: Η Κίνα αλλάζει την παγκόσμια ασφάλεια

Πώς η στρατιωτική άνοδος της Κίνας και η στρατηγική σύμπλευση με τη Ρωσία διαμορφώνουν τις ευρωπαϊκές και παγκόσμιες προκλήσεις για την ασφάλεια; Μιλά στη LiFO ο δρ. Ευρωπαϊκής Ασφάλειας και Νέων Απειλών και κύριος ερευνητής του ΕΛΙΑΜΕΠ, Τριαντάφυλλος Καρατράντος.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Τζέφρι Σακς: «Ο Τραμπ είναι διχαστικός και επικίνδυνος»

Οπτική Γωνία / Τζέφρι Σακς: «Ο Τραμπ είναι διχαστικός και επικίνδυνος»

Γιατί οι Ηνωμένες Πολιτείες μοιάζουν πιο διχασμένες από ποτέ; Και πού οφείλεται η άνοδος της πολιτικής βίας; Μιλά στη LiFO ο καθηγητής Οικονομικών και διευθυντής του Κέντρου για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αντιδράσεις στην Πάρο για την τουριστική επένδυση στις Κολυμπήθρες ή Συλλογή υπογραφών κατά της στρατηγικής επένδυσης στην Πάρο

Ρεπορτάζ / Στις Κολυμπήθρες της Πάρου θα χτιστεί ένα τεράστιο ξενοδοχείο. Γιατί;

Η τοπική κοινωνία αντιδρά στην κατασκευή μεγάλου τουριστικού συγκροτήματος, προειδοποιώντας για αλλοίωση του τοπίου και επιβάρυνση των ήδη πιεσμένων υποδομών του νησιού.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Βαθαίνει η κρίση εμπιστοσύνης, αλλά κανένας δεν πτοείται 

Βασιλική Σιούτη / Βαθαίνει η κρίση εμπιστοσύνης, αλλά κανένας δεν πτοείται 

Στην Ελλάδα η κοινή γνώμη έχει τη χειρότερη άποψη για τα πολιτικά κόμματα της χώρας, αλλά αυτό δεν μοιάζει να πτοεί κανέναν, παρά τον υπαρκτό κίνδυνο απονομιμοποίησης του πολιτικού συστήματος. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Ο Γιάννης Σίνα Ούγκο Αντετοκούνμπο…

Ακροβατώντας / Ο Γιάννης Σίνα Ούγκο Αντετοκούνμπο και ο κάθε Γιάννης

Σαν αυτόν υπάρχουν χιλιάδες ακόμα άνθρωποι που ζουν στη χώρα μας, πολλές χιλιάδες «καταραμένοι» που για διάφορους λόγους έφτασαν και φτάνουν ως εδώ με κάτι καρυδότσουφλα, σε μια προσπάθεια να επιβιώσουν.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Η φωτιά στο Γηροκομείο Πατρών και τα πορίσματα που αλλάζουν τα δεδομένα

Ρεπορτάζ / Η φωτιά στο Γηροκομείο Πατρών και τα πορίσματα που αλλάζουν τα δεδομένα

Ενώ τα πορίσματα της Πυροσβεστικής δεν εντοπίζουν στοιχεία εμπρησμού, δύο φοιτητές εξακολουθούν να κρατούνται προσωρινά για τη φωτιά στην περιοχή του Γηροκομείου Πατρών, με την υπόθεση να ξυπνά μνήμες από παλαιότερες δικαστικές πλάνες.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ