Πεθαίνοντας σ' ένα νοσοκομείο

Πεθαίνοντας σ ένα νοσοκομείο Facebook Twitter
Χωρίς χρήματα τα πράγματα είναι εξαιρετικά δύσκολα για κάποιον με σοβαρό πρόβλημα υγείας. Εικονογράφηση: bianka/LIFO
0

Κατάλαβε ότι είχε μπει στην έρημη
και παγωμένη περιοχή του θανάτου.

— Χόρχε Σεμπρούν*


ΠΕΡΝΑΓΑΝ ΗΜΕΡΕΣ, ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ
φτάσανε μήνες από τότε που είχε συμβεί το χειρότερο και οι γιατροί, όταν τον συναντούσαν σε νοσοκομεία, λες και ήταν συνεννοημένοι μεταξύ τους, τον ρώταγαν σχεδόν με την ίδια διατύπωση: «Τι θυμάστε από εκείνες τις ημέρες; Είδατε μια λάμψη; Τι σας αποτυπώθηκε πιο έντονα στη μνήμη εκείνες τις ημέρες; Θυμάστε κάτι συγκεκριμένο;». Έκαναν έρευνες για τους ανθρώπους που βρέθηκαν κοντά στον θάνατο, αλλά σώθηκαν, τον ρώταγαν γι’ αυτό που, προνομιούχοι και πληβείοι, φοβόμαστε περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο, την επιθανάτια εμπειρία. Σκεφτόταν πως οι γιατροί θα κατέγραφαν σε ένα χαρτί τις απαντήσεις του, θα τις άθροιζαν μαζί με τις υπόλοιπες που είχαν μαζέψει από άλλους και όταν αυτές γίνονταν πολλές, θα έγραφαν μια μελέτη που θα παρουσίαζαν επίσημα σε διεθνές ιατρικό συνέδριο με τίτλο «Τι βλέπουν οι άνθρωποι την ώρα του θανάτου τους» ή κάτι σχετικό.

Τους περιέγραφε δωμάτια χωρίς εξοπλισμό, χωρίς στοιχειωδώς αξιοπρεπείς συνθήκες, όπου στοιβάζονται πολλοί ασθενείς και κάποιοι εξαιρετικοί γιατροί ξεπερνάνε τον εαυτό τους για να τα βγάλουν πέρα. Τους μετέφερε ακόμα λόγια ασθενών που περίμεναν πολλούς μήνες, κάποιοι και χρόνια, για να τους δεχτεί ένα δημόσιο νοσοκομείο για μια επέμβαση.

Αυτός όμως τους απογοήτευε συνεχώς, δεν είχε δει καμιά λάμψη, κανένα φως, δεν θυμόταν καμιά μικρή ή μεγάλη λεπτομέρεια, δεν είχε κρατήσει ούτε μία στιγμή από εκείνες τις ημέρες που, αρκετά αργότερα, έμαθε ότι ήταν «θνήσκων» ‒ τι λέξη κι αυτή. Μόνο εφιάλτες έβλεπε και ήταν έτοιμος να τους περιγράψει στους γιατρούς, αλλά αυτοί δεν ήθελαν κάτι τέτοιο, όσοι περνάνε από τις ΜΕΘ, του έλεγαν, και είναι σε απόλυτα οριακές καταστάσεις, αλλά τελικά σώζονται, εφιάλτες βλέπουν. Θυμόταν και κάτι άλλο όμως και το θεωρούσε εξαιρετικά σημαντικό για να τους το πει. Διατηρούσε στη μνήμη με κάθε λεπτομέρεια όλα όσα συνέβησαν πριν και μετά από εκείνες τις οριακές ημέρες, προτού μπει σ’ ένα μεγάλο δημόσιο νοσοκομείο όπου είχε δει ασθενείς να συνωστίζονται σε μεγάλες ουρές για να πάρουν ένα πολυπόθητο χαρτάκι-διαβατήριο για να συναντήσουν έναν γιατρό, αλλά και μετά, όταν σε αξιοθρήνητους θαλάμους άνθρωποι προσπαθούσαν να επιβιώσουν μετά από μια επέμβαση σε συνθήκες που από την περιγραφή τους η λέξη «αξιοπρέπεια» θα απούσιαζε ηχηρά. Όμως, οι γιατροί δεν είχαν ενδιαφέρον ούτε γι’ αυτό, τα γνώριζαν αυτά περισσότερο από τον καθένα.

Ενδιαφέρον για τις εξιστορήσεις του τελικά έδειξαν οι φίλοι του αργά τα βράδια, πίνοντας τεκίλες στα μπαράκια. Αυτοί τον άκουγαν και ήθελαν να μάθουν όλο και περισσότερα, ο φόβος ενός ξαφνικού θανάτου από έναν σχεδόν αστείο λόγο τους συγκλόνιζε, ήθελαν λεπτομέρειες. Και αυτός τους τις έδινε. Τους μίλαγε όχι μόνο για τους εφιάλτες του αλλά και για όσα συνάντησε στα νοσοκομεία τους αρκετούς μήνες που τον φιλοξένησαν. Τους έκανε εντύπωση πώς ένα ιατρικό λάθος σε μια επέμβαση ρουτίνας (2.000 είχε κάνει ο διάσημος γιατρός) είναι ικανό να οδηγήσει κάποιον στον θάνατο, τόσο εύκολο είναι. Και πώς κάποιοι άλλοι γιατροί, χωρίς σπουδαίο όνομα και περγαμηνές, μπορούν με εξαιρετική δυσκολία και επιμονή να τον επαναφέρουν. Δεν έμαθε ποτέ γιατί έγινε το λάθος, υπάρχει άλλωστε πάντα και εκείνο το 2-3% περιθώριο αποτυχίας που καλύπτει όλα τα ανομήματα. Μετά δεν υπάρχει λογοδοσία, δεν υπάρχουν ευθύνες, δεν υπάρχει τίποτα.

Τους έλεγε ακόμα για το τεράστιο νοσοκομείο που δέχεται εκατοντάδες ασθενείς κάθε μέρα, το καμάρι πολλών υπουργών που καυχώνται γι’ αυτό, το οποίο δεν είχε καν έναν ωτορινολαρυγγολόγο για να καλύψει στοιχειωδώς τις ανάγκες του, και όταν χρειαζόταν έφερναν κάποιον από ένα γειτονικό νοσοκομείο! Τους μίλαγε για τους μοναχικούς ασθενείς που δεν είχαν βοήθεια από πουθενά, χωρίς φίλους και συγγενείς, και με ανήμπορες τις νοσοκόμες να προσφέρουν λόγω υπερβολικού φόρτου εργασίας. Τους περιέγραφε δωμάτια χωρίς εξοπλισμό, χωρίς στοιχειωδώς αξιοπρεπείς συνθήκες, όπου στοιβάζονται πολλοί ασθενείς και κάποιοι εξαιρετικοί γιατροί ξεπερνάνε τον εαυτό τους για να τα βγάλουν πέρα. Τους μετέφερε ακόμα λόγια ασθενών που περίμεναν πολλούς μήνες, κάποιοι και χρόνια, για να τους δεχτεί ένα δημόσιο νοσοκομείο για μια επέμβαση. Τελικά όλοι συμφωνούσαν σε μια διαπίστωσή του: χωρίς χρήματα τα πράγματα είναι εξαιρετικά δύσκολα για κάποιον με σοβαρό πρόβλημα υγείας.

Μια στιγμή αυτή την προεκλογική περίοδο φαντάστηκε ότι άνοιγε μια τηλεόραση από τις πολλές και παρακολουθούσε μια συζήτηση αρχηγών κομμάτων, έστω εκπροσώπων τους, που δεν θα ψέλλιζαν τα ίδια ξύλινα λόγια γεμάτα υποσχέσεις και βερμπαλισμούς που ακόμα και οι πιστοί ψηφοφόροι βαριούνται αφόρητα. Αλλά θα μίλαγαν για όλα αυτά. Ήταν μόνο μια στιγμή όμως, αμέσως συνειδητοποίησε πως αυτό δεν θα γίνει ποτέ.

Το βιβλίο «Ο δεύτερος θάνατος του Ραμόν Μερκαντέρ» του Χόρχε Σεμπρούν κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Θεμέλιο.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Εξάρθρωση της «μαφίας της Κρήτης» σε μία από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις της ΕΛ.ΑΣ.

Ρεπορτάζ / Εξάρθρωση της «μαφίας της Κρήτης» σε μία από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις της ΕΛ.ΑΣ.

Διακίνηση ναρκωτικών και όπλων, εκβιασμοί και αμφιλεγόμενες συναλλαγές ακινήτων/φιλέτων της μοναστηριακής περιουσίας περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, η δικογραφία που έφερε στη Δικαιοσύνη το κύκλωμα το οποίο δρούσε με επίκεντρο τα Χανιά.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Απειλείται η Ευρώπη από μια νέα οικονομική κρίση;

Οπτική Γωνία / Θ' αντέξει η Ευρώπη την επερχόμενη κρίση στη Γαλλία;

Η Γαλλία, η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της Ε.Ε., αντιμετωπίζει πολιτική αστάθεια και το ενδεχόμενο οικονομικού εκτροχιασμού. Γιατί υπάρχει φόβος για ντόμινο στις αγορές; Μιλά στη LiFO ο καθηγητής Χρηματοοικονομικών στο University of Liverpool Κώστας Μήλας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Κι ύστερα γίναμε ωραία φωτογραφία…» που τη ζωντάνεψε το AI / Ποιος θα ήθελε να δει τους νεκρούς του να «ζωντανεύουν»; / AI, η αθανασία σού πάει πολύ / Ο θάνατος στην εποχή της Τεχνητής Νοημοσύνης 

Οπτική Γωνία / Ποιος θα ήθελε να δει τους νεκρούς του να «ζωντανεύουν»;

Οι φωτογραφίες νεκρών αγαπημένων μας αποκτούν «ζωή» μέσω εφαρμογών AI. Πώς αλλάζει η Τεχνητή Νοημοσύνη τον τρόπο που βλέπουμε τον θάνατο σήμερα και ποια διλήμματα και φιλοσοφικά ερωτήματα θέτει;
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
Οι διακοπές που δεν κάναμε φέτος

Ρεπορτάζ / Οι διακοπές που δεν κάναμε φέτος

Με τους μισθούς καθηλωμένους και τα κόστη των διακοπών να έχουν ξεφύγει, οι μεγάλες καλοκαιρινές εξορμήσεις που συνηθίζαμε μέχρι πρόσφατα, κατέληξαν σε «long weekends» για πολλούς, ενώ για άλλους ούτε καν αυτό δεν είναι πια επιλογή.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Βέτο τριών υπουργείων για τη Βασιλίσσης Όλγας – Αμετακίνητος ο Χάρης Δούκας

Αθήνα / Βέτο τριών υπουργείων για τη Βασιλίσσης Όλγας – Αμετακίνητος ο Χάρης Δούκας

Σε τροχιά μετωπικής σύγκρουσης μεταξύ κεντρικής διοίκησης και Δήμου Αθηναίων βρίσκεται πλέον το θέμα της λεωφόρου Βασιλίσσης Όλγας, μετά την απόφαση του δημοτικού συμβουλίου να προχωρήσει, κατά πλειοψηφία, στην επαναφορά της κυκλοφορίας οχημάτων και στη μετατροπή της σε δρόμο ήπιας κυκλοφορίας.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Η Νέα Δημοκρατία και οι δύο επιστροφές που θέλει

Ρεπορτάζ / Η Νέα Δημοκρατία και οι δύο επιστροφές που θέλει

Κάποιοι ελπίζουν στην επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα και άλλοι ζητάνε την επιστροφή του Γρηγόρη Δημητριάδη. Οι πληροφορίες της LiFO επιβεβαιώνουν τις συζητήσεις για την επιστροφή του Δημητριάδη, αλλά στο κόμμα και όχι στο Μαξίμου.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Μετανάστες, ΜΚΟ και δικαιώματα στο στόχαστρο – η κυβέρνηση νομοθετεί τον αποκλεισμό

Οπτική Γωνία / Μετανάστες, ΜΚΟ και δικαιώματα στο στόχαστρο – η κυβέρνηση νομοθετεί τον αποκλεισμό

Η κυβέρνηση σκληραίνει ακόμα περισσότερο την αντιμεταναστευτική της πολιτική, στοχοποιώντας επιπλέον ξανά τις ΜΚΟ, ευτυχώς όμως όχι χωρίς «αντίλογο», παρά την απουσία ικανής αντιπολίτευσης και σε αυτό το πεδίο. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Με απειλούν από τις ΗΠΑ επειδή λέω “Free Palestine”»

Οπτική Γωνία / «Δέχομαι απειλές από τις ΗΠΑ επειδή λέω “Free Palestine”»

Η Ιωάννα Αλυγιζάκη μιλά για το γράμμα που έλαβε στο μαγαζί της στα Χανιά ενώ ο πρώην πρόεδρος της Ισραηλιτικής Κοινότητας Αθηνών Μίνος Μωυσής σχολιάζει τις συνέπειες του περιστατικού και περιγράφει την ανησυχία του για τη μισαλλοδοξία στην Ελλάδα. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Δυο καράβια των παιδικών χρόνων

Οπτική Γωνία / Η αριστοκρατική Μαριλένα και η τραχιά Μυρτιδιώτισσα όργωσαν τις ελληνικές θάλασσες, αφήνοντας το στίγμα τους

Βίος και πολιτεία δυο καραβιών που έγραψαν τη δική τους ξεχωριστή ιστορία στα όχι άγνωστα αλλά και όχι πάντοτε ήρεμα νερά της Ελλάδας.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
«Η μόνη καλλιέργεια που σώθηκε είναι της καταναλωτικής πλάνης»

Ρεπορτάζ / «Η μόνη καλλιέργεια που σώθηκε είναι της καταναλωτικής πλάνης»

Ο συγγραφέας Γιάννης Μακριδάκης, που ζει στη Χίο και καλλιεργεί εκεί ο ίδιος τη δική του γη, περιγράφει στη LiFo την καθημερινότητα, που έχει αλλάξει ριζικά μετά τις φωτιές, και την προσπάθεια των κατοίκων να σταθούν ξανά στα πόδια τους.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Θα λήξει τον πόλεμο στην Ουκρανία ο Τραμπ και με ποιους όρους;

Βασιλική Σιούτη / Θα λήξει τον πόλεμο στην Ουκρανία ο Τραμπ και με ποιους όρους;

Πώς θα τελειώσει ο πόλεμος στην Ουκρανία και πόσο κοντά βρισκόμαστε σε αυτό το τέλος; Τραμπ και Πούτιν μοιάζουν αποφασισμένοι, αλλά ο Ζελένσκι και οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν βιάζονται.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ