H Barbie φεμινίστρια: Το πιο ακριβό ανέκδοτο του κόσμου

H Barbie φεμινίστρια: το πιο ακριβό ανέκδοτο του κόσμου Facebook Twitter
Στην ταινία, ακριβώς όπως σε σούπερ μάρκετ ονείρων, όλ@ βρίσκουν όχι ακριβώς αυτό που ψάχνουν, αλλά αυτό που μπορεί να εκπροσωπούν και δεν το εντοπίζουν με την πρώτη στη δημόσια σφαίρα.
0

Μετά από ένα βαρύ χειρουργείο, κλήθηκα να αποχωριστώ ένα σετ λεμφαδένων. Τίποτα μπροστά σ’ αυτό που γλύτωσα, κάτι, όμως, για τον τρόπο που ήξερα το σώμα μου μέχρι τη μέρα του χειρουργείου. Γυναίκες που έχουν υποβληθεί στην ίδια διαδικασία γνωρίζουν την επιστημονική ονομασία της κατάστασης: λεμφοίδημα. Αν είσαι τυχερή εμφανίζεται ως μία επιθετική μορφή κυτταρίτιδας. Αν δεν είσαι, πρέπει να μπεις σε άλλες ιατρικές τρεχάλες για να αποφύγεις τα χειρότερα. Μούρλια. Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να μάθεις να αγαπάς ένα καινούργιο σώμα. Αν δεν αγαπούσες και την παλιά του εκδοχή, ακόμα πιο μούρλια.

Όπως όλα τα κορίτσια της γενιάς μου, και πολλά μετά και πολλά πριν, ανά τον κόσμο, για χρόνια δεν αποδεχόμουν την εικόνα του σώματός μου. Πολύ κοντή, πολύ μικροσκοπική, πολύ άφαντη. Κάποτε, και αναλόγως τη δεκαετία που διένυα, με έξτρα καμπύλες – τράβα βγάλ' τα πέρα με τις ορμόνες.

Σε κάποια φάση πίστεψα ότι η λύση ήταν η γυμναστική. Δυστυχώς, καμία γυμναστική και καμία παρέμβαση δεν βοηθά να αγαπήσεις αυτό που σου αφήνει μία ιατρική κατάσταση. Πρέπει να το αποφασίσεις. Να πιάσεις τα πράγματα από το μηδέν. Ή να τα αφήσεις στην ησυχία τους και να αποδεχθείς το νέο σου αμπαλάζ. Πολύ κλάμα, πολλή δουλειά, πολλά πάνω και κάτω.

Όμως, η αλήθεια είναι ότι η Barbie ένα πράγμα ήξερε να κάνει καλά και αυτό ποτέ δεν είχε καμία σχέση με τον φεμινισμό: μάρκετινγκ. Και το καλό μάρκετινγκ, όλα ξέρει να τα πουλάει. Ακόμα και ιδέες, και τάσεις, και κινηματισμό, και –γιατί όχι;–τώρα που είναι της μόδας και λίγο φεμινισμό.

Πολύ πιο πίσω, τον καιρό που μεγάλωνα, τα μη ρεαλιστικά πρότυπα (του γυναικείου) σώματος ήταν κανονικότητα. Κανένα body love κίνημα, καμία αυτοφροντίδα και αγάπη για τον εαυτό.

Ένα από αυτά (τα μη ρεαλιστικά πρότυπα ομορφιάς) που έφτανε στο σπίτι υπό μορφή χριστουγεννιάτικου δώρου ή έκπληξης γενεθλίων ήταν στάνταρ και μία Barbie. Όσο πιο μικρή την κρατούσες στα χέρια σου, τόσο πιο εύκολα είχες το μετέπειτα ενήλικο άγχος στο τσεπάκι. Δεν είχε δίπλες αυτή η κούκλα, κοιλίτσες ή φουσκώματα στους μηρούς, δεν έμοιαζε σε τίποτα με εσένα ή τις φίλες σου.

Φυσικά, όταν είσαι 8 ή 10 χρονών, όλα αυτά δεν έχουν σημασία. Στα ανάλαφρα, εύπορα '80s τα πρότυπα στις κούκλες ήταν ψιλά γράμματα. Σημασία είχε το παιχνίδι. Το τι θα γινόσουν και τι θα πάθαινες μετά –έχοντας αφομοιώσει ότι ένα γυναικείο μπούτι (ναι, μπούτι) μπορεί και να έχει μηδενικό λίπος– δεν είχε να προσφέρει τίποτα στην κουβέντα για την κούκλα που είχε δικό της μηχάνημα για μπούκλες, ακριβά σπορ αμάξια, τρομερά ρούχα, απίστευτο εξοπλισμό γενικά.

H Barbie φεμινίστρια: το πιο ακριβό ανέκδοτο του κόσμου Facebook Twitter
Όσο πιο μικρή την κρατούσες στα χέρια σου, τόσο πιο εύκολα είχες το μετέπειτα ενήλικο άγχος στο τσεπάκι. Δεν είχε δίπλες αυτή η κούκλα, κοιλίτσες ή φουσκώματα στους μηρούς, δεν έμοιαζε σε τίποτα με εσένα ή τις φίλες σου.

Φυσικά, υπήρχαμε κι εμείς, που κοιμόμασταν λίγο πιο βαθιά στην παιδικότητά μας και τις κουρεύαμε γουλί ή τους φτιάχναμε γύψους με αλευρόκολλα και τις μετατρέπαμε σε τραυματίες με το ζόρι, αδιαφορώντας για το ανοσιούργημα που διαπράτταμε απέναντι σ’ αυτό το Έβερεστ των παιδικών παιχνιδιών. Στην καλύτερη αντιμετωπιζόμασταν ως φρικιά –παρηγορήθηκα λίγο όταν διάβασα το δοκίμιο της Leslie Jamison στο New Yorker, όπου και εξηγεί τις φρικτές μέρες που πέρασαν οι Barbie στα παιδικά της χέρια– στη χειρότερη ως κορίτσια που θα αργούσαμε να εκτιμήσουμε τη γυναικεία πλευρά μας (τη μέχρι τότε ανύπαρκτη, πνιγμένη στα γονικά χάδια και σε τόνους Μερέντας).

Μέσα στις επόμενες δεκαετίες η κούκλα-χρυσωρυχείο έκανε τα πάντα: ξανοίχτηκε στην αγορά εργασίας, προσπαθώντας να σπάσει γυάλινες οροφές και άλλα φεμινιστικά τοιαύτα, κολύμπησε και στα νερά του diversity, αλλά δεν της βγήκε ακριβώς, απέκτησε πάρε-δώσε με γυναίκες πολιτικούς, επιστημόνισσες και ηθοποιούς, χάρισε το όνομά της σε διασημότητες –μέχρι και γκάφες έγιναν με αυτό: μη θυμόμαστε τώρα την πατάτα με την Barbie της NASA αφιερωμένη στην Ελένη Αντωνιάδου...–, γενικώς έτρεξε πολύ για να διορθώσει λάθη του παρελθόντος και σεξιστικές συμπαραδηλώσεις που συνόδευαν το brand της.

Όμως, η αλήθεια είναι ότι η Barbie ένα πράγμα ήξερε να κάνει καλά και αυτό ποτέ δεν είχε καμία σχέση με τον φεμινισμό: μάρκετινγκ. Και το καλό μάρκετινγκ, όλα ξέρει να τα πουλάει. Ακόμα και ιδέες, και τάσεις, και κινηματισμό, και –γιατί όχι;– τώρα που είναι της μόδας και λίγο φεμινισμό.

Λίγα μανιφέστα για τη γυναίκα από την οποία όλοι έχουν απαιτήσεις και όλοι θέλουν να την απομυζήσουν, πουλάνε παντού – ακόμα και στις σκληροπυρηνικές, παραδοσιακές γυναικείες καρδιές παλιάς κοπής, που διδάχθηκαν να θεωρούν την άμβλωση αμάρτημα και κρυφοπιστεύουν στο δόγμα «κυρία στο σαλόνι και πόρνη στην κρεβατοκάμαρα».

H Barbie φεμινίστρια: το πιο ακριβό ανέκδοτο του κόσμου Facebook Twitter
H Midge ήταν η έγκυος Barbie και ο Άλαν ο σύζυγός της.

Και πείστηκε πολύς κόσμος γι’ αυτό το manifestation, αυτή την κινηματογραφική δήλωση μετανοίας για την Barbie του 1965 που κυκλοφορούσε με αξεσουάρ τις πιτζάμες της και εγχειρίδιο που συμβούλευε «ΜΗΝ ΤΡΩΣ», για την άλλη του '80 που κυκλοφορούσε με ρόλερς με σπίθες και παραλίγο να κάψει τα μισά αμερικανικά σπίτια, για εκείνη την τρίτη που θύμιζε μάθημα ανατομίας και μπορούσαν τα πιτσιρίκια να τη δουν να γεννάει (καλά αυτό δεν ήταν απαραιτήτως κακό, αν σκεφτεί κανείς το χάος που επέφερε η περσινή ανατροπή του νόμου Roe vs Wade...).

Όπως η κούκλα, έτσι και η ταινία. Έχει υπέροχο, παμπόνηρο μάρκετινγκ. Αν δεν συμφωνείς με το story line και τις φεμινιστικές κορονίτσες του, μπορείς εύκολα να βρεθείς να κατηγορείς την τέλεια γυναίκα που θέλει να συνταχθεί με τις άλλες γυναίκες. Πώς μπορείς να το κάνεις αυτό, χωρίς να θεωρηθείς κακή ή και καθόλου φεμινίστρια; Αυτή φταίει που είναι τέλεια, στην τελική;

Κάπως έτσι. Και επίσης πώς να τα βάλεις με τη συγκίνηση, τον ενθουσιασμό και την ταύτιση τόσων άλλων γυναικών, που ο φεμινισμός δεν τους είναι άγνωστη λέξη, αλλά μια δικαίωση την αισθάνονται;  Δεν γίνεται. Ακόμα και η Μαλάλα Γιουσαφζάι φωτογραφήθηκε περιχαρής μέσα σε (ανθρωπίνων διαστάσεων) κουτί Barbie. Γίνεται τόσος γυναικόκοσμος να νιώθει λάθος; Μπορεί μία κακή ταινία να δημιουργεί τέτοιους προβληματισμούς;

Γιατί, ναι, η ταινία είναι κακή –άλλοτε σε ό,τι αφορά το σενάριο και άλλοτε σε ό,τι έχει να κάνει με τις θεοβάρετες ερμηνείες–, όμως έχει πέσει τόση υποστήριξη, έχει γίνει τέτοια ροζ πλύση εγκεφάλου που βρέθηκαν ακόμα και σεβάσμια πρόσωπα του φεμινισμού να γράφουν «υπέρ» και χωρίς να έχουν πάρει δεκάρα γι’ αυτό το μπουστάρισμα. Και κυρίως, συντάσσοντας ύμνους για το απόλυτο ροζ τίποτα, χωρίς καν να ανησυχούν για το αν τίθεται εν αμφιβόλω η αξιοπιστία ή η τιμιότητά τους.

Μιλάμε για την άβολη στιγμή που ο φεμινισμός –όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά όπου πέρασε η νηπιακής σύλληψης ροζ λαίλαπα– με τρομερή προθυμία αγκάλιασε όσο ποτέ το λευκό, αδύνατο προνόμιο, του είπε και μπράβο και απέδειξε ότι τελικά όλα έχουν μία τιμή.

Επειδή, όμως, μιλάμε για τιμές, ας δούμε λίγο πώς μεταφράστηκε σε χρήμα όλη αυτή η επιτυχία: σύμφωνα με το Variety, στο οποίο παραχώρησε συνέντευξη ο Josh Goldstine,  ισχυρός άνδρας της Warner Bros. Entertainment, 100 εκ. δολάρια ήταν ο προϋπολογισμός για την παραγωγή της ταινίας. Και άλλα 100 (εκ. δολάρια) ήταν το μπάτζετ για τις ανάγκες μάρκετινγκ και γενικότερης προώθησής της.

Στο μεταξύ, η ταινία –η οποία μετρά μόλις δύο εβδομάδες στα σινεμά– κοντεύει να «χτυπήσει» δισ. εσόδων. Για την ακρίβεια 774,5 εκ. δολάρια. Εννοείται ότι ο Goldstine δεν επιβεβαιώνει νούμερα – προτιμά να φλυαρεί για το πότε κατάλαβε τη δυναμική της Barbie, το πώς και το γιατί έπρεπε να επενδύσουν (τόσο πολύ) στην παλέτα του ροζ και πόσο βοήθησε στη διαφήμιση το TikTok και τα ΑΙ φίλτρα του... Τίποτα για την ταμπακιέρα, δηλαδή, και λογικό: όταν μετράς λεφτά, δεν σε νοιάζει το πραγματικό μήνυμα γιατί πολύ απλά –χαλόου!– μετράς λεφτά. Με λίγα λόγια μιλάμε για το πιο ακριβό φεμινιστικό ανέκδοτο του κόσμου.

Όπως ολόσωστα παρατηρεί και η Jamison του New Yorker, καμία σοβαρή κριτική δεν ασκείται στην καινούργια «μετανοημένη» Barbie ούτε έξω ούτε μέσα στην ταινία. Όπως γράφει, ακόμα και η 13χρονη Σάσα –ταυτόχρονα επικρίτρια, αλλά και ανανεωμένο Gen-Ζ μοντέλο της κούκλας– από τη μία την κατηγορεί (στο σενάριο πάντα) ότι είναι ενσάρκωση του «σεξουαλικοποιημένου καπιταλισμού»), την ίδια στιγμή ωστόσο συμπεριφέρεται ακριβώς όπως εκείνη: εδραιώνει την κριτική και την εξουσία της στην Barbie, κάνοντάς τη να νιώσει απαίσια. Ό,τι δηλαδή κάνει χρόνια τώρα η κούκλα σε όσες δεν της μοιάζουν.

H Barbie φεμινίστρια: το πιο ακριβό ανέκδοτο του κόσμου Facebook Twitter
Η Issa Rae υποδύεται την Barbie Πρόεδρο.

Δεν είναι, όμως, μόνο αυτό: στην ταινία, ακριβώς όπως σε σούπερ μάρκετ ονείρων, όλ@ βρίσκουν όχι ακριβώς αυτό που ψάχνουν, αλλά αυτό που μπορεί να εκπροσωπούν και δεν το εντοπίζουν με την πρώτη στη δημόσια σφαίρα. Οι φεμινιστικές φωνές έναν μονόλογο (αλήθεια τώρα;) που γύρευαν να ακούσουν από κάποια που μέχρι χθες μπορεί και να τις περιφρονούσε, οι macho μια δικαίωση-επιβεβαίωση ότι οι γυναίκες επιβουλεύονται τη δύναμή τους και το queer στοιχείο λίγο φως μέσα σ’ αυτή την πανάλαφρη, πλην σούπερ διάσημη, παρέα.

Όλοι ευχαριστημένοι, εν ολίγοις, κατά τον παμπόνηρο κύριο Golstein και την πανέξυπνα ελισσόμενη Greta Gerwig. Μόνο που όλη αυτή η ροζ μονοκρατορία για καμία διαφορετικότητα δεν εγγυάται. Κανένα βάθρο δεν χάνεται, κανένας κίνδυνος στον ορίζοντα, καμία σοβαρή πληγή για να γιατρευτεί, κανένα τραύμα για να διδάξει.

Και κυρίως, παρά τους γλυκερούς μονολόγους για τις γυναίκες που πάντα θα υφίστανται κριτική, όπως κι αν είναι, όσο σκληρά κι αν προσπαθούν, κανένα χάσιμο προνομίου, κανένα κλείσιμο του ματιού έστω στο γήρας, στην αλλαγή που φέρνει ο χρόνος στα σώματα, στις γυναικείες ανάγκες που αλλάζουν, αλλά φιμώνονται για να μη χαλάσουν την πατριαρχική βιτρίνα. Επιφάνεια, επιφάνεια και πάλι επιφάνεια, τέλεια μαλλιά, στήθη και πόδια και ένα πλαστικό χεράκι να σου κάνει λίγο «ταπ-ταπ» στην πλάτη, τώρα που μεγάλωσες και ελάχιστα θυμίζεις τον παλιό εαυτό σου.

«Ταπ-ταπ» από μια φεμινίστρια που δεν θα δει το προνόμιό της να χάνεται ποτέ, απλώς τώρα αντιλαμβάνεται ότι το έχει και κάνει humblebragging για να μην την κράζουν. Λίγα ροζ χάδια σε εσένα που γέννησες και παλεύεις με την απάλευτη χαλάρωση του κάτω κοιλιακού, σε εμένα που σκοτώνομαι με ένα σετ καθισμάτων ακόμα για να μη γίνουν τα πόδια μου τελείως σούπα μετά το χειρουργείο, σε εκείνη που πλακώνεται στις κρέμες αποβραδίς για να αποφύγει την κάθετη ρυτίδωση που φέρνει η εμμηνόπαυση και η λίστα δεν έχει τελειωμό.

Όχι, ευχαριστώ. Τα είχε πει καλύτερα ο Μαγκρίτ, γράφοντας μπαϊλντισμένος στον Κολτνέ, ότι ο Μπόρχες παρά τις φιοριτούρες και τις καλογυαλισμένες λέξεις του δεν ήταν τίποτα άλλο από ένας καλλιεργημένος βλάκας. Ε, αυτό. Και με αυτό ο φεμινισμός δεν έχει καμία σχέση.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Barbie: Η απροσδόκητη απογείωση ενός κουρασμένου brand

Οθόνες / Barbie: Η απροσδόκητη απογείωση ενός κουρασμένου brand

Η ταινία επιδιώκει να εκτοξεύσει θεαματικά στον 21ο αιώνα την πιο προβληματική κούκλα της ιστορίας και για τον σκοπό αυτό έχει εξαπολύσει εδώ και καιρό μια καμπάνια μάρκετινγκ που όμοιά της δεν έχει υπάρξει.
THE LIFO TEAM

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η ανάγκη μιας σκαλωσιάς: Μεταμορφώσεις και φεμινισμοί

Guest Editors / Η ανάγκη μιας σκαλωσιάς: Μεταμορφώσεις και φεμινισμοί

Η πατριαρχία είναι παντού: στην οικονομία, στην κοινωνία, στην ψυχολογία, στην αισθητική, στον πολιτισμό, σε ολόκληρη την ανθρώπινη κατάσταση. Όταν σκεφτόμαστε το πολιτικό, δεν γίνεται να μη σκεφτόμαστε το φεμινιστικό.
ΝΙΚΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ
«Ζούμε στην εποχή της ισορροπίας του ισχυρού»

Οπτική Γωνία / «Ζούμε στην εποχή της ισορροπίας του ισχυρού»

Οι παγκόσμιες και περιφερειακές επιπτώσεις της σύγκρουσης στη Γάζα και τα αδιέξοδα του Παλαιστινιακού. Μιλά στη LiFO ο δρ. Ευρωπαϊκής Ασφάλειας και Νέων Απειλών και κύριος ερευνητής του ΕΛΙΑΜΕΠ, Τριαντάφυλλος Καρατράντος.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μια ομάδα μαθητών κατασκεύασε ρομπότ που καθαρίζει τις θάλασσες

Περιβάλλον / Πώς μια ομάδα μαθητών από τον Άλιμο έφτιαξε ρομπότ που καθαρίζει τον βυθό;

Το Greek Seabot είναι το υποβρύχιο ρομπότ που δημιούργησε μια μαθητική ομάδα από το ΕΠΑΛ Αλίμου για να βοηθήσει στον καθαρισμό των βυθών από πλαστικά και απορρίμματα. Μιλούν στη LIFO οι μαθητές για τα κίνητρά τους και το όραμά τους για ένα πιο καθαρό περιβάλλον.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Οι αλλαγές που φέρνουν στο μεταναστευτικό η πρόσφατη απόφαση της Λειψίας και η νέα πολιτική του Μερτς/ Μεταναστευτικό: Από τη Μέρκελ στον Μερτς και η αλλαγή που φέρνει η απόφαση της Λειψίας

Βασιλική Σιούτη / Μεταναστευτικό: Πώς επηρεάζει την Ελλάδα η αλλαγή πολιτικής της Γερμανίας;

Μετά την εκλογή του Φρίντριχ Μερτς, η Γερμανία αυστηροποιεί τη μεταναστευτική πολιτική της και αναζητά τρόπους για να εξαιρεθεί από την υποχρέωση εφαρμογής της ευρωπαϊκής νομοθεσίας, ώστε να μην κάνει δεκτά νέα αιτήματα ασύλου.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Becca Bloom: Γιατί θεοποιούμε τις ζάπλουτες; 

Οπτική Γωνία / Becca Bloom: Γιατί θεοποιούμε τις ζάπλουτες ενώ δεν έχουμε να φάμε;

Αν νομίζετε ότι η επίδειξη πλούτου προκαλεί σήμερα κοινωνική κατακραυγή, πλανάστε. Άνθρωποι που δυσκολεύονται οικονομικά, αντί να βιώσουν ταξική αφύπνιση, βλέποντας πώς ζει η δισεκατομμυριούχος σταρ του TikTok, θέλουν να μάθουν τα πάντα γι' αυτήν.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ανήλικοι στην πρώτη γραμμή: Το νέο πρόσωπο της ακροδεξιάς στη Θεσσαλονίκη

Ελλάδα / 13χρονα παιδιά σε νεοναζιστικές συμμορίες: Πώς φτάσαμε εδώ;

Όλο και περισσότεροι έφηβοι και νέοι φαίνεται να γοητεύονται από ακροδεξιές ιδεολογίες. Τι σηματοδοτεί η έκρηξη αυτού του επικίνδυνου φαινομένου; Μιλά στη LiFO ο καθηγητής Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ, Άρης Στυλιανού.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
« Βρίσκω πολύ πιθανό να δούμε κάποια στιγμή μη λευκό Πάπα»

Οπτική Γωνία / «Βρίσκω πολύ πιθανό να δούμε κάποια στιγμή μη λευκό Πάπα»

Ο επίκουρος καθηγητής Φιλοσοφίας της Θρησκείας της Θεολογικής Σχολής του ΕΚΠΑ και διδάκτορας των πανεπιστημίων Βοστώνης και Λουβέν Χαράλαμπος Βέντης μιλά για την εκλογή του νέου Πάπα, την «επιστροφή» της θρησκείας και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν σήμερα η Καθολική και η Ορθόδοξη Εκκλησία.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η αντιπολίτευση που υποδύεται πως δεν καταλαβαίνει…

Οπτική Γωνία / Η αντιπολίτευση που υποδύεται πως δεν καταλαβαίνει

Την τελευταία δεκαετία, όλα σχεδόν έχουν αλλάξει στην ελληνική κοινωνία, ιδιαίτερα σε εκείνο το κομμάτι της που βρισκόταν παραδοσιακά και ιστορικά απέναντι στη συντηρητική παράταξη.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Επίδομα ανεργίας: Όταν το κράτος αποφασίζει πως θα το ξοδέψεις

Ρεπορτάζ / Επίδομα ανεργίας: Όταν το κράτος αποφασίζει πώς θα το ξοδέψεις

Η απόφαση της κυβέρνησης να καταβάλλεται το επίδομα ανεργίας και άλλες κοινωνικές παροχές σε προπληρωμένη κάρτα, με πλαφόν 50% στην ανάληψη μετρητών, προκαλεί την αγανάκτηση των δικαιούχων. Σχολιάζουν στη LIFO άνεργοι πολίτες, ο γενικός γραμματέας της ΓΣΕΕ και εκπρόσωποι κλάδων που πλήττονται.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Empty the Tanks»: Σώστε τα δελφίνια!

Ρεπορτάζ / «Empty the Tanks»: Πότε θα σταματήσει η αιχμαλωσία των δελφινιών;

Η παγκόσμια καμπάνια «Empty the Tanks» εναντιώνεται στην αιχμαλωσία και την εκμετάλλευση των δελφινιών. Πώς εκφράζεται η κινητοποίηση στην Ελλάδα και ποια η τύχη των δελφινιών του Αττικού Ζωολογικού Πάρκου; Μιλούν στη LIFO εκπρόσωποι οργανώσεων, αλλά και ο ιδρυτής του Αττικού Πάρκου.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Υψηλοί τόνοι για τα Τέμπη, χαμηλοί για τα ελληνοτουρκικά 

Οπτική Γωνία / Υψηλοί τόνοι για τα Τέμπη, χαμηλοί για τα ελληνοτουρκικά 

Τα Τέμπη συνεχίζουν να πυροδοτούν εντάσεις μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, αντιθέτως στα ελληνοτουρκικά και στο θέμα της πώλησης των Eurofighter στην Τουρκία που απασχόλησε την επικαιρότητα, η κριτική για τη στάση της κυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ είναι σε χαμηλούς τόνους.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Οδός Βύρωνος: Ένας δρόμος-ντροπή για τον δημόσιο χώρο

Aθήνα / Οδός Βύρωνος: Ένας δρόμος-ντροπή για τον δημόσιο χώρο

Τα πεζοδρόμια στην καρδιά της πόλης έχουν παραδοθεί στα τουριστικά καταστήματα, αποκλείοντας τους πιο ευάλωτους πολίτες, ενώ η Αθήνα χάνει τον βασικό λόγο ύπαρξής της: να είναι μια πόλη για ανθρώπους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΠΕΞ Έχετε «επιστροφή φόρου»: Οι συχνότερες περιπτώσεις phishing

Οπτική Γωνία / «Έχετε επιστροφή φόρου, πατήστε εδώ»: Πώς να γλιτώσεις από το phishing

Παραπλανητικά μηνύματα, αποκάλυψη προσωπικών δεδομένων, χακάρισμα τραπεζικών λογαριασμών. Το phishing είναι πιο συχνό και πολύ πιο επικίνδυνο πιο επικίνδυνο απ' ό,τι νομίζουμε. Μιλά στη LiFO ο καθηγητής Κυβερνοασφάλειας στο Τμήμα Ψηφιακών Συστημάτων του Πανεπιστημίου Πειραιώς και επικεφαλής της Εθνικής Ομάδας Κυβερνοασφάλειας, Χρήστος Ξενάκης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Το χρονικό των χαμένων βίντεο των Τεμπών

Οπτική Γωνία / Το χρονικό των χαμένων βίντεο των Τεμπών

Η υπόθεση των χαμένων βίντεο των Τεμπών αναδεικνύει, για ακόμη μία φορά, λανθασμένους χειρισμούς που έγιναν σε κρίσιμες φάσεις της ανακριτικής διαδικασίας, αφήνοντας πλήθος αναπάντητων ερωτημάτων.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ