Γιατί χωρίζουμε από τους φίλους μας;

Γιατί χωρίζουμε από τους φίλους μας; Facebook Twitter
Η αλήθεια είναι πως συχνά επιλέγουμε να αφήσουμε πίσω ανθρώπους που αγαπάμε ή που συνειδητά επιλέγουν να μας αφήσουν εκείνοι, αποχαιρετισμοί που πονάνε περίπου σαν διαζύγια.
0

ΟΤΑΝ ΗΜΟΥΝ ΔΕΚΑΠΕΝΤΕ ΧΡΟΝΩΝ σταμάτησα να μιλάω στην καλύτερή μου φίλη. Η σχέση μας θύμιζε μια εφηβική συνωμοσία έντασης και φθόνου. Περνάγαμε τα διαλείμματά μας καπνίζοντας και ακούγοντας μουσική πίσω από ένα πέταλο με ευκάλυπτους στην αυλή του σχολείου. Τα απογεύματα, στο σπίτι, γράφαμε κείμενα η μία στην άλλη στο ιερό μας τετράδιο.

Ήξερα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά γιατί ένιωθα σαν να ζούσα με ένα τοξικό φυτό που σιγά σιγά με έπνιγε. Συνειδητοποίησα πως έλεγε πολύ συχνά ψέματα για μένα σε τρίτους. Με έκπληξη κατάλαβα πως έκλεβε πράγματα από την τσάντα μου, από CD μέχρι μολύβια. Σταμάτησα να της μιλάω χωρίς καμία εξήγηση όταν έμπλεξε σε μια εξαιρετικά σοβαρή ιστορία και μετά είπε ψέματα πως ήμασταν μαζί. Ένιωσα προδομένη.

Ήταν μάλλον ο πρώτος πλατωνικός χωρισμός της ζωής μου. Ανακάλυψα πως όταν κάτι με στενοχωρούσε πολύ, μπορούσα να πέσω σε βαθύ ύπνο. Κοιμόμουν δέκα, δώδεκα, δεκατέσσερις ώρες. Στα διαλείμματα κρυβόμουν στην τουαλέτα και διάβαζα βιβλία για να μην τη δω.

Λίγο πριν μπλέξει για τα καλά, έβαλε σαν άλλη κόρη του Τόνι Σοπράνο έναν άγνωστο να με πάρει τηλέφωνο στο σπίτι μου για να μου πει ότι «δεν θα ζήσω πολύ». Την έβλεπα στον ύπνο μου μέχρι τον τρίτο χρόνο του πανεπιστημίου.

Τη θυμήθηκα πρώτη φορά μετά από χρόνια διαβάζοντας την Τετραλογία της Νάπολης της Έλενας Φερράντε: «Σκίζαμε τις λέξεις η μία από το στόμα της άλλης, δημιουργώντας έναν ενθουσιασμό που έμοιαζε με ηλεκτρική καταιγίδα» γράφει η αφηγήτρια Λενού για τη Λίλα λίγες σελίδες πριν ευχηθεί να αρρωστήσει και να πεθάνει για να ησυχάσει. Είναι μία από τις λίγες αφηγήσεις για τη γυναικεία φιλία στην οποία μπόρεσα να δω ένα κομμάτι του εαυτού μου. 

Συχνά τα πράγματα στραβώνουν ή απλώς ανακαλύπτεις πως είχες πέσει έξω, πως ο φίλος σου δεν είναι πια αυτό που ήταν ή πως ήταν πάντα έτσι, αλλά εσύ δεν το ήξερες, ή πως απλώς, μεγαλώνοντας, ξέρεις πιο καθαρά τι θες και τι δεν θες.

«Είναι οι φίλοι σου που σου διαλύουν την καρδιά» είχε τίτλο ένα πρόσφατο κείμενο του «Atlantic». Δεν είναι παρά ένα από τα πολλά τέτοια κείμενα που έχουν γραφτεί στα διεθνή μέσα μετά την πανδημία («Η πανδημία έχει εξαφανίσει μια ολόκληρη κατηγορία φίλων» / «Γιατί το να κάνεις φίλους στη μέση ηλικία είναι δύσκολο» / «Πώς να βάλετε τάξη στις φιλίες σας στο μεταπανδημικό τοπίο»), πράγμα απολύτως λογικό μετά από έναν δίχρονο εγκλεισμό που μας έκανε όλους να αναθεωρήσουμε κάθε σχέση της ζωής μας.

Τι είναι αυτό που μας κάνει να χωρίζουμε από τους φίλους μας; Παλιά πίστευα ότι απλώς αλλάζει η ζωή. Μπαίνουν στη μέση σύντροφοι, μωρά, παιδιά, η πολιτική (καταραμένο δημοψήφισμα), την ίδια ώρα που ο χρόνος ελαχιστοποιείται. Κάποιοι άλλοι φυλλορροούν, αλλάζουν οι περιστάσεις, τα μέρη, οι συνθήκες. Εξάλλου, η φιλία δεν είναι κάτι στατικό αλλά περνάει φάσεις, κρίσεις, αλλαγές.

Αυτή όμως είναι μόνο η μισή εικόνα. Η αλήθεια είναι πως συχνά επιλέγουμε να αφήσουμε πίσω ανθρώπους που αγαπάμε ή που συνειδητά επιλέγουν να μας αφήσουν εκείνοι, αποχαιρετισμοί που πονάνε περίπου σαν διαζύγια.

Ίσως να ευθύνεται ο φθόνος – με ποιον θα συγκρίνεις τον εαυτό σου αν όχι με τους φίλους σου; Η ύπαρξή τους μοιάζει συχνά με τον καθρέφτη της δικής σου αποτυχίας. Οι επιτυχίες τους, οι επενδύσεις τους, τα ταξίδια τους, τα ιδιωτικά σχολεία των παιδιών τους σου θυμίζουν όλους τους τρόπους με τους οποίους έχεις αποτύχει.

Συχνά τα πράγματα στραβώνουν ή απλώς ανακαλύπτεις πως είχες πέσει έξω, πως ο φίλος σου δεν είναι πια αυτό που ήταν ή πως ήταν πάντα έτσι, αλλά εσύ δεν το ήξερες, ή πως απλώς, μεγαλώνοντας, ξέρεις πιο καθαρά τι θες και τι δεν θες.

«Κάνουμε φίλους γιατί θέλουμε να μας καταλάβουν, για να νιώσουμε κοντά στους άλλους, για να μας δουν γι’ αυτό που είμαστε και να τους δούμε κι εμείς γι’ αυτό που στ’ αλήθεια είναι», μου έγραψε μια φίλη μου όταν της είπα για ποιο πράγμα γράφω. Είμαστε φίλες είκοσι χρόνια πια. Καμιά φορά, όχι πάντα, όταν είμαι με τους πραγματικούς μου φίλους και μιλάμε ή γελάμε, συμβαίνει και κάτι ακόμα: νιώθω σαν ένα ελαφρύ κύμα να με σηκώνει ψηλά και να με αφήνει εκεί, ευτυχισμένη, στον αφρό.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Εξάρθρωση της «μαφίας της Κρήτης» σε μία από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις της ΕΛ.ΑΣ.

Ρεπορτάζ / Εξάρθρωση της «μαφίας της Κρήτης» σε μία από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις της ΕΛ.ΑΣ.

Διακίνηση ναρκωτικών και όπλων, εκβιασμοί και αμφιλεγόμενες συναλλαγές ακινήτων/φιλέτων της μοναστηριακής περιουσίας περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, η δικογραφία που έφερε στη Δικαιοσύνη το κύκλωμα το οποίο δρούσε με επίκεντρο τα Χανιά.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Απειλείται η Ευρώπη από μια νέα οικονομική κρίση;

Οπτική Γωνία / Θ' αντέξει η Ευρώπη την επερχόμενη κρίση στη Γαλλία;

Η Γαλλία, η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της Ε.Ε., αντιμετωπίζει πολιτική αστάθεια και το ενδεχόμενο οικονομικού εκτροχιασμού. Γιατί υπάρχει φόβος για ντόμινο στις αγορές; Μιλά στη LiFO ο καθηγητής Χρηματοοικονομικών στο University of Liverpool Κώστας Μήλας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Κι ύστερα γίναμε ωραία φωτογραφία…» που τη ζωντάνεψε το AI / Ποιος θα ήθελε να δει τους νεκρούς του να «ζωντανεύουν»; / AI, η αθανασία σού πάει πολύ / Ο θάνατος στην εποχή της Τεχνητής Νοημοσύνης 

Οπτική Γωνία / Ποιος θα ήθελε να δει τους νεκρούς του να «ζωντανεύουν»;

Οι φωτογραφίες νεκρών αγαπημένων μας αποκτούν «ζωή» μέσω εφαρμογών AI. Πώς αλλάζει η Τεχνητή Νοημοσύνη τον τρόπο που βλέπουμε τον θάνατο σήμερα και ποια διλήμματα και φιλοσοφικά ερωτήματα θέτει;
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
Οι διακοπές που δεν κάναμε φέτος

Ρεπορτάζ / Οι διακοπές που δεν κάναμε φέτος

Με τους μισθούς καθηλωμένους και τα κόστη των διακοπών να έχουν ξεφύγει, οι μεγάλες καλοκαιρινές εξορμήσεις που συνηθίζαμε μέχρι πρόσφατα, κατέληξαν σε «long weekends» για πολλούς, ενώ για άλλους ούτε καν αυτό δεν είναι πια επιλογή.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Βέτο τριών υπουργείων για τη Βασιλίσσης Όλγας – Αμετακίνητος ο Χάρης Δούκας

Αθήνα / Βέτο τριών υπουργείων για τη Βασιλίσσης Όλγας – Αμετακίνητος ο Χάρης Δούκας

Σε τροχιά μετωπικής σύγκρουσης μεταξύ κεντρικής διοίκησης και Δήμου Αθηναίων βρίσκεται πλέον το θέμα της λεωφόρου Βασιλίσσης Όλγας, μετά την απόφαση του δημοτικού συμβουλίου να προχωρήσει, κατά πλειοψηφία, στην επαναφορά της κυκλοφορίας οχημάτων και στη μετατροπή της σε δρόμο ήπιας κυκλοφορίας.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Η Νέα Δημοκρατία και οι δύο επιστροφές που θέλει

Ρεπορτάζ / Η Νέα Δημοκρατία και οι δύο επιστροφές που θέλει

Κάποιοι ελπίζουν στην επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα και άλλοι ζητάνε την επιστροφή του Γρηγόρη Δημητριάδη. Οι πληροφορίες της LiFO επιβεβαιώνουν τις συζητήσεις για την επιστροφή του Δημητριάδη, αλλά στο κόμμα και όχι στο Μαξίμου.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Μετανάστες, ΜΚΟ και δικαιώματα στο στόχαστρο – η κυβέρνηση νομοθετεί τον αποκλεισμό

Οπτική Γωνία / Μετανάστες, ΜΚΟ και δικαιώματα στο στόχαστρο – η κυβέρνηση νομοθετεί τον αποκλεισμό

Η κυβέρνηση σκληραίνει ακόμα περισσότερο την αντιμεταναστευτική της πολιτική, στοχοποιώντας επιπλέον ξανά τις ΜΚΟ, ευτυχώς όμως όχι χωρίς «αντίλογο», παρά την απουσία ικανής αντιπολίτευσης και σε αυτό το πεδίο. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Με απειλούν από τις ΗΠΑ επειδή λέω “Free Palestine”»

Οπτική Γωνία / «Δέχομαι απειλές από τις ΗΠΑ επειδή λέω “Free Palestine”»

Η Ιωάννα Αλυγιζάκη μιλά για το γράμμα που έλαβε στο μαγαζί της στα Χανιά ενώ ο πρώην πρόεδρος της Ισραηλιτικής Κοινότητας Αθηνών Μίνος Μωυσής σχολιάζει τις συνέπειες του περιστατικού και περιγράφει την ανησυχία του για τη μισαλλοδοξία στην Ελλάδα. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Δυο καράβια των παιδικών χρόνων

Οπτική Γωνία / Η αριστοκρατική Μαριλένα και η τραχιά Μυρτιδιώτισσα όργωσαν τις ελληνικές θάλασσες, αφήνοντας το στίγμα τους

Βίος και πολιτεία δυο καραβιών που έγραψαν τη δική τους ξεχωριστή ιστορία στα όχι άγνωστα αλλά και όχι πάντοτε ήρεμα νερά της Ελλάδας.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
«Η μόνη καλλιέργεια που σώθηκε είναι της καταναλωτικής πλάνης»

Ρεπορτάζ / «Η μόνη καλλιέργεια που σώθηκε είναι της καταναλωτικής πλάνης»

Ο συγγραφέας Γιάννης Μακριδάκης, που ζει στη Χίο και καλλιεργεί εκεί ο ίδιος τη δική του γη, περιγράφει στη LiFo την καθημερινότητα, που έχει αλλάξει ριζικά μετά τις φωτιές, και την προσπάθεια των κατοίκων να σταθούν ξανά στα πόδια τους.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Θα λήξει τον πόλεμο στην Ουκρανία ο Τραμπ και με ποιους όρους;

Βασιλική Σιούτη / Θα λήξει τον πόλεμο στην Ουκρανία ο Τραμπ και με ποιους όρους;

Πώς θα τελειώσει ο πόλεμος στην Ουκρανία και πόσο κοντά βρισκόμαστε σε αυτό το τέλος; Τραμπ και Πούτιν μοιάζουν αποφασισμένοι, αλλά ο Ζελένσκι και οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν βιάζονται.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ