«Γιατί δεν ενεργοποίησες το panic button;»

«Γιατί δεν ενεργοποίησες το panic button;» Facebook Twitter
Τι συμβαίνει με τις κακοποιημένες γυναίκες που δεν έχουν πρόσβαση στην τεχνολογία;
0

KΑΘΩΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΕ ΕΞΕΛΙΞΗ η υπόθεση ενδοοικογενειακής βίας στο Διδυμότειχο, με τη μία αποκάλυψη να είναι χειρότερη απ’ την προηγούμενη, το μάτι μου έπεσε σε μια λεπτομέρεια. 

«Δεν είχε ενεργοποιήσει το panic button γιατί δεν είχε κινητό», διάβασα σε ορισμένα δημοσιεύματα τα οποία αναφέρονταν στη γυναίκα που περιγράφεται ως αιχμάλωτη στο σπίτι του κακοποιητή της. 

Το κινητό και η πρόσβαση στο ίντερνετ πρωταγωνιστούν σε χιλιάδες συμβουλές που αποσκοπούν στο να βοηθήσουν μια γυναίκα να φύγει. «Ηχογράφησέ τον ώστε να έχεις αποδείξεις όταν ζητήσεις βοήθεια». «Πάρε κρυφά δεύτερο κινητό για να οργανώσεις τη διαφυγή σου». «Χρησιμοποίησε έναν υπολογιστή στον οποίο δεν έχει πρόσβαση». «Κλείσε αεροπορικά εισιτήρια/εισιτήρια ΚΤΕΛ μέσω της συσκευής σου». «Η ομάδα μας σε βοηθά διακριτικά μέσω τσατ να προετοιμαστείς για τα επόμενα βήματα». Ζούμε σ’ έναν τεχνολογικό κόσμο και είναι επόμενο η τεχνολογία να είναι βοηθητική. Τι συμβαίνει όμως με τις κακοποιημένες γυναίκες που δεν έχουν πρόσβαση σ’ αυτή; 

Η υπόθεση στο Διδυμότειχο υπογραμμίζει τα εξής δύο: το panic button αφορά, πρώτον, γυναίκες με πρόσβαση σε κινητές συσκευές, δεύτερον, με πρόσβαση στο διαδίκτυο. Αφορά επίσης γυναίκες με δυνατότητα ενημέρωσης για την ύπαρξή του.

Μια δικηγόρος που ασχολείται με υποθέσεις ενδοοικογενειακής βίας μου είχε πει ότι είχε ακούσει από πολλές πελάτισσες την ίδια ιστορία: ο άντρας της επιτίθεται, τη σπάει στο ξύλο και σπάει το κινητό της. Η γυναίκα δεν έχει χρήματα να το αντικαταστήσει κι έτσι μένει χωρίς συσκευή. Είναι μια τελική αποκοπή απ’ τον κόσμο. 

Για πολλούς ανθρώπους το κινητό είναι μια τόσο φυσική προέκταση που η απουσία του βάρους του στην τσέπη προκαλεί ταραχή. Η απόσταση μεταξύ όσων έχουν πρόσβαση σε τεχνολογικά αγαθά και όσων δεν έχουν είναι τόσο μεγάλη, που οι μεν δεν θα συναντηθούν ποτέ με τους δε. Ειδικά σε σχέση με το panic button, η υπόθεση στο Διδυμότειχο υπογραμμίζει τα εξής δύο: το panic button αφορά, πρώτον, γυναίκες με πρόσβαση σε κινητές συσκευές, δεύτερον, με πρόσβαση στο διαδίκτυο. Αφορά επίσης γυναίκες με δυνατότητα ενημέρωσης για την ύπαρξή του. Ενώ ως εργαλείο θα μπορούσε να είναι βοηθητικό, αν το σύστημα γύρω του ενεργοποιηθεί σωστά, πρέπει να δούμε παράλληλα πώς μπορεί μια φτωχή γυναίκα, μια αναλφάβητη γυναίκα, μια γυναίκα που έχει αποκοπεί βίαια απ’ τον ψηφιακό κόσμο να αναζητήσει τη βοήθεια που χρειάζεται. Θα μου πεις «ας κάνει κατευθείαν καταγγελία στην αστυνομία». Θα σου πω ότι έχεις δει πώς πάει αυτό.  

Επειδή λοιπόν το panic button έχει έρθει, θεωρητικά, για να βοηθήσει τις γυναίκες εκείνες που διαθέτουν τα παραπάνω, μου έκανε εντύπωση η αναφορά στη μη εγκατάστασή του. Γιατί όταν ενημερώνεις το κοινό για το γεγονός ότι κάτι δεν υπήρχε, εγώ καταλαβαίνω πως θεωρείς ότι θα έπρεπε να υπάρχει. Και αν θεωρείς ότι θα έπρεπε να υπάρχει, η σημείωση ότι τελικά δεν είχε εγκατασταθεί μοιάζει με παράλειψη απ’ την πλευρά του θύματος. Δεν είναι η πρώτη φορά που το βλέπω. Όταν συνέβη η γυναικοκτονία της Αρετής στην Αμφιλοχία, εφημερίδα σημείωσε ότι «σύμφωνα με πηγές από την ΕΛΑΣ, είχε προταθεί στο θύμα να εγκατασταθεί η εφαρμογή panic button στο κινητό της και η μεταφορά της σε δομή, ωστόσο η ίδια αρνήθηκε». Όταν ένας πατέρας στην Ξάνθη ξυλοκόπησε τον γιο του με ξύλινα καδρόνια, σημειώθηκε η άρνηση του γιου να χρησιμοποιήσει το panic button. Όμως γιατί μας το λένε; Αν η εγκατάσταση του panic button είναι μια προσφερόμενη δυνατότητα, γιατί αξίζει χώρο στην είδηση το γεγονός ότι ένα θύμα δεν το είχε; 

Από τότε που δημιουργήθηκε η εφαρμογή και διαβάζοντας συστηματικά τα δημοσιεύματα που σχετίζονται με έμφυλη βία, μου δημιουργείται η εντύπωση ότι από εργαλείο προστασίας θα καταλήξει σύντομα να είναι άλλο ένα βέλος στη φαρέτρα του victim blaming. «Γιατί ήσουν έξω τέτοια ώρα, γιατί πήγες σπίτι του, γιατί δεν εγκατέστησες το panic button;». Δεν γράφει κανένα δημοσίευμα «δεν τηλεφώνησε στη γραμμή στήριξης κακοποιημένων γυναικών» ή «δεν ήρθε σ’ επαφή με φεμινιστικό δίκτυο για να ζητήσει βοήθεια». 

Κλείνω με δύο συμπεράσματα. Αφενός, μία λύση σ’ ένα πρόβλημα που περιλαμβάνει τεχνολογία είναι εξ ορισμού λύση για ένα ποσοστό ανθρώπων που διαθέτουν κάποια −έστω− προνόμια. Αφετέρου, τα εργαλεία που διατίθενται προς όφελος μιας ομάδας η οποία αντιμετωπίζει ένα ορισμένο πρόβλημα δεν πρέπει να εργαλειοποιούνται εναντίον της. Στην τελευταία περίπτωση, δεν είναι λύση, αλλά ένα «εμείς δεν φταίμε, κάναμε ό,τι μπορούσαμε, αυτή δεν ήθελε». 

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ballerina Farm: Η "trad wife" αφήγηση και η δημοσιογράφος που αποκάλυψε την αλήθεια

Οπτική Γωνία / Βουκολική ζωή, οχτώ παιδιά, τοκετοί χωρίς αναισθησία: To θλιβερό viral κίνημα «trad wife»

Ένα νέο viral αφήγημα ρομαντικοποιεί την έμφυλη βία και τη συζυγική υποτέλεια, ενσωματώνοντας φαντασιώσεις διάφορων δεξιών, ακροδεξιών και αντιεπιστημονικών κινημάτων που είναι δημοφιλή στις ΗΠΑ και έχουν κοινή την πεποίθηση ότι ο ρόλος της γυναίκας είναι να υπηρετεί τον σύζυγό της και να αφοσιώνεται χαρωπή στο σπίτι της.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Δύο όψεις του ίδιου νομίσματος η έμφυλη βία και η βία μεταξύ των ανηλίκων

Σχέσεις / Έμφυλη βία και βία μεταξύ των ανηλίκων: Δύο όψεις του ίδιου νομίσματος

Η βία δεν έχει ηλικία και όλα τα περιστατικά συνδέονται μεταξύ τους. Οι συμπλοκές μεταξύ ανηλίκων «θρέφουν» θύτες σε άγουρη ηλικία που θα συνεχίσουν το ίδιο μοτίβο συμπεριφοράς μεγαλώνοντας, κακοποιώντας τη σύζυγο, τη σύντροφο και τα παιδιά τους, συντηρώντας έτσι τον φαύλο κύκλο της βίας.
ΑΛΕΞΙΑ ΣΒΩΛΟΥ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Ρεπορτάζ / Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Τα πρόσφατα ατυχήματα με αστικά λεωφορεία φέρνουν στο προσκήνιο το θέμα της εκχώρησης συγκοινωνιακού έργου στα ΚΤΕΛ και καταγγελίες για θεσμικές αστοχίες. Οι εμπλεκόμενες πλευρές μιλάνε στη LiFO.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Ένα ελληνο-αλβανικό ανήκειν εν τη γενέσει;

Guest Editors / Μεταξύ ελληνικότητας και αλβανικότητας 

Μια έρευνα επιβεβαιώνει ότι η αλβανική μετανάστευση στην Ελλάδα αναδιαμορφώνει ριζικά τις έννοιες της ταυτότητας και του ανήκειν, αποκαλύπτοντας τις προκλήσεις και τις προοπτικές αυτής της νέας πραγματικότητας.
ΙΛΙΡΙΝΤΑ ΜΟΥΣΑΡΑΙ
ΕΠΕΞ Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Περιβάλλον / Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο για τη θαλάσσια ζωή και μπλόκαρε, έστω προσωρινά, τα σχέδια για εξορύξεις στον ανεξερεύνητο βυθό. Ο Andrew Sweetman μιλά στη LiFO για την έρευνα που έγινε απροσδόκητα viral και συγκρούστηκε με κολοσσούς, πολιτικές αποφάσεις και… το TikTok.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Ακροβατώντας / Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Τι σημασία έχουν τα μεγάλα σκάνδαλα, όταν η απειλή είναι μπροστά μας, όπως οι καραβιές Λίβυων και Σουδανών μεταναστών και πολιτικών προσφύγων που καταφθάνουν στη νότια Κρήτη και εισβάλλουν ανεξέλεγκτα στην πατρίδα;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Ο δημοσιογράφος της «Εφημερίδας των Συντακτών» και του e-tetRadio μιλά για την εφημερίδα, επιβεβαιώνοντας τις τελικές συζητήσεις με τον Δημήτρη Μελισσανίδη, για την κρίση της αριστεράς, την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα και το μέλλον του Τύπου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Οπτική Γωνία / «Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Ο θεατρικός σκηνοθέτης Guy Ben-Aharon, που βρέθηκε πρόσφατα στην Αθήνα, γράφει στη LiFO για την απόρριψη που βιώνει τόσο στην πατρίδα του όσο και στο εξωτερικό ως Ισραηλινός που υποστηρίζει την ελευθερία της Παλαιστίνης. 
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Οπτική Γωνία / «ΟΠΕΚΕΠΕ: Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία έστειλε πριν από λίγο καιρό στη Βουλή τη δικογραφία για Αυγενάκη και Βορίδη, αλλά η ΝΔ δεν βλέπει ποινικές ευθύνες υπουργών στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και επιμένει ότι πρόκειται για «διαχρονικές παθογένειες». 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Γιατί κανείς δεν μας προστατεύει από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Οπτική Γωνία / Γιατί δεν μας προστατεύει κανείς από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Η Κομισιόν στέλνει τη χώρα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επειδή δεν έχει υιοθετήσει τα απαραίτητα σχέδια δράσης για την ηχορρύπανση. Τι σημαίνει αυτό για την καθημερινότητά μας; Μιλά στη LiFO ο ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ, Γεώργιος Παπανικολάου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ένας κανονικός αφελληνισμός

Οπτική Γωνία / Ένας κανονικός αφελληνισμός

Στη θέση εκείνων των ξένων που καλλιεργούσαν μια αληθινή σχέση με την Ελλάδα, πολλαπλασιάζονται τα φιμέ τζάμια των υπερπολυτελών τζιπ, αόρατοι και αδιάφοροι μεσάζοντες, αγοραστές επαύλεων που υπενοικιάζονται ή έχουν γίνει φρούρια με μικρούς ιδιωτικούς στρατούς τραμπούκων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Ο διακεκριμένος ακαδημαϊκός και θεωρητικός φυσικός μιλά για την προέλευση της συνείδησης, τoν εγκέφαλο ως κβαντική μηχανή και το μέλλον του ανθρώπου ως υβριδίου τεχνολογίας και βιολογίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Οπτική Γωνία / «Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Ένα 13χρονο παιδί δεν άντεξε την ομοφοβία και έδωσε τέλος στη ζωή του. Ο ψυχίατρος-ψυχαναλυτής Σάββας Σαββόπουλος εξηγεί πώς μπορούν οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί να εντοπίσουν έγκαιρα τα σημάδια της αυτοκτονικής διάθεσης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ