Φεμινισμός, Πανελλήνιες και Γαλλίδες «νεοφεμινίστριες»

Φεμινισμός, Πανελλήνιες και Γαλλίδες «νεοφεμινίστριες» Facebook Twitter
Τραγικό το τερτίπι «σύγκρισης» του φεμινισμού με τον νεοφεμινισμό και μάλιστα μέσα από ένα απόσπασμα συνέντευξης της Μπελίντα Κανόν.
0

1.

ΟΤΑΝ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ο ψίθυρος από τις τάξεις των εξεταζομένων στο μάθημα της Έκθεσης στις φετινές πανελλήνιες άρχισε να φτάνει στην κοινωνία, η λέξη «φεμινισμός» δημιούργησε μία μικρή ευφορία. «Βρε, λες;».

Είναι μια λέξη που δεν ακούγεται πουθενά στη mainstream ζωή – ούτε στην τηλεόραση, ούτε στη Βουλή, πουθενά στη δημόσια σφαίρα. Πουθενά. Αν κάποι@ είχε καταφέρει να τη στείλει στην καρδιά της εκπαιδευτικής ζωής, τότε κάτι είχε γίνει σωστά. Φευ: σε λίγη ώρα, όταν το περιεχόμενο των προς εξέταση θεμάτων έφτανε στα Μέσα –η διατύπωση, η επιλογή, τα ασυγχώρητα λάθη αναφορικά με την έμφυλη βία, τις ταυτότητες φύλου, το έμφυλο ζήτημα εν συνόλω– έκανε χρήστες των social media, οργανώσεις και συλλογικότητες να ξεσπούν οργισμένα. Όλα λάθος.

2.

Λέγοντας όλα λάθος, έχουν ήδη γραφτεί πολλά: Για το μεν θέμα των γυναικοκτονίων και της έμφυλης βίας είχαν επιλεχθεί λογοτεχνικά κείμενα ανδρών. Άπειρος σεβασμός σε Τσακυράκη και Οικονόμου, αλλά δεν είχαν θέση σε εξεταζόμενο μάθημα για την έμφυλη βία σε πανελλήνιες εξετάσεις. Για το διαχρονικό γυναικείο τραύμα δεν επιλέγεις ποτέ ανδρική αφήγηση. Ποτέ.

Τραγικό και το τερτίπι «σύγκρισης» του φεμινισμού με τον νεοφεμινισμό και μάλιστα μέσα από ένα απόσπασμα συνέντευξης της Μπελίντα Κανόν.

Οι «πιστολιές» περί ήσυχου φεμινισμού που κάθεται στ’ αυγά του, δεν «αυτοθυματοποιείται» και ακολουθεί ακαδημαϊκή καριέρα και, κυρίως, κάνει λόγο για «θεωρίες ταυτότητας φύλου» ήταν αυτό που δεν χρειαζόταν η ελληνική δημόσια συζήτηση αυτήν τη στιγμή. Τη στιγμή που ακόμα και ευαισθητοποιημένα μέλη τόσο της φεμινιστικής όσο και της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας κάνουν λάθη misgendering, τι συζητάμε;

Το σύνολο του υγιούς φεμινιστικού κόσμου, ΛΟΑΤΚΙ+ ακτιβιστά, εκπαιδευτικοί που τιμούν το λειτούργημά τους δικαίως διείδαν προπαγάνδα σε αυτές τις επιλογές. Μόνο που προπαγάνδα κάνεις όταν γνωρίζεις για τι μιλάς. Και εκείνο που όζει από τις συγκεκριμένες επιλογές είναι παντελής, επικίνδυνη άγνοια, βαθύ σκοτάδι και βολεψακισμός. Κι από εδώ αρχίζουν οι πικρές διαπιστώσεις.

Ναι, γνωρίζουμε ότι ακόμα και η λέξη «φεμινισμός» πονά πολλούς και από τον ακαδημαϊκό κόσμο. Αλλά, όχι, ο φεμινισμός δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι ούτε σιωπηλός ούτε χαρούμενος. Και όταν τον «αγγίζουν» υπουργεία, θεσμοί και κανάλια, δεν χωρούν ούτε ίσες αποστάσεις ούτε whataboutism διαθέσεις. Είναι επικίνδυνα λάθη αυτά και τα βρίσκουμε έξω από την πόρτα μας κάθε μέρα. Είστε με τις γυναίκες, τις θηλυκότητες και την ευαλωτότητά τους ή δεν είστε. Μέση οδός δεν υπάρχει.

Διαπίστωση 1η:

Αναφορικά με τις νεοφεμινιστικές θέσεις της Κανόν, της «απαντά» εδώ και χρόνια η Ευρώπη, της απαντούν οι ομόλογές της ακαδημαϊκοί, αλλά έχει επιλέξει να μην «ακούει». Και η σκληρή αλήθεια είναι ότι την τελευταία φορά που γράφτηκε κάτι επαναστατικό στη (φεμινιστική) Γαλλία, ήταν από τα χέρια της Βιρζινί Ντεπάν. Από το King Kong Theory μέχρι το Vernon Subutex και το «Αγαπητέ μαλάκα», η Ντεπάν τα τελευταία 40 χρόνια έχει πει ό,τι έπρεπε να πει για τη συμπεριληπτικότητα που οφείλει να διακρίνει το φεμινιστικό κίνημα διαχρονικά.

Γράφει μέχρι σήμερα, την καλούν σε εκπομπές, της παίρνουν συνεντεύξεις, εξακολουθούν να την αντιμετωπίζουν σαν σοφό εξωτικό πτηνό της φεμινιστικής Γαλλίας, εξακολουθεί να εμπνέει και να ξεσηκώνει, όμως κανείς δεν την προσκαλεί σε γκαλά και «θεσμικές» ομιλίες.

Βρίζει πολύ, δεν κάθεται φρόνιμα, κανείς και καμιά ακαδημαϊκός του προνομίου και των καλών τρόπων δεν μπορεί να της πει τι να λέει και τι να γράφει. Ειδικά δε από τη μέρα που, πολύ πριν από το #MeToo, ανέπτυξε τη θεωρία που λέει ότι το θύμα βιασμού πρέπει να μπορεί να σκοτώσει τον βιαστή του χωρίς να πάει ούτε μέρα φυλακή, κανείς θεσμικός δεν τη θέλει στο τραπέζι μαζί του. Οπότε, γίνονται φεμινιστικές έρευνες στη Γαλλία, γράφονται βιβλία και παραμένουν ενεργές οι φεμινίστριες, όμως, στο προσκήνιο βρίσκονται αμφιλεγόμενες περιπτώσεις σαν την Κανόν.

Όσoι είχαν ποτέ την άβολη εμπειρία της συζήτησης μαζί της, έστω και του 5λεπτου, γνωρίζουν ότι πρόκειται για μία μάλλον στριφνή ακαδημαϊκό σε πλήρη άρνηση να δώσει εξηγήσεις για τις θέσεις της, για τις οποίες προφανώς και γνωρίζει την οργή που ξεσηκώνει, αλλά έχει το προνόμιο να μην απαντά. Από όλο αυτό κρατάμε τη λέξη «προνόμιο» και γνωρίζουμε όλα όσα θα έπρεπε να γνωρίζουμε για την περίπτωσή της είτε έχουμε εντρυφήσει στις νεοφεμινιστικές θέσεις της είτε όχι. Next.

(Σ.Σ: Για την ιστορία, φέτος η Κανόν βρέθηκε δίπλα-δίπλα με την τρανς ακτιβίστρια Ντεζί Λετουρνέ, αμφότερες προσκεκλημένες στο 2ο Φεστιβάλ Φιλοσοφίας του Γαλλικού Ινστιτούτου. Άραγε, πώς να ένιωθε όταν η Λετουρνέ έκανε λόγο για την προοδευτική Ελλάδα που προστατεύει με νόμους τα τρανς άτομα; Και τι να σκεφτόταν άραγε αυτός που επέλεγε αυτό το απόσπασμα συνέντευξης της πρώτης για τις εξετάσεις; Προφανώς αγνοούσε παντελώς την ύπαρξη και τη δράση της δεύτερης. Και κάπως έτσι προχωράμε στο παρακάτω ερώτημα).

Ερώτημα Νο 1

Θα είχε τεράστια σημασία να απαντήσει το αρμόδιο υπουργείο σε μερικές δυσάρεστες ερωτήσεις που αφορούν το πώς και το ποιοι επέλεξαν το φετινό θέμα έκθεσης των ΓΕΛ.

Δεν το συζητάμε, αλλά έχει αξία να γνωρίζουμε αν το θέμα επελέγη και διαρθρώθηκε από άνδρες. Αν επελέγη από γυναίκες, πόσο βαθιά ενημερωμένες ήταν για τις εξελίξεις στο ελληνικό έδαφος αναφορικά με τον φεμινισμό;

Ο τρόπος επιλογής των τριών επίμαχων κειμένων και η διάρθρωση των ερωτημάτων στη συνέχεια για κάθε έμπειρο με το έμφυλο ζήτημα –και ανεπηρέαστο από κομματικά φίλτρα– «μυρίζει» επικίνδυνη απειρία που αφήνει σοβαρά εκτεθειμένο το υπουργείο αναφορικά με τις προθέσεις του. Κι αφού δεν ήξεραν με τι έμπλεκαν, γιατί δεν ζήτησαν τη συνδρομή ειδικών; Ακόμα πιο απλά: το υπουργείο οφείλει απαντήσεις.

Ερώτημα Νο2

Επίσης: υπάρχει αντίστοιχο μάθημα στα ελληνικά Λύκεια που θα έδινε στις μαθήτριες και τους μαθητές την επάρκεια και τη γνώση να διακρίνουν τις παγίδες των ερωτημάτων και να απαντήσουν, χωρίς να πατήσουν όλες τις κακοποιητικές μπανανόφλουδες που τους έστρωσαν μαζεμένες;

Αν υπάρχει, τότε θα έχει ακόμα μεγαλύτερη σημασία να δημοσιοποιηθούν –ανωνύμως πάντα– τα γραπτά που ξεχώρισαν τόσο προς τα πάνω όσο και προς τα κάτω, αλλά και τα κριτήρια των καθηγητών που τα βαθμολόγησαν.

Και για να γίνει ακόμα πιο δυσάρεστο το ερώτημα: με τι κριτήρια θα βαθμολογήσεις την απάντηση σε ένα λάθος ερώτημα; Τη στιγμή που η Σεξουαλική Αγωγή, παρά την εισαγωγή της στα σχολεία, εξακολουθεί να διχάζει γονείς, εκπαιδευτικούς και μαθητές, τι πραγματικά συμβαίνει με τους εκπαιδευτικούς;

Ποιο το επίπεδο της διαρκούς επιμόρφωσής τους αναφορικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα; Ποιο το εφόδιο που τους δίνει θεσμικά η Πολιτεία και το υπουργείο στο οποίο υπάγονται ώστε να είναι σε θέση να μην αντιμετωπίζουν τέτοια εξαιρετικά πληγωτικά ζητήματα για την Κοινωνία σαν διατύπωση εξίσωσης δεύτερου βαθμού;

Η ένδειά τους αποδεικνύεται από την ίδια τη σκληρή επικαιρότητα: μία εβδομάδα πίσω δεν γνώριζαν πώς να σταθούν στο ζήτημα της ολομόναχης καθηγήτριας που αποφάσισε να προβάλει το βραβευμένο φιλμ «Shower Boys» στις μαθήτριες και τους μαθητές της και πριν από δύο 24ωρα μια γυναίκα διασωληνονόταν μετά από επίθεση από τον σύζυγό της με 14 μαχαιριές.

Η σύνδεση για το επίπεδο εκπαίδευσης, κατανόησης και αφομοίωσης των ερεθισμάτων έμφυλης βίας παίζει κάθε μέρα μπροστά στα μάτια μας και, ναι, και το υπουργείο Παιδείας έχει ευθύνη.

Τέλος, για να συνεννοηθούμε κάποια στιγμή σ’ αυτόν τον τόπο: ναι, γνωρίζουμε ότι ακόμα και η λέξη «φεμινισμός» πονά πολλούς και από τον ακαδημαϊκό κόσμο. Αλλά, όχι, ο φεμινισμός δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι ούτε σιωπηλός ούτε χαρούμενος.

Και όταν τον «αγγίζουν» υπουργεία, θεσμοί και κανάλια, δεν χωρούν ούτε ίσες αποστάσεις ούτε whataboutism διαθέσεις. Είναι επικίνδυνα λάθη αυτά και τα βρίσκουμε έξω από την πόρτα μας κάθε μέρα. Είστε με τις γυναίκες, τις θηλυκότητες και την ευαλωτότητά τους ή δεν είστε. Μέση οδός δεν υπάρχει.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Maud Le Rest: «Η ιατρική μισογυνική βία δεν μπορεί να αγνοείται πια!»

Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας / Maud Le Rest: «Η ιατρική μισογυνική βία δεν μπορεί να αγνοείται πια»

Η Γαλλίδα δημοσιογράφος και συν-συγγραφέας της εκτεταμένης έρευνας για το πώς η ιατρική πολύ συχνά περιφρονεί τη γυναικεία συμπτωματολογία, με ολέθριες συνέπειες για τη ζωή και την υγεία εκατομμυρίων γυναικών, μιλά στη LiFO για το βιβλίο «Les patientes d'Hippocrate» που συνυπογράφει με την Eva Tapiero.
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΥ
Lucile Peytavin: Στη Γαλλία η ανδρική βία στοιχίζει 95,2 δις ευρώ ετησίως

Βιβλίο / Lucile Peytavin: «Στη Γαλλία η ανδρική βία στοιχίζει 95,2 δισ. ευρώ ετησίως»

Η Γαλλίδα ιστορικός που εκπόνησε έρευνα για τα πραγματικά κόστη της τοξικής αρρενωπότητας στις οικονομίες των κρατών μιλά αποκλειστικά στη LiFO και αποκαλύπτει στοιχεία της έρευνάς της.  
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΥ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Κι ύστερα γίναμε ωραία φωτογραφία…» που τη ζωντάνεψε το AI / Ποιος θα ήθελε να δει τους νεκρούς του να «ζωντανεύουν»; / AI, η αθανασία σού πάει πολύ / Ο θάνατος στην εποχή της Τεχνητής Νοημοσύνης 

Οπτική Γωνία / Ποιος θα ήθελε να δει τους νεκρούς του να «ζωντανεύουν»;

Οι φωτογραφίες νεκρών αγαπημένων μας αποκτούν «ζωή» μέσω εφαρμογών AI. Πώς αλλάζει η Τεχνητή Νοημοσύνη τον τρόπο που βλέπουμε τον θάνατο σήμερα και ποια διλήμματα και φιλοσοφικά ερωτήματα θέτει;
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
Οι διακοπές που δεν κάναμε φέτος

Ρεπορτάζ / Οι διακοπές που δεν κάναμε φέτος

Με τους μισθούς καθηλωμένους και τα κόστη των διακοπών να έχουν ξεφύγει, οι μεγάλες καλοκαιρινές εξορμήσεις που συνηθίζαμε μέχρι πρόσφατα, κατέληξαν σε «long weekends» για πολλούς, ενώ για άλλους ούτε καν αυτό δεν είναι πια επιλογή.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Βέτο τριών υπουργείων για τη Βασιλίσσης Όλγας – Αμετακίνητος ο Χάρης Δούκας

Αθήνα / Βέτο τριών υπουργείων για τη Βασιλίσσης Όλγας – Αμετακίνητος ο Χάρης Δούκας

Σε τροχιά μετωπικής σύγκρουσης μεταξύ κεντρικής διοίκησης και Δήμου Αθηναίων βρίσκεται πλέον το θέμα της λεωφόρου Βασιλίσσης Όλγας, μετά την απόφαση του δημοτικού συμβουλίου να προχωρήσει, κατά πλειοψηφία, στην επαναφορά της κυκλοφορίας οχημάτων και στη μετατροπή της σε δρόμο ήπιας κυκλοφορίας.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Η Νέα Δημοκρατία και οι δύο επιστροφές που θέλει

Ρεπορτάζ / Η Νέα Δημοκρατία και οι δύο επιστροφές που θέλει

Κάποιοι ελπίζουν στην επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα και άλλοι ζητάνε την επιστροφή του Γρηγόρη Δημητριάδη. Οι πληροφορίες της LiFO επιβεβαιώνουν τις συζητήσεις για την επιστροφή του Δημητριάδη, αλλά στο κόμμα και όχι στο Μαξίμου.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Μετανάστες, ΜΚΟ και δικαιώματα στο στόχαστρο – η κυβέρνηση νομοθετεί τον αποκλεισμό

Οπτική Γωνία / Μετανάστες, ΜΚΟ και δικαιώματα στο στόχαστρο – η κυβέρνηση νομοθετεί τον αποκλεισμό

Η κυβέρνηση σκληραίνει ακόμα περισσότερο την αντιμεταναστευτική της πολιτική, στοχοποιώντας επιπλέον ξανά τις ΜΚΟ, ευτυχώς όμως όχι χωρίς «αντίλογο», παρά την απουσία ικανής αντιπολίτευσης και σε αυτό το πεδίο. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Με απειλούν από τις ΗΠΑ επειδή λέω “Free Palestine”»

Οπτική Γωνία / «Δέχομαι απειλές από τις ΗΠΑ επειδή λέω “Free Palestine”»

Η Ιωάννα Αλυγιζάκη μιλά για το γράμμα που έλαβε στο μαγαζί της στα Χανιά ενώ ο πρώην πρόεδρος της Ισραηλιτικής Κοινότητας Αθηνών Μίνος Μωυσής σχολιάζει τις συνέπειες του περιστατικού και περιγράφει την ανησυχία του για τη μισαλλοδοξία στην Ελλάδα. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Δυο καράβια των παιδικών χρόνων

Οπτική Γωνία / Η αριστοκρατική Μαριλένα και η τραχιά Μυρτιδιώτισσα όργωσαν τις ελληνικές θάλασσες, αφήνοντας το στίγμα τους

Βίος και πολιτεία δυο καραβιών που έγραψαν τη δική τους ξεχωριστή ιστορία στα όχι άγνωστα αλλά και όχι πάντοτε ήρεμα νερά της Ελλάδας.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
«Η μόνη καλλιέργεια που σώθηκε είναι της καταναλωτικής πλάνης»

Ρεπορτάζ / «Η μόνη καλλιέργεια που σώθηκε είναι της καταναλωτικής πλάνης»

Ο συγγραφέας Γιάννης Μακριδάκης, που ζει στη Χίο και καλλιεργεί εκεί ο ίδιος τη δική του γη, περιγράφει στη LiFo την καθημερινότητα, που έχει αλλάξει ριζικά μετά τις φωτιές, και την προσπάθεια των κατοίκων να σταθούν ξανά στα πόδια τους.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Θα λήξει τον πόλεμο στην Ουκρανία ο Τραμπ και με ποιους όρους;

Βασιλική Σιούτη / Θα λήξει τον πόλεμο στην Ουκρανία ο Τραμπ και με ποιους όρους;

Πώς θα τελειώσει ο πόλεμος στην Ουκρανία και πόσο κοντά βρισκόμαστε σε αυτό το τέλος; Τραμπ και Πούτιν μοιάζουν αποφασισμένοι, αλλά ο Ζελένσκι και οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν βιάζονται.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Μαζωνάκης: Το χρονικό μιας (ακόμα) διαπόμπευσης

Οπτική Γωνία / Μαζωνάκης: Το χρονικό μιας (ακόμα) διαπόμπευσης

Αν έβγαζε κάποιος ένα συμπέρασμα από τον χειρισμό της υπόθεσης αυτής, θα έλεγε πως «όλα ήταν ένα λάθος». Ένα λάθος το οποίο πολλοί δεν το βλέπουν ως τέτοιο, καθώς θεωρούν αυτονόητο να μαθαίνουν πληροφορίες για τις ζωές των άλλων, ακόμα και αν αυτές έχουν δυσκολίες και απαιτούν σεβασμό.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Για τους «εμπρηστές της Πάτρας»: Ιδεολογικές καταχρήσεις μιας φωτογραφίας

Οπτική Γωνία / Για τους «εμπρηστές της Πάτρας»: Ιδεολογικές καταχρήσεις μιας φωτογραφίας

Από που προκύπτει το αναρχικό, πόσο μάλλον κάποιο «κομμουνιστικό» προφίλ των «εμπρηστών»; Από ένα σκουλαρίκι, την είδηση για το χασίς και τα τσίπουρα, τα ρούχα που είναι αυτά που συναντάς σε πλήθος εικοσάρηδων σε πλατείες και δρόμους της χώρας;
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ