«Δεν υπάρχουν πολλές γυναίκες σε αυτόν τον κλάδο»

«Δεν υπάρχουν πολλές γυναίκες σε αυτόν τον κλάδο» Facebook Twitter
Οι γυναίκες αποτελούν πάνω από το 50% του πληθυσμού, αλλά μένουν σταθερά πίσω στον δημόσιο λόγο και είναι παραδοσιακά «ριγμένες» στον τομέα της εργασίας. Εικονογράφηση: bianka/ LIFO
0

Η ΗΜΕΡΙΔΑ (πάντα με συνάρπαζε αυτή η λέξη) γινόταν στο αμφιθέατρο ενός πανεπιστημίου πριν από περίπου έναν μήνα. Πρώτα οι χαιρετισμοί: 8 άντρες, 1 γυναίκα. Μετά τα πάνελ: καθηγητές πανεπιστημίου, αντιπρόσωποι φορέων και επιχειρήσεων. Σύνολο: 12 άντρες, 2 γυναίκες. Ένα πάνελ ήταν μόνο 6 άντρες και 1 γυναίκα συντονίστρια – τους μιλούσε με τρυφερότητα, σαν να ήταν η μαμά τους, σαν να τους επανέφερε στην τάξη. Μία εβδομάδα μετά κοιτούσα τις φωτογραφίες: μια θάλασσα από μπλε κοστούμια και γκρίζα μαλλιά. 

Τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα ακολουθεί, έστω και με υπερβολικά μεγάλη καθυστέρηση, ένα νέο κύμα φεμινισμού. Η Αθήνα έχει πλημμυρίσει από μια σειρά φεστιβάλ για τη γυναικεία ταυτότητα, γυναίκες που μιλούν για γυναίκες ή για τη γυναικεία εμπειρία, πρωτοβουλίες επιμόρφωσης, προγράμματα για τη γυναικεία επιχειρηματικότητα. Κάτι μοιάζει να έχει αλλάξει.

Έχει; Δεν είμαι και τόσο σίγουρη. 

Είναι δύσκολο να ψάξεις και να «ξεβολευτείς» όταν υπάρχει ένα ολόκληρο δίκτυο γνωστών αντρών. Στην Ελλάδα, εξάλλου, οι άντρες θεωρούνται παραδοσιακά πολύ πιο αξιόπιστοι από μια γυναίκα. 

Φαντάστηκα το πιθανό σενάριο κατά το οποίο θα προσπαθούσα να εξηγήσω στους διοργανωτές της ημερίδας τι ακριβώς είναι το manel (male panel), ότι πλέον διεθνώς δεν διοργανώνονται συνέδρια και πάνελ με ελάχιστες γυναίκες, πως υπάρχει κόσμος που μποϊκοτάρει πλέον αυτού του είδους τα συνέδρια, πως η εκπροσώπηση είναι σημαντική και μετράει. Είμαι σίγουρη πως θεωρούσαν ότι μιλάω κάποια ξένη γλώσσα, ότι τους λέω κάτι τρομερά εξωτικό. Ή μπορεί να χρησιμοποιούσαν το γνωστό και πολύ δημοφιλές επιχείρημα, αυτό που είχε χρησιμοποιήσει και ο ίδιος ο πρωθυπουργός προ ΤikΤok και σοσιαλμιντιακής εκπαίδευσης πριν από κάποια χρόνια.

«Δυστυχώς, δεν έχουμε και τόσο πολλές γυναίκες που να ενδιαφέρονται να μπουν στην πολιτική» είχε πει στη Βρετανή δημοσιογράφο Ζεινάπ Μπαντάουι όταν τον ρώτησε γιατί η κυβέρνησή του έχει τόσες λίγες γυναίκες. Αντίστοιχα, το επιχείρημα που συχνά αντιτείνουν όσοι διοργανώνουν συνέδρια, πάνελ, όσοι ελέγχουν την πρόσβαση στον δημόσιο λόγο είναι: «Δεν υπάρχουν πολλές γυναίκες σε αυτόν τον κλάδο», «Δεν δέχονται εύκολα να μιλήσουν», «Δεν γνωρίζουμε εμείς προσωπικά γυναίκες σε αυτό το επάγγελμα».

Το επάγγελμα μπορεί να είναι οτιδήποτε από την αεροναυπηγική μέχρι την υγεία και τα χρηματοοικονομικά, αλλά η δικαιολογία είναι πάντα ή ίδια. Προσοχή – δεν ισχυρίζομαι πως κάποιος αποφασίζει να αφήσει τις γυναίκες απέξω γιατί είναι σεξιστής, αυτό είναι σπάνιο. Το να αφήσεις όμως τις γυναίκες εκτός διαλόγου είναι εύκολο και βολικό. Ακολουθείς απλώς την πεπατημένη. Είναι δύσκολο να ψάξεις και να «ξεβολευτείς» όταν υπάρχει ένα ολόκληρο δίκτυο γνωστών αντρών. Στην Ελλάδα, εξάλλου, οι άντρες θεωρούνται παραδοσιακά πολύ πιο αξιόπιστοι από μια γυναίκα. 

Οι γυναίκες αποτελούν πάνω από το 50% του πληθυσμού, αλλά μένουν σταθερά πίσω στον δημόσιο λόγο και είναι παραδοσιακά «ριγμένες» στον τομέα της εργασίας. Ναι, είναι σημαντικά τα φεστιβάλ, τα συνέδρια ή η επιμόρφωση, αλλά δεν είναι αρκετά. Πώς θα υπάρξει αληθινή αντιπροσώπευση και συμπερίληψη όταν το ποσοστό των γυναικών στην ελληνική Βουλή είναι 23%, και παραμένει σχεδόν ίδιο, με μικρές αυξομειώσεις, από το 2012; Όταν οι γυναίκες σε διευθυντικές θέσεις είναι ελάχιστες; Η Ελλάδα έχει ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά γυναικείας συμμετοχής στην εργασία στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ είναι τελευταία στο Gender Equality Index for EU Countries της EIGE που μετράει την πρόοδο των χωρών της Ε.Ε. στον τομέα της ισότητας. 

Η αγαπημένη μου δικαιολογία, βέβαια, απ’ όλες όσες έχω ακούσει για την έλλειψη γυναικών στον δημόσιο λόγο είναι: «Δεν χρειάζεται να δίνουμε βήμα στις γυναίκες μόνο και μόνο επειδή είναι γυναίκες». Αλίμονο!

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΕΠΕΞ Στην εποχή του Οφθαλμού

Ιλεκτρίσιτυ / Στην εποχή του Οφθαλμού

Οι κρίσεις ευνοούν την εξουσία, διατηρώντας ένα επίπεδο φόβου μες στην κοινωνία, νομιμοποιώντας μέτρα που ανακουφίζουν τον φόβο αυξάνοντας τον έλεγχο, και δημιουργώντας ευκαιρίες για τη διοχέτευση του κεφαλαίου.
ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗΣ
Μετά τα ερείπια της Γάζας: ποιος μπορεί να χτίσει ξανά την ελπίδα;;

Οπτική Γωνία / Η Γάζα μετά τον πόλεμο: Υπάρχει ελπίδα;

Η καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ και μέλος του Κέντρου Ερευνών για το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο, Μαρία Γαβουνέλη, αναλύει τις προκλήσεις της ανοικοδόμησης, τον ρόλο της Ευρώπης και της Ελλάδας και το αβέβαιο μέλλον μιας λύσης δύο κρατών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Ακροβατώντας / Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Οι μοναχικοί θάνατοι ηλικιωμένων ανθρώπων είναι ένα φαινόμενο που ολοένα εντείνεται και στη χώρα μας, όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ας μπει στον δημόσιο διάλογο, μήπως πειστούν οι αρμόδιοι ότι πρόκειται για ένα σοβαρό θέμα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Ρεπορτάζ / Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Η προκήρυξη διαγωνισμών για την εκπόνηση μελετών που αφορούν τη χρήση της ιστορικής σιδηροδρομικής γραμμής Πελοποννήσου ως ποδηλατοδρόμου έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις. Διατυπώνονται σοβαρές επιφυλάξεις για την οριστική απώλεια μιας εμβληματικής υποδομής με υψηλή ιστορική, τουριστική και συγκοινωνιακή αξία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οπτική Γωνία / Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν ξανά τη φθορά εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα, με κυβέρνηση και αντιπολίτευση να δείχνουν ανήμπορες να ανατρέψουν το κλίμα απαξίωσης, όπως και οι νέοι παίκτες – που είναι παλιοί. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Υγεία / «Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Δημήτρης Δασκαλάκης: Ο διακεκριμένος ελληνικής καταγωγής λοιμωξιολόγος, που παραιτήθηκε πρόσφατα από επιτελική θέση  καταγγέλλοντας το υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ για εξωθεσμικές πιέσεις και αντιεπιστημονικές πρακτικές, μιλά για την απόφασή του, τη δημόσια υγεία στην Αμερική, τον Covid, τον HIV αλλά και την αφύπνιση του επικίνδυνου «ιού» του φασισμού.   
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Ρεπορτάζ / Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Πάνω από 312.000 θανατώσεις ζώων, φόβοι για lockdown και απειλή για μείωση των εξαγωγών του εθνικού προϊόντος μας εξαιτίας της ευλογιάς των προβάτων. Εμβολιασμός ή εκρίζωση του ιού; Ειδικοί μιλούν στη LiFO για το τι διακυβεύεται πραγματικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Social Media / Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Kαθορίζει την εικόνα μας, τη διάθεσή μας, τα οικονομικά μας, καθορίζει τον τρόπο που ζούμε. Θα έλεγε κανείς πως, μετά την έλευσή του, μια πετυχημένη selfie, σαν την περίφημη selfie των Oscar του 2014, αλλάζει τον μικρόκοσμο που ζούμε. Ο Χαράλαμπος Τσέκερης, κύριος ερευνητής ΕΚΚΕ και πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής & Τεχνοηθικής, αναλύει το φαινόμενο Instagram.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Οπτική Γωνία / Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Το κόστος ζωής, η ανισότητα, η διαφθορά, ο νεποτισμός, η βιαιότητα των δυνάμεων καταστολής: αυτά είναι τα ζητήματα που απασχολούν τα κινήματα της Γενιάς Ζ και όχι τόσο τα memes ή τα καρτούν.
THE LIFO TEAM
Όταν οι αστυνομικοί γίνονται τηλεσχολιαστές, κάτι πάει στραβά στη χώρα

Οπτική Γωνία / Όταν οι αστυνομικοί γίνονται τηλεσχολιαστές, κάτι πάει στραβά στη χώρα

Δεν μιλάμε πια για ειδικούς αναλυτές θεμάτων ασφάλειας, αλλά για έναν νέο τύπο τηλεοπτικού ιεροκήρυκα: ο αστυνομικός που εξηγεί, καθοδηγεί και κρίνει τα πάντα «με τάξη και ασφάλεια».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αναστασία Ντραγκομίροβα: «Στήριξη δεν υπάρχει από πουθενά, αλλά έχω μάθει να μην γκρινιάζω»

Αθλητισμός / Αναστασία Ντραγκομίροβα: «Στήριξη δεν υπάρχει, αλλά έχω μάθει να μην γκρινιάζω»

H ανερχόμενη αθλήτρια του ελληνικού στίβου έχει μάθει να μην αφήνει το παρελθόν να την κρατά πίσω, τροφοδοτείται από το συναίσθημα, έχει στόχο τους Ολυμπιακούς και ζωγραφίζει παντού, ακόμα και στο δέρμα της.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
Γιατί ανοίγει ξανά η υπόθεση θανάτου της Μαίρης Χρονοπούλου

Ρεπορτάζ / Γιατί ανοίγει ξανά η υπόθεση θανάτου της Μαίρης Χρονοπούλου

Δύο χρόνια μετά τον θάνατο της αγαπητής ηθοποιού, η υπόθεση βρίσκεται στο Τμήμα Ανθρωποκτονιών και ερευνάται εκ νέου. Κοντινοί της άνθρωποι ισχυρίζονται ότι «δεν ήταν ατύχημα, αλλά εγκληματική ενέργεια».
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ