Απολύσεις όπως σε μια πολυεθνική

Απολύσεις όπως σε μια πολυεθνική Facebook Twitter
Πριν από λίγες ημέρες ο Γιώργος Τσίπρας ένιωσε πραγματικά προδομένος. Εικονογράφηση: bianka/ LIFO
0


ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ «ΚΛΙΚ» ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είναι ικανός να απολύσει οποιονδήποτε πιστεύει ότι δεν είναι απόλυτα πιστός τις προσωπικές του επιλογές, γιατί αυτό είναι που συμβαίνει με τις περίφημες αδιαμεσολάβητες σχέσεις

Υπάρχει μια αριθμητικά μεγάλη ομάδα στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ τα οποία παραπέμπουν σε απογοητευμένους εραστές. Έχουν περισσή θλίψη, μεγάλη οργή, νιώθουν σχεδόν απατημένα και προσπαθούν να κατανοήσουν γιατί τον περασμένο Σεπτέμβριο οδηγήθηκαν σε μια τέτοια επιλογή, η οποία γύρισε σαν μπούμερανγκ εναντίον τους και ιδιαίτερα σε όσα πίστευαν τότε.

Ένα από αυτά τα στελέχη, εκείνες τις ημέρες που στον ΣΥΡΙΖΑ επρόκειτο να ψηφίσουν για τον νέο αρχηγό, έκανε δηλώσεις και έγραφε οργισμένα άρθρα κατά των υποψήφιων αντιπάλων του Κασσελάκη και ιδιαίτερα της ομάδας που εκπροσωπούσε η Έφη Αχτσιόγλου . Υποστήριζε με μεγάλο φανατισμό τον Στέφανο Κασσελάκη. Το όνομά του «Γιώργος Τσίπρας», εξάδελφος του πρώην πρωθυπουργού, που διετέλεσε στο παρελθόν και βουλευτής.

Ο ηγέτης δεν δίνει λόγο στα κομματικά όργανα ή στην κοινοβουλευτική ομάδα, γενικά δεν δίνει λόγο σε κανέναν. Και αν δεν πρόκειται για απολύσεις, θα πρόκειται για διαγραφές, απομακρύνσεις ή απαξίωση των στελεχών.

Σε ένα από αυτά τα άρθρα ο κ. Τσίπρας αναρωτιόταν αν μπορεί ένας επιτυχημένος μετανάστης στις ΗΠΑ, όπως ο Κασσελάκης, να ηγηθεί του ΣΥΡΙΖΑ. Την απάντηση την έδινε, φυσικά, ο ίδιος – και ήταν θετική: φυσικά ο Κασσελάκης μπορούσε. «Μπορούσε να συμβεί το παράδοξο» ένας «ναυτιλιακός μπρόκερ (όπως είχε αποκαλέσει ο Νίκος Φίλης τον Κασσελάκη) να δώσει δυνατότητα επαναβάπτισης του ΣΥΡΙΖΑ στην κοινωνική πλειοψηφία».

Πριν από λίγες ημέρες ο Γιώργος Τσίπρας ένιωσε πραγματικά προδομένος – μόλις τον είχε απολύσει ο Κασσελάκης από μια θέση ευθύνης που είχε στον κομματικό οργανισμό του ΣΥΡΙΖΑ. Απόλυση κανονική, σαν κι αυτές που πραγματοποιούν χιλιάδες εργοδότες όταν εκτιμούν πως κάποιοι εργαζόμενοι δεν τους είναι χρήσιμοι πια, σαν κι αυτές που προφανώς έκανε ο Κασσελάκης όταν (απ’ όσα ο ίδιος λέει) είχε μεγάλες εταιρείες στις ΗΠΑ. Έτσι απλά συνέβη αυτή η ιστορία.

Είχαν προηγηθεί κι άλλες απολύσεις με τον ίδιο τρόπο από τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, στελεχών με θέσεις ευθύνης (Θεοχαρόπουλος κ.ά.). Σε όλες κοινή συνισταμένη ήταν ότι έπαιρναν αποστάσεις από τις επιλογές και θέσεις Κασσελάκη όπως αυτές αποκαλύφθηκαν μετά την εκλογή του. Φυσικά, όταν ο νυν πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει κανέναν πολιτικό ενδοιασμό να «αδειάσει» τον προκάτοχό του, τον οποίο υπάρχουν ακόμα άνθρωποι μέσα στο κόμμα που θεωρούν πολιτικό κεφάλαιο και ο οποίος του άνοιξε τότε διάπλατα την πόρτα για να μπει στο κόμμα, είναι φυσικό να συμπεριφέρεται σαν ιδιοκτήτης μιας πολυεθνικής που κάνει απολύσεις.

Στο επόμενο πολιτικό «κλικ» ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είναι ικανός να απολύσει οποιονδήποτε πιστεύει ότι δεν είναι απόλυτα πιστός τις προσωπικές του επιλογές, γιατί αυτό είναι που συμβαίνει με τις περίφημες αδιαμεσολάβητες σχέσεις τις οποίες ενστερνίζεται, υποστηρίζοντας ότι πρόκειται για δημοκρατικές διαδικασίες, παρότι παραπέμπουν σε λογικές Μουσολίνι. Ο ηγέτης δεν δίνει λόγο στα κομματικά όργανα ή στην κοινοβουλευτική ομάδα, γενικά δεν δίνει λόγο σε κανέναν.

Και αν δεν πρόκειται για απολύσεις, επειδή πολλά στελέχη δεν έχουν οργανικές, έμμισθες σχέσεις με το κόμμα, θα πρόκειται για διαγραφές, απομακρύνσεις ή απαξίωσή τους. Εικάζω ότι το επόμενο «θύμα» του Κασσελάκη θα είναι στελέχη σαν τον βουλευτή Νίκο Παππά, ο οποίος στο τελευταίο συνέδριο του κόμματος αρχικά στήριξε την κ. Γεροβασίλη, δίνοντας σχετική υπόσχεση ότι θα την ψηφίσει, και λίγο μετά την άδειασε. Ο κ. Κασσελάκης, που δεν φαίνεται να ξεχνά, θα προλάβει να τον αδειάσει πρώτος.

Ο Γιώργος Τσίπρας, όπως και όλα εκείνα τα στελέχη του ΣYΡIZA τα οποία τώρα βράζουν στο ζουμί τους γιατί βλέπουν ότι το άλογο στο οποίο πόνταραν τρέχει προς διαφορετική κατεύθυνση, απλώς πληρώνει τις προσωπικές πολιτικές επιλογές του. Προτίμησαν για αρχηγό έναν άνθρωπο από το πουθενά με άγνωστο παρελθόν, καμία πολιτική και ιδιαίτερα αριστερή κουλτούρα, ο οποίος απλώς ικανοποιούσε τις εχθρικές διαθέσεις τους προς τους συνυποψηφίους του. Έδειξαν ακριβώς την ίδια συμπεριφορά με τους περίπου 75.000 ψηφοφόρους οι οποίοι οδηγήθηκαν σε μια τυφλή πολιτική επιλογή, ψηφίζοντας έναν άγνωστο. Η διαφορά τους με τους ψηφοφόρους είναι πως τα στελέχη περίμεναν ανταπόδοση.

Ο Στέφανος Κασσελάκης έχει δείξει πως δεν ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για τα στελέχη αυτά αλλά και για οποιονδήποτε άλλο δεν συμφωνεί με τον απόλυτα αρχηγικό, σχεδόν ηγεμονικό τρόπο με τον οποίο πολιτεύεται, τα αγνοεί επιδεικτικά, δεν παίρνει καν υπόψη του τις απόψεις τους, αδιαφορεί παντελώς. Αν χρειαστεί, μπορεί να πορευτεί μόνο με την κ. Τζάκρη. Ο ίδιος απευθύνεται σε έναν κόσμο που εξακολουθεί να τον πιστεύει αρκούμενος σε καλογυρισμένα βιντεάκια. Θεωρεί ότι δεν χρειάζονται στελέχη, εσωτερικές διαδικασίες και όλα αυτά που συγκροτούν ένα δημοκρατικό κόμμα. Αυτά όλα αποτελούν λεπτομέρειες.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ..

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Στέλιος Νέστωρ: «Ό,τι έκανα, δεν το έκανα για να ρίξω τη δικτατορία αλλά γιατί ντρεπόμουνα» 

Θεσσαλονίκη / Στέλιος Νέστωρ: «Δεν ήμουν από αυτούς που κάθονται σπίτι τους, βγάζουν λεφτά, τρώνε και πίνουνε» 

Μια πολιτική φυσιογνωμία που έδινε πάντα ηχηρό «παρών» στα πολιτικά και πολιτιστικά πράγματα της Θεσσαλονίκης. Μιλώντας στη LiFO, ζωντανεύει ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας της πόλης, από την Κατοχή και τη χούντα μέχρι την ίδρυση του Μεγάρου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Κοινωνική κατοικία: Μπορεί το παράδειγμα της La Borda να εφαρμοστεί στην Αθήνα;

Συνεταιριστική κατοικία / Μπορούμε να αντιγράψουμε τη Βαρκελώνη και να λύσουμε το στεγαστικό;

Ενώ στην Ευρώπη παρατηρείται αναζωπύρωση των συνεταιριστικών στεγαστικών κινημάτων, στην Ελλάδα, ειδικά στην Αθήνα, η στεγαστική κρίση οξύνεται. Το παράδειγμα της La Borda στη Βαρκελώνη θα μπορούσε να δώσει τη λύση, χρειάζεται όμως πολιτική βούληση.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας»

Βασιλική Σιούτη / Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας

Η κυβέρνηση αξιοποίησε τη ρύθμιση για τη φύλαξη του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη για να αλλάξει την πολιτική ατζέντα και να ενισχύσει την απήχησή της στο συντηρητικό κοινό, παρά τις διαφοροποιήσεις ακόμη και μέσα στην κυβερνητική παράταξη.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

Οπτική Γωνία / Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

«Ό,τι όμως και αν υπήρξε ο Διονύσης Σαββόπουλος, είχε τη δόνηση, τον λοξό τόνο, μια διάθεση μεταμόρφωσης και γιορτής. Επέστρεφε σε μια πάμφωτη αυλή, περιμένοντας τους φίλους, το νόημα της συνάθροισης».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
ΕΠΕΞ Στην εποχή του Οφθαλμού

Ιλεκτρίσιτυ / Στην εποχή του Οφθαλμού

Οι κρίσεις ευνοούν την εξουσία, διατηρώντας ένα επίπεδο φόβου μες στην κοινωνία, νομιμοποιώντας μέτρα που ανακουφίζουν τον φόβο αυξάνοντας τον έλεγχο, και δημιουργώντας ευκαιρίες για τη διοχέτευση του κεφαλαίου.
ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗΣ
Μετά τα ερείπια της Γάζας: ποιος μπορεί να χτίσει ξανά την ελπίδα;;

Οπτική Γωνία / Η Γάζα μετά τον πόλεμο: Υπάρχει ελπίδα;

Η καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ και μέλος του Κέντρου Ερευνών για το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο, Μαρία Γαβουνέλη, αναλύει τις προκλήσεις της ανοικοδόμησης, τον ρόλο της Ευρώπης και της Ελλάδας και το αβέβαιο μέλλον μιας λύσης δύο κρατών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Ακροβατώντας / Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Οι μοναχικοί θάνατοι ηλικιωμένων ανθρώπων είναι ένα φαινόμενο που ολοένα εντείνεται και στη χώρα μας, όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ας μπει στον δημόσιο διάλογο, μήπως πειστούν οι αρμόδιοι ότι πρόκειται για ένα σοβαρό θέμα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Ρεπορτάζ / Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Η προκήρυξη διαγωνισμών για την εκπόνηση μελετών που αφορούν τη χρήση της ιστορικής σιδηροδρομικής γραμμής Πελοποννήσου ως ποδηλατοδρόμου έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις. Διατυπώνονται σοβαρές επιφυλάξεις για την οριστική απώλεια μιας εμβληματικής υποδομής με υψηλή ιστορική, τουριστική και συγκοινωνιακή αξία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οπτική Γωνία / Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν ξανά τη φθορά εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα, με κυβέρνηση και αντιπολίτευση να δείχνουν ανήμπορες να ανατρέψουν το κλίμα απαξίωσης, όπως και οι νέοι παίκτες – που είναι παλιοί. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Υγεία / «Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Δημήτρης Δασκαλάκης: Ο διακεκριμένος ελληνικής καταγωγής λοιμωξιολόγος, που παραιτήθηκε πρόσφατα από επιτελική θέση  καταγγέλλοντας το υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ για εξωθεσμικές πιέσεις και αντιεπιστημονικές πρακτικές, μιλά για την απόφασή του, τη δημόσια υγεία στην Αμερική, τον Covid, τον HIV αλλά και την αφύπνιση του επικίνδυνου «ιού» του φασισμού.   
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Ρεπορτάζ / Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Πάνω από 312.000 θανατώσεις ζώων, φόβοι για lockdown και απειλή για μείωση των εξαγωγών του εθνικού προϊόντος μας εξαιτίας της ευλογιάς των προβάτων. Εμβολιασμός ή εκρίζωση του ιού; Ειδικοί μιλούν στη LiFO για το τι διακυβεύεται πραγματικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Social Media / Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Kαθορίζει την εικόνα μας, τη διάθεσή μας, τα οικονομικά μας, καθορίζει τον τρόπο που ζούμε. Θα έλεγε κανείς πως, μετά την έλευσή του, μια πετυχημένη selfie, σαν την περίφημη selfie των Oscar του 2014, αλλάζει τον μικρόκοσμο που ζούμε. Ο Χαράλαμπος Τσέκερης, κύριος ερευνητής ΕΚΚΕ και πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής & Τεχνοηθικής, αναλύει το φαινόμενο Instagram.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ