Από τον Νεκτάριο στον Παΐσιο: «Βίοι Αγίων» διά πάσαν νόσον στις οθόνες μας

«Βίοι Αγίων» διά πάσαν νόσον στις οθόνες μας Facebook Twitter
33% τηλεθέαση έφτασε η πρεμιέρα του Παΐσιου στη μικρή οθόνη, τα δε σχετικά hashtags έγιναν «πρώτη μούρη» στο Twitter και τα άλλα κοινωνικά δίκτυα.
0

Ο ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΟΣ «Άγιος Παΐσιος» (Mega) που υποδύεται ο Προκόπης Αγαθοκλέους σε σκηνοθεσία Στάμου Τσάμη είναι η δεύτερη μέσα σε έξι μόλις μήνες μεγάλη παραγωγή θρησκευτικού περιεχομένου που απευθύνεται στο ευρύ κοινό – είχε προηγηθεί ο κινηματογραφικός «Άνθρωπος του Θεού» (aka Άγιος Νεκτάριος) της Γέλενας Πόποβιτς με πρωταγωνιστή τον «νεοχριστιανό» Άρη Σερβετάλη και, παρότι διαφορετικά πρότζεκτ, μοιράζονται πολλά κοινά.

Και οι δύο παραγωγές είναι ακριβές, φιλόδοξες, με σπουδαία ονόματα στο καστ τους, αμφότερες αφορούν πρόσωπα που αγιοποιήθηκαν στους νεότερους χρόνους (ο Νεκτάριος το 1961, ο Παΐσιος το 2015), και οι δύο έχουν Αγιορείτες σπόνσορες (και μάλιστα από μοναστήρι που είχε προ ετών εμπλακεί σε διαβόητο οικονομικό σκάνδαλο), και οι δύο έχουν αναφορές σε «χαμένες πατρίδες», αμφότερες δε «σάρωσαν».

Τα 250.000 εισιτήρια άγγιξε ο Νεκτάριος τις τρεις πρώτες βδομάδες προβολής του, 33% τηλεθέαση έφτασε η πρεμιέρα του Παΐσιου στη μικρή οθόνη, τα δε σχετικά hashtags έγιναν «πρώτη μούρη» στο Twitter και τα άλλα κοινωνικά δίκτυα.

Και μπορεί αμφότεροι οι «βίοι αγίων» να ενέπνευσαν πολλά σατιρικά σχόλια και memes, οι διθύραμβοι όμως που ακούγονται και γράφονται, είτε διακριτικά ενθουσιώδεις είτε εξυμνώντας τις «ελληνορθόδοξες παραγωγές που προωθούν τις αξίες της οικογένειας, των προγόνων και της πίστης στον θεό κόντρα στο ηθικό ψυχορράγημα που προωθούν οι ψευτοπροοδευτικοί αντίχριστοι μηδενιστές» –μια μόνο ενδεικτική αναφορά– είναι, καταπώς φαίνεται, πολύ περισσότεροι. 

Το πρόβλημα δεν είναι το θρησκευτικό περιεχόμενο, η θρησκεία και η παράδοση μπορούν να προσφέρουν πλούσιο δραματουργικό υλικό. Το πρόβλημα ξεκινά όταν αντί να το επεξεργαστεί κανείς κριτικά και βιωματικά, τοποθετώντας το σε ένα σύγχρονο πλαίσιο, το χρησιμοποιεί για να εκμαιεύσει εύκολες συγκινήσεις και να εναγκαλιστεί το πιο συντηρητικό, το πιο σκοταδιστικό, το πιο αλαφροΐσκιωτο κομμάτι της κοινωνίας. 

Είναι βέβαια γνωστό ότι σε χαοτικούς, ταραγμένους και ανασφαλείς καιρούς πολλοί άνθρωποι αναζητούν στηρίγματα στη θρησκεία, τη μεταφυσική γενικότερα και σε ένα εξιδανικευμένο παρελθόν, η αναβίωση του οποίου προβάλλει ως αντίβαρο στα πάθη και τις προκλήσεις της νεωτερικότητας.

Εξίσου γνωστό όμως είναι τι άτομα και τι κοινωνίες διαμορφώνουν παρωχημένες, μισαλλόδοξες, «μπετόν αρμέ» αντιλήψεις. Το πρόβλημα δεν είναι το θρησκευτικό περιεχόμενο, η θρησκεία και η παράδοση μπορούν να προσφέρουν πλούσιο δραματουργικό υλικό. Το πρόβλημα ξεκινά όταν, αντί να το επεξεργαστεί κανείς κριτικά και βιωματικά, τοποθετώντας το σε ένα σύγχρονο πλαίσιο, πράγμα που έκαναν δημιουργοί όπως ο Ροσελίνι, ο Παζολίνι, ο Μελ Γκίμπσον ακόμα, ή έστω να εμβαθύνουν στο υπερβατικό, όπως ο θρήσκος Τζεφιρέλι, το χρησιμοποιεί για να εκμαιεύσει εύκολες συγκινήσεις και να εναγκαλιστεί το πιο συντηρητικό, το πιο σκοταδιστικό, το πιο αλαφροΐσκιωτο κομμάτι της κοινωνίας. 

Άνθρωπος του Θεού Facebook Twitter
Ο κινηματογραφικός «Άνθρωπος του Θεού» (aka Άγιος Νεκτάριος) της Γέλενας Πόποβιτς με πρωταγωνιστή τον «νεοχριστιανό» Άρη Σερβετάλη.

Ναι, είναι ανόμοια τα μεγέθη, παρόμοιες όμως οι προθέσεις. Στο κλίμα αυτό, μοιάζει φυσιολογικό σε ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού το ότι η εικόνα της Παναγίας που «δακρύζει» σε εκκλησία του Βύρωνα –μια ακόμα στη μακρά σειρά των «ευσυγκίνητων» αγιογραφιών– παρουσιάζεται ακόμα και από μέινστριμ μέσα ως σοβαρή είδηση, ότι μέχρι και ειδικοί αναζητήθηκαν για να εξηγήσουν το υποτιθέμενο θαύμα.

Φυσιολογική περνιέται η συστηματική προσπάθεια των τελευταίων ετών να παρεισφρήσουν στον δημόσιο λόγο και την εκπαίδευση αντιεπιστημονικά ιδεολογήματα παραθρησκευτικών κύκλων περί δικαιωμάτων αγέννητου παιδιού, φυσιολογικό φαντάζει και το ότι μια σοβαρή μερίδα ιερωμένων και ιδίως μοναχών, όπως ήταν και οι εν λόγω άγιοι, εξακολουθούν να θεωρούν ότι τα εμβόλια είναι «του διαβόλου», η δε πανδημία μια θεόσταλτη δοκιμασία για τους πιστούς, εγκληματώντας έτσι κατά εαυτών και αλλήλων.

Μήπως ο real Παΐσιος δεν θεωρούσε τον καρκίνο που τον έπληξε «εκπλήρωση αιτήματός του προς τον Θεό» και «ωφέλιμο για την πνευματική του υγεία», απέφευγε δε τις θεραπείες και αρνούνταν στα τελευταία κάθε φαρμακευτική αγωγή, προτιμώντας έναν επώδυνο θάνατο;

Τι κι αν η επίσημη Εκκλησία τα καταδικάζει όλα αυτά, οι μοναχοί συνηθίζουν να αυτοδιαφημίζονται ως οι μόνοι πραγματικοί θεματοφύλακες της πίστης (κάτι εμφανές και στον «Άγιο Νεκτάριο», όπου δεν γίνεται καν προσπάθεια να αποδοθεί ένας κάποιος εσωτερικός αγώνας), τα δε μεγάλα μοναστήρια και επιρροή έχουν και πλούτο και «άκρες».      

Ίσως προτρέχω κρίνοντας μια σειρά από το πρώτο μόλις επεισόδιο, πολύ αμφιβάλλω όμως ότι θα υπεισέλθει σε τέτοιες αμήχανες λεπτομέρειες ή έστω θα σταθεί κάπως κριτικά απέναντι στο «φαινόμενο Παΐσιος», που δεν αφορά τον άνθρωπο αυτόν καθαυτόν αλλά το πώς χρησιμοποιήθηκε και χρησιμοποιείται από θρησκευτικούς και παραθρησκευτικούς κύκλους, απέναντι έστω στις πολυάριθμες ρήσεις και προφητείες που αποδίδονται σε εκείνον, ρήσεις που όταν δεν είναι αφόρητες κοινοτοπίες τύπου «Έχεις λύπη; Ο Θεός σου λείπει», «Να μην μπερδεύουμε το άυλον με το νάυλον» κ.λπ., είναι φονταμενταλιστικές και πατριδοκάπηλες: «Όπως ένα φύλλο χαρτί που το χτυπάς και διαλύεται, έτσι και οι Τούρκοι θα διαλυθούν. Το 1/3 από αυτούς θα σκοτωθεί, το 1/3 θα εκχριστιανισθούν και το 1/3 θα πάει στην Κόκκινη Μηλιά». Ή το άλλο απόσταγμα σοφίας: «Ο διάβολος έχει τρία πλοκάμια: Για τους φτωχούς τον κομμουνισμό, για τους πιστούς τον οικουμενισμό και για τους πλουσίους τη μασονία».

Και θα ήμασταν νομίζω υπερβολικά αισιόδοξοι αν περιμέναμε μία έστω νύξη για τον δικαστικό και μιντιακό κατατρεγμό του «γέροντα Παστίτσιου» (Φίλιππος Λοΐζος) που τόλμησε να τρολάρει όλο αυτό το κατασκεύασμα.     

Η καλή μέρα εξάλλου φαίνεται από το πρωί, που λένε. Και αυτό που ο τηλεοπτικός Παΐσιος μοιάζει να μοιράζεται με τον κινηματογραφικό Νεκτάριο είναι επίπλαστη πνευματικότητα, στείρος ευσεβισμός, παλιομοδίτικη ηθικολογία, στομφώδης διδακτισμός, αιδήμων νοσταλγία για τα «παλιά, καλά» θεοκρατικά, πατριαρχικά και εθνοφυλετικά πρότυπα και για μια πίστη «αγνή κι αμόλυντη» που σώζει μόνο τους εκλεκτούς και που δεν λογοδοτεί πουθενά, ούτε φυσικά στην εξέλιξη ή στον ορθό λόγο.

Σε αντίστιξη, η τηλεοπτική μεταφορά από τον Βασίλη Γεωργιάδη του μυθιστορήματος του Νίκου Καζαντζάκη «Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται», η οποία προβλήθηκε στην ΕΙΡΤ αμέσως μετά τη Μεταπολίτευση (1975-6), σε καιρούς δηλαδή πολύ πιο δύσκαμπτους –άλλη μια απόδειξη ότι η πρόοδος δεν ακολουθεί ευθύγραμμη πορεία–, έθετε εξαρχής με τόλμη όχι μόνο κοινωνικές και ταξικές αλλά και έμφυλες, ακόμα και queer προβληματικές, οι δε αναφορές στις «χαμένες πατρίδες» είχαν ένα μάλλον υπαρξιακό παρά αλυτρωτικό περιεχόμενο. Γι’ αυτό και η σειρά εκείνη με το επίσης λαμπρό καστ άφησε εποχή, κάτι που πολύ αμφιβάλλω ότι θα καταφέρουν ο Νεκτάριος με τον Παΐσιο, παρά τις υψηλές θεαματικότητες, τις πρόθυμες «αβάντες» και τα παραγάδια που ρίχνουν σε θολά νερά.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

yelena popovic

Συνέντευξη / Γελένα Πόποβιτς: Τι κοινό έχουν ο Άγιος Νεκτάριος και η Γκρέτα Γκάρμπο;

Η σκηνοθέτις και σεναριογράφος Γελένα Πόποβιτς συσχετίζει τον «Άνθρωπο του Θεού» με το μεγαλύτερο αίνιγμα στην ιστορία του σινεμά, την Γκρέτα Γκάρμπο, που αποτελεί το κεντρικό θέμα της επόμενης ταινίας της, με τίτλο «Loveless».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Η γενιά αυτή τολμά όσα δεν τολμήσαμε εμείς και της αξίζει κάθε στήριξη!»

Οπτική Γωνία / Αμπντελά Ταϊά: «Η γενιά αυτή τολμά όσα δεν τολμήσαμε εμείς και της αξίζει κάθε στήριξη!»

Ο Μαροκινός συγγραφέας και σκηνοθέτης, κάτοικος Γαλλίας πλέον και γνωστός στην Ελλάδα από το υπέροχο μυθιστόρημα «Η ζωή με το δικό σου φως», μιλά με θαυμασμό για την εξέγερση της νεολαίας που συνταράσσει την πατρίδα του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Νίκος Χασαπόπουλος: «Παραλίγο να πεθάνω από τη σκευωρία της Novartis»

Συνέντευξη / Νίκος Χασαπόπουλος: «Παραλίγο να πεθάνω από τη σκευωρία της Novartis»

Μετά από μισό αιώνα στο «Βήμα», ο Νίκος Χασαπόπουλος μιλά για πρώτη φορά για την πιο δύσκολη απόφαση της ζωής του, τις στιγμές που έζησε δίπλα σε Λαμπράκη, Ψυχάρη και πρωθυπουργούς, αλλά και για το μεγάλο λάθος του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ένας άλλος «Μεσοπόλεμος»: Το μένος για τα θύματα (που γίνονται φωνή)

Οπτική Γωνία / Ένας άλλος «Μεσοπόλεμος»: Το μένος για τα θύματα (που γίνονται φωνή)

Έχουμε ένα καινούργιο συναίσθημα, όχι το κλασικό της εποχής των φασισμών, δηλαδή τον φόβο μη βρεθεί κανείς στη θέση των κατώτερων, όσων έμειναν πίσω ή «από κάτω». Πλέον βλέπει κανείς μένος για τα θύματα που μιλάνε.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Μποτιλιαρισμένοι στην Αθήνα: Δαπανούμε έναν μισθό στον δρόμο κάθε έτος

Οπτική Γωνία / Κάθε χρόνο χάνουμε 110 ώρες από τη ζωή μας κολλημένοι στο τιμόνι

Πώς μπορεί να μειωθεί άμεσα το μποτιλιάρισμα στους δρόμους της πρωτεύουσας; Γιατί η λεωφόρος Κηφισού δεν θα αδειάσει ποτέ; Ο συγκοινωνιολόγος και καθηγητής του ΕΜΠ, Κωνσταντίνος Κεπαπτσόγλου, εξηγεί.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο Ερντογάν που (δεν) τα πήρε όλα και οι αποκαλύψεις πίσω από τις εντυπώσεις

Βασιλική Σιούτη / Ο Ερντογάν που (δεν) τα πήρε όλα και οι αποκαλύψεις πίσω από τις εντυπώσεις

Οι εκ των υστέρων αποκαλύψεις για τη συνάντηση Τραμπ - Ερντογάν κατέδειξαν τις πραγματικές ισορροπίες στο πεδίο των διεθνών σχέσεων: καμία πλευρά δεν κερδίζει άνευ ανταλλαγμάτων και οι διεθνείς σχέσεις δεν καθορίζονται από προσωπικές συμπάθειες.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Η στρατηγική του Νίκου Δένδια και η λεπτή ισορροπία με τον Κυριάκο Μητσοτάκη

Βασιλική Σιούτη / Η στρατηγική του Νίκου Δένδια και η λεπτή ισορροπία με τον Κυριάκο Μητσοτάκη

Την ώρα που η κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη με το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, με τα Τέμπη και με την ακρίβεια, που προκαλεί κοινωνική δυσφορία, ο Νίκος Δένδιας εμφανίζεται ως μεταρρυθμιστής που θα οδηγήσει τις Ένοπλες Δυνάμεις στη νέα εποχή.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Χθες ο Μαζωνάκης, σήμερα ο Μπισμπίκης: Ποιο θα είναι το επόμενο «μεγάλο θέμα»;

Ακροβατώντας / Χθες ο Μαζωνάκης, σήμερα ο Μπισμπίκης: Ποιο θα είναι το επόμενο «μεγάλο θέμα»;

Αξιολογώντας ως πιο σημαντικό ένα τροχαίο από τη συνάντηση Τραμπ - Νετανιάχου, τα κυρίαρχα μέσα αναδεικνύουν το ασήμαντο χάριν τηλεθέασης, εξυπηρετώντας συγκεκριμένες σκοπιμότητες που θα μετατοπίσουν το ενδιαφέρον της κοινωνίας από τα σημαντικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Joe Coughlin: «Η τρίτη ηλικία δεν είναι κρουαζιέρες ή πατερίτσες»

Οπτική Γωνία / Joe Coughlin: «Γηρατειά δεν είναι μόνο κρουαζιέρες, πατερίτσες και να είσαι με το ένα πόδι στον τάφο»

Ο φιλέλληνας καθηγητής εξετάζει τις όψεις της μακροζωίας, πιστεύει πως στην Ελλάδα αυτό το φαινόμενο μπορεί να συνδυαστεί άνετα με το lifestyle και μιλάει με τρόπο ασυνήθιστο για το γήρας.
ΝΙΚΟΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ
Κοσμάς Μαρινάκης: «Σε ποιον θα πουλήσει ο καπιταλιστής αν ο κόσμος δεν έχει να το αγοράσει;»

Οπτική Γωνία / Κοσμάς Μαρινάκης: «Σε ποιον θα πουλήσει ο καπιταλιστής αν ο κόσμος δεν έχει να το αγοράσει;»

Ο δημιουργός του Greekonomics μιλά στη LiFO για την επιτυχία αυτού του εγχειρήματος αλλά και τις επιθέσεις που δέχτηκε πρόσφατα για κάποιες «άβολες αλήθειες» που επισήμανε αναφορικά με τα διαπλεκόμενα συμφέροντα πολιτικών, οικονομικών «καρτέλ» και ΜΜΕ στην Ελλάδα.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί οι διεθνείς συγκυρίες δεν ευνοούν την Ελλάδα;

Οπτική Γωνία / Γιατί οι διεθνείς συγκυρίες δεν ευνοούν την Ελλάδα;

Από την Ουκρανία και την κρίση στη Γαλλία μέχρι τις αποφάσεις Τραμπ, η Ευρώπη περνάει κρίση ταυτότητας. Πώς επηρεάζεται η χώρα μας; Μιλά στη LiFO ο Σωτήρης Ντάλης, καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και Ευρωπαϊκής Ενοποίησης του τμήματος Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ