Η εννιάχρονη Annie μεγάλωσε όσο εγώ έτρωγα ένα πιάτο μακαρόνια με κιμά

Annie the Musical: Η εννιάχρονη ηρωίδα μεγάλωσε όσο εγώ έτρωγα ένα πιάτο μακαρόνια με κιμά Facebook Twitter
Η «Annie» ήταν τόσο λατρεμένη επιλογή που είχαμε μάθει απ’ έξω τους στίχους του «It’s the hard knock life for us» και του «Tomorrow», που της χάρισαν τελικά το Όσκαρ Καλύτερης Μουσικής το 1983.
0

ΑΝ ΜΕ ΡΩΤΗΣΕΙΣ ποια είναι αγαπημένη μου ταινία μέχρι τώρα, θα σου πω το «Annie» του Τζον Χιούστον. Ούτε Στίβεν Σπίλμπεργκ, ούτε Κρις Νόλαν, ούτε Στίβεν Σόντερμπεργκ, σίγουρα όχι Γιώργος Λάνθιμος, ούτε κάποιο οσκαρικό φαβορί. Το «Annie». Αυτό το μιούζικαλ του 1982 με τη χαριτωμένη κοκκινομάλα πιτσιρίκα που κατάφερε να ξεφύγει από το ορφανοτροφείο και την κακιά Miss Hannigan και να ζήσει μαζί με έναν εκκεντρικό πλούσιο (Albert Finney), σώζοντας μαζί και όλες τις φίλες της.

Δεν γίνεται να μην είναι αγαπημένη μια ταινία που έχεις δει περισσότερες από 17 φορές χωρίς να βαριέσαι, ακόμα κι αν αυτό συνέβη πριν από αρκετές δεκαετίες. Τότε το βίντεο είχε αρχίσει να μπαίνει στα σπίτια κι εμείς είχαμε τη θεία Μαίρη που, ορκισμένη single και φανατική γκατζετού μέχρι τα βαθιά της γεράματα, ήταν η πρώτη στην οικογένεια που απέκτησε ένα ασημί JVC, από εκείνα που μια υποδοχή τους άνοιγε με θόρυβο για να βάλεις την κασέτα. Με την αδελφή μου τρώγαμε στο σπίτι της κάθε Σάββατο μεσημέρι, γιατί οι γονείς έμεναν μέχρι αργά στο καφεκοπτείο. Εκείνη μάς έφτιαχνε μακαρόνια με έναν νερόβραστο κιμά –γκατζετού και μαγείρισσα είναι μάλλον ασυμβίβαστες έννοιες– που όμως τότε είχε φανταστική γεύση. Έμαθα πολύ αργότερα, μάλλον όταν ως φοιτήτρια άρχισα να μαγειρεύω, ότι η μπολονέζ έχει και χυμό ντομάτα.

H μόνη και μεγάλη επιτυχία της είναι εκείνη που έκανε στα εννιά της, τότε που η αδελφή μου κι εγώ –στην ίδια περίπου ηλικία– ονειρευόμασταν ότι μπορούμε κι εμείς να γίνουμε σταρ.

Εμείς διαλέγαμε από το βιντεοκλάμπ της γειτονιάς την ταινία που θέλαμε και μετά το φαγητό, που η Μαιρούλα έπεφτε για σιέστα –άλλη λέξη που χάνεται κάπου στα ’80s, ’90s–, εμείς τσακωνόμασταν ποια θα βάλει την ταινία στο βίντεο. Η «Annie», λοιπόν, ήταν τόσο λατρεμένη επιλογή που είχαμε μάθει απ’ έξω τους στίχους του «It’s the hard knock life for us» και του «Tomorrow», που της χάρισαν τελικά το Όσκαρ Καλύτερης Μουσικής το 1983.

Annie the Musical: Η εννιάχρονη ηρωίδα μεγάλωσε όσο εγώ έτρωγα ένα πιάτο μακαρόνια με κιμά Facebook Twitter
Η Aileen Quinn ευτυχώς ζει, αλλά δυστυχώς έχει μεγαλώσει πολύ, όπως όλοι μας. Φωτ.: Getty Images/Ideal Image

Τώρα που η θεία Μαίρη μας άφησε, πλήρης ημερών –χρησιμοποιώ καταχρηστικά αυτό το ασύλληπτο κατευόδιο, αφού δεν νομίζω ότι φεύγει κανείς από αυτήν τη ζωή πλήρης ημερών και κυρίως πλήρης απολαύσεων–, οι γονείς μου έχουν κλείσει εδώ και χρόνια το αγαπημένο μαγαζί που μας μεγάλωσε μέσα στη μυρωδιά των φρεσκοκαβουρδισμένων κόκκων και το JVC έχει πεταχτεί εδώ και πολλά χρόνια, όταν αδειάσαμε εκείνο το λατρεμένο διαμέρισμα-παιδικό καταφύγιο, έψαξα να βρω τι απέγινε η πρωταγωνίστρια, αναζητώντας κάτι που να έχει μείνει από εκείνη την εποχή.

Η Aileen Quinn ευτυχώς ζει, αλλά δυστυχώς έχει μεγαλώσει πολύ, όπως όλοι μας. Είναι 52 χρόνων και ασχολείται με το τραγούδι, αν και ποτέ δεν έκανε καμιά μεγάλη καριέρα, ούτε στη μουσική ούτε στον κινηματογράφο. Που σημαίνει ότι η μόνη και μεγάλη επιτυχία της είναι εκείνη που έκανε στα εννιά της, τότε που η αδελφή μου κι εγώ –στην ίδια περίπου ηλικία– ονειρευόμασταν ότι μπορούμε κι εμείς να γίνουμε σταρ.

Τελικά ούτε εμείς τα καταφέραμε καλά με το σταρίλικι, τουλάχιστον όμως μπορώ τώρα να καταλάβω την επτάχρονη κόρη μου που δεν χορταίνει να βλέπει τη «Matilda» (το remake του γνωστού μιούζικαλ του 1998, που κυκλοφόρησε το 2022) και φαντάζεται ότι μπορεί να συνδυάσει το επάγγελμα της ηθοποιού με αυτό της make up artist. Επίσης, μπορώ να καταλάβω γιατί δεν έχει βαρεθεί αυτή την –φανταστική, ομολογώ– ταινία με την εκπληκτική Έμα Τόμσον ως Μις Τράντσμπουλ, που σεναριακά μοιάζει πολύ με τη δική μου beloved Annie.

Κάθε φορά που η μικρή μου βάζει στο Netflix τη «Matilda», μου ζητάει να της κάνω παρέα. Τώρα που το σκέφτομαι, ίσως καθίσω μαζί της ένα Σάββατο μεσημέρι να το δούμε, τρώγοντας μακαρόνια με κιμά. Αυτά με την κόκκινη σάλτσα.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Δημήτρης Παρασκευής: «Φέτος, έπειτα από καιρό, ο κορωνοϊός παρουσιάζει έξαρση»

Οπτική Γωνία / «Φέτος, έπειτα από καιρό, ο κορωνοϊός παρουσιάζει έξαρση»

Ο καθηγητής Επιδημιολογίας και Προληπτικής Ιατρικής του ΕΚΠΑ, Δημήτρης Παρασκευής, εξηγεί γιατί κάθε φθινόπωρο αυξάνονται οι ιώσεις του αναπνευστικού, ποια είναι η εικόνα του Covid-19 στην Ελλάδα και ποια μέτρα πρέπει να πάρουμε εν όψει του χειμώνα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Στέλιος Νέστωρ: «Ό,τι έκανα, δεν το έκανα για να ρίξω τη δικτατορία αλλά γιατί ντρεπόμουνα» 

Θεσσαλονίκη / Στέλιος Νέστωρ: «Δεν ήμουν από αυτούς που κάθονται σπίτι τους, βγάζουν λεφτά, τρώνε και πίνουνε» 

Μια πολιτική φυσιογνωμία που έδινε πάντα ηχηρό «παρών» στα πολιτικά και πολιτιστικά πράγματα της Θεσσαλονίκης. Μιλώντας στη LiFO, ζωντανεύει ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας της πόλης, από την Κατοχή και τη χούντα μέχρι την ίδρυση του Μεγάρου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Κοινωνική κατοικία: Μπορεί το παράδειγμα της La Borda να εφαρμοστεί στην Αθήνα;

Συνεταιριστική κατοικία / Μπορούμε να αντιγράψουμε τη Βαρκελώνη και να λύσουμε το στεγαστικό;

Ενώ στην Ευρώπη παρατηρείται αναζωπύρωση των συνεταιριστικών στεγαστικών κινημάτων, στην Ελλάδα, ειδικά στην Αθήνα, η στεγαστική κρίση οξύνεται. Το παράδειγμα της La Borda στη Βαρκελώνη θα μπορούσε να δώσει τη λύση, χρειάζεται όμως πολιτική βούληση.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας»

Βασιλική Σιούτη / Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας

Η κυβέρνηση αξιοποίησε τη ρύθμιση για τη φύλαξη του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη για να αλλάξει την πολιτική ατζέντα και να ενισχύσει την απήχησή της στο συντηρητικό κοινό, παρά τις διαφοροποιήσεις ακόμη και μέσα στην κυβερνητική παράταξη.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

Οπτική Γωνία / Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

«Ό,τι όμως και αν υπήρξε ο Διονύσης Σαββόπουλος, είχε τη δόνηση, τον λοξό τόνο, μια διάθεση μεταμόρφωσης και γιορτής. Επέστρεφε σε μια πάμφωτη αυλή, περιμένοντας τους φίλους, το νόημα της συνάθροισης».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
ΕΠΕΞ Στην εποχή του Οφθαλμού

Ιλεκτρίσιτυ / Στην εποχή του Οφθαλμού

Οι κρίσεις ευνοούν την εξουσία, διατηρώντας ένα επίπεδο φόβου μες στην κοινωνία, νομιμοποιώντας μέτρα που ανακουφίζουν τον φόβο αυξάνοντας τον έλεγχο, και δημιουργώντας ευκαιρίες για τη διοχέτευση του κεφαλαίου.
ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗΣ
Μετά τα ερείπια της Γάζας: ποιος μπορεί να χτίσει ξανά την ελπίδα;;

Οπτική Γωνία / Η Γάζα μετά τον πόλεμο: Υπάρχει ελπίδα;

Η καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ και μέλος του Κέντρου Ερευνών για το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο, Μαρία Γαβουνέλη, αναλύει τις προκλήσεις της ανοικοδόμησης, τον ρόλο της Ευρώπης και της Ελλάδας και το αβέβαιο μέλλον μιας λύσης δύο κρατών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Ακροβατώντας / Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Οι μοναχικοί θάνατοι ηλικιωμένων ανθρώπων είναι ένα φαινόμενο που ολοένα εντείνεται και στη χώρα μας, όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ας μπει στον δημόσιο διάλογο, μήπως πειστούν οι αρμόδιοι ότι πρόκειται για ένα σοβαρό θέμα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Ρεπορτάζ / Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Η προκήρυξη διαγωνισμών για την εκπόνηση μελετών που αφορούν τη χρήση της ιστορικής σιδηροδρομικής γραμμής Πελοποννήσου ως ποδηλατοδρόμου έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις. Διατυπώνονται σοβαρές επιφυλάξεις για την οριστική απώλεια μιας εμβληματικής υποδομής με υψηλή ιστορική, τουριστική και συγκοινωνιακή αξία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οπτική Γωνία / Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν ξανά τη φθορά εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα, με κυβέρνηση και αντιπολίτευση να δείχνουν ανήμπορες να ανατρέψουν το κλίμα απαξίωσης, όπως και οι νέοι παίκτες – που είναι παλιοί. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Υγεία / «Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Δημήτρης Δασκαλάκης: Ο διακεκριμένος ελληνικής καταγωγής λοιμωξιολόγος, που παραιτήθηκε πρόσφατα από επιτελική θέση  καταγγέλλοντας το υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ για εξωθεσμικές πιέσεις και αντιεπιστημονικές πρακτικές, μιλά για την απόφασή του, τη δημόσια υγεία στην Αμερική, τον Covid, τον HIV αλλά και την αφύπνιση του επικίνδυνου «ιού» του φασισμού.   
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Ρεπορτάζ / Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Πάνω από 312.000 θανατώσεις ζώων, φόβοι για lockdown και απειλή για μείωση των εξαγωγών του εθνικού προϊόντος μας εξαιτίας της ευλογιάς των προβάτων. Εμβολιασμός ή εκρίζωση του ιού; Ειδικοί μιλούν στη LiFO για το τι διακυβεύεται πραγματικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ