1986, Μεγάλη Εβδομάδα, εννιά ώρες στην Εθνική Οδό

1986, Μεγάλη Δευτέρα: Εννιά ώρες στην Εθνική Οδό Facebook Twitter
Μόνο όταν είσαι έξι χρονών μπορείς να χαίρεσαι με το ξύπνημα στις 3:30 το πρωί. Εικονογράφηση: bianka/ LIFO
0

1986, Μεγάλη Δευτέρα, 3:30, ξύπνημα

Μόνο όταν είσαι έξι χρονών μπορείς να χαίρεσαι με το ξύπνημα στις 3:30 το πρωί. Με τον αδελφό μου είχαμε όλη την ενέργεια ενός δαιμονισμένου κουταβιού. Ξέραμε ότι σε δέκα ώρες θα ήμασταν στην Κέρκυρα. Δεν μας πτοούσαν οι επτά ώρες στο αυτοκίνητο ή τα δύο καράβια μπροστά στις διακοπές μας που μόλις ξεκινούσαν.

Ο καβγάς ξεκινούσε συνήθως στον δρόμο, μπροστά από το αμάξι, ένα Citroën BX. H μητέρα μου δημιουργούσε κάτι που θύμιζε την τελευταία πίστα του Τetris.

Μεγάλη Δευτέρα, 4:00

Ο καβγάς ξεκινούσε συνήθως στον δρόμο, μπροστά από το αμάξι, ένα Citroën BX. H μητέρα μου δημιουργούσε κάτι που θύμιζε την τελευταία πίστα του Τetris. Το πορτμπαγκάζ ήταν γεμάτο βαλίτσες και σακ βουαγιάζ κι εκείνη έκλεινε τα κενά ανάμεσά τους με σακουλάκια που είχαν μέσα άσχετα πράγματα ‒ένα μαξιλάρι, ένα καφέ νεσεσέρ με φάρμακα, τρία κουβερτάκια, ένα μαρούλι‒, δημιουργώντας έτσι μια μάζα που υψωνόταν απειλητικά. «Το καταλαβαίνεις ότι δεν μπορώ να δω από τον καθρέφτη;» ρωτούσε ο πατέρας μου. Καμία απάντηση. «Ρε Λουκία, θα κουβαλάω μαρούλια στην Κέρκυρα;» έλεγε με παραιτημένη απελπισία στη φωνή. «Ναι», απαντούσε η μητέρα μου ατάραχη, κοιτώντας ευθεία μπροστά. Για αισθητικούς λόγους («μη φαίνονται οι σακούλες και τα σακουλάκια») σκεπάζαμε σφιχτά όλα μας τα πράγματα με ένα παλιό αλεξίπτωτο που είχε ο πατέρας μου από την αεροπορία κι έτσι πορευόμασταν στην Εθνική Οδό με στρατιωτικό αλεξίπτωτο παραλλαγής, σαν να κουβαλάμε οπλικά συστήματα.  

6:00, στην Εθνική Οδό

Στην εθνική οδό Κορίνθου-Πατρών (λεγόταν τότε Νέα Εθνική Οδός), για κάποιον αδιευκρίνιστο λόγο, καθώς ο δρόμος ήταν παμπάλαιος, ένα τσιμεντάκι χώριζε την κανονική λωρίδα από τη ΛΕΑ. Κάθε φορά που τη διασχίζαμε, ανάμεσα στα επιφωνήματα του πατέρα μου («Κοίτα, ρε, τι κάνει») που προσπερνούσε με μανία αυτοκίνητα «για να μη χάσουμε το καράβι», αναρωτιόμουν αν στο Ξυλόκαστρο έχουν κάποια μεγάλη ξύλινη εξέδρα και πώς θα ήταν η ζωή μου αν είχαμε εξοχικό εκεί. Την ώρα που οι γονείς μου έπιναν γαλλικό καφέ από το θερμός, εγώ κι ο αδελφός μου κοιμόμασταν ή παίζαμε το κλασικό παιχνίδι που παίζουν πάντα τα μικρά παιδιά στο πίσω κάθισμα· θα μπορούσε να λέγεται «Ποιος θα κλάψει πρώτος».

7:40, Αντίρριο

Η διαδρομή Ρίο - Αντίρριο ήταν μόλις δέκα λεπτά σε ένα καράβι-παντόφλα. Συνήθως συνταξιδεύαμε με νταλίκες και φορτηγά. Λίγο μετά ξεκινούσε το μαρτύριο. Οι 3 ώρες και 45 λεπτά που κρατούσε τότε η διαδρομή ως την Ηγουμενίτσα ήταν οι χειρότερες της διαδρομής. Με τον αδελφό μου το παίρναμε απόφαση πως θα μέναμε εκεί για πάντα να δέρνουμε ο ένας τον άλλον, να γεμίζουμε το αμάξι με ψίχουλα και να γκρινιάζουμε, ενώ οι γονείς μας άκουγαν το «Κυκλοφορώ κι οπλοφορώ» (πάντα αναρωτιόμουν τι ακριβώς κάνει «ο Γιώργος ο αλήτης, η κορμάρα»). Δεξιά κι αριστερά μας βλέπαμε θάλασσες, δέντρα, χωριά, σπίτια με πανωσηκώματα στα μπετά, και μετράγαμε πόλεις ‒Μεσολόγγι, Αγρίνιο, Άρτα‒, την ώρα που ο Σαββόπουλος τραγουδούσε «Όλες οι γραμμές μας στραβωθήκαν κι αποτύχαν / Ευτυχώς το νιώθω απόλυτα καθώς / Απ’ το πίσω κάθισμα κοιτώ τα ίδια μέρη / Τρυφερά με τα φανάρια μου σβηστά / Άδεια χωριουδάκια, ασυνάρτητη επαρχία / Καθετί μισοχωμένο μες στη γη». 

11:00, Ηγουμενίτσα

Όταν φτάναμε στην ουρά για το καράβι, μπαίναμε σε φεριμπότ-παντόφλα που λεγόταν Νάντη ή Αντώνιος Π. Συνήθως κοιμόμουν πάνω στη μαμά μου σε κάτι δερμάτινες καναπέδες ή βγάζαμε οικογενειακές φωτογραφίες στο κατάστρωμα. Ήταν η μόνη μέρα του χρόνου που μου άρεσε να πίνω πορτοκαλάδα χωρίς ανθρακικό.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

To νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η Εύα Ιλούζ, η Γάζα και μια εκδοτική επιλογή

Οπτική Γωνία / Η Εύα Ιλούζ, η Γάζα και μια εκδοτική επιλογή

Σκέψεις πάνω στην απόφαση του Oposito, ενός μικρού εκδοτικού οίκου που έχει δώσει ενδιαφέροντα δείγματα ανήσυχης κοινωνικής και πολιτισμικής σκέψης, για την «αποδέσμευσή» του σε σχέση με το βιβλίο της κοινωνιολόγου Eύα Ιλούζ «Ψυχρή τρυφερότητα. Η άνοδος του συναισθηματικού καπιταλισμού».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες

Ακροβατώντας / Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες

Ένα εντυπωσιακά μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας είναι διατεθειμένο να δώσει «συγχωροχάρτι» για ένα μεγάλο οικονομικό σκάνδαλο, αρκεί οι εμπλεκόμενοι να τηρήσουν ακροδεξιά και ρατσιστική στάση στο μεταναστευτικό.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πέντε ιδρύματα πρώην πρωθυπουργών και ένα ινστιτούτο. Ποιος είναι ο ρόλος τους και πώς χρηματοδοτούνται

Ρεπορτάζ / Τα ιδρύματα των πρώην πρωθυπουργών: Ποιος είναι ο ρόλος τους και πώς χρηματοδοτούνται

Τυπικά, σκοπός τους είναι η διατήρηση των αρχείων και η προβολή του έργου πρώην πρωθυπουργών. Στην πράξη, όμως, λειτουργούν και ως think tanks και πολιτικά εργαλεία επιρροής.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Ρεπορτάζ / Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Τα πρόσφατα ατυχήματα με αστικά λεωφορεία φέρνουν στο προσκήνιο το θέμα της εκχώρησης συγκοινωνιακού έργου στα ΚΤΕΛ και καταγγελίες για θεσμικές αστοχίες. Οι εμπλεκόμενες πλευρές μιλάνε στη LiFO.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Ένα ελληνο-αλβανικό ανήκειν εν τη γενέσει;

Guest Editors / Μεταξύ ελληνικότητας και αλβανικότητας 

Μια έρευνα επιβεβαιώνει ότι η αλβανική μετανάστευση στην Ελλάδα αναδιαμορφώνει ριζικά τις έννοιες της ταυτότητας και του ανήκειν, αποκαλύπτοντας τις προκλήσεις και τις προοπτικές αυτής της νέας πραγματικότητας.
ΙΛΙΡΙΝΤΑ ΜΟΥΣΑΡΑΙ
ΕΠΕΞ Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Περιβάλλον / Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο για τη θαλάσσια ζωή και μπλόκαρε, έστω προσωρινά, τα σχέδια για εξορύξεις στον ανεξερεύνητο βυθό. Ο Andrew Sweetman μιλά στη LiFO για την έρευνα που έγινε απροσδόκητα viral και συγκρούστηκε με κολοσσούς, πολιτικές αποφάσεις και… το TikTok.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Ακροβατώντας / Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Τι σημασία έχουν τα μεγάλα σκάνδαλα, όταν η απειλή είναι μπροστά μας, όπως οι καραβιές Λίβυων και Σουδανών μεταναστών και πολιτικών προσφύγων που καταφθάνουν στη νότια Κρήτη και εισβάλλουν ανεξέλεγκτα στην πατρίδα;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Ο δημοσιογράφος της «Εφημερίδας των Συντακτών» και του e-tetRadio μιλά για την εφημερίδα, επιβεβαιώνοντας τις τελικές συζητήσεις με τον Δημήτρη Μελισσανίδη, για την κρίση της αριστεράς, την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα και το μέλλον του Τύπου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Οπτική Γωνία / «Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Ο θεατρικός σκηνοθέτης Guy Ben-Aharon, που βρέθηκε πρόσφατα στην Αθήνα, γράφει στη LiFO για την απόρριψη που βιώνει τόσο στην πατρίδα του όσο και στο εξωτερικό ως Ισραηλινός που υποστηρίζει την ελευθερία της Παλαιστίνης. 
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Οπτική Γωνία / «ΟΠΕΚΕΠΕ: Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία έστειλε πριν από λίγο καιρό στη Βουλή τη δικογραφία για Αυγενάκη και Βορίδη, αλλά η ΝΔ δεν βλέπει ποινικές ευθύνες υπουργών στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και επιμένει ότι πρόκειται για «διαχρονικές παθογένειες». 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ