Όλα επιτρέπονται στον έρωτα και στον πόλεμο (της εικόνας)

Όλα επιτρέπονται στον έρωτα και στον πόλεμο (της εικόνας) Facebook Twitter
H Ολένα Ζελένσκα στο Αεροδρόμιο Αντόνοφ όπου διεξήχθη η πρώτη μεγάλη μάχη του πολέμου στα τέλη του περασμένου Φλεβάρη. Η Πρώτη Κυρία περιστοιχίζεται από τρεις Ουκρανές στρατιωτίνες με πλήρη εξάρτηση, ενώ το φόντο πίσω τους φαίνεται να καταλαμβάνει το κουφάρι του Antonov An-225 Mriya. Φωτ.: Annie Leibovitz/Vogue
0

«Ε, ΡΕ, ΤΙ ΕΧΕΙ ν' ακούσει κι αυτός κι η γυναίκα του απ' όσους τον έχουν στην μπούκα». Αυτή ήταν η πρώτη αντανακλαστική μου αντίδραση στη θέα των "επίμαχων" φωτογραφιών που τράβηξε η Άνι Λίμποβιτς –η πιο διάσημη φωτογράφος διάσημων στον κόσμο– στο προεδρικό ζεύγος της Ουκρανίας για λογαριασμό της Vogue.

Μόνο που αυτή τη φορά αντέδρασαν και άνθρωποι που μέχρι τώρα δεν είχαν εκφραστεί αρνητικά για τον Πρόεδρο Ζελένσκι ούτε για κάποιους από τους πιο αμφιλεγόμενους σταθμούς στη διεθνή του καμπάνια, όπως τα βραβεία Γκράμι ή το φεστιβάλ του Glastonbury.

Προ καιρού, μάλιστα, είχε εμφανιστεί σε αντιστοίχως «glossy» φωτογράφιση για το Paris Match. Τα πάντα στην υπηρεσία του αγώνα, τα πάντα στην υπηρεσία της εικόνας, τα πάντα επιτρέπονται στον έρωτα και στον πόλεμο.

Αυτή εδώ όμως η φωτογράφιση ήταν σα να έχει μια ανάρμοστη και κακόγουστη υφή, παρότι εκτελέστηκε από μια τόσο επιφανή και ενδελεχή λειτουργό του φακού.

Κατά ειρωνικό τρόπο, η πιο προβληματική ίσως εικόνα της φωτογράφισης, που εστιάζει στην Πρώτη Κυρία της Ουκρανίας και έχει τίτλο «Πορτρέτο της Γενναιότητας», αυτή που προκάλεσε τις πιο έντονες αυθόρμητες αντιδράσεις, ήταν η πιο συμβολική και συγχρόνως η πιο ευθυγραμμισμένη θεωρητικά με κάποιες σύγχρονες δυτικές / φεμινιστικές ευαισθησίες

Και δεν μιλάμε για τις στρατιές των τρολ ούτε για τους πρόθυμους απολογητές της ρωσικής βαρβαρότητας ούτε για αντιδράσεις του τύπου «η χώρα τους χάνεται, οι φαντάροι σφάζονται στο μέτωπο κι αυτοί κάνουν φωτογράφιση μόδας», λες και ο Ζελένσκι όφειλε να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή με το ντουφέκι αντί να κάνει ό,τι μπορεί για να συντηρήσει το ενδιαφέρον και τη συμπάθεια του δυτικού κυρίως κοινού στον αγώνα της χώρας του.

Και η αλήθεια είναι ότι παρά την πολλαπλή κρισιμότητά του, ο πόλεμος αυτός που εξακολουθεί να μαίνεται τόσο κοντά μας έχει συρθεί στα πίσω δωμάτια της σκέψης, αδυνατώντας να μας προσφέρει στο στάδιο αυτό τη διέγερση με την οποία έχουμε συνδέσει την επικαιρότητα, την οποία συχνά αντιμετωπίζουμε με όρους πλοκής, σα να πρόκειται για δραματική σειρά γνωστής πλατφόρμας.

Είχε όμως κάτι το αβάσταχτα επιφανειακό και μια μακάβρια λάμψη αυτή η φωτογράφιση, πέρα από τα φωτοστέφανα του προεδρικού ζεύγους. Μπορεί να φταίει και αυτή η περίεργη glossy καθαρότητα που χαρακτηρίζει τα πορτρέτα της Λίμποβιτς. 

Κατά ειρωνικό τρόπο, η πιο προβληματική ίσως εικόνα της φωτογράφισης, που εστιάζει στην Πρώτη Κυρία της Ουκρανίας και έχει τίτλο «Πορτρέτο της Γενναιότητας», αυτή που προκάλεσε τις πιο έντονες αυθόρμητες αντιδράσεις, ήταν η πιο συμβολική και συγχρόνως η πιο ευθυγραμμισμένη θεωρητικά με κάποιες σύγχρονες δυτικές / φεμινιστικές ευαισθησίες.

Είναι η φωτογραφία που δείχνει την Ολένα Ζελένσκα στο Αεροδρόμιο Αντόνοφ όπου διεξήχθη η πρώτη μεγάλη μάχη του πολέμου στα τέλη του περασμένου Φλεβάρη.

Η Πρώτη Κυρία περιστοιχίζεται από τρεις Ουκρανές στρατιωτίνες με πλήρη εξάρτηση, ενώ το φόντο πίσω τους φαίνεται να καταλαμβάνει το κουφάρι του Antonov An-225 Mriya, του μεγαλύτερου αεροσκάφους στον κόσμο, που καταστράφηκε στη διάρκεια εκείνης της σφοδρής αεροπορικής επιδρομής.   

Με μια πρώτη ματιά όμως, αυτό που έβλεπε κανείς ήταν μια περιτέχνως στημένη φωτογράφιση στουντιακού τύπου, γυρισμένη σε πραγματικό σκηνικό καταστροφής και θανάτου. Και όλο αυτό έμοιαζε συγχρόνως επιπόλαιο, ρηχό και ανάρμοστο.

«Η πραγματικότητα δεν χρειάζεται ενίσχυση» είχε πει η ίδια η Λίμποβιτς κάποτε. «Δεν υπάρχει τίποτα πιο παράξενο από την αλήθεια». 

Daily
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο Πολ Σάιμον δεν ακούει καθόλου πλέον από το ένα αυτί αλλά η μουσική παραμένει βαθιά εντός του

Daily / Ο Πολ Σάιμον δεν ακούει καθόλου πλέον από το ένα αυτί αλλά η μουσική παραμένει βαθιά εντός του

Το ντοκιμαντέρ «In Restless Dreams: The Music of Paul Simon» αποτελεί μια συναρπαστική αναδρομή στη μακρά πορεία του σπουδαίου δημιουργού, από τους Simon and Garfunkel μέχρι σήμερα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«The Gentlemen»: Επτά ώρες συναρπαστικής και άμυαλης ξεγνοιασιάς στο σύμπαν του Γκάι Ρίτσι 

Daily / «The Gentlemen»: Επτά ώρες συναρπαστικής και άμυαλης ξεγνοιασιάς στο σύμπαν του Γκάι Ρίτσι 

Η σειρά του Netflix είναι οτιδήποτε θα περίμενε κανείς –και με το παραπάνω– από μια τυπική δημιουργία του Άγγλου σκηνοθέτη, περιέργως όμως το πράγμα λειτουργεί μια χαρά, παρά το άπλωμα της ιστορίας σε οχτώ επεισόδια. 
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Στη μνήμη του κορυφαίου σύγχρονου θεωρητικού και ιστορικού του σινεμά, Ντέιβιντ Μπόρντγουελ

Daily / Στη μνήμη του κορυφαίου σύγχρονου θεωρητικού και ιστορικού του σινεμά, Ντέιβιντ Μπόρντγουελ

Πέθανε πριν από λίγες μέρες στα 76 του ο επιφανής Αμερικανός πανεπιστημιακός που επί δεκαετίες καθοδηγούσε τους σπουδαστές κινηματογράφου ανά την υφήλιο με τα βιβλία του και με τον ακατάβλητο ενθουσιασμό του για το μέσο.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεν μας άξιζε ο Γιάννης Αντετονκούμπο, αλλά θα είναι πάντα και δικός μας

Daily / Δεν μας άξιζε ο Γιάννης Αντετονκούμπο, αλλά θα είναι πάντα και δικός μας

Το ντοκιμαντέρ «Giannis: The Marvelous Journey» είναι μια καλοφτιαγμένη και κατά τόπους συγκινητική καταγραφή της παραμυθένιας διαδρομής του αναιμικού παιδιού από το αθηναϊκό «γκέτο», που κατέκτησε την κορυφή του κόσμου.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Οι «προφητείες» του Έντουαρντ Σαΐντ για το Παλαιστινιακό έχουν επαληθευτεί με τον χειρότερο τρόπο 

Daily / Οι «προφητείες» του Έντουαρντ Σαΐντ για το Παλαιστινιακό έχουν επαληθευτεί με τον χειρότερο τρόπο 

Δύο δεκαετίες μετά τον θάνατό του, τα γραπτά του επιφανούς Παλαιστινιο-Αμερικανού πανεπιστημιακού, συγγραφέα και στοχαστή μοιάζουν πιο επίκαιρα από ποτέ, όπως επιβεβαιώνουν ακόμα και σκόρπια σπαράγματα από το πλούσιο και βαρυσήμαντο έργο του. 
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από τη χώρα, το φάντασμα του «woke»

Daily / Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από τη χώρα, το φάντασμα του «woke»

Ζούμε την ιδεολογική ηγεμονία μιας βαθιά σκοτεινής και καχύποπτης δεξιάς, ασχέτως του αν στην καθοδηγούμενη συχνά και προμελετημένη υστερία κατά της πανίσχυρης δήθεν woke κουλτούρας, σιγοντάρει κάθε καρυδιάς καρύδι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ