Η πόλη της «Φτερούς» δεν υπάρχει πια

Ανδρέας Νομικός Facebook Twitter
Ο Ανδρέας Νομικός εμφανίστηκε σε καμιά τριανταριά ταινίες υποδυόμενος όχι έναν χαρακτήρα μυθοπλασίας, αλλά τον ίδιο του τον εαυτό σα να παίζει σε σινεμά βεριτέ ή σε ντοκιμαντέρ με θέμα χαρακτηριστικές / εξωτικές φιγούρες του κέντρου της πόλης.
0

ΚΑΠΟΤΕ ΝΟΜΙΖΑ ΟΤΙ η «Φτερού» ήταν ιδιότητα, αστικός θρύλος, εξωτικός κινηματογραφικός χαρακτήρας που διασάλευε τα όρια ανάμεσα στον κομπάρσο και τον γκεστ σταρ, ρόλος που τον υποδύονταν κατά καιρούς διάφορα πρόσωπα όπως οι πελεκάνοι που διαδέχονταν τον (αυθεντικό) «Πέτρο» στη Μύκονο. 

Αργότερα συνειδητοποίησα ότι παρά την κραυγαλέα συμβολοποίηση και την αφαίρεση που κουβαλούσε αυτή η προσφώνηση, στην πραγματικότητα επρόκειτο για ένα συγκεκριμένο άτομο με συγκεκριμένη υπόσταση και συγκεκριμένο ονοματεπώνυμο: Ανδρέας Νομικός.

Τα τελευταία χρόνια δεν πολυπήγαινα στο λεγόμενο ιστορικό κέντρο της πόλης, όπου ήταν πάντα ο φυσικός χώρος του ή το οικείο του σκηνικό (είχε σπουδάσει ηθοποιός) και μαθαίνοντας για τον θάνατό του ομολογώ ότι η πρώτη μου αντίδραση ήταν: «μα, ζούσε ακόμα;». Όχι επειδή ήταν τόσο ηλικιωμένος (ήταν 84 ετών) αλλά υποθέτω επειδή στο μυαλό μου εκπροσωπούσε μια Αθήνα και μια κατάσταση που έχει χαθεί από τα τέλη ήδη του περασμένου αιώνα και θα ήταν φυσιολογικό ίσως να τον είχε πάρει μαζί της.  

Το εμπορικό τρίγωνο ήταν αλλιώς, η Ομόνοια ήταν αλλιώς, το Σύνταγμα ήταν αλλιώς, τα ήθη ήταν αλλιώς και οι κάτοικοι της πόλης είχαν την κοινή αίσθηση ότι αποτελούν μέλη ενός θιάσου που έδινε κάθε μέρα την ίδια παράσταση με κάποιες παραλλαγές και κάποιους αυτοσχεδιασμούς κατά περίσταση.

«Ας έχει χάρη που είναι καλός στη δουλειά του» λέει στην ταινία «Μικροί και μεγάλοι εν δράσει» η αισθητικός / φυσιοθεραπεύτρια Μαίρη Αρώνη για τον βοηθό της τον Φίφη, τον οποίο υποδυόταν για μια ακόμη φορά ο συχωρεμένος Σταύρος Παράβας, στην κληρονομιά του οποίου (λες και τα έγραφε ο ίδιος τα σενάρια) έχει χρεωθεί το στερεότυπο του κραγμένου ομοφυλοφίλου που επικρατούσε για δεκαετίες στο βιομηχανικό σινεμά και στην κοινωνία.

Δηλαδή αν δεν ήταν καλός στη δουλειά του ή στον ρόλο του γλαφυρού διασκεδαστή –στα σκέρτσα του οποίου πρόβαλλε η κοινωνία των «κανονικών» τις ανασφάλειες και τις υστερίες της– τι θα γινόταν; Θα τον εκτελούσαμε; Θα τον στέλναμε εξορία, φυλακή, τρελάδικο; 

Ο Ανδρέας Νομικός εμφανίστηκε σε καμιά τριανταριά ταινίες υποδυόμενος όχι έναν χαρακτήρα μυθοπλασίας, αλλά τον ίδιο του τον εαυτό (as himself όπως θα αναφερόταν σε αγγλικούς τίτλους τέλους) σα να παίζει σε σινεμά βεριτέ ή σε ντοκιμαντέρ με θέμα χαρακτηριστικές / εξωτικές φιγούρες του κέντρου της πόλης. Φτερά και πούπουλα όχι ως μεταφορά, αλλά ως είδος πρώτης ανάγκης για το ξεσκόνισμα υλικών πάσης φύσεως. 

Το εμπορικό τρίγωνο ήταν αλλιώς, η Ομόνοια ήταν αλλιώς, το Σύνταγμα ήταν αλλιώς, τα ήθη ήταν αλλιώς και οι κάτοικοι της πόλης είχαν την κοινή αίσθηση ότι αποτελούν μέλη ενός θιάσου που έδινε κάθε μέρα την ίδια παράσταση με κάποιες παραλλαγές και κάποιους αυτοσχεδιασμούς κατά περίσταση.

Στη σελίδα του στο facebook, ο εθνικός θησαυρός που λέγεται Άγγελος Παπαδημητρίου θυμήθηκε προχθές μια τέτοια σκηνή από τις αρχές της δεκαετίας του ’70 όταν είχε βρεθεί σε μια από τις καθημερινές παραστάσεις της θρυλικής, όπως λέμε πλέον, «Φτερούς»:  

«Την ίδια εποχή στην Κλαυθμώνος, στο μεγάλο κτήριο του ναυτικού, η σχεδόν πολεμική του ιαχή «φτεράάάά» (το πιό κοντινό που μπορώ να φανταστω στό «αέράάάάάά» του ‘40) ξεσηκώνει τους ναύτες οι οποίοι βγαίνουν στα παράθυρα του κτηρίου κι αρχίζουν όλοι μαζί να ουρλιάζουν σ΄ ενα ξέφρενο κέφι ό,τι μπορείτε να φανταστείτε (ξεχώριζαν μερικές λέξεις όπως σύκααααα ή μωρήήή ... ανάμεσα στα ουουουουου !!!!). Ο Ανδρέας ατάραχος στέκεται στη μέση της πλατείας κοιτάζει θεατρικά το ρολόι του και μέσα σ΄ αυτόν τον ορυμαγδό ξεχωρίζει η φωνή του που καλύπτει τα πάντα (όπως η φωνή της Κάλλας τη χορωδία και την ορχήστρα): "Δώδεκα παρά είκοσι ! Οι τίμιες βγήκαν στα μπαλκόνια τους!"» 

Daily
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο Πολ Σάιμον δεν ακούει καθόλου πλέον από το ένα αυτί αλλά η μουσική παραμένει βαθιά εντός του

Daily / Ο Πολ Σάιμον δεν ακούει καθόλου πλέον από το ένα αυτί αλλά η μουσική παραμένει βαθιά εντός του

Το ντοκιμαντέρ «In Restless Dreams: The Music of Paul Simon» αποτελεί μια συναρπαστική αναδρομή στη μακρά πορεία του σπουδαίου δημιουργού, από τους Simon and Garfunkel μέχρι σήμερα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«The Gentlemen»: Επτά ώρες συναρπαστικής και άμυαλης ξεγνοιασιάς στο σύμπαν του Γκάι Ρίτσι 

Daily / «The Gentlemen»: Επτά ώρες συναρπαστικής και άμυαλης ξεγνοιασιάς στο σύμπαν του Γκάι Ρίτσι 

Η σειρά του Netflix είναι οτιδήποτε θα περίμενε κανείς –και με το παραπάνω– από μια τυπική δημιουργία του Άγγλου σκηνοθέτη, περιέργως όμως το πράγμα λειτουργεί μια χαρά, παρά το άπλωμα της ιστορίας σε οχτώ επεισόδια. 
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Στη μνήμη του κορυφαίου σύγχρονου θεωρητικού και ιστορικού του σινεμά, Ντέιβιντ Μπόρντγουελ

Daily / Στη μνήμη του κορυφαίου σύγχρονου θεωρητικού και ιστορικού του σινεμά, Ντέιβιντ Μπόρντγουελ

Πέθανε πριν από λίγες μέρες στα 76 του ο επιφανής Αμερικανός πανεπιστημιακός που επί δεκαετίες καθοδηγούσε τους σπουδαστές κινηματογράφου ανά την υφήλιο με τα βιβλία του και με τον ακατάβλητο ενθουσιασμό του για το μέσο.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεν μας άξιζε ο Γιάννης Αντετονκούμπο, αλλά θα είναι πάντα και δικός μας

Daily / Δεν μας άξιζε ο Γιάννης Αντετονκούμπο, αλλά θα είναι πάντα και δικός μας

Το ντοκιμαντέρ «Giannis: The Marvelous Journey» είναι μια καλοφτιαγμένη και κατά τόπους συγκινητική καταγραφή της παραμυθένιας διαδρομής του αναιμικού παιδιού από το αθηναϊκό «γκέτο», που κατέκτησε την κορυφή του κόσμου.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Οι «προφητείες» του Έντουαρντ Σαΐντ για το Παλαιστινιακό έχουν επαληθευτεί με τον χειρότερο τρόπο 

Daily / Οι «προφητείες» του Έντουαρντ Σαΐντ για το Παλαιστινιακό έχουν επαληθευτεί με τον χειρότερο τρόπο 

Δύο δεκαετίες μετά τον θάνατό του, τα γραπτά του επιφανούς Παλαιστινιο-Αμερικανού πανεπιστημιακού, συγγραφέα και στοχαστή μοιάζουν πιο επίκαιρα από ποτέ, όπως επιβεβαιώνουν ακόμα και σκόρπια σπαράγματα από το πλούσιο και βαρυσήμαντο έργο του. 
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από τη χώρα, το φάντασμα του «woke»

Daily / Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από τη χώρα, το φάντασμα του «woke»

Ζούμε την ιδεολογική ηγεμονία μιας βαθιά σκοτεινής και καχύποπτης δεξιάς, ασχέτως του αν στην καθοδηγούμενη συχνά και προμελετημένη υστερία κατά της πανίσχυρης δήθεν woke κουλτούρας, σιγοντάρει κάθε καρυδιάς καρύδι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ