Άντε πάλι «να σώσουμε τα Χριστούγεννα»

Άντε πάλι «να σώσουμε τα Χριστούγεννα» Facebook Twitter
Ενάμιση χρόνο μετά από εκείνη την περίοδο της απομόνωσης και της νεκρικής γαλήνης η συνθήκη, όπως εξελίσσεται, μοιάζει με ενοχλητική ρουτίνα, που την έχουμε συνηθίσει όμως και συχνά την ξεχνάμε μέσα στην ημέρα. Φωτ.: Aris Sfakianakis/Unsplash
0

ΜΕ ΤΙΣ ΠΡΩΤΕΣ ΨΥΧΡΕΣ και το φάσμα της σταδιακής ματαίωσης των εξωτερικών χώρων συνεύρεσης και ψυχαγωγίας να υπερίπταται πάνω από την πόλη, σκάει ξανά πιο έντονη η πραγματικότητα της πανδημίας, η οποία διανύει εδώ και καιρό την ύστερη φάση της, ιδέα δεν έχουμε όμως πόσο ακόμα μπορεί να διαρκέσει.

Ήδη ακούστηκε από ειδικούς επιστήμονες και από εκπροσώπους των αρχών, η παροιμιώδης από πέρσι φράση «να σώσουμε τα Χριστούγεννα». Άντε πάλι τα ίδια. Τα κεφάλια μέσα, το πάμε συντηρητικά μέχρι τις γιορτές, μέτρα, ημίμετρα, αντιδράσεις, νουθεσίες, ευχές και κατάρες, κλέφτες κι αστυνόμοι. Με τη μόνιμη πλέον επωδό: «Τι σας ζητάνε ρε γίδια; Εμβολιαστείτε επιτέλους μπας και ξεμπερδέψουμε κάποτε».

Κάπως έτσι θα πάει κι αυτό το επεισόδιο, που δεν θα είναι το τελευταίο. Τα γυρίσματα αυτής της πολύκροτης σειράς συνεχίζονται και από την παραγωγή δεν έχει ανακοινωθεί ημερομηνία για το φινάλε.   

Κι εμείς όμως, οι «καλοί» της υπόθεσης, οι εμβολιασμένοι, δεν νιώθουμε και τόσο ακμαίοι πια, καθώς περιμένουμε την έξτρα δόση. Η αλήθεια είναι ότι ο «πλήρης» εμβολιασμός έχει χάσει κάτι από το VIP στάτους που είχε αποκτήσει εκεί γύρω στην αρχή του καλοκαιριού όταν επιδείκνυες το πιστοποιητικό και άνοιγαν διάπλατα οι πόρτες των εστιατορίων και των μπαρ για να περάσεις από τους πρώτους μέσα, και μάλιστα χωρίς την υποχρέωση της μάσκας. Όνειρα θερινής νυκτός. 

Νοσταλγία υπήρχε ακόμα και τις μέρες της απομόνωσης, μια παράδοξη, προληπτική νοσταλγία όχι για το παρελθόν, αλλά για το παρόν, την ώρα που συνέβαινε. Ήταν σα να νοσταλγούμε ήδη αυτό που ζούσαμε τότε, παρά τον ζόφο και τον φόβο που το συνόδευε, επειδή ξέραμε ότι είναι κάτι ξεχωριστό και θα το θυμόμαστε για πάντα.

Κι ενώ πολύς κόσμος βαρυγκομά με την προοπτική νέων απαγορεύσεων, περιορισμών και «μικρομεσαίων» λοκντάουν σαν αυτό που μπήκε από χθες η συμπρωτεύουσα, φαίνονται να πληθαίνουν οι νοσταλγοί εκείνου του πρώτου, ολοκληρωτικού λοκντάουν στα πρώιμα στάδια της πανδημίας, όταν ήμασταν υπνωτισμένοι από τις απόκοσμες αναθυμιάσεις πρωτοφανών και εξωπραγματικών περιστάσεων.

Ενάμιση χρόνο μετά από εκείνη την περίοδο της απομόνωσης και της νεκρικής γαλήνης –που μοιάζει συγχρόνως πιο μακρινή και πιο πρόσφατη απ’ ό,τι είναι, σα να ανήκε σε διαφορετική χρονική τάξη, σα να προήλθε από «αλλού»– η συνθήκη, όπως εξελίσσεται, μοιάζει με ενοχλητική ρουτίνα, που την έχουμε συνηθίσει όμως και συχνά την ξεχνάμε μέσα στην ημέρα. Εκείνες τις μέρες δεν την ξεχνούσαμε ποτέ, είχε εισχωρήσει βαθιά στην υφή κάθε δραστηριότητας και κάθε τελετουργίας της καθημερινότητας.  

Διαβάζω σ’ ένα σχετικό άρθρο του Atlantic που δημοσιεύτηκε πριν από λίγες μέρες, ότι το TikTok –το μέσο που προκαλεί τρόμο στους μεγάλους, ειδικά στους μεσήλικες, και είναι αυτό που περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο σύστημα δικτύωσης ορίζει το σύγχρονο χάσμα γενεών– είναι πλημμυρισμένο από βίντεο που αποτελούν νοσταλγικό φόρο τιμής σ’ εκείνη την πρώιμη και «αθώα», μέσα στην άγνοια και την σύγχυσή της, φάση της πανδημίας. Νοσταλγία όμως υπήρχε ακόμα και τις μέρες εκείνες, μια παράδοξη, προληπτική νοσταλγία όχι για το παρελθόν, αλλά για το παρόν, την ώρα που συνέβαινε.

Ήταν σα να νοσταλγούμε ήδη αυτό που ζούσαμε τότε, παρά τον ζόφο και τον φόβο που το συνόδευε, επειδή ξέραμε ότι είναι κάτι ξεχωριστό και θα το θυμόμαστε για πάντα. Πιστεύαμε επίσης ότι η εμπειρία θα μας έκανε όλους καλύτερους ανθρώπους, ότι θα αποφοιτούσαμε από την δοκιμασία με πολύ πιο ανεπτυγμένα τα ένστικτα ενσυναίσθησης, συμπόνιας και ταπεινοφροσύνης.

Κατά περίπτωση μπορεί και να ισχύει, συνολικά όμως δεν διαφαίνεται κάτι τέτοιο από την καθημερινή επικαιρότητα.

Daily
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Εθνικός πανωλεθρίαμβος

Daily / Εθνικός πανωλεθρίαμβος

Δύο απανωτές πανωλεθρίες – μία από την «σύζυγο» χθες και μία από την «επίσημη αγαπημένη» σήμερα – δύσκολα θα τις αντέξει ο ευάλωτος ψυχισμός του Έλληνα φιλάθλου, όπου τα συμπλέγματα κατωτερότητας βαδίζουν αγκαλιά με τις ψευδαισθήσεις μεγαλείου.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Highest 2 Lowlest: Ο Σπάικ Λι μεταφέρει το πνεύμα του Κουροσάβα στη Νέα Υόρκη του σήμερα

Daily / Highest 2 Lowlest: Ο Σπάικ Λι φέρνει τον Κουροσάβα στη σημερινή Νέα Υόρκη

Η νέα ταινία του «μαέστρου» από το Μπρούκλιν, διαθέσιμη εδώ και λίγες μέρες στο Apple TV+, αποτελεί ένα συναρπαστικό ριμέικ του αστυνομικού θρίλερ «High and Low» του Ιάπωνα σκηνοθέτη, έξι δεκαετίες μετά.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ο άνθρωπος που έφερε την μαύρη μουσική κουλτούρα στο σαλόνι εκατομμυρίων σπιτιών

Daily / Ο άνθρωπος που έφερε τη μαύρη μουσική κουλτούρα στο σαλόνι εκατομμυρίων σπιτιών

Το ντοκιμαντέρ «Sunday Best: The untold story of Ed Sullivan» αναδεικνύει τη συμβολή του Εντ Σάλιβαν και της δημοφιλέστατης τηλεοπτικής εκπομπής του στην ανάδειξη τεράστιων μορφών της μαύρης μουσικής, από τη Nίνα Σιμόν και τον Τζέιμς Μπράουν μέχρι την Tίνα Τέρνερ και τον Στίβι Γουόντερ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Για τα πανηγύρια

Daily / Για τα πανηγύρια

Τα πανηγύρια είναι πλέον αναπόσπαστο μέρος του πακέτου της καλοκαιρινής εμπειρίας. Δεν είναι κακό αυτό. Κι ας απορούμε κάποιοι με την «γιγάντωσή» τους, την οποία δεν θα μπορούσαμε να είχαμε προβλέψει με τίποτα λίγες δεκαετίες πριν.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Πανικοβληθείτε ελεύθερα

Daily / Πανικοβληθείτε ελεύθερα

Πριν από λίγες μέρες κυκλοφόρησε από το HBO το νέο ‘comedy special’ του πάντα εξαίρετου Μαρκ Μάρον, στη διάρκεια του οποίου το οικουμενικό γίνεται προσωπικό, το προσωπικό πολιτικό και το γέλιο ένα στιγμιαίο αλλά πολύτιμο βάλσαμο για τον πόνο και την σύγχυση.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ