Σε μία σπουδαία ανακάλυψη προχώρησαν επιστήμονες, καθώς εντόπισαν ένα νέο είδος εξαφανισμένου παρασιτικού μύκητα σε μυρμήγκι ηλικίας 50 εκατομμυρίων ετών.
Οι ερευνητές ονόμασαν το νέο είδος μύκητα Allocordyceps baltica. Το Allocordyceps μεταφράζεται σε «νέο γένος» στα ελληνικά και η baltica αναφέρεται στην περιοχή της Βαλτικής όπου ανακαλύφθηκε το κεχριμπάρι.
Εκτός από το βολβοειδές μανιτάρι που προεξέχει από τον πρωκτό του μυρμηγκιού, σημάδια του μύκητα μπορεί να παρατηρήσει κανείς σε όλο το σώμα του ξενιστή του.
Οι επιστήμονες εκτιμούν πως ο θάνατος του μυρμηγκιού οφείλεται σε μόλυνση, με τον ξενιστή να παγιδεύεται τυχαία στη ρητίνη των δέντρων.
«Αυτού του είδους οι ανακαλύψεις είναι εξαιρετικά σπάνιες», δήλωσε στο Live Science ο George Poinar, εντομολόγος στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Όρεγκον, ο οποίος συμμετείχε στη διαδικασία εξαγωγής DNA από το κεχριμπάρι. «Η ρητίνη του κεχριμπαριού περιέχει χημικές ουσίες που σταθεροποιούν τα κύτταρα και τους ιστούς, ενώ καταστρέφει τα σχετικά μικρόβια που κανονικά θα αποσυνέθεταν τα δείγματα», όπως εξήγησε ο επιστήμονας.
Ένα περίεργο παράσιτο
Οι παρασιτικοί μύκητες είναι δύσκολο να βρεθούν και να μελετηθούν λόγω του σύντομου κύκλου ζωής τους. «Όμως, όλοι μας φέρουμε κάποια μυκητιασική ανάπτυξη στο σώμα μας», πρόσθεσε ο George Poinar. Τα έντομα είναι ένας εξαιρετικός ξενιστής γι αυτούς τους τύπους παρασίτων επειδή είναι άμεσα διαθέσιμα και παρέχουν μια πλούσια πηγή θρεπτικών συστατικών.
Τα μυρμήγκια του γένους Camponotus, όπως αυτό που παγιδεύτηκε στο κεχριμπάρι, είναι κοινοί ξενιστές σύγχρονων παρασιτικών μυκήτων του γένους Ophiocordyceps, που ανήκουν στην ίδια τάξη με το A. baltica. Αν και οι A. baltica είναι πιθανότατα εξαφανισμένοι σήμερα, η γενεαλογική τους γραμμή θα μπορούσε να έχει εξελιχθεί στο σημερινό Ophiocordyceps, δήλωσε ο επιστήμονας, παρόλο που αυτό δεν έχει αποδειχθεί ακόμη γενετικά.
Η κύρια διαφορά μεταξύ του A. baltica και του Ophiocordyceps είναι το σημείο από όπου βγαίνει το μανιτάρι σε ένα μυρμήγκι. Το μανιτάρι λειτουργεί ως αναπαραγωγικό όργανο των μυκήτων, απελευθερώνοντας σπόρια στο περιβάλλον.
Δεν είναι σαφές γιατί ο A. baltica ανέπτυξε τα ασκομάτια του μέσω του ορθού του μυρμηγκιού, αν και ο George Poinar, εκτιμά ότι αυτό μπορεί να επέτρεψε στον μύκητα να κρατήσει τον ξενιστή του ζωντανό για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, πράγμα που σημαίνει ότι είχε περισσότερο χρόνο να διανείμει τα σπόρια του.
«Ο πρωκτός είναι ήδη ανοιχτός, ενώ ο μύκητας θα έπρεπε να διαπεράσει την κάψουλα της κεφαλής για να βγει από το κεφάλι», εξηγεί ο επιστήμονας. «Αυτό θα επέτρεπε στο μυρμήγκι να επιβιώσει λίγες μέρες ακόμα, αφού μόλις ο μύκητας εισέλθει στο κεφάλι του μυρμηγκιού, αυτό πεθαίνει».
Με πληροφορίες από Live Science
