Στη Γάζα, σε ένα από τα ελάχιστα νοσοκομεία που λειτουργούν, ο μικρός Mohammed, μόλις επτά μηνών, παλεύει για την επιβίωσή του.
Τα σκελετωμένα του μπράτσα εξέχουν από μια παιδική ολόσωμη φόρμα με χαμογελαστό emoji και το σύνθημα «smiley boy» – μια σκληρή ειρωνεία μέσα στην τραγική πραγματικότητα που ζει. Το βάρος του μόλις φτάνει τα 4 κιλά και περνά τις περισσότερες ώρες της ημέρας κλαίγοντας από την πείνα ή δαγκώνοντας τα ίδια του τα δάχτυλα. Αυτή είναι η δεύτερη φορά που νοσηλεύεται για τη λήψη θεραπείας λόγω υποσιτισμού.
Η γιαγιά του, Faiza Abdul Rahman, που και η ίδια υποφέρει από διαρκείς ζαλάδες λόγω έλλειψης τροφής, εκφράζει τον βαθύ της φόβο πως ίσως χάσει το εγγόνι της. Την προηγούμενη μέρα, το μόνο που κατάφερε να φάει ήταν ένα κομμάτι πίτα που κόστισε 15 σεκέλ (περίπου 4 ευρώ). Η κατάσταση δεν είναι καλύτερη για τα αδερφάκια του Mohammed· συχνά κοιμούνται νηστικά, χωρίς να έχουν βάλει τίποτα στο στόμα όλη την ημέρα.
Ο Mohammed γεννήθηκε υγιής, όμως η μητέρα του ήταν τόσο υποσιτισμένη που αδυνατούσε να παράγει μητρικό γάλα. Η οικογένεια κατάφερε μόλις δύο φορές να προμηθευτεί γάλα σε σκόνη για βρέφη.
Η παθολογική πτέρυγα του νοσοκομείου «Patient’s Friends Benevolent Society» στη Γάζα είναι γεμάτη από παιδιά με παρόμοια εικόνα. Σε 12 κρεβάτια στοιβάζονται ακόμη και διπλάσια παιδιά. Υπάρχουν μόνο δύο λειτουργικές παιδιατρικές ομάδες στην πόλη, και καθημερινά έως 200 παιδιά καταφτάνουν ζητώντας θεραπεία.
Ο παιδίατρος Dr. Musab Farwana αφιερώνει όλη του τη μέρα προσπαθώντας, πολλές φορές μάταια, να σώσει αυτά τα παιδιά. Στο σπίτι, όμως, μοιράζει τα λιγοστά γεύματα με τα δικά του παιδιά που επίσης γίνονται όλο και πιο αδύναμα, καθώς με τον μισθό του δεν αγοράζει πλέον σχεδόν τίποτα. Αποφεύγει να λάβει μέρος στη θανατηφόρα «κούρσα» για προμήθειες που διαθέτει η ΜΚΟ Gaza Humanitarian Foundation, ειδικά μετά τον θάνατο ενός άλλου γιατρού, του Dr. Ramzi Hajaj, ο οποίος σκοτώθηκε προσπαθώντας να εξασφαλίσει τρόφιμα.
Γάζα: 43 θάνατοι από λιμοκτονία σε τρεις ημέρες
Η κατάσταση στη Γάζα είναι η χειρότερη στην ιστορία της περιοχής, παρά τις προειδοποιήσεις της διεθνούς κοινότητας εδώ και σχεδόν δύο χρόνια πολέμου. Μόνο μέσα σε τρεις ημέρες αυτή την εβδομάδα καταγράφηκαν 43 θάνατοι από λιμοκτονία, ενώ πριν από αυτό είχαν καταγραφεί 68 συνολικά. Σύμφωνα με τη Faiza Abdul Rahman, η οποία έχει παραμείνει στη Γάζα καθ' όλη τη διάρκεια του πολέμου, ούτε καν κατά τις αυστηρότερες περιόδους ελέγχου τροφίμων στη βόρεια Γάζα πέρυσι η κατάσταση δεν ήταν τόσο ζοφερή: «Έχουμε αντιμετωπίσει την πείνα στο παρελθόν, αλλά ποτέ όχι σε αυτό το επίπεδο. Αυτή είναι η πιο σκληρή φάση που έχουμε ζήσει.»
Στοιχεία από μαρτυρίες κατοίκων και ιατρών, καθώς και δεδομένα από την ισραηλινή κυβέρνηση, την Gaza Humanitarian Foundation, τον ΟΗΕ και άλλους ανθρωπιστικούς φορείς καταδεικνύουν μια ζοφερή πραγματικότητα: τα τρόφιμα τελειώνουν. Τα ράφια στα καταστήματα αδειάζουν και οι τιμές εκτοξεύονται στα ύψη – το αλεύρι, για παράδειγμα, πωλείται πλέον πάνω από τριάντα φορές ακριβότερα από την αρχή του έτους.
Περισσότερες από 100 ανθρωπιστικές οργανώσεις που δραστηριοποιούνται στη Γάζα, ανάμεσά τους οι MSF, Save the Children και Oxfam, προειδοποίησαν αυτήν την εβδομάδα ότι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι και συνεργάτες τους λιμοκτονούν μπροστά στα μάτια τους.
Το συνδικαλιστικό σώμα δημοσιογράφων του πρακτορείου AFP ανακοίνωσε τη Δευτέρα ότι για πρώτη φορά στην ιστορία του ειδησεογραφικού οργανισμού κινδυνεύει να χάσει έναν συνάδελφο από πείνα. Την Τετάρτη, ο επικεφαλής του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (WHO), Tedros Adhanom Ghebreyesus, δήλωσε ότι «ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού της Γάζας λιμοκτονεί». «Δεν ξέρω πώς αλλιώς να το χαρακτηρίσω παρά ως μαζική λιμοκτονία – και είναι ανθρωπογενής», πρόσθεσε.
Ο αποκλεισμός της Γάζας από το Ισραήλ - Οι «παγίδες θανάτου»
Η Ισραηλινή κυβέρνηση έχει επιβάλει από τις 2 Μαρτίου συνολικό αποκλεισμό στη Γάζα, διακόπτοντας τις αποστολές τροφίμων. Όταν ο πρωθυπουργός Benjamin Netanyahu τον ήρε στις 19 Μαΐου, υποστήριξε ότι η κίνησή του αυτή στόχευε στην αποτροπή κρίσης λιμού, μετά τις πιέσεις από τους συμμάχους του που δεν ήθελαν να δουν εικόνες πείνας. Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση απλώς άλλαξε τακτική, επιτρέποντας την είσοδο μόνο ελάχιστης βοήθειας, ώστε η κατάρρευση να διαρκέσει περισσότερο αλλά σταδιακά.
Όλη η ανθρωπιστική βοήθεια διοχετεύεται πλέον μέσω ενός μυστικού αμερικανο-υποστηριζόμενου οργανισμού, που διαχειρίζεται τέσσερα στρατιωτικού τύπου σημεία διανομής. Εκατοντάδες άνθρωποι έχουν σκοτωθεί προσπαθώντας να εξασφαλίσουν τρόφιμα σε αυτές τις «παγίδες θανάτου», όπως τα χαρακτηρίζουν οι Παλαιστίνιοι, όπου μοιράζονται μόλις ένα μικρό ποσοστό από τις πραγματικές ανάγκες του πληθυσμού. Μέχρι τις 22 Ιουλίου, ο οργανισμός Gaza Humanitarian Foundation λειτούργησε για 58 ημέρες, αλλά η βοήθεια που εισήγαγε ήταν ικανή να καλύψει τις ανάγκες της περιοχής για λιγότερο από δύο εβδομάδες, ακόμη κι αν είχε διανεμηθεί ισομερώς.
Την Τρίτη, η Umm Youssef al-Khalidi ετοιμαζόταν να δοκιμάσει την τύχη της σε ένα σημείο διανομής του GHF, για πρώτη φορά. Είχε αποφύγει να το κάνει επί μήνες, καθώς έχει δύο μικρά παιδιά και έναν παράλυτο σύζυγο καθηλωμένο σε αναπηρικό καροτσάκι. Δήλωσε: «Σιγοσβήσαμε την πείνα μας με νερό. Ο φόβος μου για την οικογένειά μου είναι μεγαλύτερος από τον φόβο για εμένα την ίδια. Φοβάμαι μήπως κάτι μου συμβεί και τους αφήσω χωρίς φροντίδα.» Την περασμένη εβδομάδα, η οικογένεια πέρασε τέσσερις μέρες χωρίς καθόλου φαγητό και όταν κατόρθωσαν να φάνε, οκτώ μέλη μοιράστηκαν ένα σακί ρύζι και δύο πατάτες που τους έδωσε ένας περαστικός.
Τα παιδιά της al-Khalidi, κάποτε άριστοι μαθητές και κάτοχοι υποτροφιών, τώρα περνούν τις μέρες τους καθισμένα στην άκρη ενός δρόμου, κάτω από ένα βομβαρδισμένο τζαμί στη γειτονιά al-Wehda στη Γάζα, προσπαθώντας να πουλήσουν βραχιόλια αντί να παρακαλούν για λίγα χρήματα. Η ζήτηση για φθηνά κοσμήματα είναι ελάχιστη, και παρά τη συμπόνοια κάποιων περαστικών, οι τεράστιες τιμές καθιστούν αυτή την πηγή εισοδήματος ανίσχυρη να αγοράσει ακόμη και βασικά τρόφιμα.
Διαβάστε: Γάζα: Παιδιά σκοτώθηκαν ενώ μάζευαν νερό - «Λάθος» παραδέχεται το Ισραήλ
Η Umm Youssef περιγράφει την κατάστασή τους με πικρή ειλικρίνεια: «Τα παιδιά μου έχουν γίνει σκελετοί, δέρμα και κόκκαλο. Ακόμα και η ελάχιστη προσπάθεια τους προκαλεί ζάλη. Καθίζονται ξανά, ζητώντας φαγητό, και εγώ δεν έχω τίποτα να τους δώσω. Δεν μπορώ να πω ψέματα ότι θα τους φέρω κάτι όταν ξέρω ότι δεν θα μπορέσω.»
Η ελπίδα να εξασφαλίσει λίγη τροφή για την οικογένειά της υπερτερεί του κινδύνου να χάσει την ζωή της. Το τηλέφωνο του συζύγου της είχε κλαπεί νωρίτερα στον πόλεμο, οπότε δεν θα είχε κανέναν τρόπο να επικοινωνούν κατά τις ώρες που θα περνούσε τρέχοντας στο σημείο διανομής και επιστρέφοντας με τα λίγα τρόφιμα. Η οικογένεια απλώς θα περιμένει και θα εύχεται να γυρίσει κοντά τους.
«Δεν έχω κανέναν άλλον να στείλω», λέει. «Πονάει να τους βλέπεις να υποφέρουν και η υγεία τους χειροτερεύει με κάθε μέρα που περνά χωρίς φαγητό.»
Με πληροφορίες από The Guardian
