Τα αναγκαία αυστηρά περιοριστικά μέτρα, η απαγόρευση κυκλοφορίας και ο εγκλεισμός ασκούν αφόρητη ψυχολογική πίεση σε πολλούς, οι οποίοι εν καιρώ πανδημίας στρέφονται στο αλκοόλ και καταλήγουν στην εξάρτηση.
Ενδεικτική είναι η κατάσταση στην πολυπληθή Γερμανία, όπου όσο συνεχίζεται η εφαρμογή των περιοριστικών μέτρων, τόσο αυξάνεται ο αριθμός εξαρτημένων από το αλκοόλ που ζητούν βοήθεια από τις αρμόδιες υπηρεσίες αρωγής.
«Σε μας έρχονται ολοένα και περισσότεροι και την ίδια στιγμή εκείνοι που στηρίζουμε εδώ και καιρό ζητούν συχνότερα τη βοήθειά μας», παρατηρεί η κοινωνική λειτουργός Φαμπιέν Κρένινγκ. Οι ενδιαφερόμενοι προέρχονται από όλες τις κοινωνικές τάξεις, ενώ μεταξύ των γυναικών, πολλές προέρχονται από παραϊατρικά επαγγέλματα, όπως για παράδειγμα οι νοσοκόμες.
Η Κρένινγκ εκτιμά ότι πρόκειται για γυναίκες, οι οποίες για καιρό έβαζαν τον εαυτό τους σε δεύτερη μοίρα για να φροντίσουν άλλους και στη συνέχεια στρέφονταν λόγω υπερβολικής προσωπικής και επαγγελματικής επιβάρυνσης στο αλκοόλ.
«Πολλοί είναι εκείνοι που περιορίζονται στον εαυτό τους και είναι μόνοι χωρίς να έχουν την τύχη να διαθέτουν οικογένεια ή εργασία. Οσο κρατά η πανδημία βλέπουμε όλο και περισσότερη δυστυχία και βαριά περιστατικά. Κάποιοι μάλιστα ανακοινώνουν ότι θα αυτοκτονήσουν πίνοντας μέχρι τέλους. Λόγω των περιοριστικών μέτρων και του εγκλεισμού οι κοινωνικές επαφές περιορίζονται στο ελάχιστο. Για πολλούς το γεγονός ότι δεν μπορούν πια να βγουν έξω από το σπίτι τους είναι καταστροφικό. Προσπαθούμε να τους στηρίξουμε ψυχολογικά όσο περισσότερο μπορούμε».
Η κοινωνική λειτουργός λέει πως ανησυχεί λόγω του υπερβολικού φόρτου εργασίας και για ενδεχόμενες περικοπές στις υπηρεσίες αρωγής.
Η Γερμανική Υπηρεσία Ζητημάτων Εξάρτησης (DHS) εκτιμά ότι τα μέτρα που λαμβάνονται κατά της πανδημίας αποτελούν έναν από τους κύριους λόγους για να εντεινόμενα προβλήματα αλκοολισμού όσων φοβούνται ότι θα χάσουν τη θέση εργασίας τους ή ανησυχούν για το μέλλον. Σύμφωνα με την ειδικό Κριστίνα Ρούμελ από την DHS τα 1.300 κέντρα ψυχολογικής υποστήριξης στη Γερμανία αντιμετωπίζουν πρόβλημα χρηματοδότησης.
«Είμαστε αλκοολικοί, όμως η ζωή μας δεν τελείωσε»
«Οι περικοπές θα είχαν μοιραίες επιπτώσεις», λέει η Κριστιάνε Λούντβιγκ, η οποία εδώ και πολλά χρόνια προσπαθεί χωρίς επιτυχία να κόψει το ποτό: «Οι αλκοολικοί χρειάζονται την υποστήριξη από εξειδικευμένο προσωπικό. Η 55χρονη είχε νοσηλευθεί για μερικά χρόνια σε κλινική αποτοξίνωσης».
Στη συνέχεια όμως στράφηκε και πάλι στο αλκοόλ πιστεύοντας ότι είναι πλέον σε θέση να το ελέγξει. Η προσωπική της δοκιμασία ξεκίνησε το 2002 όταν μια μέρα βρήκε έναν στενό της φίλο νεκρό στο διαμέρισμά του. Από τότε οι κρίσεις πανικού έγιναν μόνιμος συνοδός της: «Νόμιζα ότι το αλκοόλ είναι τα καλύτερο φάρμακο, γιατί με ηρεμούσε».
Γρήγορα ωστόσο η παιδαγωγός διαπίστωσε ότι η κατάσταση είχε ξεφύγει από τον έλεγχό της και ζήτησε βοήθεια μιλώντας ταυτόχρονα πια ανοιχτά για την εξάρτησή της: «Είμαστε αλκοολικοί, όμως η ζωή μας δεν τελείωσε», υπογραμμίζει και δηλώνει αποφασισμένη να επιστρέψει το συντομότερο στο επάγγελμά της.
Χρόνια ασθένεια ο αλκοολισμός
Μόνο στη Γερμανία, σφυγμομέτρηση το ινστιτούτου δημοσκοπήσεων Forsa δείχνει ότι περίπου το 25% των αλκοολικών πίνει ακόμα περισσότερο από τότε που ξέσπασε η πανδημία στη Γερμανία. Άλλη έρευνα καταλήγει στο συμπέρασμα ότι περίπου το ένα τρίτο 3.000 ερωτηθέντων ενηλίκων στρέφεται τους τελευταίους μήνες περισσότερο στο ποτό από ότι παλαιότερα.
«Η εξάρτηση από το αλκοόλ είναι χρόνια ασθένεια», λέει η Κρένινγκ. Δεν εξαφανίζεται μια ωραία πρωία, ελέγχεται ωστόσο με ισχυρή θέληση: «Η μεγαλύτερη ανησυχία μας σήμερα είναι μήπως οι αρχές μας κόψουν την οικονομική στήριξη και δεν μπορούμε να προσφέρουμε άλλο τις υπηρεσίες μας σε όσους χρειάζονται βοήθεια».
Με πληροφορίες από Deutsche Welle
σχόλια