Ο Ai Weiwei επικρίνει την Κίνα, αλλά και τη ΔΟΕ, για τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς αγώνες του Πεκίνου, η αυλαία των οποίων άνοιξε την Παρασκευή στο στάδιο που ο ίδιος βοήθησε στη σχεδίασή του.
Ο διάσημος Κινέζος καλλιτέχνης και ακτιβιστής για τα ανθρώπινα δικαιώματα κατηγορεί τη ΔΟΕ ότι αγνοεί την ασφάλεια των αθλητών της χώρας και ότι στέκεται στο πλευρό των απολυταρχικών καθεστώτων.
Χαρακτηρίζει εργαλείο προπαγάνδας τη διοργάνωση των Χειμερινών Ολυμπιακών αγώνων, που έρχεται σε αντίθεση με την καταπιεστική πραγματικότητα της ζωής στη χώρα.
«Δυστυχώς, ως αρχιτέκτονας, δεν μπορείς να ελέγξεις το πώς θα χρησιμοποιηθεί το κτίριο. Για εμένα, είναι μία μεγάλη απογοήτευση, όχι μόνο το πώς χρησιμοποιείται αλλά και η κατεύθυνση που έχει πάρει η Κίνα τις τελευταίες δεκαετίες», τονίζει μιλώντας στο CNN, αναφερόμενος στη «Φωλιά του πουλιού», το στάδιο του Πεκίνου, όπου ήταν το επίκεντρο των θερινών Ολυμπιακών αγώνων του 2008 και φιλοξένησε την τελετή έναρξης των Χειμερινών αγώνων, την Παρασκευή.
Σε βιβλίο του που εκδόθηκε πρόσφατα, έγραψε ότι το σχέδιο- με έμπνευση από την κινεζική κεραμική τέχνη- είχε στόχο να εκφράσει το μήνυμα πως η ελευθερία είναι εφικτή και περιέκλειε κάτι ουσιώδες για τη δημοκρατία, τη διαφάνεια και την ισότητα.
Ερωτηθείς αν πίστευε πραγματικά τότε ότι η Κίνα μπορούσε να γίνει δημοκρατική και ελεύθερη, απαντά «Εκείνη την εποχή σαφώς το πίστευα. Αλλά αυτή τη στιγμή αμφιβάλω» και συμπληρώνει ότι η χώρα έχει κάνει βήματα προς τα πίσω, με πολλούς τρόπους.
Η ΔΟΕ δεν ήταν ποτέ ουδέτερη, καταγγέλλει. «Πάντα στεκόταν στο πλευρό απολυταρχικών (καθεστώτων) ή επιχειρήσεων», συμπληρώνει. «Από τους Ολυμπιακούς αγώνες του 2008 συνεργάζονται με την κυβερνητική προπαγάνδα και αυτή τη φορά το κάνουν ακόμη περισσότερο. Αγνοούν την ασφάλεια και την ευημερία των κορυφαίων αθλητών της Κίνας», τονίζει.
Οι Ολυμπιακοί αγώνες του 2008, που φιλοξενήθηκαν στο Πεκίνο, έκαναν την κινεζική κυβέρνηση πιο σίγουρη και ασυμβίβαστη, επισημαίνει σε συνέντευξη που έδωσε στο Associated Press.
«Από το 2008, η κυβέρνηση της Κίνας έχει ενισχύσει περισσότερο τον έλεγχό της και η κατάσταση με τα ανθρώπινα δικαιώματα επιδεινώθηκε περαιτέρω», τονίζει. «Η Κίνα έχει δει την υποκρισία και την αδράνεια της Δύσης σε ό,τι αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα, οπότε έγιναν ακόμη περισσότερο θρασείς, ανελέητοι και αδίστακτοι. Το 2022 η Κίνα θα επιβάλει πιο αυστηρούς περιορισμούς στο διαδίκτυο και την πολιτική ζωή», επισημαίνει.
Παράλληλα, τονίζει ότι το διπλωματικό μποϊκοτάζ της διοργάνωσης στο Πεκίνο, από κάποιες κυβερνήσεις, είναι ανούσιο και μάταιο. «Η Κίνα δεν ενδιαφέρεται καθόλου για αυτό», υπογραμμίζει.
Το κόμμα μπορεί να κάνει τα πάντα
Τα τελευταία επτά χρόνια ο Ai Weiwei ζει στην Ευρώπη και από πέρυσι στην Πορτογαλία.
Φοβάται για την ασφάλειά του αν επιστρέψει στην Κίνα, όπου κάποτε παρέμεινε φυλακισμένος για 81 ημέρες, κατηγορούμενος για υπονόμευση του κράτους.
Λέει ότι έγραψε το πρόσφατο βιβλίο του, το «1000 Years of Joys and Sorrows», για να δείξει στους νεότερους την πραγματικότητα της ζωής στην Κίνα.
«Πρέπει να γράψω για τη γενιά του γιου μου, προκειμένου να καταλάβει τι πραγματικά συνέβη στον πατέρα και τον παππού του», δηλώνει στο CNN.
Ο πατέρας του καλλιτέχνη ήταν ποιητής που επίσης κατηγορήθηκε ότι υπονομεύει το κράτος, φυλακίστηκε και εστάλη σε στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας στην επαρχία Σιντζιάνγκ, όταν ο Ai Weiwei ήταν παιδί. Αργότερα εκείνος πήγε μαζί του στην επαρχία, όπου σήμερα η Κίνα κατηγορείται ότι διαπράττει γενοκτονία σε βάρος των Ουιγούρων και άλλων μουσουλμανικών μειονοτήτων.
Ο Ai Weiwei εξηγεί ότι εγκατέλειψε την πατρίδα του το 2015, επειδή δεν υπήρχε αίσθηση ελευθερίας. «Η Κίνα είναι απολύτως κάτω από τον έλεγχο ενός κόμματος και το κόμμα μπορεί να κάνει τα πάντα», εξηγεί.
«Μπορεί να σε κάνει να εξαφανιστείς. Να σε δικάσει χωρίς δικηγόρους. Και επίσης, μπορούν να σε βάλουν για καιρό στη φυλακή. Κανείς δεν μπορεί να διαφωνήσει με τις αρχές, αυτή είναι η πραγματικότητα. Οπότε, αν ήθελα να έχω μια αίσθηση ασφάλειας, μια φυσιολογική ζωή, έπρεπε να διαφύγω», συμπληρώνει.
Ο καλλιτέχνης έχει επικρίνει και άλλες χώρες, ιδιαίτερα αναφορικά με την αντιμετώπιση των προσφύγων.
«Είμαι πολίτης του κόσμου, αν μπορώ να το πω αυτό. Στην πραγματικότητα, είμαι πολίτης του πουθενά. Οπότε, όπου βλέπω αδικία, πάντα πιστεύω ότι αυτή συνδέεται. Ό,τι συμβαίνει στο Αφγανιστάν, στη Συρία, συνδέεται με την Κίνα και με τις ΗΠΑ. Πρέπει να καταλάβουμε την ανθρωπότητα σαν σύνολο, τα ανθρώπινα δικαιώματα σαν σύνολο. Πρέπει να υπερασπιζόμαστε οποιονδήποτε είχε κακή αντιμετώπιση και μόνο με αυτό τον τρόπο μπορούμε να χτίσουμε ένα καλύτερο μέλλον», τονίζει.
σχόλια