Πριν την πανδημία, το φημισμένο εστιατόριο Saint Pierre στη Σιγκαπούρη ήταν πάντα γεμάτο και για μία κράτηση θα έπρεπε να τηλεφωνήσετε πολλές ημέρες νωρίτερα. 

 

Με εκπληκτική θέα στη μαρίνα της Σιγκαπούρης και φρέσκα θαλασσινά να καταφτάνουν καθημερινά από την νήσο Χοκάιντο της Ιαπωνίας, το βραβευμένο με δύο αστέρια Michelin Saint Pierre θεωρείτο μία από τις κορυφαίες κουζίνες fine dining. Και ύστερα ήρθε ο κορωνοϊός που απείλησε την ύπαρξή του. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Όπως σχεδόν όλα εστιατόρια αυτής της κατηγορίας, το Saint Pierre δεν έκανε διανομή κατ' οίκον και το μενού του προοριζόταν για άμεση κατανάλωση κάτω από ιδανικές συνθήκες, στα άνετα τραπέζια της σάλας του. Κάθε πιάτο που έβγαινε από την κουζίνα, παρουσιαζόταν ως έργο τέχνης με μικρό χρόνο ημιζωής καθώς όλα έπαιζαν ρόλο: το στήσιμο του πιάτου και οι διαφορετικές θερμοκρασίες. 

 

Για να σώσει την επιχείρησή του, ο ιδιοκτήτης και σεφ Emmanuel Stroobant ήξερε ότι κάτι πρέπει να αλλάξει. Τότε ήταν που εμπνεύστηκε την ιδέα ενός «εικονικού Saint Pierre», που θα συνδύαζε την παράδοση κορυφαίων πιάτων στο σπίτι, με την ατμόσφαιρα του εστιατορίου πολυτελείας, με τη βοήθεια του διαδικτύου. 

 

Ο Βέλγος σεφ Emmanuel Stroobant
Ο Βέλγος σεφ Emmanuel Stroobant

 

 

 

Τα γεύματα παραδίδονται σε ειδικά, ξύλινα κουτιά, από σερβιτόρους που φορούν επίσημο ένδυμα. Οι πελάτες, συνδέονται στη συνέχεια μέσω τηλεδιάσκεψης με άλλους e-θαμώνες, και απολαμβάνουν το γεύμα ή το δείπνο τους παρέα, καθώς ο Βέλγος σεφ τους εξηγεί τα πιάτα του μενού. 

 

Με αυτό τον τρόπο δεν χάνεται η αίσθηση της απόλαυσης σε ένα εστιατόριο, λέει ο Stroobant. «Το εικονικό Saint Pierre θέλει να φέρει τον κόσμο ξανά κοντά. Είμαστε κοινωνικά πλάσματα και θέλουμε να έχουμε τη δυνατότητα να τρώμε παρέα». 

 

Οι τιμές είναι παραπλήσιες με εκείνες του καταλόγου στη σάλα, και η ελάχιστη τιμή ανά άτομο είναι τα 130 δολάρια, καθώς δεν πρόκειται για ένα τυπικό takeaway. «Προσπαθούμε να αποφεύγουμε το ξαναμαγείρεμα ή το ζέσταμα του φαγητού από τους πελάτες. Παραδίδουμε το πακέτο στο ξύλινο κουτί και αργότερα επιστρέφουμε για να το παραλάβουμε. Στην πραγματικότητα απολαμβάνετε το ίδιο σέρβις που θα είχατε και στο εστιατόριο. Απλά το κάνετε από το σπίτι», λέει ο Stroobant.

 

 

 

 

 

Στη Σιγκαπούρη ο αντίκτυπος του κορωνοϊού ήταν καταστροφικός για τους χώρους εστίασης. Σύμφωνα με έρευνα της πλατφόρμας κρατήσεων σε εστιατόρια Chope, το 93% κατέγραψε κατάρρευση των εσόδων και το 80% των εστιατορίων της περιοχής προχώρησε σε απολύσεις. 

 

Η ζημιά όμως ήταν ακόμα μεγαλύτερη στα εστιατόρια fine dining, όπως εξηγεί η καθηγήτρια της σχολής Ξενοδοχειακής Διοίκησης στο πανεπιστήμιο Cornell, Sherri Kimes. Ένας από τους λόγους ήταν πως ποτέ στο παρελθόν δεν είχαν δοκιμάσει την διανομή κατ' οίκον ή το takeaway και έτσι δεν είχαν ούτε την τεχνογνωσία αλλά ούτε και το κοινό που να έχει συνδέσει αυτές τις επιχειρήσεις με delivery. 

 

«Βασικά είχαν τρεις επιλογές: να αναπτύξουν ευρηματικούς τρόπους για να συνεχίσουν λειτουργούν, να κλείσουν προσωρινά ή να βάλουν μόνιμο λουκέτου», εξηγεί η Kimes στο CNN Business.

 

Το Saint Pierre δεν είναι το μόνο εστιατόριο fine dining που ακολούθησε την πρώτη επιλογή. Το 28 HongKong Street διοργανώνει διαδικτυακά πάρτι σερβίροντας τους πελάτες στα σπίτια τους, όπου παραδίδονται κοκτέιλ και canapés. Το εστιατόριο Odette, με τρία αστέρια Michelin επίσης προσαρμόστηκε και πλέον κάνει delivery των φημισμένων πιάτων του - από  τάρτα μαύρης τρούφας έως τον πανάκριβο μπλε αστακό. 

 

Τα εικονικά συμπόσια αναμένεται να καθιερωθούν ακόμα και μετά το τέλος της πανδημίας. Έρευνα της Nielsen αποτυπώνει πως το 60% των καταναλωτών σε Κίνα, Χονγκ Κονγ, Μαλαισία, Νότια Κορέα και Βιετνάμ σκοπεύουν πλέον να τρώνε πιο συχνά στο σπίτι. 

 

«Οι άνθρωποι εξακολουθούν να θέλουν να βγουν έξω για ένα δείπνο, αλλά η ταλαιπωρία, τα ζητήματα ασφαλείας για μία έξοδο και οι περιορισμοί στο πλήθος θα κάνουν το εικονικό δείπνο πιο δημοφιλές», εκτιμά η Kimes. Όσο για τα πολυτελή εστιατόρια; Ανακαλύπτουν νέες πρακτικές κερδοφορίας που θα εξασφαλίσουν την επιβίωσή τους. 

 

Ο Stroobant συμφωνεί. Χωρίς την εμπειρία του εικονικού δείπνου το Saint Pierre θα είχε κλείσει και το προσωπικό θα είχε απολυθεί. «Θέλαμε να βγούμε από αυτό αλώβητοι», καταλήγει.