Σε ένα αποκαλυπτικό άρθρο του Politico, ο Ολλανδός νευρολόγος Bas Bloem υποστηρίζει ότι η νόσος του Πάρκινσον είναι όλο και περισσότερο μια «ανθρωπογενής ασθένεια» η οποία επηρεάζεται σημαντικά από περιβαλλοντικές τοξίνες, ιδίως από φυτοφάρμακα όπως το paraquat και το glyphosate.
Ο Dr. Bas Bloem, νευρολόγος και κορυφαίος ειδικός στη νόσο του Πάρκινσον, έχει γίνει μια εξέχουσα φωνή στην αποκάλυψη των περιβαλλοντικών παραγόντων που οδηγούν στην ανησυχητική αύξηση της νόσου του Πάρκινσον παγκοσμίως. Σε αντίθεση με πολλούς ερευνητές του βεληνεκούς του, ο Bloem δεν μένει στο παρασκήνιο. Μιλάει σε διεθνή συνέδρια, συμβουλεύεται τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής και διατυπώνει την άποψή του τόσο στο κοινό όσο και στον επιστημονικό κόσμο, όπως επισημαίνει το Politico.
Η πορεία του Bas Bloem ξεκίνησε το 1982 με μια συγκλονιστική περίπτωση στην Καλιφόρνια, όπου επτά χρήστες ηρωίνης εμφάνισαν συμπτώματα Πάρκινσον σε προχωρημένο στάδιο μέσα σε μια νύχτα λόγω έκθεσης σε MPTP, μια νευροτοξική μολυσματική ουσία που χημικά μοιάζει με το paraquat, ένα ευρέως χρησιμοποιούμενο φυτοφάρμακο. Η ανακάλυψη αυτή αμφισβήτησε τη συμβατική άποψη ότι η νόσος του Πάρκινσον σχετίζεται αποκλειστικά με την ηλικία και ανέδειξε το ρόλο των εξωτερικών χημικών ουσιών στην πρόκληση της νόσου.
Ο 58χρονος Bloem, ο οποίος τώρα διευθύνει μια παγκοσμίου φήμης κλινική στο Ιατρικό Κέντρο του Πανεπιστημίου Radboud στην Ολλανδία, κοντά στα γερμανικά σύνορα, έχει αφιερώσει την καριέρα του στην προώθηση της περίθαλψης της νόσου του Πάρκινσον και στη διερεύνηση των αιτιών της. Αντιμετωπίζει εκατοντάδες ασθενείς κάθε χρόνο, ενώ η ομάδα πρωτοπορεί σε μελέτες για την έγκαιρη διάγνωση και την πρόληψη. Ο Bas Bloem υποστηρίζει ότι το Πάρκινσον είναι όλο και περισσότερο μια «ανθρωπογενής ασθένεια», που οφείλεται στην παρατεταμένη έκθεση σε τοξίνες όπως τα φυτοφάρμακα, η ατμοσφαιρική ρύπανση και οι βιομηχανικοί διαλύτες.
Η έρευνά του δείχνει ότι οι γεωργικές περιοχές με υψηλή χρήση φυτοφαρμάκων παρουσιάζουν συχνά αυξημένα ποσοστά εμφάνισης της νόσου Πάρκινσον. Για παράδειγμα, το paraquat και η γλυφοσάτη -δύο ευρέως χρησιμοποιούμενα ζιζανιοκτόνα- έχουν ενοχοποιηθεί για νευρολογικές βλάβες, αν και οι ρυθμιστικές αρχές και οι κατασκευαστές όπως η Syngenta και η Bayer αρνούνται τις οριστικές συνδέσεις. Παρά την απαγόρευση ορισμένων νευροτοξικών φυτοφαρμάκων στην Ευρώπη, όπως το paraquat, η χρήση τους συνεχίζεται παγκοσμίως, συμβάλλοντας στην αύξηση των ποσοστών της νόσου του Πάρκινσον σε περιοχές όπως η Αφρική και η Λατινική Αμερική.
Η γλυφοσάτη παραμένει ιδιαίτερα αμφιλεγόμενη - ενώ η Bayer έχει αντιμετωπίσει αγωγές για τη συσχέτισή της με τον καρκίνο, η πιθανή σύνδεσή της με τη νόσο του Πάρκινσον παραμένει ανεξερεύνητη λόγω των ρυθμιστικών πλαισίων που εστιάζουν στην οξεία τοξικότητα και όχι στις μακροπρόθεσμες νευρολογικές επιπτώσεις. Ο Bloem επικρίνει αυτά τα συστήματα επειδή δεν λαμβάνουν υπόψη τους τη χρόνια έκθεση και τις χημικές αλληλεπιδράσεις που μπορεί να επιδεινώσουν την απώλεια εγκεφαλικών κυττάρων.
Ο Bloem τάσσεται υπέρ της συστημικής αλλαγής, προτρέποντας τις ρυθμιστικές αρχές να δώσουν προτεραιότητα στην πρόληψη, επιβάλλοντας ολοκληρωμένες μελέτες νευροτοξικότητας και μετατοπίζοντας το βάρος της απόδειξης στους κατασκευαστές για την απόδειξη της ασφάλειας των χημικών προϊόντων. Παρομοιάζει την αργή αντίδραση στους κινδύνους των φυτοφαρμάκων με τις αποτυχίες της δημόσιας υγείας στο παρελθόν με τον αμίαντο, τη μολυβδούχο βενζίνη και τον καπνό.
Καθώς η νόσος του Πάρκινσον συνεχίζει την ταχεία παγκόσμια άνοδό της -διπλασιάστηκε τα τελευταία 20 χρόνια και αναμένεται να διπλασιαστεί ξανά- ο Bloem προειδοποιεί ότι η αποτυχία αντιμετώπισης των περιβαλλοντικών παραγόντων θα οδηγήσει τις μελλοντικές γενιές να αμφισβητήσουν τη σημερινή αδράνεια. Οι αδιάκοπες προσπάθειές του ενσωματώνουν μια έκκληση για επείγουσα μεταρρύθμιση στον τρόπο με τον οποίο οι κοινωνίες αντιμετωπίζουν τη διασταύρωση της δημόσιας υγείας και των βιομηχανικών πρακτικών.
«Η νόσος του Πάρκινσον ήταν μια πολύ σπάνια ασθένεια μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνα. Στη συνέχεια, με τη γεωργική επανάσταση, τη χημική επανάσταση και την έκρηξη της χρήσης φυτοφαρμάκων, τα ποσοστά άρχισαν να ανεβαίνουν», λέει ο Bloem.
Η Ευρώπη, προς τιμήν της, έχει ενεργήσει βάσει ορισμένων επιστημονικών δεδομένων. Το Paraquat - το ζιζανιοκτόνο που είναι χημικά παρόμοιο με το MPTP - απαγορεύτηκε τελικά το 2007, αν και μόνο αφού η Σουηδία προσέφυγε στη δικαιοσύνη κατά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής επειδή αγνόησε τα στοιχεία για τη νευροτοξικότητά του. Άλλα φυτοφάρμακα με γνωστές συνδέσεις με τη νόσο του Πάρκινσον, όπως η ροτενόνη και η μανέβη, δεν εγκρίνονται πλέον.
Αλλά αυτό δεν συμβαίνει αλλού. Το paraquat εξακολουθεί να παρασκευάζεται στο Ηνωμένο Βασίλειο και την Κίνα, να ψεκάζεται σε αγροκτήματα στις ΗΠΑ, τη Νέα Ζηλανδία και την Αυστραλία και να εξάγεται σε περιοχές της Αφρικής και της Λατινικής Αμερικής - περιοχές όπου τα ποσοστά της νόσου Πάρκινσον αυξάνονται τώρα απότομα.
Επισημαίνοντας τις ρυθμιστικές ελλείψεις, ο Bloem επικρίνει την Ευρωπαϊκή Αρχή για την Ασφάλεια των Τροφίμων για ανεπαρκή αξιολόγηση των νευροεκφυλιστικών κινδύνων των φυτοφαρμάκων πριν από την έγκριση. Υποστηρίζει ένα αυστηρό πρωτόκολλο δοκιμών τεσσάρων επιπέδων για την αξιολόγηση της δυνατότητας των φυτοφαρμάκων να προκαλέσουν Πάρκινσον, προτρέποντας για ανεξάρτητη έρευνα απαλλαγμένη από την επιρροή της βιομηχανίας.
Με πληροφορίες από Politico
