«Η Ευρωπαϊκή Ένωση, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο διαπραγματεύονται σκληρά μεταξύ τους για το πώς θα «ελαφρύνουν» το βαρύ χρέος της Ελληνικής οικονομίας και οι τελευταίες αναφορές δείχνουν ότι θα μπορούσαν να καταλήξουν σε μια συμφωνία μεταξύ τους», γράφει η Wall Str. Journal. Θέτει όμως και ένα ερώτημα: «Και τι γίνεται να οι Έλληνες δεν θέλουν να σωθούν;».
Σύμφωνα με την εφημερίδα η συναίνεση των Ελλήνων δεν είναι με κανένα τρόπο εξασφαλισμένη και «έχοντας βαρεθεί τη λιτότητα φαίνονται πολύ απρόθυμοι να αναλάβουν τις ακόμη αυστηρότερες προϋποθέσεις που απαιτούνται από αυτούς, ώστε να πάρουν τη νέα χρηματοδότηση».
«Η Ελληνική οικονομία χτυπιέται ανηλεώς τα δύο τελευταία χρόνια», επισημαίνει η WSJ , «με τις non-stop μεγάλης κλίμακας πολιτικές διαμαρτυρίες, με τις γενικές απεργίες που έχουν γίνει ρουτίνα και τις κοινοβουλευτικές «εξεγέρσεις». Η κυβέρνηση Παπανδρέου πλέον ταλαντεύεται.
«Οι Έλληνες αρχίζουν να αμφισβητούν το κατά πόσον ενδέχεται να μην υπάρχει ένας ευκολότερος τρόπος από την κρίση τους. Και αναπόφευκτα, η εμπειρία της Αργεντινής πριν από μια δεκαετία έχει προσελκύσει το μεγάλο ενδιαφέρον».
Στη συνέχεια η εφημερίδα κάνει τη σύγκριση των γεγονότων στην Αργεντινή στα τρία χρόνια που οδήγησαν στην κρίση της οικονομίας της και των γεγονότων που συμβαίνουν στην Ελλάδα και επισημαίνει τις -πολλές- ομοιότητες. «Παρά το γεγονός ότι το ΔΝΤ, προβλέπει ότι η ελληνική οικονομία θα παρουσιάσει θετικό πρόσημο από το επόμενο έτος, εμάς μας είναι δύσκολο να το πιστέψουμε», γράφει η WSJ, επισημαίνοντας ότι το 2016 η Ελληνική οικονομία θα βρίσκεται μόλις στα επίπεδα του 2008.
«Οι Έλληνες- συμπεραίνει η εφημερίδα- θα μπορούσαν να αποφασίσουν ότι η «λύση Αργεντινή», είναι η μόνη για την έξοδο από την κρίση. Με άλλα λόγια, έξοδος από το ευρώ, αναδιάρθρωση και υποτίμηση. Και ίσως η αγορά αυτό τελικά να προβλέπει».
Ο Barry Eichengreen, οικονομολόγος στο Πανεπιστήμιο, Berkeley, επαναλαμβάνει στην εφημερίδα το γνωστό επιχείρημα ότι ως χώρα της ευρωζώνης η Ελλάδα δεν θα μπορούσε να αφήσει το ενιαίο νόμισμα, διότι κάτι τέτοιο θα προκαλούσε «τη μητέρα όλων των οικονομικών κρίσεων». Πολύ πριν από τη μακρά πολιτική διαδικασία απαραίτητη για οποιαδήποτε χώρα της ευρωζώνης προκειμένου να εγκαταλείψει το ενιαίο νόμισμα, οι επενδυτές θα είχαν ψηφίσει με το πορτοφόλι τους.
«Αλλά αυτό, υπογραμμίζει η wsj, είναι πολύ λίγο μπροστά σε ότι έχει ήδη συμβεί στην Ελλάδα. Οι αποδόσεις των διετών ομολόγων είναι ήδη στο 28%, ενώ τα 10ετή ομόλογα διαπραγματεύονται στο λιγότερο από το μισό της ονομαστικής τους αξίας. Και εδώ και μήνες τώρα, οι καταθέτες τραβάνε κεφάλαια από τις ελληνικές τράπεζες. Η μόνη σανίδα σωτηρίας που κρατά την Ελλάδα στο ευρώ είναι τα δάνεια που θα πρέπει να επιστραφούν».
«Οι Έλληνες με αυτά τα δεδομένα θα αρχίσουν να σκέφτονται την εγκατάλειψη του ευρωπαϊκού κοινού νομίσματος και αυτό θα φέρει την ΕΕ και την ΕΚΤ σε πολύ δύσκολη θέση. Μια Ελληνική απόφαση για αποχώρηση από το ευρώ θα ενείχε τον κίνδυνο μιας συστημικής κρίσης το χρηματοπιστωτικού τομέα σε όλη την Ευρώπη, λόγω της μεγάλης έκθεσης των ευρωπαϊκών τραπεζών στο ελληνικό χρέος», προειδοποιεί η εφημερίδα.
«Κατά ειρωνικό τρόπο, αν οι Ελληνες αποφασίσουν ότι η έξοδος από το ευρώ δεν είναι μόνο δυνατή αλλά και επιθυμητή ο πυρήνας της ΕΕ με επικεφαλής τη Γερμανία θα κάνει τεράστιες παραχωρήσεις, ακόμη και την διαγραφή χρέους. Φυσικά πριν γίνει κάτι τέτοιο πρέπει να σταθμιστούν κι άλλοι παράγοντες, όπως η Ιρλανδία και η Πορτογαλία που θα απαιτούσαν κάποια χαλάρωση των εθνικών υποχρεώσεων τους, αν η Ελλάδα εξασφάλιζε μια καλή συμφωνία».
Αυτό υπογραμμίζει-μεταξύ άλλων- εφημερίδα «θα μπορούσε να είναι καταστροφικό για τους πολιτικούς που κάνουν τις παραχωρήσεις».
σχόλια