Τakahē είναι ένα μεγάλο, προϊστορικό πτηνό που δεν πετάει και το οποίο οι ειδικοί για δεκαετίες πίστευαν ότι είχε εξαφανιστεί.
Την περασμένη εβδομάδα, 18 από τα πτηνά takahē αφέθηκαν ελεύθερα στην κοιλάδα της λίμνης Whakatipu Waimāori, μια αλπική περιοχή στο νότιο νησί της Νέας Ζηλανδίας, σε πλαγιές όπου δεν είχαν εμφανιστεί για περίπου 100 χρόνια. Για τον Ngāi Tahu, τη φυλή στην οποία ανήκουν τα εδάφη, και η οποία ενεπλάκη σε μια μακρά δικαστική μάχη για την επιστροφή τους, είναι ιδιαίτερα σημαντική η παρουσία τους, καθώς σηματοδοτεί την επιστροφή στην άγρια φύση των πουλιών με τα οποία ζούσαν οι πρόγονοί τους.
Τα Takahē είναι ασυνήθιστα πλάσματα. Όπως πολλά πτηνά της Νέας Ζηλανδίας, εξελίχθηκαν και προσαρμόστηκαν για να γεμίσουν τις θέσεις του οικοσυστήματος που θα καταλάμβαναν τα θηλαστικά. Δεν μπορούν να πετάξουν, έχουν ύψος περίπου 50 εκατοστά και ζουν στα βουνά. Η παρουσία τους στην Aotearoa χρονολογείται τουλάχιστον από την προϊστορική εποχή του Πλειστόκαινου, σύμφωνα με απολιθώματα, που έχουν βρεθεί.
«Έχουν σχεδόν προϊστορική εμφάνιση», λέει ο Tūmai Cassidy, της φυλής των Ngāi Tahu, των Μαορί που ζουν στα νότια της Νέας Ζηλανδίας. Μπροστά, τα σώματά τους φαίνονται σαν μία σχεδόν τέλεια σφαίρα, σε συνδυασμό με το γαλαζοπράσινο φτέρωμα, μοιάζουν με τον πλανήτη Γη πάνω σε δύο κόκκινα πόδια.
«Κάποιος μας αποκάλεσε κάποτε, τη χώρα των πουλιών που περπατούν», λέει ο O'Regan, ένας Ngāi Tahu rangatira (πρεσβύτερος). «Υπάρχουν λίγα πράγματα πιο όμορφα πράγματα από το να βλέπεις αυτά τα μεγάλα πουλιά να καλπάζουν σε εδάφη όπου δεν έχουν περπατήσει για πάνω από έναν αιώνα».
Στη Νέα Ζηλανδία, η επιστροφή των άγριων πληθυσμών takahē σηματοδοτεί μια πρώτη νίκη για τη διατήρηση και την επιστροφή ενός από τα πιο σπάνια πλάσματα του κόσμου. Τα πτηνά είχαν κηρυχθεί επίσημα εξαφανισμένα το 1898, με τον ήδη μειωμένο πληθυσμό τους να εξαλείφεται από την άφιξη άλλων γνωστών ζώων από την Ευρώπη όπως είναι οι λαγοί οι γάτες, τα κουνάβια και οι αρουραίοι. Μετά την εκ νέου ανακάλυψή τους το 1948, ο αριθμός τους είναι τώρα περίπου 500, αυξάνοντας τον πληθυσμό τους κατά 8% ετησίως.
Αρχικά, οι οικολόγοι συγκέντρωσαν και επώασαν τεχνητά τα αυγά τους, για να μην τα καταναλώσουν τα αρπακτικά. Στη συνέχεια το Τμήμα Διατήρησης Άγριας Ζωής (DOC) τα εισήγαγε σταδιακά σε μερικά νησιωτικά καταφύγια και εθνικά πάρκα.
Εάν τα ζευγάρια των πουλιών που μόλις αφέθηκαν ελεύθερα στην άγρια φύση προσαρμοστούν στο νέο τους σπίτι, η ελπίδα είναι να ακολουθήσουν ακόμα επτά πουλιά τον Οκτώβριο και έως και 10 νεαρά takahē στις αρχές του επόμενου έτους.
Η χώρα κάνει μία συλλογική εθνική προσπάθεια να εξαφανίσει τους χειρότερους εισαγόμενους θηρευτές των προϊστορικών πουλιών έως το 2050. Η απελευθέρωση των πουλιών στη γη των Ngāi Tahu είναι μια προσπάθεια δημιουργίας του τρίτου άγριου πληθυσμού takahē της χώρας.
Για τους Μαορί, το να βλέπουν τα πτηνά αυτά να ζουν ξανά στην άγρια φύση ήταν «απίστευτα σημαντικό». Οι ιθαγενείς χρησιμοποιούσαν τα φτερά τους για να υφάνουν μανδύες.
Η παρακμή του άγριου takahē συνέπεσε με την κατάσχεση, την πώληση και την κλοπή μεγάλου μέρους της γης της φυλής. Εκείνη την περίοδο, οι ντόπιοι Μαορί ονόμασαν αυτές τις κορυφές των βουνών Kā Whenua Roimata - Χώρες των δακρύων.
Με πληροφορίες του Guardian
