Δεν κατέληξε σε συμφωνία ο πέμπτος γύρος διαπραγματεύσεων για την σύναψη συνθήκης του ΟΗΕ με θέμα την προστασία και διαχείριση των ωκεανών.
Η συνθήκη έχει χαρακτηριστεί ως «η πιο σημαντική συμφωνία για την προστασία των ωκεανών εδώ και τέσσερις δεκαετίες».
Επιδιώκει να προστατεύσει το 30% των παγκόσμιων ωκεανών – 11 μέτρα τετραγωνικά χιλιόμετρα – έως το 2030 και θα παρέχει έναν νομικά δεσμευτικό μηχανισμό για την προστασία της ανοιχτής θάλασσα, περιοχές που βρίσκονται πέρα από τις εθνικές δικαιοδοσίες, σε απόσταση άνω των 200 ναυτικών μιλίων από την ακτή.
Μια ομάδα με περισσότερες από 50 χώρες, γνωστή ως Συνασπισμός Υψηλής Φιλοδοξίας (HAC), δεσμεύτηκε πέρυσι να προστατεύσει το 30% της γης και της θάλασσας του πλανήτη μέχρι το 2030.
Αλλά χωρίς συμφωνία, αυτές οι δεσμεύσεις δεν έχουν νομική βάση στις ανοιχτές θάλασσες, που καλύπτουν σχεδόν το μισό της επιφάνεια της γης και αντιπροσωπεύουν τα δύο τρίτα του παγκόσμιου ωκεανού.
Οι τελευταίες διαπραγματεύσεις διήρκεσαν δύο εβδομάδες και απέτυχαν να καταλήξουν την Παρασκευή σε συμφωνία παρά την πρόοδο που σημειώθηκε αρχικά.
Οι οργανώσεις προστασίας και διατήρησης έχουν προειδοποιήσει ότι η νέα αποτυχία των συνομιλιών σημαίνει ότι ο χρόνος τελείωσε για την προστασία των ωκεανών και της θαλάσσιας βιοποικιλότητας του κόσμου.
Ένας ακόμα γύρος διαπραγματεύσεων θα είναι απαραίτητος και αν δεν συγκληθεί έκτακτη συνεδρίαση, είναι απίθανο να οριστικοποιηθεί το 2022 η συνθήκη, ανέφερε η Greenpeace.
«Ο χρόνος τελίωσε», είπε η Laura Meller της Greenpeace. «Η αποτυχία επίτευξης συνθήκης σε αυτές τις συνομιλίες θέτει σε κίνδυνο τα μέσα διαβίωσης και την επισιτιστική ασφάλεια δισεκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο.
«Τα μέλη του Συνασπισμού Υψηλής Φιλοδοξίας και χώρες όπως οι ΗΠΑ προχωρούν πολύ αργά στην εύρεση συμβιβασμών, παρά τις δεσμεύσεις τους», είπε.
Το Παγκόσμιο Ταμείο για τη Φύση δήλωσε ότι ανησυχεί πως μια καθυστέρηση στην επίτευξη μιας παγκόσμιας συνθήκης θα «διαβρώσει περαιτέρω την φθίνουσα υγεία των ωκεανών».
«Η ανοιχτή θάλασσα διαδραματίζει ζωτικό ρόλο στην υποστήριξη της αλιείας, παρέχοντας ενδιαίτημα για εκατοντάδες χιλιάδες είδη και μετριάζοντας τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής», ανέφερε σε ανακοίνωσή της η WWF.
«Σε πολλά θέματα στο προσχέδιο του κειμένου σημειώθηκε σημαντική πρόοδος, με διατάξεις που διασφαλίζουν ότι απομακρυνόμαστε από την τρέχουσα κατάσταση όπου η ανοιχτή θάλασσα είναι ανοιχτή για όλους, προς την κοινή διαχείριση και τη συλλογική ευθύνη, αλλά η διπλωματική συμφωνία δεν συνάπτεται μέχρι να συμφωνηθούν όλα.»
Ο γενικός διευθυντής του WWF International, Μάρκο Λαμπερτίνι, είπε ότι και τα υπόλοιπα κράτη μέλη του ΟΗΕ πρέπει να υποστηρίξουν τη συνθήκη.
«Η ανοιχτή θάλασσα είναι η επιτομή της τραγωδίας των κοινών υδάτων», είπε. «Επειδή δεν «ανήκουν» σε κανέναν, τους φέρθηκαν απερίσκεπτα, ατιμώρητα. Χρειαζόμαστε έναν κοινό μηχανισμό διακυβέρνησης για τον ωκεανό μας για να διασφαλίσουμε ότι τα νερά κανενός, δεν γίνονται νερά όλων αλλά γίνονται ευθύνη όλων».
Η Jessica Battle, ανώτερη εμπειρογνώμονας στον τομέα της παγκόσμιας ωκεάνιας διακυβέρνησης και πολιτικής στη WWF, δήλωσε πως αυτές οι καθυστερήσεις έχουν πραγματικές συνέπειες για τους ανθρώπους και τη φύση.
«Καλούμε τους ηγέτες και τα Ηνωμένα Έθνη να κάνουν την απαραίτητη δουλειά ώστε να συναφθεί επειγόντως μια συνθήκη», είπε σημειώνοντας πως «Ο ωκεανός δεν μπορεί να περιμένει».
Με πληροφορίες του Guardian
