Αφού δεν αποδείχτηκε ποτέ, τίποτα, γιατί το cancel του Γούντι Άλεν συνεχίζεται;

Μήπως ο Γούντι Άλεν έχει υποστεί cancel αδίκως; Facebook Twitter
Ο Γούντι Άλεν μπορεί να σηκώσει τους ώμους και να πει ότι θα συνεχίσει να κάνει αυτό που κάνει ακόμη και αν τον αποφεύγουν όλες οι εταιρείες, αλλά οι πολιτιστικές δυνάμεις που τον καταδίκασαν θα έπρεπε να αφήσουν κάτω τα δίκρανα και τους πυρσούς τους. Φωτ.: GETTY
0


ENA XΡΟΝΟ ΜΕΤΑ  την προβολή της κωμικής μίνι σειράς του Γούντι Άλεν «Crisis in Six Scenes», τον Αύγουστο του 2017 από το Prime Video, ο σκηνοθέτης υπέγραψε συμφωνία με τα Amazon Studios για την παραγωγή των επόμενων τεσσάρων ταινιών του έναντι ενός ελάχιστου κόστους ύψους 68 εκατομμυρίων δολαρίων.

Λίγες εβδομάδες αργότερα, εμφανίστηκαν οι καταγγελίες σεξουαλικής κακοποίησης εναντίον του Χάρβεϊ Γουάινστιν και γεννήθηκε το κίνημα #MeToo. Τον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου, η υιοθετημένη κόρη του Γούντι Άλεν, Ντίλαν Φάροου, δημοσίευσε ένα άρθρο στους «Los Angeles Times» με τίτλο «Γιατί το κίνημα του #MeToo άφησε απέξω τον Γούντι Άλεν;».

Στο δημοσίευμά της η Φάροου τον κατηγορούσε ότι το 1992, όταν η ίδια ήταν 7 ετών, την παρενόχλησε σεξουαλικά, μια κατηγορία που η μητέρα της, Μία Φάροου, είχε συμπεριλάβει στη διαμάχη για την κηδεμονία των παιδιών. Οι αρχές που διεξήγαγαν τότε ενδελεχή έρευνα δεν απήγγειλαν καν κατηγορίες κατά του Άλεν και το νοσοκομείο Yale-New Haven, αφού εξέτασε την Ντίλαν, δήλωσε ότι «η γνώμη των εμπειρογνωμόνων μας είναι ότι η Ντίλαν δεν κακοποιήθηκε σεξουαλικά από τον κ. Άλεν».

Μήπως ο Γούντι Άλεν έχει υποστεί cancel αδίκως; Facebook Twitter
Η Μία Φάροου φωτογραφίζεται με τον Ρόναν και ο Γούντι Άλεν με τη Ντίλαν.

Ωστόσο, μετά από ένα τέταρτο του αιώνα, ο Άλεν αποτελεί persona non grata. Παρόλο που στις δεκαετίες που μεσολάβησαν συνεργάστηκε με καταξιωμένους ηθοποιούς σε μεγάλα κινηματογραφικά στούντιο, προτάθηκε για Όσκαρ και κέρδισε ένα για το σενάριο του «Midnight In Paris» (2011), έχει γίνει στόχος πολλών προσβολών και οργισμένων επιθέσεων.

Αρκετοί από τους συνεργάτες του, όπως η Κέιτ Γουίνσλετ, ο Κόλιν Φερθ, ο Τιμοτέ Σαλαμέ και η Γκρέτα Γκέργουικ, στράφηκαν δημοσίως εναντίον του. Άλλοι, όπως η Νταϊάν Κίτον, ο Άλεκ Μπόλντουιν και η Σκάρλετ Γιόχανσον, τον υπερασπίστηκαν. Η Amazon Studios ακύρωσε τη συμφωνία της μαζί του, γεγονός που κατέληξε σε αγωγή η οποία διευθετήθηκε εξωδικαστικά με όρους που δεν αποκαλύφθηκαν. Η ίδια εταιρεία αρνήθηκε επίσης να βγάλει στις αίθουσες την τρίτη ταινία που είχε γυρίσει για εκείνην, το «A Rainy Day in New York» (2019).

Γιατί ο κόσμος βάζει τον Άλεν στο ίδιο τσουβάλι με τον Γουάινστιν, τον οποίο οι ένορκοι καταδίκασαν για σεξουαλικά εγκλήματα, και τον Ρομάν Πολάνσκι, ο οποίος έχει δηλώσει ένοχος για ένα από αυτά;

Το 2020 ο γιος του, Ρόναν Φάροου, του οποίου το άρθρο για τον Χάρβεϊ Γουάινστιν αποτέλεσε καταλύτη στη δημιουργία του #MeToo, δήλωσε ότι διακόπτει τους δεσμούς του με τον εκδοτικό οίκο Hachette Book Group, επειδή συμφώνησε να εκδώσει τα απομνημονεύματα του Γούντι Άλεν με τίτλο «Apropos of Nothing». Δεκάδες εργαζόμενοι προχώρησαν σε αποχή για να πιέσουν την εταιρεία να αποσύρει το βιβλίο, όπως και έγινε. Αργότερα το ανέλαβε ο πολύ μικρότερος εκδοτικός οίκος Skyhorse Publishing, ο οποίος έχει γίνει κάτι σαν καταφύγιο για τους «εξοστρακισμένους».

Ο Άλεν έχει υποστηρίξει την αθωότητά του και βασικοί μάρτυρες, όπως ο υιοθετημένος γιος του, Μόουζες Φάροου, ο οποίος βρισκόταν στο σπίτι όταν φέρεται να συνέβη η σεξουαλική επίθεση, έχουν θέσει υπό αμφισβήτηση την εκδοχή των γεγονότων που διηγήθηκαν η Ντίλαν και η μητέρα της, Μία Φάροου. Ωστόσο, σήμερα κανένα μεγάλο αμερικανικό κινηματογραφικό στούντιο, κανένας διανομέας ή εκδότης δεν συνεργάζεται με τον Άλεν. Η 50ή ταινία του, «Coup de Chance», η οποία, όπως και το «Rifkin's Festival» (2020), χρηματοδοτήθηκε από Ευρωπαίους χρηματοδότες, ενώ κυκλοφόρησε στην Ευρώπη πέρυσι, βγαίνει στις ΗΠΑ μόλις τώρα, μέσω του αμφιβόλου ποιότητας διανομέα MPI Media Group.

Ο Woody Allen υποστηρίζει την αθωότητά του στην εκπομπή 60 Minutes

Ο 88χρονος Γούντι Άλεν βρίσκεται σε περίεργη θέση. Είναι ξεχασμένος αλλά όχι χαμένος. Το περιοδικό «New Yorker», στο οποίο έχει δημοσιεύσει δεκάδες διηγήματα επί σχεδόν 50 χρόνια, δημοσίευε κάτι δικό του για τελευταία φορά το 2013. Όταν τον περασμένο χειμώνα έγραψε ένα νέο διήγημα, δεν το δημοσίευσε στην επί χρόνια λογοτεχνική του στέγη ή σε ένα άλλο μεγάλο περιοδικό, αλλά σε ένα μικρό μηνιαίο περιοδικό τεχνών και πολιτισμού, το «New Criterion». Το «Coup de Chance», το οποίο δεν έχει σχεδόν καμία διαφημιστική υποστήριξη, παίζεται σε ελάχιστους κινηματογράφους. Η ειρωνεία είναι ότι πρόκειται για την καλύτερη δουλειά του εδώ και περισσότερο από μια δεκαετία. Λίγοι θα τη δουν ή έστω θα ακούσουν γι’ αυτή. Με το ζόρι υφίσταται.

Η περίπτωσή του όμως δεν μοιάζει με όλων όσοι κατηγορήθηκαν στην εποχή του #MeToo. Η υποτιθέμενη παράβασή του ελήφθη σοβαρά υπόψη και διερευνήθηκε από την αστυνομία. Υπάρχει μια συναρπαστική αντίθετη τοποθέτηση που τον αθωώνει. Ωστόσο, οι μανδαρίνοι της λαϊκής κουλτούρας έχουν στραφεί εναντίον του όπως οι κάτοικοι της πόλης που σχηματίζουν μια παράξενη ταξιαρχία μίσους βασανίζοντας τον χαρακτήρα που υποδύθηκε στη θαυμάσια καφκική παραβολή του «Σκιές και ομίχλη» (1991). Είναι παρίας, σε μια κατάσταση που γι' αυτόν δεν έχει κανένα νόημα.

Γιατί, για παράδειγμα, η Amazon, που αρνήθηκε να κυκλοφορήσει την ταινία του «Μια βροχερή μέρα στη Νέα Υόρκη», αργότερα την ενίσχυσε τοποθετώντας τη στις προσφορές του Prime Video; Γιατί, αναρωτιέται ο δοκιμιογράφος Freddie de Boer, το Χόλιγουντ «εξοστρακίζει» τον Γούντι Άλεν, αλλά αντιμετωπίζει τον Μάικ Τάισον ως μια αγαπημένη κιτς φιγούρα; Ο Τάισον προσκαλείται να κάνει πλάκα στην εκπομπή του Τζίμι Κίμελ, παρόλο που ο πρώην πυγμάχος είναι καταδικασμένος βιαστής και έχει παραδεχτεί ότι χτύπησε την πρώην σύζυγό του, Ρόμπιν Γκίβενς, τόσο δυνατά που «πέταξε προς τα πίσω, χτυπώντας κάθε δωμάτιο του διαμερίσματος... Αυτή ήταν η καλύτερη γροθιά που έχω ρίξει ποτέ σε ολόκληρη τη ζωή μου». Γιατί ο κόσμος βάζει τον Άλεν στο ίδιο τσουβάλι με τον Γουάινστιν, τον οποίο οι ένορκοι καταδίκασαν για σεξουαλικά εγκλήματα, και τον Ρομάν Πολάνσκι, ο οποίος έχει δηλώσει ένοχος για ένα από αυτά;

Official Trailer - Coup De Chance - Woody Allen Movie

Κατά τη διάρκεια του τελευταίου Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας, και στο πλαίσιο της προώθησης του «Coup de Chance», ο Γούντι Άλεν μίλησε για την κουλτούρα της ακύρωσης, το κίνημα #MeToo και για το αν κάποια γυναίκα έχει παραπονεθεί ποτέ για τη συμπεριφορά του στα γυρίσματα.

Συγκεκριμένα, μιλώντας στο «Variety», είπε μεταξύ άλλων: «Πριν από χρόνια είχα πει ότι θα έπρεπε να ήμουν το poster boy για το κίνημα #MeToo και ενθουσιάστηκαν με αυτό. Έχω γυρίσει 50 ταινίες και πάντα είχα πολύ καλούς γυναικείους ρόλους, όπως και πάντα είχα γυναίκες στο συνεργείο, πληρώνοντάς τες με τα ακριβώς ίδια ποσά που πληρώναμε τους άνδρες. Έχω δουλέψει με εκατοντάδες γυναίκες ηθοποιούς και ποτέ, μα ποτέ, δεν είχα ούτε ένα παράπονο από κάποια από αυτές σε οποιοδήποτε σημείο. Ούτε μία δεν είπε ποτέ: "Έχω δουλέψει μαζί του και ήταν κακός ή παρενοχλούσε". Πολύ απλά δεν τέθηκε ποτέ τέτοιο θέμα». 

Στην ερώτηση αν αισθάνεται ακυρωμένος, απάντησε: «Αισθάνομαι ότι, αν πρόκειται να σε ακυρώσουν, αυτή είναι η κουλτούρα από την οποία πρέπει να σε ακυρώσουν. Απλά τα βρίσκω όλα αυτά τόσο ανόητα. Δεν το σκέφτομαι. Δεν ξέρω τι σημαίνει να είσαι ακυρωμένος. Ξέρω ότι όλα αυτά τα χρόνια όλα παραμένουν ίδια για μένα. Κάνω τις ταινίες μου. Αυτό που έχει αλλάξει είναι η παρουσίαση των ταινιών. Όπως ξέρετε, δουλεύω και αυτή είναι η ρουτίνα μου. Γράφω το σενάριο, συγκεντρώνω τα χρήματα, γυρίζω την ταινία, τη μοντάρω, βγαίνει. Η διαφορά δεν έχει να κάνει με την κουλτούρα της ακύρωσης. Η διαφορά είναι ο τρόπος που παρουσιάζουν τις ταινίες. Αυτό είναι που έχει αλλάξει». 

Μήπως ο Γούντι Άλεν έχει υποστεί cancel αδίκως; Facebook Twitter
«Νομίζω ότι κάθε κίνημα από το οποίο υπάρχει πραγματικό όφελος, το οποίο κάνει κάτι θετικό, ας πούμε για τις γυναίκες, είναι καλό πράγμα. Όταν γίνεται ανόητο, είναι ανόητο... Όταν δηλαδή δεν πρόκειται πραγματικά για ένα φεμινιστικό ζήτημα ή μια αδικία για τις γυναίκες»...O Γούντι Άλεν σε συνέντευξη τύπου στο Φεστιβάλ της Βενετίας. Φωτ.: La Biennale di Venezia

Στη συνέντευξη ρωτήθηκε επίσης αν είναι υπέρμαχος του κινήματος #MeToo, για το οποίο είπε: «Νομίζω ότι κάθε κίνημα από το οποίο υπάρχει πραγματικό όφελος, το οποίο κάνει κάτι θετικό, ας πούμε για τις γυναίκες, είναι καλό πράγμα. Όταν γίνεται ανόητο, είναι ανόητο. Διαβάζω περιπτώσεις στις οποίες αποδείχτηκε πολύ ωφέλιμο, όπου η κατάσταση ήταν πολύ ωφέλιμη για τις γυναίκες, και αυτό είναι καλό. Όταν διαβάζω στις εφημερίδες κάποιες περιπτώσεις που είναι ανόητες, τότε είναι ανόητες. Ξέρετε, όταν δεν πρόκειται πραγματικά για ένα φεμινιστικό ζήτημα ή μια αδικία για τις γυναίκες. Όταν πρόκειται για κάτι υπερβολικά ακραίο, όταν προσπαθούν να το αναγάγουν σε ζήτημα ενώ στην πραγματικότητα οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θα το θεωρούσαν καθόλου κάποιου είδους προσβολή, είναι ανόητο».

Ενώ περπατούσε στο κόκκινο χαλί για την πρεμιέρα της ταινίας «Coup de Chance», περίπου 20 διαδηλωτές στέκονταν απ' έξω φωνάζοντας συνθήματα όπως «Όχι στην κουλτούρα του βιασμού» και «Ο βιαστής δεν είναι άρρωστος, είναι το υγιές παιδί της πατριαρχίας». Μια μέρα νωρίτερα, πανό που έγραφαν «Νησί των βιαστών» και «Όχι Χρυσό Λιοντάρι στα αρπακτικά» αναρτήθηκαν σε όλο το φεστιβάλ για να διαμαρτυρηθούν τόσο για τον Άλεν όσο και για τον Ρομάν Πολάνσκι, του οποίου η ταινία «Το Παλάτι» συμμετείχε στο διαγωνιστικό τμήμα. 

Το «Coup de Chance» και ο ίδιος ο Άλεν απέσπασαν πεντάλεπτο χειροκρότημα στο τέλος της πρεμιέρας του. Ο Γούντι Άλεν μπορεί να σηκώσει τους ώμους και να πει ότι θα συνεχίσει να κάνει αυτό που κάνει ακόμη και αν τον αποφεύγουν όλες οι εταιρείες, αλλά οι πολιτιστικές δυνάμεις που τον καταδίκασαν θα έπρεπε να αφήσουν κάτω τα δίκρανα και τους πυρσούς τους. Αυτός ο σπουδαίος καλλιτέχνης δεν πρέπει να τελειώσει την καριέρα του μέσα σε σκιές και ομίχλη, από τη στιγμή που τίποτα δεν αποδειχτεί εναντίον και καμμία καταδίκη δεν τον βαρύνει.

Με στοιχεία από Wall Street Journal, Variety

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Η μόνη καλλιέργεια που σώθηκε είναι της καταναλωτικής πλάνης»

Ρεπορτάζ / «Η μόνη καλλιέργεια που σώθηκε είναι της καταναλωτικής πλάνης»

Ο συγγραφέας Γιάννης Μακριδάκης, που ζει στη Χίο και καλλιεργεί εκεί ο ίδιος τη δική του γη, περιγράφει στη LiFo την καθημερινότητα, που έχει αλλάξει ριζικά μετά τις φωτιές, και την προσπάθεια των κατοίκων να σταθούν ξανά στα πόδια τους.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Θα λήξει τον πόλεμο στην Ουκρανία ο Τραμπ και με ποιους όρους;

Βασιλική Σιούτη / Θα λήξει τον πόλεμο στην Ουκρανία ο Τραμπ και με ποιους όρους;

Πώς θα τελειώσει ο πόλεμος στην Ουκρανία και πόσο κοντά βρισκόμαστε σε αυτό το τέλος; Τραμπ και Πούτιν μοιάζουν αποφασισμένοι, αλλά ο Ζελένσκι και οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν βιάζονται.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Μαζωνάκης: Το χρονικό μιας (ακόμα) διαπόμπευσης

Οπτική Γωνία / Μαζωνάκης: Το χρονικό μιας (ακόμα) διαπόμπευσης

Αν έβγαζε κάποιος ένα συμπέρασμα από τον χειρισμό της υπόθεσης αυτής, θα έλεγε πως «όλα ήταν ένα λάθος». Ένα λάθος το οποίο πολλοί δεν το βλέπουν ως τέτοιο, καθώς θεωρούν αυτονόητο να μαθαίνουν πληροφορίες για τις ζωές των άλλων, ακόμα και αν αυτές έχουν δυσκολίες και απαιτούν σεβασμό.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Για τους «εμπρηστές της Πάτρας»: Ιδεολογικές καταχρήσεις μιας φωτογραφίας

Οπτική Γωνία / Για τους «εμπρηστές της Πάτρας»: Ιδεολογικές καταχρήσεις μιας φωτογραφίας

Από που προκύπτει το αναρχικό, πόσο μάλλον κάποιο «κομμουνιστικό» προφίλ των «εμπρηστών»; Από ένα σκουλαρίκι, την είδηση για το χασίς και τα τσίπουρα, τα ρούχα που είναι αυτά που συναντάς σε πλήθος εικοσάρηδων σε πλατείες και δρόμους της χώρας;
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Υπάρχει όντως λόγος να επιστρέψει ο Τσίπρας;

Οπτική Γωνία / Υπάρχει όντως λόγος να επιστρέψει ο Τσίπρας;

Υπάρχει ανάγκη στην πολιτική ζωή για ένα νέο κόμμα; Υπάρχει κρίσιμος ζωτικός χώρος που δεν έχει εκπροσώπηση; Μπορεί να ξεπεραστούν ή, έστω, να αμβλυνθούν οι έντονα αρνητικές μνήμες από τη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ; Είναι ο Αλέξης Τσίπρας το ιδανικό πρόσωπο;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Σουδάν: Ο ξεχασμένος πόλεμος και τα «παιδιά-πρόσφυγες» που κατηγορούνται ως διακινητές

Οπτική Γωνία / Σουδάν: Η μεγαλύτερη τραγωδία του αιώνα δεν γίνεται ποτέ πρωτοσέλιδο

Οι νεκροί από τις συγκρούσεις, την πείνα και τις επιδημίες υπολογίζεται συνολικά περί το 1 εκατ., και περισσότεροι από τους μισούς εξ αυτών είναι παιδιά. Μια εφιαλτική κατάσταση, που έχει όμως την «ατυχία» να περνά σε δεύτερη ή και τρίτη μοίρα, καθώς ούτε τα ΜΜΕ και τους διεθνείς οργανισμούς φαίνεται να συγκινεί ιδιαίτερα ούτε εντάσσεται εύκολα σε κάποιο πολιτικό αφήγημα ώστε να εμπνεύσει μαζικά κινήματα αλληλεγγύης.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η Εύα Ιλούζ, η Γάζα και μια εκδοτική επιλογή

Οπτική Γωνία / Η Εύα Ιλούζ, η Γάζα και μια εκδοτική επιλογή

Σκέψεις πάνω στην απόφαση του Oposito, ενός μικρού εκδοτικού οίκου που έχει δώσει ενδιαφέροντα δείγματα ανήσυχης κοινωνικής και πολιτισμικής σκέψης, για την «αποδέσμευσή» του σε σχέση με το βιβλίο της κοινωνιολόγου Eύα Ιλούζ «Ψυχρή τρυφερότητα. Η άνοδος του συναισθηματικού καπιταλισμού».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες

Ακροβατώντας / Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες

Ένα εντυπωσιακά μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας είναι διατεθειμένο να δώσει «συγχωροχάρτι» για ένα μεγάλο οικονομικό σκάνδαλο, αρκεί οι εμπλεκόμενοι να τηρήσουν ακροδεξιά και ρατσιστική στάση στο μεταναστευτικό.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πέντε ιδρύματα πρώην πρωθυπουργών και ένα ινστιτούτο. Ποιος είναι ο ρόλος τους και πώς χρηματοδοτούνται

Ρεπορτάζ / Τα ιδρύματα των πρώην πρωθυπουργών: Ποιος είναι ο ρόλος τους και πώς χρηματοδοτούνται

Τυπικά, σκοπός τους είναι η διατήρηση των αρχείων και η προβολή του έργου πρώην πρωθυπουργών. Στην πράξη, όμως, λειτουργούν και ως think tanks και πολιτικά εργαλεία επιρροής.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ