Τι μπορείς να πεις για τα φθινοπωρινά προσεχώς της Τέχνης σε μια χώρα με αβέβαιo μέλλον; Αν το δεις έτσι, είναι λιγάκι τραγικό, όσο τραγικό είναι οποιοδήποτε ενδιάμεσο πέρασμα μεταξύ της αφετηρίας και της επιθυμίας. Ακόμη, όμως, κι αν ο προορισμός είναι τόσο μακριά που ούτε καν φαίνεται, το παν είναι να καταφέρεις να ισορροπήσεις στην κίνησή σου, διότι αλλιώς βούλιαξες. Αυτό το πέρασμα μπορεί να είναι κάτι που δεν υπολογίσαμε, αλλά η φαντασίωση των ξεκαθαρισμάτων, ακόμα κι αν αργεί πολύ, αρκεί για να μας προτρέψει να κάνουμε το ενδιάμεσο διάστημα όσο πιο εποικοδομητικό γίνεται. Όπως και στα άλλα, έτσι και στην Τέχνη, τα δυο τελευταία χρόνια της κρίσης έχουμε πάψει να βλέπουμε τα φύκια ως μεταξωτές κορδέλες. Οι πολιτικές φανφαρολογίες από υποτιθέμενους καλλιτέχνες που θα ήθελαν να περνιούνται για πολιτικοί ή κοινωνικοί επιστήμονες τείνουν να λήξουν διά παντός! Οι ψευτοακτιβισμοί, μαζί με τις δήθεν πολιτικές χειρονομίες για κατανάλωση -αντί έργου- μέσα σε προστατευμένους χώρους τέχνης μοιάζει να μην εντυπωσιάζουν κανέναν πια. Αυτό ήταν μια μόδα.
Η επικαιρότητα κι οι αντιδράσεις σ’ αυτήν, οι οποίες ξεκινούν από πραγματικές ανάγκες, δεν αφήνουν χώρο στην καλλιτεχνική εμπορευματοποίηση του αληθινού συμβάντος. Όταν το ίδιο το έργο απορρέει από πραγματική ανάγκη, βασίζεται σε πραγματική έρευνα και δίνει φως σε κάτι καινούργιο, μόνο τότε έχει νόημα στην αυστηρά πολιτική τέχνη που βασίζεται σε ντοκουμέντα. Το ενδιαφέρον μοιάζει να επιστρέφει με μεγαλύτερο πάθος στις πραγματικές ιδιότητες της τέχνης της εικαστικής κουλτούρας, αν μη τι άλλο. Η ποιητικότητα μιας πιο αφηρημένης σημειολογίας από αυτή μιας σειράς καλλιτεχνικών «έργων» που βασιζόταν στη μίμηση της ειδησεογραφίας, οι έννοιες της φόρμας, του χρώματος, της σύνθεσης, είναι τα εργαλεία -ξανά σε αυτήν τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή- μέσω των οποίων όχι μόνο εκφράζεται αλλά και σχολιάζεται ο περίπλοκος πραγματικός κόσμος.
Είτε πρόκειται για βίντεο, πειραματικό φιλμ, εικαστική φωτογραφία, εγκαταστάσεις, για τα πιο παραδοσιακά μέσα της γλυπτικής και της ζωγραφικής, είτε για ό,τι άλλο μπορεί κανείς να φανταστεί, η Τέχνη, ευτυχώς, ξαναγυρίζει σε μια πιο εποικοδομητικά αυθαίρετη προσέγγιση που βασίζεται σε μια περισσότερο υποκειμενική πραγματικότητα, γεμάτη εύλογες ερωτήσεις και ζητήματα, μακριά από διδακτικές απαντήσεις. Καλά ξεκαθαρίσματα, λοιπόν, για τον τομέα μας και καλή επιστροφή στις βασικές αρχές… Διότι οι αβέβαιοι καιροί έχουν και τα καλά τους. Λιγότερα λόγια, καταρχάς.
σχόλια