Το νέο τρέιλερ του "Νymph()maniac: Director's Cut" είναι όντως hardcore

Το νέο τρέιλερ του "Νymph()maniac: Director's Cut" είναι όντως hardcore Facebook Twitter
23

Το «Nymph()maniac: Director's Cut» είναι αυτό ακριβώς που ήθελε να δείξει στο κοινό ο Lars von Trier.

Απαλλαγμένο από κάθε είδους σεμνοπρέπεια, ωμό, χωρίς καθόλου λογοκρισία και με όλες τις σκηνές που οι προηγούμενες κυκλοφορίες δεν μπορούσαν να συμπεριλάβουν.

Η νέα αυτή, αυστηρώς ακατάλληλη version, προβλήθηκε σε δύο μέρη στο 71ο Φεστιβάλ Βενετίας και αναμένεται να κυκλοφορήσει αυτό το μήνα σε αίθουσες, DVD και Blu Ray.

Προς το παρόν η επίσημη σελίδα της ταινίας στο Facebook δημοσίευσε το τρέιλερ αναφέροντας:

"Ίσως χρειαστεί να το δείτε αρκετές φορές για να προσέξετε όλες τις λεπτομέρειες. Αν αντέχετε..."

Ακολουθούν τα 23 αυστηρώς ακατάλληλα δευτερόλεπτα:

23

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Είναι η «Κιούκα» η «ελληνική ταινία της χρονιάς»;

The Review / Τι είναι αυτό που κάνει την ταινία «Κιούκα» να συζητιέται τόσο;

O Χρήστος Παρίδης συνομιλεί με τη Βένα Γεωργακοπούλου για την ταινία «Κιούκα: Πριν το τέλος του καλοκαιριού» του 31χρονου Κωστή Χαραμουντάνη. Πώς καταφέρνει το όραμα ενός millennial σκηνοθέτη να ξεχωρίζει στο σύγχρονο ελληνικό σινεμά — και γιατί αξίζει την προσοχή μας;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ρίτσαρντ Γκιρ: Η αβάσταχτη γοητεία της σεμνότητας 

Οθόνες / Ρίτσαρντ Γκιρ: Η αβάσταχτη γοητεία της σεμνότητας 

Με αφορμή την έξοδο του «Oh, Canada» στις εγχώριες αίθουσες, ανατρέχουμε στο σύνολο της καριέρας ενός σταρ που οι περισσότεροι θεωρούμε δεδομένο, ίσως επειδή όσα κάνει στην οθόνη φαντάζουν τόσο ανεπιτήδευτα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Κάν’ το όπως ο Γκοντάρ

Ανταπόκριση από τις Κάννες / Κάν’ το όπως ο Γκοντάρ

Ως άλλος Αμερικανός στο Παρίσι του ’60, ο Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ με τη φετινή του συμμετοχή, το ασπρόμαυρο «Nouvelle Vague», αποτίνει φόρο τιμής στον θρυλικό auteur του γαλλικού Νέου Κύματος, υπενθυμίζοντάς μας την τέχνη (και το θράσος) της νεότητας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Στις σχολικές γιορτές ο Θοδωρής Σελέκος ζήλευε τα φτερά αγγέλου που είχε ο φίλος του ο Παναγιώτης

Οθόνες / Στις σχολικές γιορτές ο Θοδωρής Σελέκος ζήλευε τα φτερά αγγέλου που είχε ο φίλος του ο Παναγιώτης

Ο Θοδωρής Σελέκος μεγάλωσε στο Νέο Ηράκλειο και ασχολείται με τον κινηματογράφο . Στα πρώτα του βήματα ήταν μέρος της κολεκτίβας ATH KIDS. Έχει σκηνοθετήσει βιντεοκλίπ για καλλιτέχνες όπως ο Ethismos, ο Saske, οι Sworr και διαφημιστικά για brands όπως η Muerte Inc. Παλιότερα άκουγε περισσότερη hip-hop μουσική. Τώρα ακούει jazz και soul. Η πρώτη ταινία μικρού μήκους του ονομάζεται «Can you water a garden with tears?». Του αρέσει η ησυχία και οι αργές ταινίες.
ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΑΚΟΥΛΑΚΗ
Χολιγουντιανή απόβαση στην Κρουαζέτ, μια πολιτική διαμαρτυρία αλλά και «ψαλίδι» στο γυμνό

Κάννες 2025 / Χολιγουντιανή απόβαση στην Κρουαζέτ, μια πολιτική διαμαρτυρία αλλά και «ψαλίδι» στο γυμνό

Στην τελετή έναρξης του Φεστιβάλ Καννών, ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο εξαπέλυσε για ακόμη μία φορά σφοδρή κριτική κατά της αμερικανικής πολιτικής, μια μικρή γαλλική ταινία εγκαινίασε το φεστιβάλ, ενώ οι λαμπερές σταρ υποχρεώθηκαν να περιορίσουν τις ημίγυμνες εμφανίσεις τους στο κόκκινο χαλί.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ποιος είναι τελοσπάντων αυτός ο Λεός Καράξ;

Οθόνες / Λεός Καράξ: Ποιος είναι ο σκηνοθέτης του Holy Motors;

«Δεν είμαι εγώ», δηλώνει ο ασυμβίβαστος Γάλλος δημιουργός στον τίτλο της φιλμικής του αυτοβιογραφίας, εντείνοντας το μυστήριο γύρω από το πρόσωπό του και προσθέτοντας ακόμη μία ψηφίδα σε ένα συναρπαστικό καλλιτεχνικό work in progress.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Ένκε Φεζολλάρι

Μυθολογίες / «Όποτε θέλω να κλάψω, βλέπω το The Hours»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Ένκε Φεζολλάρι

Το πρώτο ερωτικό σκίρτημα ήρθε με το Persona του Μπέργκμαν. Όταν είδε το Happy Together του Wong Kar-Wai, ήθελε να ουρλιάξει. Τα παθιασμένα συναισθήματα έχουν τον πρώτο λόγο στην κινηματογραφική λίστα του ηθοποιού και σκηνοθέτη.
«Becoming Led Zeppelin»: Το χρονικό του βαρύτερου ροκ συγκροτήματος όλων των εποχών

Pulp Fiction / Led Zeppelin: Ένα ντοκιμαντέρ για το «βαρύτερο» ροκ συγκρότημα όλων των εποχών

Το ντοκιμαντέρ «Becoming Led Zeppelin» του Μπέρναρντ ΜακΜάχον παρουσιάζει την ιστορία του θρυλικού hard rock συγκροτήματος, φωτίζοντας το background των μελών του και τις περιστάσεις που οδήγησαν στην ίδρυσή του, φτάνοντας μέχρι και την κυκλοφορία του δεύτερου άλμπουμ τους και την απαρχή της απόλυτης δόξας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
movies

Οθόνες / Η Σταχτοπούτα αλλιώς και 5 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Το διάσημο παραμύθι γίνεται ταινία τρόμου, εφηβικά δράματα και η καινούργια σκηνοθετική δουλειά του διεθνούς φήμης Έλληνα διευθυντή φωτογραφίας Φαίδωνα Παπαμιχαήλ – Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
THE LIFO TEAM
Φαίδων Παπαμιχαήλ: «Παντού με περνούν για ξένο, δεν έχω πλέον μητρική γλώσσα»

Pulp Fiction / «Παντού με περνούν για ξένο, δεν έχω πλέον μητρική γλώσσα»

Με αφορμή τη νέα του ταινία, ο σημαντικός διευθυντής φωτογραφίας και σκηνοθέτης Φαίδων Παπαμιχαήλ αφηγείται στον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο τη συναρπαστική διαδρομή της ζωής του από τα πρώτα του βήματα μέχρι τις μεγαλύτερες στιγμές της καριέρας του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
El Eternauta: Το θρυλικό κόμικ μεταφέρθηκε στο Netflix σε μια σειρά υψηλών προδιαγραφών

Daily / El Eternauta: Το θρυλικό κόμικ μεταφέρθηκε στο Netflix σε μια σειρά υψηλών προδιαγραφών

«Ο κοσμοναύτης του απείρου» έκανε πρεμιέρα πριν από μερικές μέρες, σε μια μεταφορά αντάξια του θρύλου που συνοδεύει τόσο το έργο όσο και τον δημιουργό του, ο οποίος βρήκε τραγικό τέλος στα χέρια της αργεντινής χούντας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Πόσο θα τα έσπαγε/γαμάτη θα ήταν μια θρησκεία με θεό τον Νίκολας Κέιτζ»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες της Ναταλίας Σουίφτ / «Αν μοιραστώ μαζί σου την ταινία που αγαπάω, μόνο αγάπη έχω να σου δώσω»

Μυθολογίες / «Φαντάζεστε μια θρησκεία με θεό τον Κέιτζ;»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες της Ναταλίας Σουίφτ

Από το After Hours του Σκορσέζε, που την απελευθέρωσε, μέχρι τη Γλυκιά Συμμορία του Νικολαΐδη, που τη σημάδεψε με τη μουσική της, η ηθοποιός μοιράζεται μια ετερόκλητη κινηματογραφική λίστα.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ

σχόλια

19 σχόλια
ακόμα και οι τσόντες πιο ιδιαίτερο σενάριο έχουν...επίσης με τις τσοντες συνήθως φτιάχνεσαι και λίγο...όχι πως είχα την απαίτηση να "φτιαχτώ" βλέποντας το nymphomaniac...αλλά πραγματικά είναι η ταινία που μ εκανε να σιχαθώ για όσο κράτησε το σώμα μου και να κάνει μια τόσο ωραία πράξη σαν το σεξ να μοιάζει βρώμικη και σιχαμερή.
με εκνευρισε η ταινια σε φασεις(ειδικα οταν αφησε το παιδακι μονο του και εφυγε μεσα στην νυχτα)ηθελα να σταματησω να την βλεπω σαν ταινια αλλα ειχα περιεργεια να δω και το τελος!!!τι κουλο τελος!!!
Επειδή το είδα πρόσφατα δεν είναι τόσο τσόντα όσο θέλει να το προάγει ο ίδιος ο σκηνοθέτης για διαφημιστικούς λόγους φαντάζομαι. Εμένα πάντως με προβλημάτισε και το σκεφτόμουν αρκετές μέρες. Αυτο δεν το κάνει μια τσόντα.
Η μουσικη του trailer πρεπει να ειναι απο τον artemyev καθως παρομοιο soundtrack ειχε και το film Solaris(1972) του Tarkovsky.https://www.youtube.com/watch?v=V9-pkMOWtd4 Βεβαιως οι ομοιοτητες σταματουν εδω, και μαλλον ο Trier θα πρεπει να ξαναδει το Solaris καμια εκατοστη φορες ακομα οχι τοσο για να μαθει να γυριζει ταινιες(8α χε μαθει τοσα χρονια αλλα που) αλλα για να αντιληφθει καποια στιγμη που δεν θα φτασει ποτε και ποσο απεχουν οι ταινίες του απο την τεχνη του κινηματογραφου.
Πλέον ο Τρίερ δεν μπορεί να σοκάρει με την τσόντα - αυτός ή ο οποιοσδήποτε, βασικά. Κάποτε, όταν λίγοι σκηνοθέτες τολμούσαν, ο Τρίερ ανάμεσα σε άλλους έκανε κάτι το "μοντέρνο" θίγοντας ένα θέμα ταμπού, απαντώντας στις προκλήσεις και το καθεστημένο του πουριτανισμού.Τώρα όμως που η τσόντα βρίσκεται παντού -παντού όμως!-, το "μοντέρνο" ίσως θα ήταν μια πιο μινιμαλιστική και σεμνή προσέγγιση των σεξουαλικών σχέσεων. Τα μάτια μας έχουν κουραστεί και το μυαλό έχει... κορεστεί.Εξακολουθώ να ακούω από άτομα του χώρου ότι το Nymphomaniac είναι ένα αριστούργημα... δεν τους αδικώ όμως γιατί μέσα στο χώρο, επιβιώνεις αποθεώνοντας την εκάστοτε καθιερωμένη "αυθεντία".
Επειδη καποιος ανεφερε και το "50αποχρωσεις", η σκεψη μου ειναι οτι ο κοσμος εχει τοσο αποξενωθει, κι αποτραβηχτει πισω απο τον υπολογιστη του στην εποχη μας που εχει αναγκη να το βλεπει, επειδη δεν το κανει- και να το βαφτιζει και τεχνη(βιβλιο, σινεμα κοκ) ωστε να απενοχοποιειται.Αυτο αποτελει σημειο των καιρων μας και συμβαδιζει με τις νεες ερευνες σε χωρες του Δυτικου κοσμου οπου η πλειοψηφια των εφηβων προτιμα να παιξει καποιο βιντεοπαιχνιδι παρα να κανει σεξ.Οι πραγματικες σχεσεις εχουν γινει δυσκολοτερες, κι εχουν αντικατασταθει με τις εικονικες-μιλαμε στο φβ, στο τουιτερ και στο σκαιπ, νιωθουμε κοινωνικοποιημενοι, ομως στην τελικη ειμαστε μονοι μας σ ενα αδειο και νεκρικα ησυχο δωματιο.
Παίδες εγώ όταν είχα πάει να δω την ταινία δεν περίμενα και πολλά πράματα.Γενικά δεν θεωρούσα ότι ο (τεχνικά άριστος σκηνοθέτης) Τρίερ έχει καταντήσει ο μεγαλύτερος τρόλερ του κινηματογράφου,απλώς κάνει ταινίες για να προκαλεί και γενικότερα ποτέ δεν με ενθουσίασε ούτε σαν σκηνοθέτης ,ούτε σαν άνθρωπος.Πήγα να το δω μόνο από περιέργεια με τις χαμηλότερες προσδοκίες κάνοντας τα ίδια σχόλια περί τσόντας που έκαναν και οι υπόλοιποι εδώ. Ε λοιπόν αφού είδα απανωτά και τα δύο μέρη(4 ώρες),έφυγα μαλάκας από τον κινηματογράφο με το σαγώνι στο πάτωμα.Δεν ξέρω αν μου άρεσε αλλά έκανε αυτό που υποτίθεται ότι κάνουν τα έργα τέχνης.Μου έβγαλε στην επιφάνεια συναισθήματα,φόβους,ανησυχίες και με έβαλε σε σκέψεις για αρκετές μέρες.Στο τεχνικό μέρος,οι ερμηνείες είναι άψογες και ειδικά της Gainsbourg και του Dafoe.Προκαλώ όποιον μιλάει για τσόντα να δει και τα δύο μέρη σερί(άντε με ένα διάλειμμα ενδιάμεσα για ένα κρύο ντουζ) και αν ειλικρινά μου πει ότι το μόνο που αισθάνθηκε ήταν καυλωμένος τότε θα δεχθώ την άποψη του.ΥΠΟΓΡΑΦΗ:Ένας wannabe σκηνοθέτης
Από τα σχόλια βλέπω ότι οι περισσότεροι θεωρούν πως όταν υπάρχει σε μια ταινία ένα πέος σε στύση, τότε έχουμε τσόντα.Κάποτε έλεγαν αυτό ακριβώς και στην θέα του τριχωτού του αιδοίου. Ευτυχώς, πλέον, για τους περισσότερους το τελευταίο ξεπεράστηκε.Ο Φον Τρίερ είναι ένας σπουδαίος σκηνοθέτης, που σίγουρα του αρέσει να προκαλεί, αλλά η φιλοσοφία του είναι να μην διστάζει να δείχνει αυτά που συμβαίνουν στην πραγματικότητα.Το ότι βλέπουμε σκηνές που συνήθως υπάρχουν στις τσόντες δεν σημαίνει ότι είναι τσόντα αυτό που βλέπουμε.
Στα αρχαία ελληνικά αγγεία ανάλογες σκηνές θεωρούνταν τέχνη. Και αγάλματα σαν την Αφροδίτη της Μήλου τον Μεσαίωνα θεωρούνταν τσόντα.Αυτό που θέλω να πω είναι ότι η τέχνη είναι διαχρονική ενώ το τι είναι τσόντα είναι σχετικό ανάλογα με τη κοινωνία ή την ιστορική περίοδο.Για το συγκεκριμένο δεν είμαι αρμόδιος αλλά δεν θα το χαρακτήριζα ούτε τέχνη ούτε τσόντα, τουλάχιστον μέχρι να το δω :^)
η αρχαια ελληνικη κοινωνια ειχε καπως διαφορετικη αντιληψη σχετικα με το σεξ, διαφορετικο σκοπο ειχαν οι σεξουαλικες παραστασεις στα αγγεια, διαφορετικο σκοπο τα γυμνα αγαλματα και διαφορετικο οι φαλλοι που χρησημοποιουσαν ως διακοσμηση ή πολεμικο συμβολο. Δεν νομιζω οτι η Αφροδιτη της Μήλου ήταν το αντιστοιχο "η αποκαλυπτικη φωτογραφιση της Αφροδίτης στη Μυλο. Δειτε την οπως δεν την εχετε ξαναδει. Μονο στο PLAYBOY που κυκλοφορει!"Ειναι μεγαλο λαθος να κρινουμε με συγχρονα κριτήρια κατι που φτιαχτηκε σε ενα εντελώς διαφορετικο κοινωνικο και πολιτισμικο πλαισιο.
ακουω γενικα αρνητικα σχολια για αυτην την ταινια. προσωπικα δεν την εχω δει αλλα εχω δει αλλες 2 ταινιες του τριερ και μου αρεσαν. το ντογκβιλ και τον αντιχριστο. ηταν καλες αν και το ντογκβιλ ηταν λιγο κουραστικο στην αρχη.
Για τα λεφτά τα κάνεις όλα... για τα λεφτά δε μ'αγαπάς.Σαν infelix έχω να πω ότι η πρώτη ταινία δε μου άρεσε, την είχα δει μέχρι τη μέση και μετά το προχωρούσα να δω τους διαλόγους μπας και βρω κάτι το ενδιαφέρον, πείτε με ρηχό, πείτε με ακαλλιέργητο, πείτε με χρυσαυγίτη... αν ήθελα τσόντα έβρισκα και αλλού.