Το νέο τρέιλερ του "Νymph()maniac: Director's Cut" είναι όντως hardcore

Το νέο τρέιλερ του "Νymph()maniac: Director's Cut" είναι όντως hardcore Facebook Twitter
23

Το «Nymph()maniac: Director's Cut» είναι αυτό ακριβώς που ήθελε να δείξει στο κοινό ο Lars von Trier.

Απαλλαγμένο από κάθε είδους σεμνοπρέπεια, ωμό, χωρίς καθόλου λογοκρισία και με όλες τις σκηνές που οι προηγούμενες κυκλοφορίες δεν μπορούσαν να συμπεριλάβουν.

Η νέα αυτή, αυστηρώς ακατάλληλη version, προβλήθηκε σε δύο μέρη στο 71ο Φεστιβάλ Βενετίας και αναμένεται να κυκλοφορήσει αυτό το μήνα σε αίθουσες, DVD και Blu Ray.

Προς το παρόν η επίσημη σελίδα της ταινίας στο Facebook δημοσίευσε το τρέιλερ αναφέροντας:

"Ίσως χρειαστεί να το δείτε αρκετές φορές για να προσέξετε όλες τις λεπτομέρειες. Αν αντέχετε..."

Ακολουθούν τα 23 αυστηρώς ακατάλληλα δευτερόλεπτα:

23

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Είδαμε την ταινία που διασκευάζει ο Γιώργος Λάνθιμος

Οθόνες / Η ταινία στην οποία βασίστηκε ο Λάνθιμος: Ένα κρυμμένο νοτιοκορεατικό διαμάντι

Η επικείμενη κυκλοφορία του «Bugonia» στάθηκε αφορμή για να επισκεφτούμε ξανά την κινηματογραφική του πηγή, το cult «Save the Green Planet!», έναν από τους κρυμμένους θησαυρούς του νοτιοκορεατικού σινεμά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
«Αποκάλυψη στους Τροπικούς»: Ένα πραγματικά σπουδαίο ντοκιμαντέρ μόλις ανέβηκε στο Netflix  

Daily / «Αποκάλυψη στους Τροπικούς»: Ένα πραγματικά σπουδαίο ντοκιμαντέρ μόλις ανέβηκε στο Netflix  

Η τελευταία ερευνητική δουλειά της βραβευμένης σκηνοθέτριας Πέτρα Κόστα, είναι ένα υποδειγματικό, υποβλητικό ντοκιμαντέρ με κεντρικό άξονα την καθοριστική συμβολή των Βραζιλιάνων Ευαγγελιστών στην άνοδο του «Τραμπ των Τροπικών» στην εξουσία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Το «requel» ενός θρίλερ των 90s και 8 ακόμη λόγοι να πάτε σινεμά

Οθόνες / Το requel ενός θρίλερ των ΄90s και 7 ακόμα λόγοι να πάτε σινεμά

Η ανάσταση του «I Know What You Did Last Summer», η νέα ταινία του Φρανσουά Οζόν, η έκπληξη των Καννών «Sorry Baby» και η ταινία που εδραίωσε το άστρο της Μόνικα Μπελούτσι - Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
THE LIFO TEAM
ΕΠΕΞ MICHAEL DOUGLAS

Οθόνες / Μάικλ Ντάγκλας: Το ήσυχο αντίο ενός ανήσυχου σταρ

«Nepo baby» πριν καν υπάρξει ο όρος, ο Μάικλ Ντάγκλας βρήκε τη δική του φωνή μέσα από ρόλους που σφράγισαν το Χόλιγουντ, φτάνοντας σε μια καριέρα έξι δεκαετιών γεμάτη σκαμπανεβάσματα και δυνατές στιγμές.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
TAINIES

Οθόνες / Ο ανανεωμένος Superman και 6 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Ένας υπερήρωας, μερικοί επικίνδυνοι καρχαρίες, ένα αμερικανικό ρομαντικό δράμα, μπόλικος σουρεαλισμός και γαλλικό chanson: Το κινηματογραφικό μενού της εβδομάδας έχει από όλα - Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
THE LIFO TEAM
Superman: Ένα αβαρές επεισόδιο κυριακάτικου cartoon

Oθόνες / Superman: Ένα αβαρές επεισόδιο κυριακάτικου καρτούν

Υπερφορτωμένο, κατά διαστήματα απολαυστικό, με μια τετράποδη προσθήκη που θα κάνει τους ζωόφιλους να γαβγίζουν από χαρά, το «Superman» του Τζέιμς Γκαν δεν προσποιείται πως θέλει να προσφέρει τίποτα παραπάνω από δύο ευχάριστες ώρες στο σινεμά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Superman, καρχαρίες και Νταλί από αύριο στους κινηματογράφους

Πολιτισμός / Superman, καρχαρίες και Νταλί από αύριο στους κινηματογράφους

Η πρώτη ταινία του αναγεννημένου διευρυμένου σύμπαντος της DC, ο υβριδικός μεταμεσονύκτιος χαβαλές του «Dangerous Animals» και το χιτσκοκικό «Spellbound», με την ονειρική σεκάνς ανθολογίας που σχεδίασε ο Σαλβαδόρ Νταλί, ξεχωρίζουν από το πρόγραμμα αυτής της εβδομάδας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Νύχτα Αγωνίας: Το trendy δράμα του Χίτσκοκ με τη συμμετοχή του Νταλί

Οθόνες / Νύχτα Αγωνίας: Το trendy δράμα του Χίτσκοκ με τη συμμετοχή του Νταλί

Ο μεγαλοπαραγωγός Ντέιβιντ Ο. Σέλζνικ επιθυμούσε ένα trendy δράμα για την ψυχανάλυση, ενώ ο Άλφρεντ Χίτσκοκ γύρισε άλλο ένα θρίλερ για το σεξ, την ερωτική επιθυμία και τον ρόλο μιας δυναμικής γιατρού, απροστάτευτης σε ένα σεξιστικό ανδροκρατούμενο μικρόκοσμο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Αναγέννηση του Jurassic World με ανακυκλωμένα υλικά, ανακουφιστικά αναχρονιστική

Οθόνες / Jurassic World: Ανακυκλωμένα υλικά, ανακουφιστικό πισωγύρισμα

Ο Κόλιν Τρεβόροου ξεκίνησε δυνατά τη δεύτερη τριλογία του Jurassic σύμπαντος και την έστειλε στον αγύριστο ή περίπου στη μέση του πουθενά, με τους τροποποιημένους δεινοσαύρους αδέσποτους, οπλισμένους κι επικίνδυνους, σε ένα φινάλε με οικολογικές κορόνες, πανηγυρικά χαοτικό, ψευδεπίγραφα απειλητικό και, εν τέλει, εξαιρετικά ανιαρό.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

19 σχόλια
ακόμα και οι τσόντες πιο ιδιαίτερο σενάριο έχουν...επίσης με τις τσοντες συνήθως φτιάχνεσαι και λίγο...όχι πως είχα την απαίτηση να "φτιαχτώ" βλέποντας το nymphomaniac...αλλά πραγματικά είναι η ταινία που μ εκανε να σιχαθώ για όσο κράτησε το σώμα μου και να κάνει μια τόσο ωραία πράξη σαν το σεξ να μοιάζει βρώμικη και σιχαμερή.
με εκνευρισε η ταινια σε φασεις(ειδικα οταν αφησε το παιδακι μονο του και εφυγε μεσα στην νυχτα)ηθελα να σταματησω να την βλεπω σαν ταινια αλλα ειχα περιεργεια να δω και το τελος!!!τι κουλο τελος!!!
Επειδή το είδα πρόσφατα δεν είναι τόσο τσόντα όσο θέλει να το προάγει ο ίδιος ο σκηνοθέτης για διαφημιστικούς λόγους φαντάζομαι. Εμένα πάντως με προβλημάτισε και το σκεφτόμουν αρκετές μέρες. Αυτο δεν το κάνει μια τσόντα.
Η μουσικη του trailer πρεπει να ειναι απο τον artemyev καθως παρομοιο soundtrack ειχε και το film Solaris(1972) του Tarkovsky.https://www.youtube.com/watch?v=V9-pkMOWtd4 Βεβαιως οι ομοιοτητες σταματουν εδω, και μαλλον ο Trier θα πρεπει να ξαναδει το Solaris καμια εκατοστη φορες ακομα οχι τοσο για να μαθει να γυριζει ταινιες(8α χε μαθει τοσα χρονια αλλα που) αλλα για να αντιληφθει καποια στιγμη που δεν θα φτασει ποτε και ποσο απεχουν οι ταινίες του απο την τεχνη του κινηματογραφου.
Πλέον ο Τρίερ δεν μπορεί να σοκάρει με την τσόντα - αυτός ή ο οποιοσδήποτε, βασικά. Κάποτε, όταν λίγοι σκηνοθέτες τολμούσαν, ο Τρίερ ανάμεσα σε άλλους έκανε κάτι το "μοντέρνο" θίγοντας ένα θέμα ταμπού, απαντώντας στις προκλήσεις και το καθεστημένο του πουριτανισμού.Τώρα όμως που η τσόντα βρίσκεται παντού -παντού όμως!-, το "μοντέρνο" ίσως θα ήταν μια πιο μινιμαλιστική και σεμνή προσέγγιση των σεξουαλικών σχέσεων. Τα μάτια μας έχουν κουραστεί και το μυαλό έχει... κορεστεί.Εξακολουθώ να ακούω από άτομα του χώρου ότι το Nymphomaniac είναι ένα αριστούργημα... δεν τους αδικώ όμως γιατί μέσα στο χώρο, επιβιώνεις αποθεώνοντας την εκάστοτε καθιερωμένη "αυθεντία".
Επειδη καποιος ανεφερε και το "50αποχρωσεις", η σκεψη μου ειναι οτι ο κοσμος εχει τοσο αποξενωθει, κι αποτραβηχτει πισω απο τον υπολογιστη του στην εποχη μας που εχει αναγκη να το βλεπει, επειδη δεν το κανει- και να το βαφτιζει και τεχνη(βιβλιο, σινεμα κοκ) ωστε να απενοχοποιειται.Αυτο αποτελει σημειο των καιρων μας και συμβαδιζει με τις νεες ερευνες σε χωρες του Δυτικου κοσμου οπου η πλειοψηφια των εφηβων προτιμα να παιξει καποιο βιντεοπαιχνιδι παρα να κανει σεξ.Οι πραγματικες σχεσεις εχουν γινει δυσκολοτερες, κι εχουν αντικατασταθει με τις εικονικες-μιλαμε στο φβ, στο τουιτερ και στο σκαιπ, νιωθουμε κοινωνικοποιημενοι, ομως στην τελικη ειμαστε μονοι μας σ ενα αδειο και νεκρικα ησυχο δωματιο.
Παίδες εγώ όταν είχα πάει να δω την ταινία δεν περίμενα και πολλά πράματα.Γενικά δεν θεωρούσα ότι ο (τεχνικά άριστος σκηνοθέτης) Τρίερ έχει καταντήσει ο μεγαλύτερος τρόλερ του κινηματογράφου,απλώς κάνει ταινίες για να προκαλεί και γενικότερα ποτέ δεν με ενθουσίασε ούτε σαν σκηνοθέτης ,ούτε σαν άνθρωπος.Πήγα να το δω μόνο από περιέργεια με τις χαμηλότερες προσδοκίες κάνοντας τα ίδια σχόλια περί τσόντας που έκαναν και οι υπόλοιποι εδώ. Ε λοιπόν αφού είδα απανωτά και τα δύο μέρη(4 ώρες),έφυγα μαλάκας από τον κινηματογράφο με το σαγώνι στο πάτωμα.Δεν ξέρω αν μου άρεσε αλλά έκανε αυτό που υποτίθεται ότι κάνουν τα έργα τέχνης.Μου έβγαλε στην επιφάνεια συναισθήματα,φόβους,ανησυχίες και με έβαλε σε σκέψεις για αρκετές μέρες.Στο τεχνικό μέρος,οι ερμηνείες είναι άψογες και ειδικά της Gainsbourg και του Dafoe.Προκαλώ όποιον μιλάει για τσόντα να δει και τα δύο μέρη σερί(άντε με ένα διάλειμμα ενδιάμεσα για ένα κρύο ντουζ) και αν ειλικρινά μου πει ότι το μόνο που αισθάνθηκε ήταν καυλωμένος τότε θα δεχθώ την άποψη του.ΥΠΟΓΡΑΦΗ:Ένας wannabe σκηνοθέτης
Από τα σχόλια βλέπω ότι οι περισσότεροι θεωρούν πως όταν υπάρχει σε μια ταινία ένα πέος σε στύση, τότε έχουμε τσόντα.Κάποτε έλεγαν αυτό ακριβώς και στην θέα του τριχωτού του αιδοίου. Ευτυχώς, πλέον, για τους περισσότερους το τελευταίο ξεπεράστηκε.Ο Φον Τρίερ είναι ένας σπουδαίος σκηνοθέτης, που σίγουρα του αρέσει να προκαλεί, αλλά η φιλοσοφία του είναι να μην διστάζει να δείχνει αυτά που συμβαίνουν στην πραγματικότητα.Το ότι βλέπουμε σκηνές που συνήθως υπάρχουν στις τσόντες δεν σημαίνει ότι είναι τσόντα αυτό που βλέπουμε.
Στα αρχαία ελληνικά αγγεία ανάλογες σκηνές θεωρούνταν τέχνη. Και αγάλματα σαν την Αφροδίτη της Μήλου τον Μεσαίωνα θεωρούνταν τσόντα.Αυτό που θέλω να πω είναι ότι η τέχνη είναι διαχρονική ενώ το τι είναι τσόντα είναι σχετικό ανάλογα με τη κοινωνία ή την ιστορική περίοδο.Για το συγκεκριμένο δεν είμαι αρμόδιος αλλά δεν θα το χαρακτήριζα ούτε τέχνη ούτε τσόντα, τουλάχιστον μέχρι να το δω :^)
η αρχαια ελληνικη κοινωνια ειχε καπως διαφορετικη αντιληψη σχετικα με το σεξ, διαφορετικο σκοπο ειχαν οι σεξουαλικες παραστασεις στα αγγεια, διαφορετικο σκοπο τα γυμνα αγαλματα και διαφορετικο οι φαλλοι που χρησημοποιουσαν ως διακοσμηση ή πολεμικο συμβολο. Δεν νομιζω οτι η Αφροδιτη της Μήλου ήταν το αντιστοιχο "η αποκαλυπτικη φωτογραφιση της Αφροδίτης στη Μυλο. Δειτε την οπως δεν την εχετε ξαναδει. Μονο στο PLAYBOY που κυκλοφορει!"Ειναι μεγαλο λαθος να κρινουμε με συγχρονα κριτήρια κατι που φτιαχτηκε σε ενα εντελώς διαφορετικο κοινωνικο και πολιτισμικο πλαισιο.
ακουω γενικα αρνητικα σχολια για αυτην την ταινια. προσωπικα δεν την εχω δει αλλα εχω δει αλλες 2 ταινιες του τριερ και μου αρεσαν. το ντογκβιλ και τον αντιχριστο. ηταν καλες αν και το ντογκβιλ ηταν λιγο κουραστικο στην αρχη.
Για τα λεφτά τα κάνεις όλα... για τα λεφτά δε μ'αγαπάς.Σαν infelix έχω να πω ότι η πρώτη ταινία δε μου άρεσε, την είχα δει μέχρι τη μέση και μετά το προχωρούσα να δω τους διαλόγους μπας και βρω κάτι το ενδιαφέρον, πείτε με ρηχό, πείτε με ακαλλιέργητο, πείτε με χρυσαυγίτη... αν ήθελα τσόντα έβρισκα και αλλού.