Το νέο τρέιλερ του "Νymph()maniac: Director's Cut" είναι όντως hardcore

Το νέο τρέιλερ του "Νymph()maniac: Director's Cut" είναι όντως hardcore Facebook Twitter
23

Το «Nymph()maniac: Director's Cut» είναι αυτό ακριβώς που ήθελε να δείξει στο κοινό ο Lars von Trier.

Απαλλαγμένο από κάθε είδους σεμνοπρέπεια, ωμό, χωρίς καθόλου λογοκρισία και με όλες τις σκηνές που οι προηγούμενες κυκλοφορίες δεν μπορούσαν να συμπεριλάβουν.

Η νέα αυτή, αυστηρώς ακατάλληλη version, προβλήθηκε σε δύο μέρη στο 71ο Φεστιβάλ Βενετίας και αναμένεται να κυκλοφορήσει αυτό το μήνα σε αίθουσες, DVD και Blu Ray.

Προς το παρόν η επίσημη σελίδα της ταινίας στο Facebook δημοσίευσε το τρέιλερ αναφέροντας:

"Ίσως χρειαστεί να το δείτε αρκετές φορές για να προσέξετε όλες τις λεπτομέρειες. Αν αντέχετε..."

Ακολουθούν τα 23 αυστηρώς ακατάλληλα δευτερόλεπτα:

23

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο Ρίτσαρντ Τσάμπερλεϊν στα 90: Ο βασιλιάς της τηλεόρασης ζει εδώ και χρόνια χωρίς μυστικά

Οθόνες / Ο Ρίτσαρντ Τσάμπερλεϊν στα 90: Ο βασιλιάς της τηλεόρασης ζει εδώ και χρόνια χωρίς μυστικά

Διάσημος ανά τον πλανήτη από το «Σογκούν» και «Τα πουλιά πεθαίνουν τραγουδώντας», ο Αμερικανός ηθοποιός αποφάσισε πριν από είκοσι χρόνια να αποκαλύψει την σεξουαλική του ταυτότητα και να κερδίσει την ελευθερία του
THE LIFO TEAM
Η αποδόμηση του greek dream στις ταινίες του Νίκου Παπατάκη

Οθόνες / Η αποδόμηση του greek dream στις ταινίες του Νίκου Παπατάκη

Ο εμιγκρές που κατάφερε να δει διεισδυτικά και βαθιά στην ελληνική ψυχή, ο «μοναχικός αναρχικός» με την πολύ μικρή σε μέγεθος φιλμογραφία αλλά την τεράστια σε καλλιτεχνική αξία. Από τον Παπατάκη μέχρι τον Λάνθιμο, η απόσταση είναι μικρότερη απ' όσο φανταζόμαστε.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
10 σπουδαίες κινηματογραφικές ερμηνείες του Κίλιαν Μέρφι

Οθόνες / Από τα ζόμπι του Ντάνι Μπόιλ ως τον Κεν Λόουτς: Δέκα σπουδαίες ερμηνείες του Κίλιαν Μέρφι

Ο φετινός νικητής του Όσκαρ α' ανδρικού ρόλου είναι ένας αυθεντικός καρατερίστας, αλλιώτικος και απόκοσμος, συγκινητικός στα όρια της συντριβής. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Apple πετάει τόσα πολλά χρήματα σε παραγωγές που δεν βλέπει σχεδόν κανείς;

Οθόνες / Γιατί η Apple πετάει τόσα πολλά χρήματα σε παραγωγές που δεν βλέπει σχεδόν κανείς;

Ο τεχνολογικός γίγαντας έχει την πολυτέλεια να ξοδεύει μυθικά ποσά για περιεχόμενο υψηλού κύρους αλλά χαμηλής ανταπόκρισης. Είναι αυτό μέρος μιας στρατηγικής ή απλά έχει λεφτά για πέταμα;
THE LIFO TEAM
Αλέν Ντελόν: Οι τραγικές τελευταίες σελίδες της ζωής ενός μεγάλου σταρ

Οθόνες / Αλέν Ντελόν: Οι τραγικές τελευταίες σελίδες της ζωής ενός μεγάλου σταρ

Ένα πικρό φινάλε σε μια λαμπερή ζωή, με ιστορίες μίσους μεταξύ των παιδιών του, μια περιουσία που έχει διανεμηθεί «άδικα» και κατηγορίες για χειραγώγηση και κακοποίηση.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Tα «Αδέσποτα Κορμιά» δεν είναι μόνο η πολυσυζητημένη αφίσα τους

The Review / Tα «Αδέσποτα Κορμιά» δεν είναι μόνο η πολυσυζητημένη αφίσα τους

Ο Γιάννης Βασιλείου και η Τίνα Μανδηλαρά αναλύουν την ταινία που συζητήθηκε περισσότερο από όλες στο 26ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, τα «Αδέσποτα Κορμιά» της Ελίνας Ψύκου, με αφορμή την κυκλοφορία της στις αίθουσες από 28 Μαρτίου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Κέιτ Μπλάνσετ: «Οι κοινωνίες σπρώχνουν τις συλλογικές τους αποτυχίες κάτω από το χαλί»

Αποκλειστική συνέντευξη / Κέιτ Μπλάνσετ: «Οι κοινωνίες σπρώχνουν τις συλλογικές τους αποτυχίες κάτω από το χαλί»

Με αφορμή το «Νέο Αγόρι», μια ταινία του συμπατριώτη της Γουόρικ Θόρντον στην οποία ανέλαβε την παραγωγή και πρωταγωνιστεί, η σπουδαία ηθοποιός συζητά με τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο. Αποκαλύπτει ένα δύσκολο παιδικό βίωμα, μιλά για τις έννοιες του θαύματος και του σωτήρα, θυμάται πώς γνώρισε τον Χρήστο Νίκου και τι την έλκει στο σινεμά που αυτός οραματίζεται. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ο Πολ Σάιμον δεν ακούει καθόλου πλέον από το ένα αυτί αλλά η μουσική παραμένει βαθιά εντός του

Daily / Ο Πολ Σάιμον δεν ακούει καθόλου πλέον από το ένα αυτί αλλά η μουσική παραμένει βαθιά εντός του

Το ντοκιμαντέρ «In Restless Dreams: The Music of Paul Simon» αποτελεί μια συναρπαστική αναδρομή στη μακρά πορεία του σπουδαίου δημιουργού, από τους Simon and Garfunkel μέχρι σήμερα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Η «Αιώνια Λιακάδα ενός Καθαρού Μυαλού» έγινε 20 χρονών

Οθόνες / Έρωτας και μνήμη: Η «Αιώνια Λιακάδα ενός Καθαρού Μυαλού» έγινε 20 χρονών

Η δημοφιλής ρομαντική ταινία με τον Τζιμ Κάρεϊ και την Κέιτ Γουίνσλετ συμπλήρωσε μια εικοσαετία από την αμερικανική της πρεμιέρα. Με αφορμή αυτή την επέτειο, την επισκεπτόμαστε ξανά και εξετάζουμε γιατί παραμένει αγαπητή μέχρι σήμερα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Τρία ελληνικά ντοκιμαντέρ του 26ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης που πρέπει να δείτε οπωσδήποτε

Οθόνες / Γιατί τα ελληνικά ντοκιμαντέρ είναι στο σύνολό τους καλύτερα από τις ταινίες μυθοπλασίας - Τρία παραδείγματα

Τα πολυσυζητημένα «Αδέσποτα Κορμιά», ένα ερωτικό προσκύνημα στη Σαπφώ και ένα στοιχειωμένο σκακιστικό καφενείο στην καρδιά του αθηναϊκού κέντρου: Τρεις ταινίες που ξεχώρισαν στο 26ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Υπάρχει άνθρωπος που δεν έκλαψε με το «One Day» του Netflix;

The Review / Υπάρχει άνθρωπος που δεν έκλαψε με το «One Day» του Netflix;

Ο Γιάννης Βασιλείου και η Ναταλία Πετρίτη συζητούν για τα συν και τα πλην της παραγωγής του Netflix, για τους λόγους που δέθηκαν οι θεατές μαζί της και για άλλες πρόσφατες παραγωγές που θα έκαναν ακόμα και μια πέτρα να κλάψει.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Πάθη, μίση, ανταλλαγή εραστών και ατέλειωτοι καβγάδες: Το μυστικό παρασκήνιο πίσω από τις βελούδινες ταινίες του Τζέιμς Άιβορι

Οθόνες / Πάθη, μίση, ατέλειωτοι καβγάδες: Το παρασκήνιο πίσω από τις βελούδινες ταινίες του Τζέιμς Άιβορι

Ένα νέο ντοκιμαντέρ για το ντουέτο του παραγωγού Ισμαήλ Μέρτσαντ και του σκηνοθέτη Τζέιμς Άιβορι καθιστά σαφές ότι τα υποβόσκοντα πάθη στις ταινίες τους δεν ήταν τίποτα σε σύγκριση με ό,τι συνέβαινε πίσω από την κάμερα.
THE LIFO TEAM
Lee Grant: «Η εξορία μου από το Χόλιγουντ ήταν η καλύτερη εκπαίδευση που θα μπορούσα να φανταστώ»

Οθόνες / Λι Γκραντ: Μια «ακυρωμένη» ηθοποιός, μια ακόμα ενεργή και αξιόλογη σκηνοθέτιδα

To τρομερό ταλέντο που έκανε μπαμ από μακριά και το Χόλιγουντ κατέστρεψε χωρίς αιτία βρίσκεται πια στην κορυφή της λίστας με τους μεγαλύτερους (σε ηλικία) εν ζωή σκηνοθέτες. Η ιστορία της ζωής και της καριέρας του κοριτσιού με την κλεμμένη νεότητα είναι συγκλονιστική.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

19 σχόλια
ακόμα και οι τσόντες πιο ιδιαίτερο σενάριο έχουν...επίσης με τις τσοντες συνήθως φτιάχνεσαι και λίγο...όχι πως είχα την απαίτηση να "φτιαχτώ" βλέποντας το nymphomaniac...αλλά πραγματικά είναι η ταινία που μ εκανε να σιχαθώ για όσο κράτησε το σώμα μου και να κάνει μια τόσο ωραία πράξη σαν το σεξ να μοιάζει βρώμικη και σιχαμερή.
με εκνευρισε η ταινια σε φασεις(ειδικα οταν αφησε το παιδακι μονο του και εφυγε μεσα στην νυχτα)ηθελα να σταματησω να την βλεπω σαν ταινια αλλα ειχα περιεργεια να δω και το τελος!!!τι κουλο τελος!!!
Επειδή το είδα πρόσφατα δεν είναι τόσο τσόντα όσο θέλει να το προάγει ο ίδιος ο σκηνοθέτης για διαφημιστικούς λόγους φαντάζομαι. Εμένα πάντως με προβλημάτισε και το σκεφτόμουν αρκετές μέρες. Αυτο δεν το κάνει μια τσόντα.
Η μουσικη του trailer πρεπει να ειναι απο τον artemyev καθως παρομοιο soundtrack ειχε και το film Solaris(1972) του Tarkovsky.https://www.youtube.com/watch?v=V9-pkMOWtd4 Βεβαιως οι ομοιοτητες σταματουν εδω, και μαλλον ο Trier θα πρεπει να ξαναδει το Solaris καμια εκατοστη φορες ακομα οχι τοσο για να μαθει να γυριζει ταινιες(8α χε μαθει τοσα χρονια αλλα που) αλλα για να αντιληφθει καποια στιγμη που δεν θα φτασει ποτε και ποσο απεχουν οι ταινίες του απο την τεχνη του κινηματογραφου.
Πλέον ο Τρίερ δεν μπορεί να σοκάρει με την τσόντα - αυτός ή ο οποιοσδήποτε, βασικά. Κάποτε, όταν λίγοι σκηνοθέτες τολμούσαν, ο Τρίερ ανάμεσα σε άλλους έκανε κάτι το "μοντέρνο" θίγοντας ένα θέμα ταμπού, απαντώντας στις προκλήσεις και το καθεστημένο του πουριτανισμού.Τώρα όμως που η τσόντα βρίσκεται παντού -παντού όμως!-, το "μοντέρνο" ίσως θα ήταν μια πιο μινιμαλιστική και σεμνή προσέγγιση των σεξουαλικών σχέσεων. Τα μάτια μας έχουν κουραστεί και το μυαλό έχει... κορεστεί.Εξακολουθώ να ακούω από άτομα του χώρου ότι το Nymphomaniac είναι ένα αριστούργημα... δεν τους αδικώ όμως γιατί μέσα στο χώρο, επιβιώνεις αποθεώνοντας την εκάστοτε καθιερωμένη "αυθεντία".
Επειδη καποιος ανεφερε και το "50αποχρωσεις", η σκεψη μου ειναι οτι ο κοσμος εχει τοσο αποξενωθει, κι αποτραβηχτει πισω απο τον υπολογιστη του στην εποχη μας που εχει αναγκη να το βλεπει, επειδη δεν το κανει- και να το βαφτιζει και τεχνη(βιβλιο, σινεμα κοκ) ωστε να απενοχοποιειται.Αυτο αποτελει σημειο των καιρων μας και συμβαδιζει με τις νεες ερευνες σε χωρες του Δυτικου κοσμου οπου η πλειοψηφια των εφηβων προτιμα να παιξει καποιο βιντεοπαιχνιδι παρα να κανει σεξ.Οι πραγματικες σχεσεις εχουν γινει δυσκολοτερες, κι εχουν αντικατασταθει με τις εικονικες-μιλαμε στο φβ, στο τουιτερ και στο σκαιπ, νιωθουμε κοινωνικοποιημενοι, ομως στην τελικη ειμαστε μονοι μας σ ενα αδειο και νεκρικα ησυχο δωματιο.
Παίδες εγώ όταν είχα πάει να δω την ταινία δεν περίμενα και πολλά πράματα.Γενικά δεν θεωρούσα ότι ο (τεχνικά άριστος σκηνοθέτης) Τρίερ έχει καταντήσει ο μεγαλύτερος τρόλερ του κινηματογράφου,απλώς κάνει ταινίες για να προκαλεί και γενικότερα ποτέ δεν με ενθουσίασε ούτε σαν σκηνοθέτης ,ούτε σαν άνθρωπος.Πήγα να το δω μόνο από περιέργεια με τις χαμηλότερες προσδοκίες κάνοντας τα ίδια σχόλια περί τσόντας που έκαναν και οι υπόλοιποι εδώ. Ε λοιπόν αφού είδα απανωτά και τα δύο μέρη(4 ώρες),έφυγα μαλάκας από τον κινηματογράφο με το σαγώνι στο πάτωμα.Δεν ξέρω αν μου άρεσε αλλά έκανε αυτό που υποτίθεται ότι κάνουν τα έργα τέχνης.Μου έβγαλε στην επιφάνεια συναισθήματα,φόβους,ανησυχίες και με έβαλε σε σκέψεις για αρκετές μέρες.Στο τεχνικό μέρος,οι ερμηνείες είναι άψογες και ειδικά της Gainsbourg και του Dafoe.Προκαλώ όποιον μιλάει για τσόντα να δει και τα δύο μέρη σερί(άντε με ένα διάλειμμα ενδιάμεσα για ένα κρύο ντουζ) και αν ειλικρινά μου πει ότι το μόνο που αισθάνθηκε ήταν καυλωμένος τότε θα δεχθώ την άποψη του.ΥΠΟΓΡΑΦΗ:Ένας wannabe σκηνοθέτης
Από τα σχόλια βλέπω ότι οι περισσότεροι θεωρούν πως όταν υπάρχει σε μια ταινία ένα πέος σε στύση, τότε έχουμε τσόντα.Κάποτε έλεγαν αυτό ακριβώς και στην θέα του τριχωτού του αιδοίου. Ευτυχώς, πλέον, για τους περισσότερους το τελευταίο ξεπεράστηκε.Ο Φον Τρίερ είναι ένας σπουδαίος σκηνοθέτης, που σίγουρα του αρέσει να προκαλεί, αλλά η φιλοσοφία του είναι να μην διστάζει να δείχνει αυτά που συμβαίνουν στην πραγματικότητα.Το ότι βλέπουμε σκηνές που συνήθως υπάρχουν στις τσόντες δεν σημαίνει ότι είναι τσόντα αυτό που βλέπουμε.
Στα αρχαία ελληνικά αγγεία ανάλογες σκηνές θεωρούνταν τέχνη. Και αγάλματα σαν την Αφροδίτη της Μήλου τον Μεσαίωνα θεωρούνταν τσόντα.Αυτό που θέλω να πω είναι ότι η τέχνη είναι διαχρονική ενώ το τι είναι τσόντα είναι σχετικό ανάλογα με τη κοινωνία ή την ιστορική περίοδο.Για το συγκεκριμένο δεν είμαι αρμόδιος αλλά δεν θα το χαρακτήριζα ούτε τέχνη ούτε τσόντα, τουλάχιστον μέχρι να το δω :^)
η αρχαια ελληνικη κοινωνια ειχε καπως διαφορετικη αντιληψη σχετικα με το σεξ, διαφορετικο σκοπο ειχαν οι σεξουαλικες παραστασεις στα αγγεια, διαφορετικο σκοπο τα γυμνα αγαλματα και διαφορετικο οι φαλλοι που χρησημοποιουσαν ως διακοσμηση ή πολεμικο συμβολο. Δεν νομιζω οτι η Αφροδιτη της Μήλου ήταν το αντιστοιχο "η αποκαλυπτικη φωτογραφιση της Αφροδίτης στη Μυλο. Δειτε την οπως δεν την εχετε ξαναδει. Μονο στο PLAYBOY που κυκλοφορει!"Ειναι μεγαλο λαθος να κρινουμε με συγχρονα κριτήρια κατι που φτιαχτηκε σε ενα εντελώς διαφορετικο κοινωνικο και πολιτισμικο πλαισιο.
ακουω γενικα αρνητικα σχολια για αυτην την ταινια. προσωπικα δεν την εχω δει αλλα εχω δει αλλες 2 ταινιες του τριερ και μου αρεσαν. το ντογκβιλ και τον αντιχριστο. ηταν καλες αν και το ντογκβιλ ηταν λιγο κουραστικο στην αρχη.
Για τα λεφτά τα κάνεις όλα... για τα λεφτά δε μ'αγαπάς.Σαν infelix έχω να πω ότι η πρώτη ταινία δε μου άρεσε, την είχα δει μέχρι τη μέση και μετά το προχωρούσα να δω τους διαλόγους μπας και βρω κάτι το ενδιαφέρον, πείτε με ρηχό, πείτε με ακαλλιέργητο, πείτε με χρυσαυγίτη... αν ήθελα τσόντα έβρισκα και αλλού.