Τα 7 ελαφρύτερα τηγανητά της πόλης.

Τα 7 ελαφρύτερα τηγανητά της πόλης. Facebook Twitter
1

Ο γιατρός σύστησε στη μαμά μου να βάλει το ψάρι στη διατροφή της και να αποφεύγει τα τηγανητά, άμα θέλει να κατατροπώσει τη χολιστερίνη της. Και κείνη έγινε φίλη με το μπακαλιάρο και τα κουτσομουράκια. Τα οποία, εννοείται, καταναλώνει τηγανητά.

Με άλλα λόγια, το τηγάνι είναι τόσο βαθιά ριζωμένο στη γεύση του Έλληνα που ακόμη κι ο φόβος της αρρώστιας δεν καταφέρνει να σβήσει τη φλόγα του. Κι όμως, παρά τον έρωτα, ο Έλληνας δεν έχει καταφέρει να εξευγενίσει το τηγανητό του, με τον τρόπο της γιαπωνέζικης τεμπούρα, ας πούμε.

Το σωστό τηγάνι μοιάζει σαν το πάτημα της μπαλαρίνας. Ένα αιθέριο σύννεφο-καυτού λαδιού-που αφήνει άθικτη τη μαγεία της ουσίας-που κρύβεται μέσα σε μια γαρίδα, μια μαρίδα ή έναν κεφτέ. Καθότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη απογοήτευση από το τσουνάμι της λαδίλας όταν έρχεται να πνίξει στο πιάτο το ιώδιο του γάβρου μέσα σε ένα κύμα πανιασμένης βαρύτητας.

Γιατί το τηγάνι, μέσα στην απόλυτη λιτότητα του λαδιού και της πρώτης ύλης κρύβει την απόλυτη δυσκολία των απλών πραγμάτων: την σχεδόν μεταφυσική μάχη με τις απειροελάχιστες λεπτομέρειες της θερμότητας, της φωτιάς.

Τα μικρά μεγάλα τίποτα που δεν χωρούν σε λέξεις και περιγραφές, αυτά που καλλιεργεί η πείρα και, ίσως, το ταλέντο.

Στροφή (Πέραμα, 2104416456) Αυτό που κάνει τραγανή την κρούστα κρατώντας ολόλευκο και ζουμερό το εσωτερικό μιας μικρούλας και ευαίσθητης κατσούλας που τηγανίζεται σε βούτυρο.

Ψαροταβέρνα του Πατηνειώτη (Πυθαγόρα 7 & Μ. Αλεξάνδρου, Πειραιάς, 2104126713-2104131183) Στη γαριδόψυχα, στο μικρό γαριδάκι, στο φρέσκο καλαμάρι, ακόμη κι αν περάσεις το χέρι σου από την πιατέλα δεν θα σου μείνει ίχνος λάδι. Αρκεί να τον αποφύγεις τις μέρες του θαλασσινού χαμού, όπως λέμε Μ. Παρασκευή και Καθαρά Δευτέρα.

Mόσχος (2103466355, Λ. Ειρήνης 19, Ταύρος) Θα επιστρέψεις στο παλιά Ελλάδα πεζοδρόμιό του ξανά και ξανά, για τον ζουμερό τραγανό γάβρο, το μπακαλιαράκι, την κουτσομουρίτσα, την αρωματική κρούστα του τηγανητού καλαμαρακίου.

Μπακαλιαράκια του Δαμίγου (Κυδαθηναίων 41, Πλάκα, 2103225084) Χοντροκομμένος μπακαλιάρος, νόστιμος, όσο ακριβώς ψημμένος πρέπει να είναι για να διατηρήσει τους χυμούς του μέσα στην ελαφροτηγανισμένη, τραγανή του κρούστα. Ιδανικός! Κι αφού έχεις τσεκάρει ότι το κατάστημα διαπρέπει στο τηγάνισμα, αποκλείεται να αφήσεις παραπονεμένα τα αρωματικά κεφτεδάκια και τη φρέσκια, κομμένη σε ροδέλες πατατούλα.

Ψαροκόκκαλο (Β. Ουγκώ  &  Τσακάλωφ, Αμφιάλη, 2104002559) Μαρίδα σαν λουκουμάς αλάδωτος, μπακαλιάρος και τηγανητή πατάτα κομμένη στο χέρι.

Παλιά φάβα (Αχαιών 38, Π. Φάληρο, 2109311994) Ό,τι κι αν βγει από τα χέρια της θεάς κυρίας Ντίνας ή αλλιώς τη μαγείρισσα που θα ονειρευόταν να είναι η κάθε μαμά της επικράτειας έχει τη σφραγίδα του Θεού: και ο κεφτές και ο ντοματοκεφτές και ο όλος αρώματα κολοκυθοκεφτές και ο γάβρος επίσης.

Σαρδελάκι (Φοίβης 15, 21114021195) Ίσως το πιο «άπαιχτο» τηγάνι της πόλης, κάτι που θα βιώσεις στον φιλεταρισμένο τηγανητό γάβρο, στα πιο τραγανά δεν γίνεται κολοκυθάκια και τις υπέροχες τηγανητές πατάτες.

 

Γεύση
1

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η άνοιξη και το καλοκαίρι της ρίγανης

Γεύση / H ρίγανη που δίνει γεύση στα καλοκαίρια μας

Είναι το πιο δημοφιλές μυριστικό της Aνατολικής Μεσογείου και δίνει ιδέες για μερικά από τα πιο αντιπροσωπευτικά καλοκαιρινά εδέσματα, όπως η ριγανάδα, ο ντάκος, η χωριάτικη σαλάτα και οι ριγανάτες σαρδέλες.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Quinn’s: Γιατί όλοι πίνουν Dry Martini «στου Ηλία» Μαρινάκη 

Γεύση / Quinn’s: Γιατί όλοι πίνουν Dry Martini στου Ηλία Μαρινάκη 

Στην πιάτσα των Ιλισίων, σε ένα μέρος όπου όλα είναι μελετημένα, ένας πολύπειρος και προσγειωμένος μπάρμαν μας καλεί να χαθούμε στον «Κήπο των επίγειων απολαύσεων», συζητώντας και πίνοντας κλασικά αλλά αναβαθμισμένα κοκτέιλ.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΜΠΑΚΑΛΙΚΑ, DELI

Γεύση / Ο μεγάλος οδηγός του Αθηναίου καλοφαγά: Τα 51 πιο νόστιμα σημεία της πόλης

Εξειδικευμένα παντοπωλεία, deli με αλλαντικά και τυριά από την Ελλάδα και τον κόσμο, χασάπικα για κρέατα άριστης ποιότητας, κάβες και φούρνοι με ψωμιά παραδοσιακά αλλά και νέας εποχής, σε μια λίστα που μπορεί να είναι ο παράδεισος του foodie.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Είναι η τούρτα αμυγδάλου του Μπόζα η πιο ωραία στην Αθήνα;

Γεύση / Είναι η τούρτα αμυγδάλου του Μπόζα η πιο ωραία τούρτα της Αθήνας;

Όσο και αν η τέχνη της ζαχαροπλαστικής έχει κάνει άλματα στη χώρα μας, δεν έχουμε πάψει ποτέ να αγαπάμε τα «παλιά γλυκά» που μας θυμίζουν παιδικά χρόνια, οικογενειακές συγκεντρώσεις, γενέθλια και γιορτές.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ωδή στην pure σεβεντίλα: Ένα σπίτι που μοιάζει με μικροοργανισμό.

Γεύση / Ένα σπίτι στο Παλαιό Φάληρο που αποθεώνει τα απίθανα '70s

Το σπίτι του Γιώργου Κελέφη, εκδότη του περιοδικού ΟΖΟΝ, στο Παλαιό Φάληρο ‒σχεδιασμένο από τους σπουδαίους αρχιτέκτονες Δημήτρη και Σουζάνα Αντωνακάκη‒ μοιάζει με χρονοκάψουλα που σε μεταφέρει στη δεκαετία του ’70.
ΤΖΟΥΛΗ ΑΓΟΡΑΚΗ
Τα κρασιά της Κεφαλονιάς: Ρομπόλα, Μαυροδάφνη και άλλες εξαιρετικές ποικιλίες

Το κρασί με απλά λόγια / Τα κρασιά της Κεφαλονιάς: Ρομπόλα, Μαυροδάφνη και άλλες εξαιρετικές ποικιλίες

Η Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και ο Παναγιώτης Ορφανίδης ταξιδεύουν στους αμπελώνες της Κεφαλονιάς, με οδηγό τον οινοποιό Ευρυβιάδη Σκλάβο. Μαθαίνουμε για τις γνωστές, αλλά και τις πιο σπάνιες ποικιλίες του νησιού, καθώς και για τον ρόλο που παίζει το βουνό Αίνος στην αμπελουργία του.
THE LIFO TEAM
Στο ΚΙΝΩΝΩ στο Κουκάκι που περνάει την πιο νόστιμη φάση του

Γεύση / Στο ΚΙΝΩΝΩ στο Κουκάκι που περνάει την πιο νόστιμη φάση του

Ο Βαγγέλης από το «Σπιρτόκουτο» –δηλαδή ο Γιάννης Βουλγαράκης– άφησε τα Κύθηρα για την Αθήνα και ανανέωσε, με τις λιτές του γεύσεις, έναν χώρο όπου κάποτε αράζαμε για ποτά και τώρα πηγαίνουμε για φρέσκες παπαρδέλες και σφακιανόπιτα.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Γιαννούδι, Μαραθέφτικο, Μαύρο: Οι άγνωστες δυνάμεις του κυπριακού αμπελώνα

Το κρασί με απλά λόγια / Γιαννούδι, Μαραθεύτικο, Μαύρο: Οι ερυθρές δυνάμεις του κυπριακού αμπελώνα

Σε τι ξεχωρίζουν οι γηγενείς κόκκινες ποικιλίες της Κύπρου; Η Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και ο Παναγιώτης Ορφανίδης φιλοξενούν τον οινολόγο και οινοποιό Σοφοκλή Βλασίδη και συζητούν μαζί του για τα αυτόριζα αμπέλια του νησιού.
THE LIFO TEAM

σχόλια

1 σχόλια
Πάντα τόσο μα τόσο εύστοχη η Ελένη στα θέματα που επιλέγει! Ειδικά για εμάς που δεν βρισκόμαστε στην πρώτη νεότητά μας, το "βαρύ τηγάνι" εκτός από άνοστο, είναι φυσικά και εξαιρετικά δύσπεπτο - γεγονός που συνήθως το καταλαβαίνεις το πρωινό της επόμενης ημέρας, όταν πρέπει να τρέξεις για να κάνεις χίλια-δυο πράγματα, ενώ παράλληλα, οι ερυγές [ιατρικός όρος για να το θέσουμε "ευγενικά" :))], σού θυμίζουν επίμονα τι έφαγες εχθές.Ήθελα ωστόσο να κάνω και μία ερώτηση: Τελικά, ποιο είναι το κατάλληλο λάδι για το τηγάνι (κυρίως του ψαριού). Κάποιοι επιμένουν απόλυτα στο παρθένο ελαιόλαδο. Αρκετές φορές όμως, έχω φάει εξαιρετικό ψάρι από τηγάνι όπου χρησιμοποιήθηκε ηλιέλαιο. Επίσης, ήθελα να ρωτήσω αν είναι επιβλαβές το παλαιού τύπου τηγάνι από αλουμίνιο (νομίζω ότι αυτό χρησιμοποιείται σε αρκετά μαγαζιά, πιθανά για λόγους ανθεκτικότητας - δεν είμαι και σίγουρος). Καλή όρεξη, πάντα με καλό ψαράκι - την υγιέστερη των (μη χορτοφαγικών) τροφών - όπως κι αν μαγειρευτεί!