Τα 7 ελαφρύτερα τηγανητά της πόλης.

Τα 7 ελαφρύτερα τηγανητά της πόλης. Facebook Twitter
1

Ο γιατρός σύστησε στη μαμά μου να βάλει το ψάρι στη διατροφή της και να αποφεύγει τα τηγανητά, άμα θέλει να κατατροπώσει τη χολιστερίνη της. Και κείνη έγινε φίλη με το μπακαλιάρο και τα κουτσομουράκια. Τα οποία, εννοείται, καταναλώνει τηγανητά.

Με άλλα λόγια, το τηγάνι είναι τόσο βαθιά ριζωμένο στη γεύση του Έλληνα που ακόμη κι ο φόβος της αρρώστιας δεν καταφέρνει να σβήσει τη φλόγα του. Κι όμως, παρά τον έρωτα, ο Έλληνας δεν έχει καταφέρει να εξευγενίσει το τηγανητό του, με τον τρόπο της γιαπωνέζικης τεμπούρα, ας πούμε.

Το σωστό τηγάνι μοιάζει σαν το πάτημα της μπαλαρίνας. Ένα αιθέριο σύννεφο-καυτού λαδιού-που αφήνει άθικτη τη μαγεία της ουσίας-που κρύβεται μέσα σε μια γαρίδα, μια μαρίδα ή έναν κεφτέ. Καθότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη απογοήτευση από το τσουνάμι της λαδίλας όταν έρχεται να πνίξει στο πιάτο το ιώδιο του γάβρου μέσα σε ένα κύμα πανιασμένης βαρύτητας.

Γιατί το τηγάνι, μέσα στην απόλυτη λιτότητα του λαδιού και της πρώτης ύλης κρύβει την απόλυτη δυσκολία των απλών πραγμάτων: την σχεδόν μεταφυσική μάχη με τις απειροελάχιστες λεπτομέρειες της θερμότητας, της φωτιάς.

Τα μικρά μεγάλα τίποτα που δεν χωρούν σε λέξεις και περιγραφές, αυτά που καλλιεργεί η πείρα και, ίσως, το ταλέντο.

Στροφή (Πέραμα, 2104416456) Αυτό που κάνει τραγανή την κρούστα κρατώντας ολόλευκο και ζουμερό το εσωτερικό μιας μικρούλας και ευαίσθητης κατσούλας που τηγανίζεται σε βούτυρο.

Ψαροταβέρνα του Πατηνειώτη (Πυθαγόρα 7 & Μ. Αλεξάνδρου, Πειραιάς, 2104126713-2104131183) Στη γαριδόψυχα, στο μικρό γαριδάκι, στο φρέσκο καλαμάρι, ακόμη κι αν περάσεις το χέρι σου από την πιατέλα δεν θα σου μείνει ίχνος λάδι. Αρκεί να τον αποφύγεις τις μέρες του θαλασσινού χαμού, όπως λέμε Μ. Παρασκευή και Καθαρά Δευτέρα.

Mόσχος (2103466355, Λ. Ειρήνης 19, Ταύρος) Θα επιστρέψεις στο παλιά Ελλάδα πεζοδρόμιό του ξανά και ξανά, για τον ζουμερό τραγανό γάβρο, το μπακαλιαράκι, την κουτσομουρίτσα, την αρωματική κρούστα του τηγανητού καλαμαρακίου.

Μπακαλιαράκια του Δαμίγου (Κυδαθηναίων 41, Πλάκα, 2103225084) Χοντροκομμένος μπακαλιάρος, νόστιμος, όσο ακριβώς ψημμένος πρέπει να είναι για να διατηρήσει τους χυμούς του μέσα στην ελαφροτηγανισμένη, τραγανή του κρούστα. Ιδανικός! Κι αφού έχεις τσεκάρει ότι το κατάστημα διαπρέπει στο τηγάνισμα, αποκλείεται να αφήσεις παραπονεμένα τα αρωματικά κεφτεδάκια και τη φρέσκια, κομμένη σε ροδέλες πατατούλα.

Ψαροκόκκαλο (Β. Ουγκώ  &  Τσακάλωφ, Αμφιάλη, 2104002559) Μαρίδα σαν λουκουμάς αλάδωτος, μπακαλιάρος και τηγανητή πατάτα κομμένη στο χέρι.

Παλιά φάβα (Αχαιών 38, Π. Φάληρο, 2109311994) Ό,τι κι αν βγει από τα χέρια της θεάς κυρίας Ντίνας ή αλλιώς τη μαγείρισσα που θα ονειρευόταν να είναι η κάθε μαμά της επικράτειας έχει τη σφραγίδα του Θεού: και ο κεφτές και ο ντοματοκεφτές και ο όλος αρώματα κολοκυθοκεφτές και ο γάβρος επίσης.

Σαρδελάκι (Φοίβης 15, 21114021195) Ίσως το πιο «άπαιχτο» τηγάνι της πόλης, κάτι που θα βιώσεις στον φιλεταρισμένο τηγανητό γάβρο, στα πιο τραγανά δεν γίνεται κολοκυθάκια και τις υπέροχες τηγανητές πατάτες.

 

Γεύση
1

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Στο ΚΙΝΩΝΩ στο Κουκάκι που περνάει την πιο νόστιμη φάση του

Γεύση / Στο ΚΙΝΩΝΩ στο Κουκάκι που περνάει την πιο νόστιμη φάση του

Ο Βαγγέλης από το «Σπιρτόκουτο» –δηλαδή ο Γιάννης Βουλγαράκης– άφησε τα Κύθηρα για την Αθήνα και ανανέωσε, με τις λιτές του γεύσεις, έναν χώρο όπου κάποτε αράζαμε για ποτά και τώρα πηγαίνουμε για φρέσκες παπαρδέλες και σφακιανόπιτα.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Γιαννούδι, Μαραθέφτικο, Μαύρο: Οι άγνωστες δυνάμεις του κυπριακού αμπελώνα

Το κρασί με απλά λόγια / Γιαννούδι, Μαραθεύτικο, Μαύρο: Οι ερυθρές δυνάμεις του κυπριακού αμπελώνα

Σε τι ξεχωρίζουν οι γηγενείς κόκκινες ποικιλίες της Κύπρου; Η Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και ο Παναγιώτης Ορφανίδης φιλοξενούν τον οινολόγο και οινοποιό Σοφοκλή Βλασίδη και συζητούν μαζί του για τα αυτόριζα αμπέλια του νησιού.
THE LIFO TEAM
Ronin: Ένα καταφύγιο ιαπωνικής κομψότητας και γεύσης στο Κολωνάκι/ Στο Ronin στο Κολωνάκι θα ανακαλύψεις το νόημα της ιαπωνικής απλότητας/ Ronin: Η ιαπωνική απλότητα που συγκινεί σε κάθε πιάτο

Γεύση / Ronin: Ιαπωνέζικη κουζίνα με ακρίβεια, λιγότερο fusion, περισσότερο zen

Το εστιατόριο Ronin φέρνει στο Κολωνάκι τη δύναμη της απλότητας της ιαπωνικής κουλτούρας και την αποθέωση της γευστικής λεπτομέρειας σε έναν απολαυστικό διάλογο μεταξύ παράδοσης και μοντέρνας δημιουργίας.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Καπάνι Μάρκετ: Ένα οινορεστοράν που παντρεύει Βορρά, Βαλκάνια και Ανατολή

Γεύση / Καπάνι Μάρκετ: Ένα οινορεστοράν που παντρεύει Βορρά, Βαλκάνια και Ανατολή

Ο σεφ Δημήτρης Μπαλάκας σιγομαγειρεύει σχεδόν τα πάντα στον ξυλόφουρνο, «ψήθηκε» με τις παραδοσιακές γεύσεις στον φούρνο του παππού και της γιαγιάς του, και μοιράστηκε μαζί μας τρεις αυθεντικές συνταγές από τη Φλώρινα.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Γκίκας Ξενάκης

Γκίκας Ξενάκης / «Έχω κάνει λάθη – δούλεψα πολύ με τον εαυτό μου για να τους σέβομαι όλους στην κουζίνα»

Μεγαλώνοντας στη Θήβα, αγάπησε το φρέσκο ψάρι, τα άγρια χόρτα και τις ταπεινές συνταγές. Αν και είχε αρχικά πολύ κακή εικόνα για τους μάγειρες, εξελίχθηκε σε σεφ για τον οποίο –όπως είπε ο Επίκουρος– μπορούσε να καταλάβει κανείς ένα πιάτο του με κλειστά τα μάτια. Ο «τιμονιέρης» της κουζίνας του Aleria, Γκίκας Ξενάκης, είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Πούλοι και κουκνούκοι, τα ζυμαρένια ειδώλια της Ανάστασης

Γεύση / Πούλοι και κουκνούκοι, τα ζυμαρένια ειδώλια της Ανάστασης

Ευφάνταστα τσουρέκια και καλιτσούνια της Λαμπρής, που βγαίνουν σε ποικίλα σχήματα και εκδοχές στα νησιά του Αιγαίου, θυμίζουν ζυμαρένια μικρογλυπτά και αναδίδουν την αρχοντική ευωδιά των ημερών.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Πώς ο Ιωσήφ Ζησιάδης δημιούργησε το μοναδικό οινοποιείο της Πάτμου

Το κρασί με απλά λόγια / Πώς ένας πρώην υπουργός της Ελβετίας έγινε ο μοναδικός οινοποιός της Πάτμου

Η Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και ο Παναγιώτης Ορφανίδης φιλοξενούν τον Ιωσήφ Ζησιάδη, έναν άνθρωπο με πολυδιάστατη πορεία που κάποια στιγμή αποφάσισε να δημιουργήσει το μοναδικό οινοποιείο της Πάτμου.
THE LIFO TEAM
Από arrancini μέχρι καλαμάκι συκώτι στο χέρι: Αυτό είναι το νέο αθηναϊκό street food

Γεύση / Από arrancini μέχρι καλαμάκι συκώτι στο χέρι: Αυτό είναι το νέο αθηναϊκό street food

H Αθήνα έχει πολλά στριτφουντάδικα. Όμως κάποια νέα, εκτός από το ότι ανεβάζουν το επίπεδο, έχουν καταφέρει να γίνουν instant συνήθεια για το προσεγμένο φαγητό τους, αλλά όχι μόνο γι' αυτό.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ

σχόλια

1 σχόλια
Πάντα τόσο μα τόσο εύστοχη η Ελένη στα θέματα που επιλέγει! Ειδικά για εμάς που δεν βρισκόμαστε στην πρώτη νεότητά μας, το "βαρύ τηγάνι" εκτός από άνοστο, είναι φυσικά και εξαιρετικά δύσπεπτο - γεγονός που συνήθως το καταλαβαίνεις το πρωινό της επόμενης ημέρας, όταν πρέπει να τρέξεις για να κάνεις χίλια-δυο πράγματα, ενώ παράλληλα, οι ερυγές [ιατρικός όρος για να το θέσουμε "ευγενικά" :))], σού θυμίζουν επίμονα τι έφαγες εχθές.Ήθελα ωστόσο να κάνω και μία ερώτηση: Τελικά, ποιο είναι το κατάλληλο λάδι για το τηγάνι (κυρίως του ψαριού). Κάποιοι επιμένουν απόλυτα στο παρθένο ελαιόλαδο. Αρκετές φορές όμως, έχω φάει εξαιρετικό ψάρι από τηγάνι όπου χρησιμοποιήθηκε ηλιέλαιο. Επίσης, ήθελα να ρωτήσω αν είναι επιβλαβές το παλαιού τύπου τηγάνι από αλουμίνιο (νομίζω ότι αυτό χρησιμοποιείται σε αρκετά μαγαζιά, πιθανά για λόγους ανθεκτικότητας - δεν είμαι και σίγουρος). Καλή όρεξη, πάντα με καλό ψαράκι - την υγιέστερη των (μη χορτοφαγικών) τροφών - όπως κι αν μαγειρευτεί!