Στην ανάγκη που έχει η Ευρώπη τους μετανάστες για να συνεχίσει να υπάρχει, αναφέρεται σε άρθρο του στην ισπανική El Pais ο Guillermo de la Dehesa, επίτιμος πρόεδρος του Κέντρου Ερευνών Οικονομικής Πολιτικής (CEPR) του Λονδίνου, ο οποίος , επικαλούμενος στοιχεία από το περιοδικό Economist, σημειώνει ότι ο όγκος των προσφύγων είναι τεράστιος, ο μεγαλύτερος από τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο.
Όπως επισημαίνει, πρόκειται για πολύ νέους ανθρώπους με μέσο όρο ηλικίας τα 23 χρόνια, το ήμισυ δηλαδή του μέσου όρου ηλικίας στη Γερμανία που είναι η πιο γερασμένη στην Ευρώπη. Επιπλέον, το 82% των προσφύγων είναι κάτω των 34 ετών, και πολλοί έχουν δευτεροβάθμια και ακόμη και πανεπιστημιακή εκπαίδευση.
Ο συντάκτης τονίζει ότι η Ευρώπη δεν έχει μέλλον χωρίς την αύξηση της μετανάστευσης από υπανάπτυκτες ή αναδυόμενες χώρες, με δεδομένη την αυξανόμενη γήρανση των πληθυσμών και τη τεράστια πτώση των ποσοστών γεννήσεων.
Στη συνέχεια παραθέτει στοιχεία που επιβεβαιώνουν τη θέση του:
"Η τελευταία έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (2015) εκτιμά ότι η γήρανση του πληθυσμού της ΕΕ θα αυξηθεί και η απασχόληση θα μειωθεί σταθερά μεταξύ 2010 και 2060, αν υποτεθεί ότι η δυνητική ανάπτυξη παραμένει σταθερή (αναπόφευκτα θα μειωθεί). Η συμβολή στην ανάπτυξη του εργατικού δυναμικού θα αυξηθεί μέχρι το 2020, αλλά θα είναι αρνητική για τα επόμενα 40 χρόνια. Ο πληθυσμός σε ηλικία εργασίας (20-64) είναι ήδη σε πτώση από το 2010 και θα μειωθεί από 310 εκατομμύρια το 2.010 σε 260.000.000 το 2060 -50.000.000 λιγότερο, και αυτό μπορεί να οδηγήσει στην πτώχευση των συνταξιοδοτικών συστημάτων των κρατών μελών ΕΕ.
Η συνολική απασχόληση (20-64) θα μειωθεί από 210 εκατομμύρια το 2010 σε 200 εκατομμύρια το 2060, και αυτό θα συμβάλει αρνητικά στην αύξηση του ΑΕΠ κατά 0,1% ετησίως μέχρι το 2060".
Στη συνέχεια εξειδικεύει με στοιχεία από την Ισπανία, όπου οι τελευταίες εκτιμήσεις δείχνουν ότι το πρόβλημα της γήρανσης είναι ακόμη πιο έντονο από ό, τι στην ΕΕ, μετά την πτώση του πληθυσμού που άρχισε το 2012. Ο αριθμός των γεννήσεων άρχισε να πέφτει από το 2009 και το 2029 θα έχουν μειωθεί κατά 298.202, 27,1% λιγότερο. Ο αριθμός των γεννήσεων ανά γόνιμη γυναίκα θα πέσει στο 1,22, όταν το ποσοστό αναπλήρωσης του πληθυσμού είναι 2,1 παιδιά ανά γυναίκα γόνιμη.
Το προσδόκιμο ζωής κατά τη γέννηση είναι τώρα 80 χρόνια για τους άνδρες και 85,7 χρόνια για τις γυναίκες, όταν υπολογίζεται ότι το 2064, θα είναι τα 91 έτη για τους άνδρες και τα 94,3 χρόνια για τις γυναίκες. Ο πληθυσμός άνω των 65 ετών που είναι 18,2% σήμερα θα ανέβει στο 38,7% το 2064 και ο λόγος εξάρτησης (δηλαδή ο αριθμός των πάνω από 64 ετών σε σχέση με τον αριθμό των παιδιών κάτω των 16 ετών) θα είναι 95,6%, δηλαδή, κάθε νέος σε ηλικία εργασίας θα πρέπει να συντηρήσει σχεδόν ένα συνταξιούχο.
Το μεγαλύτερο "χτύπημα" το επιφυλάσσει ο αρθρογράφος στο τέλος, σημειώνοντας ότι στην Ισπανία η ηλικία συνταξιοδότησης καθορίστηκε στα 65 το 1919, όταν το προσδόκιμο ζωής κατά τη γέννηση ήταν 33 χρόνια. Σήμερα η ηλικία συνταξιοδότησης παραμένει στα 65 (στα 64 είναι η πραγματική ηλικία), όταν το προσδόκιμο ζωής κατά τη γέννηση είναι 82 χρόνια.
Για να καταλήξει με τη φράση: "Είμαστε όλοι τρελοί."
