Μπροχ στο θέατρο Κεφαλληνίας. Μιάμισι ώρα θεατρικής ευφορίας

Μπροχ στο θέατρο Κεφαλληνίας. Μιάμισι ώρα θεατρικής ευφορίας Facebook Twitter
Η Μπέττυ Αρβανίτη ερμηνεύει απολαυστικά τον ρόλο της υπηρέτριας που κινεί τα νήματα, αδίστακτη και αρπακτική, προκαλώντας τις εξελίξεις που η ίδια επιθυμεί, χειραγωγώντας με μαεστρία τις κυρίες της, τον ενοικιαστή και την άτυχη ερωμένη του.
0

Ο Χέρμαν Μπροχ (1886-1951) αποτελεί μοναδική περίπτωση στο λογοτεχνικό στερέωμα του 20ού αι. Γόνος εύπορης εβραϊκής οικογένειας (ο πατέρας του είχε εργοστάσιο υφαντουργίας), γεννήθηκε στη Βιέννη το 1886. Το 1909 ασπάστηκε τον ρωμαιοκαθολικισμό και το 1927 πούλησε την οικογενειακή επιχείρηση, στην οποία εργάστηκε πολλά χρόνια, για να ασχοληθεί με ό,τι τον ενδιέφερε πιο πολύ: τα μαθηματικά, τη φιλοσοφία και την ψυχολογία, γνωστικά αντικείμενα που εμπλουτίζουν εξαιρετικά τη γραφή του, ανοίγοντας το μυθιστόρημα στο πεδίο του δοκιμίου. Στα 45 του εκδίδει τους Υπνοβάτες (1931-2), την περίφημη μυθιστορηματική τριλογία του, ένα από τα καλύτερα λογοτεχνικά δείγματα του προηγούμενου αιώνα, τόσο ως προς τη δομή/μορφή, όσο και ως προς το περιεχόμενό του. Το 1938, όταν η Αυστρία προσαρτάται στη ναζιστική Γερμανία, η Γκεστάπο τον συλλαμβάνει, αλλά η παρέμβαση εκλεκτών φίλων του (μεταξύ των οποίων και ο Τζέιμς Τζόις) επέτρεψε να του δοθεί άδεια εξόδου από τη χώρα. Ο Μπροχ κατέφυγε στις ΗΠΑ, όπου και τελείωσε το φιλοσοφικό «μυθιστόρημα» Βιργιλίου Θάνατος (1945) και ολοκλήρωσε τους Αθώους (1950).

Μικρές σκηνές, γρήγορος ρυθμός και συμπυκνωμένη θεατρικότητα τροφοδοτούν χωρίς διακοπές το ενδιαφέρον του κοινού.


Μυθιστόρημα οι Αθώοι; Όχι ακριβώς. Το 1949 ο Μπροχ ξανακοιτάζει τέσσερις νουβέλες που ο εκδότης του ήθελε να δημοσιεύσει σε έναν τόμο. Αποφασίζει να γράψει μερικές ακόμα για να συμπληρώσει/αναπτύξει τις παλιές, και προσθέτει «λυρικά ενδιάμεσα», τις Φωνές του 1913, του 1923, του 1933. Δουλεύει ξανά και ξανά παλιά και καινούργια κείμενα και ποιήματα και εν τέλει το βιβλίο, ετερογενές και πολυεπίπεδο, όπως οι «στιβάδες της πραγματικότητας», «σχεδόν ένα μυθιστόρημα», κυκλοφορεί τον Δεκέμβριο του 1950. Έχοντας ζήσει την τραγωδία των δύο παγκόσμιων πολέμων (και, ενδιαμέσως, την τρομακτική ως προς αυτά που κυοφόρησε περίοδο του Μεσοπολέμου), ο συγγραφέας επανέρχεται στο μείζον ζήτημα της κατάρρευσης του ορθολογικού συστήματος αξιών. Η διερώτηση για την ηθική και τη μεταφυσική του σύγχρονου ανθρώπου, σε σχέση πάντα με τον ρόλο της τέχνης πριν και μετά την επέλαση της βαρβαρότητας, κυριαρχεί στις σελίδες των Αθώων. Πιστεύοντας ότι το σύγχρονο μυθιστόρημα (του Τζόις, του Ζιντ, του Μούζιλ) είναι κάτι σαν επίγονος της φιλοσοφίας, έγραψε στοχαζόμενος πάνω στη φύση των ανθρώπων και αναζητώντας την καινούργια ηθική – αυτή που θα επιτρέψει στους ανθρώπους να ζήσουν συνειδητά, αντιμετωπίζοντας κατά πρόσωπο την ενοχή της διαρκούς ροπής τους προς το κακό. Όχι ως «αθώοι».


«Ποια, όμως, πρέπει να θεωρείται επαρκής αιτιολογία για την ενοχή και τη συνείδηση της ενοχής; Ακόμα και σ' έναν μη θρήσκο προβάλλει εδώ υποχρεωτικά η σκέψη για την ύπαρξη ενός ανεξάρτητου από κοινωνικές τάξεις και έμφυτου στον άνθρωπο κακού, η σκέψη του χριστιανικού προπατορικού αμαρτήματος. Ωστόσο, θέλω να μάθω τη συγκεκριμένη μορφή υπό την οποία εμφανίζεται στους καιρούς μας το κακό, κι αν αναζητήσω τον κοινό παρονομαστή των δικών μου σφαλμάτων, τότε βρίσκω την πιο βαθιά και αξιοκατάκριτη ενοχή μου στη ριζική μου αδιαφορία» λέει ο Ανδρέας, ένα από τα βασικά πρόσωπα στους Αθώους.
Το πέμπτο κεφάλαιο των Αθώων έχει τίτλο «Η διήγηση της υπηρέτριας Τσερλίνε». Τον χειμώνα του 1991-2 ο Αντώνης Αντύπας το είχε σκηνοθέτησει στο Απλό Θέατρο και όσοι είχαν δει τη μονολογική παράσταση, έχουν να θυμούνται την εμπνευσμένη ερμηνεία της Αλέκας Παΐζη.

Η Τσερλίνε και το σπίτι των κυνηγών που παρουσιάζεται στο Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας είναι κάτι άλλο: είναι μια διασκευή για τη σκηνή του Στρατή Πασχάλη (και σε δραματουργική επεξεργασία του Γιάννη Καλαβριανού) που βασίζεται τόσο στη «Διήγηση της υπηρέτριας Τσερλίνε» όσο και στο προηγούμενο και στα επόμενα κεφάλαια των Αθώων που συνδέονται με τα πρόσωπα του σπιτιού, στο οποίο δουλεύει η Τσερλίνε. Η δομή είναι δραματουργικά άψογη και βασίζεται στις συνεχείς αντιστίξεις των τριών γυναικών της ιστορίας: της βαρόνης, της κόρης της και της Τσερλίνε. Αυτές οι τρεις αποτελούν ένα κλειστό σύστημα που απορροφά όχι μόνο τις εσωτερικές του συγκρούσεις αλλά και όποιον τρίτο βρεθεί κατά τύχη εντός του – εν προκειμένω, τον ενοικιαστή τους και τη νεαρή ερωμένη του. Δύο είναι οι δραματικοί χρόνοι: ο αφηγηματικός, που αφορά τον παρελθόν των γυναικών πριν από την άφιξη του (ενοικιαστή) Ανδρέα, και ο άμεσος, της παροντικής δράσης. Ωστόσο, τα πρώτα λόγια της Τσερλίνε καθιστούν το σκηνικό παρόν φλασμπάκ δύο φάσεων. Δέκα χρόνια τις χωρίζουν – είναι το διάστημα κατά το οποίο η Δημοκρατία της Βαϊμάρης παραδόθηκε στα χέρια του Χίτλερ.

Μπροχ στο θέατρο Κεφαλληνίας. Μιάμισι ώρα θεατρικής ευφορίας Facebook Twitter
Παρότι ο λόγος του Μπροχ είναι ένα θερμοκήπιο υψηλών διανοητικών επιδόσεων, που αδικείται στη συντομευμένη και «διασκευασμένη» εκδοχή της σκηνικής διασκευής, η διεγερτική σκέψη του διασώζεται σε πολλά μέρη της παράστασης...

Χωρίς κηρύγματα και κραυγαλέες διαπιστώσεις, μέσα από προσωπικές ιστορίες που τέμνονται στο σπίτι της βαρόνης και, δέκα χρόνια μετά, στο σπίτι των κυνηγών, ο Μπροχ δείχνει πώς τα πάθη από τη μία, η αδράνεια (στο όνομα της προσωπικής γαλήνης) από την άλλη, προκαλούν μικρά, ατιμώρητα εγκλήματα. Μεγεθύνοντας την κλίμακα, μέσω αυτών προοικονομούνται τα μεγάλα εγκλήματα της Ιστορίας.


Μικρές σκηνές, γρήγορος ρυθμός και συμπυκνωμένη θεατρικότητα τροφοδοτούν χωρίς διακοπές το ενδιαφέρον του κοινού. Παρότι ο λόγος του Μπροχ είναι ένα θερμοκήπιο υψηλών διανοητικών επιδόσεων, που αδικείται στη συντομευμένη και «διασκευασμένη» εκδοχή της σκηνικής διασκευής, η διεγερτική σκέψη του διασώζεται σε πολλά μέρη της παράστασης. Ο Γιάννης Καλαβριανός πρόσεξε τις λεπτομέρειες και έστησε μια παράσταση μουσικής ακρίβειας, αποσπώντας εξαιρετικές ερμηνείες από τις ηθοποιούς του συνόλου. Η Μπέττυ Αρβανίτη ερμηνεύει απολαυστικά τον ρόλο της υπηρέτριας που κινεί τα νήματα, αδίστακτη και αρπακτική, προκαλώντας τις εξελίξεις που η ίδια επιθυμεί, χειραγωγώντας με μαεστρία τις κυρίες της, τον ενοικιαστή και την άτυχη ερωμένη του. Η αντίθεση με την αδύναμη, παραιτημένη, τρυφερή βαρόνη της Μαρίας Κατσιαδάκη (χάρηκα που την είδα ξανά, με το υποκριτικό της ταλέντο στην καλύτερη στιγμή του) λειτουργεί θαυμάσια. Η Σύρμω Κεκέ πάντα ακριβής (εδώ στον ρόλο της «στεγνής» κόρης με τον ανισόρροπο ψυχισμό) και συμπαθής στον μικρό ρόλο της Μελίττας η Εύα Σιμάτου. Η μοναδική αντίρρηση αφορά την επιλογή του Κώστα Βασαρδάνη για τον ρόλο του Ανδρέα: είναι ένας πολύ καλός, αλλά «ειδικός» ηθοποιός. Έχω τη γνώμη ότι χρειαζόταν ένας ηθοποιός πιο γήινος, που να «πατάει» καλά, με ιδιοσυγκρασία τυχοδιώκτη, που να πείθει ότι, φαινομενικά τουλάχιστον, μπορεί να αντιμετωπίσει τις τρεις γυναίκες. Η σκηνή κατά την οποία αντιμετωπίζει τον παππού της αθώας Μελίττας (ή μήπως τον ίδιο τον άγγελο του θανάτου), ερμηνεύοντας ο ίδιος και τα δύο πρόσωπα, απαιτεί ξανακοίταγμα, γιατί η αντιπαράθεση δεν είναι σαφής.


Η προσεγμένη διδασκαλία της κίνησης (της Αλεξίας Μπεζίκη), τα σκηνικά και τα κοστούμια (της Ελένης Μανωλοπούλου), οι φωτισμοί (του Αλέκου Αναστασίου), η μουσική και οι ήχοι (του Άγγελου Τριανταφύλλου), λιγότερο και περισσότερο σημαντικά στοιχεία, εξασφαλίζουν μιάμιση ώρα θεατρικής ευφορίας. Είναι μια παράσταση που ευχαρίστως θα έβλεπα ξανά.

«Η Τσερλίνε και το σπίτι των κυνηγών» του Χέρμαν Μπροχ
Σκην.: Γ. Καλαβριανός
Σκην.-κοστ.: Ελ. Μανωλοπούλου
Ερμ.: Μπ. Αρβανίτη, Μ. Κατσιαδάκη, Κ. Βασαρδάνης
Θεατρο οδου Κεφαλληνιας
Κεφαλληνίας 16, Κυψέλη, 210 8838727
Τετ., Κυρ. 20.00, Πέμ.-Σάβ. 21.00. Εισ.: €13-18

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στο ζόφο του πολέμου

Θέατρο / Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στον ζόφο του πολέμου

Σε μια περίοδο που ο πόλεμος αποτελεί βασικό συστατικό της καθημερινότητάς μας, μια παράσταση εξετάζει όσα μεσολαβούν μεταξύ γεγονότος και πληροφορίας και πώς διαμορφώνουν την τελική καταγραφή και την ιστορική μνήμη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Θέατρο / Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Όταν η Πίπα Μπάκα ξεκίνησε να κάνει oτοστόπ από την Ιταλία για να φτάσει στην Ιερουσαλήμ δεν φαντάστηκε ότι αυτό το ταξίδι-μήνυμα ειρήνης θα κατέληγε στον βιασμό και τη δολοφονία της. Mια παράσταση που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών αναφέρεται στην ιστορία της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Σίμος Κακάλας ξορκίζει τα χάλια μας με μια κωμωδία γέλιου και αίματος

Θέατρο / Ο Σίμος Κακάλας ξορκίζει τα χάλια μας με μια κωμωδία γέλιου και αίματος

Τα «Κακά σκηνικά» είναι «μια κωμική κόλαση» αφιερωμένη στη ζοφερή ελληνική πραγματικότητα, μια απόδραση από τα χάλια της χώρας, του θεάτρου, του παγκόσμιου γεωπολιτικού γίγνεσθαι, ένα ξόρκι στην κατάθλιψη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Χρήστος Παπαδόπουλος: «Κάθε μορφή τέχνης χρειάζεται το εσωτερικό βάθος»

Θέατρο / Χρήστος Παπαδόπουλος: «Mε αφορά πολύ το "μαζί"»

Το «τρομερό παιδί» από τη Νεμέα που συμπληρώνει φέτος δέκα χρόνια στη χορογραφία ανοίγει το φετινό 31ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας με τους Dance On Ensemble και το «Mellowing», μια παράσταση για τη χάρη και το σθένος της ωριμότητας.  
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Κάνεις χορό γιατί αυτή είναι η μεγάλη σου ανάγκη

Χορός / «Κάνουμε χορό γιατί αυτή είναι η μεγάλη μας ανάγκη»

Με αφορμή την παράσταση EPILOGUE, ο διευθυντής σπουδών της σχολής της Λυρικής Σκηνής Γιώργος Μάτσκαρης και έξι χορευτές/χορεύτριες μιλούν για το δύσκολο στοίχημα τού να ασχολείται κανείς με τον χορό στην Ελλάδα σήμερα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μαρία Κωνσταντάρου: «Ερωτεύτηκα αληθινά στα 58»

Οι Αθηναίοι / Μαρία Κωνσταντάρου: «Δεν παίζω πια γιατί δεν υπάρχουν ρόλοι για την ηλικία μου»

Μεγάλωσε χωρίς τη μάνα της, φώναζε «μαμά» μια θεία της, θυμάται ακόμα τις παιδικές της βόλτες στον βασιλικό κήπο. Όταν είπε πως θέλει να γίνει ηθοποιός, ο πατέρας της είπε «θα σε σφάξω». Η αγαπημένη ηθοποιός που έπαιξε σε μερικές από τις σημαντικότερες θεατρικές παραστάσεις αλλά και ταινίες της εποχής της είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Γιάννος Περλέγκας ανεβάζει τον «Κατσούρμπο» του Χορτάτση

Θέατρο / Γιάννος Περλέγκας: «Ο Κατσούρμπος μας είναι μια απόπειρα να γίνουμε πιο αθώοι»

Ο Γιάννος Περλέγκας σκηνοθετεί το έργο του Χορτάτση στο πλαίσιο του στο πλαίσιο του Κύκλου Ρίζες του Φεστιβάλ Αθηνών. Τον συναντήσαμε στις πρόβες όπου μας μίλησε για την αξία του Κρητικού συγγραφέα και του έργου του και την ανάγκη για περισσότερη λαϊκότητα στο θέατρο. Κάτι που φιλοδοξεί να μας δώσει με αυτό το ανέβασμα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Βασίλης Παπαβασιλείου

Απώλειες / Βασίλης Παπαβασιλείου (1949-2025): Ένας σπουδαίος διανοητής του ελληνικού θεάτρου

«Αυτό, λοιπόν, το οφείλω στο θέατρο: τη σωτηρία από την κακομοιριά μου»: Ο σκηνοθέτης, μεταφραστής, ηθοποιός και δάσκαλος Βασίλης Παπαβασιλείου πέθανε σε ηλικία 76 ετών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΚΟΤΣΟΠΟΥΛΟΣ

Θέατρο / Δημήτρης Γκοτσόπουλος: «Ήμουν ένα αγρίμι που είχε κατέβει από τα βουνά»

Ο ταλαντούχος ηθοποιός φέτος ερμηνεύει τον Νεοπτόλεμο στον «Φιλοκτήτη» του Σοφοκλή. Πώς κατάφερε από ένα αγροτικό περιβάλλον να πρωταγωνιστήσει σε μεγάλες τηλεοπτικές επιτυχίες και γιατί πέρασε ένα ολόκληρο καλοκαίρι στην Πολύαιγο, διαβάζοντας «Βάκχες»;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Θέατρο / Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Ο κορυφαίος Έλληνας σκηνοθέτης διασκευάζει φέτος τις τραγωδίες του Οιδίποδα σε ένα ενιαίο έργο και μιλά στη LiFO, για το πώς η μοίρα είναι μια παρεξηγημένη έννοια, ενώ σχολιάζει το αφήγημα περί «καθαρότητας» της Επιδαύρου, καθώς και τις ακραίες αντιδράσεις που έχει δεχθεί από το κοινό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΓΙΑ 28 ΜΑΙΟΥ Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Θέατρο / Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Σαν σήμερα, το 1943, γεννήθηκε η Ελληνίδα σοπράνο που διέπρεψε για μια ολόκληρη δεκαετία στην Ευρώπη και την Αμερική, αλλά κάηκε εξαιτίας μιας σειράς ιδιαίτερα απαιτητικών ρόλων, τους οποίους ερμήνευσε πολύ νωρίς. Ο κόντρα τενόρος Άρης Χριστοφέλλης, ένας από τους λίγους στην Ελλάδα που γνωρίζουν σε βάθος την πορεία της, περιγράφει την άνοδο και την πτώση της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Θέατρο / Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Από τους Αγίους Σαράντα της Αλβανίας μέχρι τη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, η ζωή του βραβευμένου ηθοποιού, τραγουδιστή και σεναριογράφου είναι μια διαρκής προσπάθεια συμφιλίωσης με την απώλεια. Η παράσταση «Μια άλλη Θήβα» τον καθόρισε, ενώ ο ρόλος του στο «Brokeback Mountain» τού έσβησε κάθε ομοφοβικό κατάλοιπο. Δηλώνει πως αυτό που τον ενοχλεί βαθιά είναι η αδράνεια απέναντι σε όσα συμβαίνουν γύρω μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μιχαήλ Μαρμαρινός: Το έπος μάς έμαθε να αναπνέουμε ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΑΡΚΕΤΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ

Θέατρο / Μιχαήλ Μαρμαρινός: «Από μια κοινωνία της αιδούς, γίναμε μια κοινωνία της ξεδιαντροπιάς»

Με τη νέα του παράσταση, ο Μιχαήλ Μαρμαρινός επιστρέφει στην Οδύσσεια και στον Όμηρο και διερευνά την έννοια της φιλοξενίας. Αναλογίζεται το «απύθμενο θράσος» της εποχής μας, εξηγεί τη στενή σχέση του έπους με το βίωμα και το θαύμα που χάσαμε και παραμένει σχεδόν σιωπηλός για τη νέα του θέση ως καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Θέατρο / 13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Τέχνη με φαντασία, αστείρευτη δημιουργία, πρωτοποριακές προσεγγίσεις: ένα επετειακό, εορταστικό, πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα για τα 70 χρόνια του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου μέσα από 83 επιλογές από το θέατρο, τη μουσική και τον χορό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κυνηγώντας τον χαμένο χρόνο σε ένα έργο για την εξουσία

Θέατρο / «Δελφίνοι ή Καζιμίρ και Φιλιντόρ»: Ένα έργο για τη μόνιμη ήττα μας από τον χρόνο

Ο Θωμάς Μοσχόπουλος σκηνοθετεί και γράφει ένα έργο-παιχνίδι, εξετάζοντας τις σχέσεις εξουσίας, τον δημιουργικό αντίλογο και τη μάταιη προσπάθεια να ασκήσουμε έλεγχο στη ζωή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΧΛΟΗ ΟΜΠΟΛΕΝΣΚΙ: Σκηνογράφος-ενδυματολόγος του θεάτρου και της όπερας

Οι Αθηναίοι / Χλόη Ομπολένσκι: «Τι είναι ένα θεατρικό έργο; Οι δυνατότητες που δίνει στους ηθοποιούς»

Ξεκίνησε την καριέρα της ως βοηθός της Λίλα ντε Νόμπιλι, υπήρξε φίλη του Γιάννη Τσαρούχη, συνεργάστηκε με τον Κάρολο Κουν και τον Λευτέρη Βογιατζή, δούλεψε με τον Φράνκο Τζεφιρέλι και, για περισσότερο από 20 χρόνια, με τον Πίτερ Μπρουκ. Η διεθνούς φήμης σκηνογράφος και ενδυματολόγος Χλόη Ομπολένσκι υπογράφει τα σκηνικά και τα κοστούμια στην «Τουραντότ» του Πουτσίνι και αφηγείται τη ζωή της στη LiFO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ