Tην Mελεντίνη μου την σύστησε ο spaced cowboy. όχι την ίδια, το δίσκο της. και φαγώθηκε να την ακούσω. Mου είπε «άκου το δίσκο της χρονιάς» και μάλλον είχε δίκιο. Tο Explosions around, the esert inside είναι ένας καθηλωτικός δίσκος. λίγο Joanna Newsom, λίγο Cocorosie, ακόμα πιο πολύ γκόθικ και παραμυθένιος, με την Mελεντίνη στο πιάνο και την τρομπέτα και μια φωνή τόσο ιδιαίτερη που είναι αδύνατο να μην την λατρέψεις.
Mετά τη συνέντευξη τη λάτρεψα ακόμα πιο πολύ. Eίναι υπέροχο πλάσμα η μελεντίνη, τόσο ταλαντούχο που πονάει, που λένε και οι αγγλομαθείς στο χωριό μου...
Το Μελεντίνη που ακούγεται σαν ψευδώνυμο τι είδους όνομα είναι; Είναι πραγματικό;
Eίναι ένα κουίζ δύο ονομάτων, του δικού μου και ενός μουσικού οργάνου. Η έμπνευση ήρθε από τους μικρούς μου μαθητές στο σχολείο που τους δίδασκα μελόντικα. Αφού για τα παιδιά ήμουν η «κυρία Μελόντικα», κάπως έτσι ήθελα να υπάρχω σε έναν κόσμο που δεν ορίζεται από τα στοιχεία της αστυνομικής ταυτότητας.
Έχει η οικογένειά σου σχέση με κάτι καλλιτεχνικό;
Οι γονείς μου προέρχονται κι αυτοί από οικογένειες σαν τη δική μου με πολλά αδέρφια. Η μαμά μου έχει 10 αδέρφια που μετανάστευσαν οι περισσότεροι σε πολύ μικρή ηλικία στην Αυστραλία για μια καλύτερη τύχη. Αυτή ,η μικρότερη, έμεινε πίσω για να μην αφήσει τη μάνα της και κατάφερε να σπουδάσει. Ο πατέρας μου ήταν παπαδοπαίδι αλλά έκανε παρέα με τους «μάγκες». Είναι ένας άνθρωπος ονειροπόλος, γράφει ποιήματα και ζωγραφίζει σκίτσα και μπορεί να κάθεται στο καφενείο ή να βλέπει μπάλα ή να συγκινείται με τις ταινίες του Scorsese και του Leone.
Πότε και πώς ξεκίνησες να ασχολείσαι με τη μουσική;
Ξεκίνησα σπουδές πιάνου και θεωρίας όταν ήμουν 5 ετών. Οι γονείς μου μας ώθησαν κι εμένα και τα αδέρφια μου να διαλέξουμε αν θέλαμε να μάθουμε κάποιο μουσικό όργανο καθώς είχαν σαν αρχή τους για την ανατροφή μας να αποκτήσουμε μια πιο ολοκληρωμένη παιδεία. Η μαμά μου, δασκάλα στο επάγγελμα, είχε στο σπίτι ένα παλιό ακορντεόν που είχε μάθει να παίζει στην Ακαδημία. Τραγουδούσε συχνά όταν μαγείρευε με ανοιχτό ραδιόφωνο. Είχε πολύ ωραία φωνή. Ο μπαμπάς μου μού είχε φέρει δώρο από το σύλλογο εκτελωνιστών ένα πλαστικό χρωματιστό πιανάκι . Λόγω του επαγγέλματος που διαλύθηκε στα μέσα του ’90 είχε πολλά προβλήματα με τη δουλειά του. Παρ’όλα αυτά μεγάλωσα σε ένα περιβάλλον που είχαμε μουσική συνέχεια στο σπίτι, από δίσκους με λαϊκά τραγούδια της δεκαετίας του ’70, κασέτες του νέου κύματος, φωνές των 60’s. ‘Εμαθα μόνη μου το ακορντεόν της μαμάς μου. Και μετά το λύκειο ξεκίνησα τρομπέτα στη φιλαρμονική του δήμου συνεχίζοντας με υποτροφία στο Διεθνές Ωδείο Αθήνας από όπου αποφοίτησα ως μουσικός.
Ποια είναι η πορεία σου η μουσική μέχρι να φτάσεις στο explosions around, the desert inside;
Βρίσκομαι στο σημείο αυτού του δίσκου μετά από χρόνια ανήσυχης δραστηριότητας. Είναι η φιλαρμονική, οι μικρές συμφωνικές ορχήστρες του Γιώργου Σιωρά, οι εφηβικές μπάντες, τα διάφορα underground σχήματα, η υπηρεσία μου σαν αναπληρώτρια καθηγήτρια μουσικής, η μουσική που έγραφα για το θέατρο. Έχω δουλέψει πολύ στο θέατρο και ως ηθοποιός και ως μουσικός, κυρίως σε εναλλακτικούς χώρους . Η Αθηνά Παππά είναι μια απ’τους σκηνοθέτες που με εμπιστεύτηκε να γράψω μουσική στις παραστάσεις της και συνέβαλε στην υποκριτική μου εξέλιξη . Το μεγαλύτερο κεφάλαιο της μουσικής μου πορείας είναι οι Sequence theory project. Είναι ένα ανεξάρτητο σχήμα που ξεκίνησε πειραματικά στις αρχές του 2007 και εμπλουτίστηκε από τον Κώστα Αντωνίου στο ηλεκτρικό μπάσο. Με τον Wris Orfeus, που είναι ο παραγωγός του συνολικού ηχητικού αποτελέσματος και δημιουργός των ηλεκτρονικών στοιχείων, ηχογραφούμε με τον δικό του εξοπλισμό σε ένα υπνοδωμάτιο. ‘Εχουμε χτίσει τη μουσική μας πάνω σε ένα πιο δραστικό ιδεολογικό υπόβαθρο, επιδιώκουμε τη διάδοσή της σε συνδυασμό με την επισήμανση ότι η ελεύθερη έκφραση είναι αναπόσπαστο κομμάτι της δημιουργίας- του σύμπαντος του οποίου αποτελούμε υποδιαίρεση- γιαυτό και οι στίχοι μας υπερασπίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα σε πολλά απ τα κομμάτια των δύο άλμπουμ ή βάλλουν ενάντια στην κοινωνική καταπίεση και τις πολιτικές υποβάθμισης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Υπάρχει κάποιος ή κάποιοι που σε έχουν επηρεάσει ή σε έχουν διαμορφώσει με οποιονδήποτε τρόπο; Τι είδους άνθρωποι σε γοητεύουν;
Με έχουν επηρεάσει απ’τη μια τα παιδικά μου χρόνια, κάποιοι σοφοί δασκάλοι μου στη μουσική, οι γονείς μου, ο ευρωπαϊκός κινηματογράφος, η ελληνική λογοτεχνία του μεσοπολέμου, οι μεγάλες ιδέες της γαλλικής επανάστασης και του Διαφωτισμού κι απ’την άλλη οι beatniks, το punk κίνημα, οι καταλήψεις, η τέχνη του δρόμου. Με γοητεύουν οι σεμνοί άνθρωποι, που δε μιλούν πολύ για τον εαυτό τους σε αντίθεση με μένα που σας λέω όλα αυτά, που είναι γενναίοι και δείχνουν αυτοθυσία μπροστά σε μεγάλα συναισθήματα, που η ψυχή τους είναι δουλεμένη. Αυτοί οι άνθρωποι με γοητεύουν, αυτούς ερωτεύομαι, τους αφανείς ήρωες.
Πες μου μερικά πράγματα για το δίσκο σου, πώς δημιουργήθηκε, πόσο καιρό χρειάστηκε, σχολίασέ μου λίγο τον τίτλο του.
Ο δίσκος αυτός βγήκε μετά από προτροπή του Simon Bloom. Με είχε ακούσει σε ένα jam με τους Blue Square και μου πρότεινε να ηχογραφήσω δική μου δουλειά. Είχα κάποια ποιήματα στην άκρη και αρκετό υλικό από ημιτελείς συνθέσεις. Χρειάστηκαν περίπου 8 μήνες για να ολοκηρωθεί και να βγει σε κυκλοφορία. Δούλευα ασταμάτητα. Αφού ηχογραφήσαμε τους πρώτους οδηγούς πιάνο- φωνή ασχολήθηκα με τη σύνθεση των εγχόρδων και των πνευστών σημειώνοντας παρτιτούρες, ενώ στα σόλο όργανα έδωσα στους μουσικούς κάποιες ιδέες πάνω στις οποίες πάτησαν με την αίσθησή τους ο καθένας. ‘Ετσι άρχισαν να μπαίνουν στο στούντιο σαξόφωνα, τσέλα, θέρεμιν, μια σειρά από αξιολογότατους σολίστες και μουσικούς. ‘Ολοι αυτοί οι άνθρωποι έδωσαν πνοή σ’αυτό που είχα στο κεφάλι μου και που ακούτε εσείς σήμερα. Ο τίτλος έχει να κάνει με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω σου και δε σ’αφήνουν να αναπνεύσεις, ενώ την ίδια στιγμή χάνεσαι σε μια έρημο από δικά σου συναισθήματα και σκέψεις που είσαι πάντα μόνος.
Πολλοί είναι αυτοί που ακούνε Cocorosie στη μουσική σου. Ισχύει; Εσύ πού θα τον τοποθετούσες ηχητικά;
Δεν είναι απ’τα αγαπημένα μου σχήματα. ‘Ισως όμως χρησιμοποιούμε κοινά συστατικά, η παιδικότητα της φωνής ως αναφορά στη vintage pop, οι κέλτικες μελωδίες, οι λούπες. Ωστόσο πολλές μελωδίες μου προέρχονται από παιδικά παραμύθια και από φολκλορικές πηγές βαλκανικών τραγουδιών, τις ακατέργαστες γηραιές γυναικείες φωνές της Βουλγαρίας, της Ροδόπης ή τους δρόμους των sufi. Επιπλέον είμαι παιδί των 90’s και έχει γράψει μέσα μου η σκηνή του seattle , το underground hip hop, η nu jazz, η drum n’bass, όλα αυτά είναι στοιχεία πολύ επιθετικά που με συνοδεύουν και στους Sequence theory Project και στους Running Blue Orchestra. Δεν ξέρω πού θα μπορούσα να τοποθετήσω τον ήχο μου. Κάπου είπα ότι είναι ένα pop μοιρολόι νυχτερινής μουσικής δωματίου σε ένα σπίτι πάνω στη λεωφόρο Ποσειδώνος. Βλέπεις μακριά τη θάλασσα αλλά έχει πολλή φασαρία.
Πες μου μερικά πράγματα που σου αρέσει πολύ να κάνεις.
Μ’αρέσει πολύ το σινεμά, αλλά συνήθως βλέπω ταινίες στο σπίτι με τις φίλες μου. Επειδή δεν έχω την οικονομική δυνατότητα φέτος δεν είδα ούτε μία ταινία στο σινεμά.
Πόσο σε επηρεάζει η πόλη όταν γράφεις τα κομμάτια σου; Τι σου αρέσει πιο πολύ στην Αθήνα; Ποια είναι η αγαπημένη σου διαδρομή;
Η Αθήνα είναι μια πόλη που έχω έντονες αναμνήσεις. Ωστόσο καμιά διαδρομή δε με ιντριγκάρει πλέον κυρίως γιατί είμαι εξουθενωμένη μετά την αρρώστια που πέρασα και κουράζομαι πολύ να περπατάω. Μένω μακριά απ’το κέντρο, δεν έχω ι.χ και κινούμαι με τα πόδια ή στριμωγμένη στο μετρό και στα λεωφορεία από περιοχή σε περιοχή. Μ’αρέσουν κάποιοι πεζόδρομοι αλλά πρέπει να ταλαιπωρηθώ πολύ μέχρι να φτάσω στην Αεροπαγίτου για παράδειγμα .
Τι άλλο σου δίνει ερεθίσματα για να γράψεις;
Πράγματα για τα οποία δε μπορώ να μιλήσω και που με οδηγούν στη σχιζοφρένεια.
Ποια θα ήταν μία ιδανική συνέχεια για σένα; Τι θα θεωρούσες επιτυχία;
Ιδανική συνέχεια θα ήταν να μπορέσω να φτάσω στο τέλος της ζωής μου έχοντας αποκτήσει σοφία. ‘Οταν είσαι σοφός δε σου λείπει τίποτα. Επιτυχία θεωρώ το θάνατο. Είναι σίγουρο ότι θα πεθάνω με απόλυτη επιτυχία.
Πες μου έναν καλό δίσκο που άκουσες τελευταία και θα πρότεινες σε κάποιον.
Το into the day του Jim Yamouridis.
Ποια είναι τα άμεσα σχέδιά σου;
Σχέδια δεν κάνω ποτέ. ‘Ονειρα έχω διάφορα.
Τι είναι αυτό που σου δίνει δύναμη;
Οι φίλοι μου με έχουν στηρίξει πάρα πολύ και πολλές φορές με συντηρούν. Είμαι ένας αδύναμος άνθρωπος, αυτοκαταστροφικός και διαστροφικά εγωκεντρικός που η συμπαράσταση των φίλων μου και η έγνοια τους με συνεφέρνει, με συγκινεί σε τέτοιο βαθμό που μπορώ να φτάσω μέχρι την άκρη της γης για χάρη τους.
σχόλια