Εθνικός πανωλεθρίαμβος

Εθνικός πανωλεθρίαμβος Facebook Twitter
Κάποιοι επιχείρησαν να κάνουν «cancel» ακόμα και στον Γιάννη, αλλά ο ίδιος είναι πλέον εξοικειωμένος με την ελληνική αμετροέπεια. Φωτ.: EUROKINISSI
0


ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΘΕΣΙΝΗ εντός έδρας πανωλεθρία από την Δανία για τα προκριματικά του προσεχούς Παγκοσμίου Κυπέλου Ποδοσφαίρου (το επονομαζόμενο και «Μουντιάλ του Τραμπ»), ελπίζουμε όλοι να επικρατήσει απόψε –εύκολα ή δύσκολα– η άλλη εθνική, αυτή του μπάσκετ, έναντι της Λιθουανίας, στη μακρινή Ρίγα. Δύο απανωτές πανωλεθρίες –μία από την «σύζυγο» και μία από την «επίσημη αγαπημένη»– δύσκολα θα τις αντέξει ο ευάλωτος και ευμετάβλητος ψυχισμός του Έλληνα φιλάθλου, όπου τα συμπλέγματα κατωτερότητας βαδίζουν αγκαλιά με τις ψευδαισθήσεις μεγαλείου.

Από την άλλη βέβαια, τρέμει κανείς και λίγο με την προοπτική να περάσουμε απόψε το βράδυ και να βρεθούμε αντιμέτωποι μεθαύριο με την Τουρκία στα ημιτελικά του Eurobasket. Το τι «πατριωτικό» θα ειπωθεί και θα γραφτεί σχετικά με αυτό το κακό συναπάντημα, είναι ήδη απολύτως προβλέψιμο, είτε κερδίσουμε είτε μας κερδίσει ο «αιώνιος εχθρός».

Σε έναν κανονικό κόσμο το Ισραήλ, ως κράτος υπόλογο για γενοκτονία, θα έπρεπε να έχει αποπεμφθεί από όλες τις διεθνείς διοργανώσεις. Δεν ζούμε όμως σε κανονικό κόσμο και δεν είναι η μοίρα ούτε το πεπρωμένο της εθνικής Ελλάδας του μπάσκετ να τον αλλάξει.

Όπως δυστυχώς ήταν προβλέψιμες και οι «καταγγελίες» που δέχτηκε η εθνική ομάδα με προεξέχοντα τον προπονητή τους, για τον τρόπο που αντιμετώπισε την αναμέτρηση με το Ισραήλ («Θα έπρεπε να έχουν ξεχαστεί στην τουαλέτα, όπως έκανε ο Ντόντσιτς, κατά την ανάκρουση του ισραηλινού εθνικού ύμνου», «Θα έπρεπε να μην παίξουν καν», «θα έπρεπε να μην συγχαρούν τους αντιπάλους τους μετά την λήξη του αγώνα»).

Σε έναν κανονικό κόσμο το Ισραήλ, ως κράτος υπόλογο για γενοκτονία, θα έπρεπε να έχει αποπεμφθεί από όλες τις διεθνείς διοργανώσεις. Δεν ζούμε όμως σε κανονικό κόσμο και δεν είναι η μοίρα ούτε το πεπρωμένο της εθνικής Ελλάδας του μπάσκετ να τον αλλάξει, και μάλιστα στο πλαίσιο μιας περιφερειακής διοργάνωσης (ασχέτως αν για εμάς, λόγω ένδοξου 1987 κλπ, παραμένει απείρως σημαντική). Θα ήταν εκπληκτικό αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, αλλά μοιάζει άστοχο και αφελές να το απαιτεί κανείς από επαγγελματίες (πρωτ)αθλητές οι οποίοι αισθάνονται πιο οικεία από όλον τον κόσμο με τους αντίστοιχου επιπέδου συναθλητές τους, από οποιαδήποτε χώρα.  

Κάποιοι μάλιστα, μέσα στην στρεβλή τους «στράτευση» και στη φούρια τους να τα κάνουν όλα ένα, επιχείρησαν να κάνουν «cancel» ακόμα και στον Γιάννη, επειδή αγκαλιάστηκε μετά το τέλος με τον Ντένι Αβντίγια, συνάδελφό του στο ΝΒΑ, και μάλιστα του χάρισε και κάποια ιδιαιτέρως κολακευτικά λόγια, όπως αποκάλυψε ο ταλαντούχος Ισραηλινός πάουερ φόργουορντ. Αλλά ο Γιάννης είναι πλέον εξοικειωμένος με την ελληνική αμετροέπεια. Το είχε δηλώσει άλλωστε (έστω και στα αγγλικά), εμμέσως πλην σαφώς, πέρσι, μετά τη νίκη επί της Κροατίας που έστειλε την Εθνική στους Ολυμπιακούς του Παρισιού. «Νιώθω κάποιες φορές», είχε πει τότε, «ότι υπάρχουν κάποια πράγματα που κάνουμε [οι Έλληνες] ως κουλτούρα και ως χώρα, που εγώ δεν τα κάνω τόσο πολύ. Δεν μου αρέσει να προτρέχω. Προτιμώ να βαδίζω ένα βήμα τη φορά». Ναι, αλλά εμείς τα θέλουμε όλα εδώ και τώρα.

Daily
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Highest 2 Lowlest: Ο Σπάικ Λι μεταφέρει το πνεύμα του Κουροσάβα στη Νέα Υόρκη του σήμερα

Daily / Highest 2 Lowlest: Ο Σπάικ Λι φέρνει τον Κουροσάβα στη σημερινή Νέα Υόρκη

Η νέα ταινία του «μαέστρου» από το Μπρούκλιν, διαθέσιμη εδώ και λίγες μέρες στο Apple TV+, αποτελεί ένα συναρπαστικό ριμέικ του αστυνομικού θρίλερ «High and Low» του Ιάπωνα σκηνοθέτη, έξι δεκαετίες μετά.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ο άνθρωπος που έφερε την μαύρη μουσική κουλτούρα στο σαλόνι εκατομμυρίων σπιτιών

Daily / Ο άνθρωπος που έφερε τη μαύρη μουσική κουλτούρα στο σαλόνι εκατομμυρίων σπιτιών

Το ντοκιμαντέρ «Sunday Best: The untold story of Ed Sullivan» αναδεικνύει τη συμβολή του Εντ Σάλιβαν και της δημοφιλέστατης τηλεοπτικής εκπομπής του στην ανάδειξη τεράστιων μορφών της μαύρης μουσικής, από τη Nίνα Σιμόν και τον Τζέιμς Μπράουν μέχρι την Tίνα Τέρνερ και τον Στίβι Γουόντερ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Για τα πανηγύρια

Daily / Για τα πανηγύρια

Τα πανηγύρια είναι πλέον αναπόσπαστο μέρος του πακέτου της καλοκαιρινής εμπειρίας. Δεν είναι κακό αυτό. Κι ας απορούμε κάποιοι με την «γιγάντωσή» τους, την οποία δεν θα μπορούσαμε να είχαμε προβλέψει με τίποτα λίγες δεκαετίες πριν.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Πανικοβληθείτε ελεύθερα

Daily / Πανικοβληθείτε ελεύθερα

Πριν από λίγες μέρες κυκλοφόρησε από το HBO το νέο ‘comedy special’ του πάντα εξαίρετου Μαρκ Μάρον, στη διάρκεια του οποίου το οικουμενικό γίνεται προσωπικό, το προσωπικό πολιτικό και το γέλιο ένα στιγμιαίο αλλά πολύτιμο βάλσαμο για τον πόνο και την σύγχυση.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Το καθαρτήριο των παλιών τηλεοπτικών σειρών

Daily / Το καθαρτήριο των παλιών τηλεοπτικών σειρών

Με μια λύπη παραπάνω πληροφορηθήκαμε τον θάνατο του Μάλκολμ-Τζαμάλ Γουόρνερ, του «γιου» του Μπιλ Κόσμπι στην πιο διάσημη παγκοσμίως οικογενειακή σειρά της δεκαετίας του ’80, με τον οποίον μεγαλώσαμε συγχρόνως κάποτε.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ισχύει πράγματι ότι οι άνδρες δεν διαβάζουν λογοτεχνία;

Daily / Ισχύει πράγματι ότι οι άνδρες δεν διαβάζουν λογοτεχνία;

Το βιβλίο είναι ανάγνωσμα, είναι αναψυχή, αλλά μπορεί να είναι και μια προέκταση του κατόχου του, ένα στοιχείο και ένα αξεσουάρ που υποδηλώνει την «ταυτότητα» ή την «φυλή» του ατόμου που το διαβάζει (ή το περιφέρει νωχελικά στις διακοπές).
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ