ΕΧΕΙ ΜΕΣΟΛΑΒΗΣΕΙ μια εικοσαετία σχεδόν (μια ζωή ολόκληρη, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς τι έχουμε περάσει στο μεταξύ), συνεπώς μπορεί και να έχουν ξεχαστεί εκείνα τα δημοσιεύματα που επέμεναν ότι «το Χόλιγουντ» έχει στα σκαριά ταινία με θέμα την δράση του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη εναντίον της 17Ν, με πιθανότερο πρωταγωνιστή τον Τζορτζ Κλούνι.
Σημαντικό ρόλο στη φημολογία αυτή είχε παίξει ένα εκτενές άρθρο με τίτλο “Race Against Terror” που είχε δημοσιευτεί στο τεύχος Ιανουαρίου του 2007 του περιοδικού Vanity Fair. Το κομμάτι έφερε την υπογραφή του Ελληνοαμερικανού αρθρογράφου και συγγραφέα Nicholas Gage ή Νίκου Γκατζογιάννη, γνωστού κυρίως από το – διχαστικό στα μέρη μας – βιβλίο του «Ελένη», για την τραγική μοίρα της μητέρας του συγγραφέα στον Εμφύλιο. Το βιβλίο υπήρξε διεθνές μπεστ-σέλερ και μάλιστα είχε μεταφερθεί και στη μεγάλη οθόνη το 1985, σε σκηνοθεσία του Πίτερ Γέιτς με πρωταγωνιστή τον Τζον Μάλκοβιτς, προκαλώντας κατά την προβολή της ταινίας στην Ελλάδα εκδηλώσεις διαμαρτυρίας οργανωμένες από το ΚΚΕ – εκδηλώσεις όχι εντελώς ανόμοιες με τις αντίστοιχες που θα διοργάνωναν εκκλησιαστικοί και παραεκκλησιαστικοί κύκλοι λίγα χρόνια αργότερα ενάντια στον «Τελευταίο πειρασμό» του Σκορσέζε.
Κάτι θα ψελλίζαμε περί καραμπινάτου ρατσισμού, αλλά αυτά είναι woke υστερίες, και όπως μας έχει διαβεβαιώσει και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, τέτοια πράγματα στη χώρα μας δεν υπήρξαν ποτέ.
Η ταινία για τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη και την σύλληψη των μελών της 17Ν δεν έγινε ποτέ. Όμως ο ντόρος που έγινε τότε, σε συνδυασμό φυσικά με το μέγεθος και το βάρος του επιτεύγματος που έφερε εις πέρας, προκάλεσαν ενδεχομένως στον άνθρωπο που πλέον χαρακτηρίζεται ως «ο μακροβιότερος υπουργός προστασίας του πολίτη [πρώην δημοσίας τάξεως]», κάποιες ψευδαισθήσεις (κινηματογραφικού) μεγαλείου. Ψευδαισθήσεις που φαίνεται να διατηρεί, όπως διαπιστώνει κανείς ανατρέχοντας σε διάφορα «νουάρ» αποσπάσματα που έχουν δημοσιευτεί από το βιβλίο απομνημονευμάτων του με τίτλο «Στον ίδιο δρόµο», το οποίο κυκλοφόρησε στα τέλη της περασμένης χρονιάς.
«Έκανα έναν διπλό σκέτο καφέ, πέταξα λίγα ρούχα στον σάκο μου και μπήκα στο αυτοκίνητο», γράφει για τη μοιραία εκείνη νύχτα που πληροφορήθηκε από τον αρχηγό της αστυνομίας Φώτη Νασιάκο για το περιστατικό με τη χειροβομβίδα που έσκασε στα χέρια του Σάββα Ξηρού. «Δεν τηλεφώνησα καν στον υπηρεσιακό οδηγό που είχα στη Βέροια, ο οποίος θα κοιμόταν ήσυχος στο σπίτι του. Προτίμησα να οδηγήσω μόνος μου για να σκεφτώ. Έφυγα λίγο μετά τις δύο τη νύχτα. Το αμάξι ήταν ένα δυνατό Audi και πάτησα το γκάζι φουλ. Οδηγούσα με διακόσια μιλώντας παράλληλα συνεχώς σε ανοιχτή ακρόαση με τον Νασιάκο…». Ακόμα και «βαθύ λαρύγγι» – όπως στο Γουότεργκεϊτ – υπάρχει στο βιβλίο, με την κωδική ονομασία «Χι»: «Τον Χι τον συνάντησα αρκετές φορές, µε προσφωνούσε ‘υπουργέ’, ήταν ευγενής και µετρηµένος, κάπνιζε πολύ, κάπνιζα και εγώ εκείνη την εποχή, και το δωµάτιο ντουµάνιαζε καθώς µιλούσαµε…».
Μπορούμε να φανταστούμε λοιπόν την σύγχυσή του όταν μετά από τέτοια μεγαλεία, καλείται να ασχοληθεί για άλλη μια φορά με τα «μπάχαλα», δηλώνοντας ότι απαγορεύει συλλήβδην τις συναυλίες στα Εξάρχεια (πώς γίνεται να απαγορεύει κανείς τις μουσικές εκδηλώσεις σε μια ολόκληρη συνοικία), μετά τις μολότοφ και τα καμένα Ι.Χ. του «καυτού» σαββατόβραδου. Την ώρα μάλιστα, όπως σημείωσε, που στην περιοχή «αυτή τη στιγμή γίνεται μια κοσμογονία εξέλιξης και ανάπτυξης πολύ θετική και πολύ ευχάριστη». Από τιμωρός της τρομοκρατίας, σούπερ φαν του gentrification, είναι μακρύς ο δρόμος.
Ο κόσμος όμως – ακόμα κι αυτός που έχει μια πολύ απόμακρη και εξωτική εικόνα για το «άβατο» των Εξαρχείων – ζητά, υποτίθεται, ασφάλεια υπεράνω όλων, όχι οικονομική, κοινωνική, νοσηλευτική, ψυχολογική, αλλά αστυνομική ασφάλεια. Γι’ αυτό και ο υπουργός δεν έμεινε μόνο στην εξωφρενική όσο και τραγελαφική δήλωσή του περί απαγόρευσης των συναυλιών, αλλά εν συνεχεία ανακοίνωσε τη σύσταση ειδικής ομάδας αστυνομικών για τους Ρομά, λέγοντας πως «δεν πάει άλλο αυτή η κατάσταση, υπάρχουν αυτές οι ομάδες οι οποίες έχουν πολύ υψηλό ποσοστό εγκληματικότητας, πάρα πολύ υψηλό ποσοστό». Κάτι θα ψελλίζαμε περί καραμπινάτου ρατσισμού, αλλά αυτά είναι woke υστερίες, και όπως μας έχει διαβεβαιώσει και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, τέτοια πράγματα στη χώρα μας δεν υπήρξαν ποτέ.
