ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχει σημασία ποιος θα κερδίσει

ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχει σημασία ποιος θα κερδίσει Facebook Twitter
Ο νέος ΣΥΡΙΖΑ δεν θα παραπέμπει σε καμία περίπτωση σε ένα κόμμα που γιγαντώθηκε εκλογικά πριν από περίπου δέκα χρόνια. Εικονογράφηση: bianka/ LIFO
0

ΣΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ η ανελέητη μάχη χαρακωμάτων κυρίως μεταξύ του Στέφανου Κασσελάκη και της παρέας του από τη μια πλευρά και αυτών της ομάδας που κινείται στο κλίμα Τσίπρα από την άλλη, οι οποίοι στοιχίζονται πίσω από τον Σωκράτη Φάμελλο. Στο μεγάλο διάστημα που προηγήθηκε αναδείχθηκε και ένα παράδοξο: παρότι απουσίασε η πολιτική συζήτηση και κυριάρχησε μια αντιπαράθεση καφενειακού τύπου, τελικά ο μόνος που μίλαγε πολιτικά ήταν ο Παύλος Πολάκης!

Όσα συνέβησαν σίγουρα ξεπέρασαν κάθε αρνητική προσδοκία και έφεραν μνήμες από σκοτεινές σελίδες ενός κομματιού της αριστεράς όταν αυτή είχε αφήσει κατά μέρους τα συγκριτικά πλεονεκτήματα που κυρίως συνδέονται με το ήθος, τον πολιτικό διάλογο και την κυριαρχία των ιδεών, επιτρέποντας να επικρατήσουν κυρίως προσωπικοί βεντετισμοί, καιροσκοπισμοί, σταλινικές μέθοδοι, ίντριγκες, μάχη για τις καρέκλες και συζητήσεις για τις οποίες δεν θα πρέπει να είναι υπερήφανα τα μέλη της.

Δεν είναι σίγουρο ακόμα αν τον ζωτικό πολιτικό χώρο που κάλυπτε μέχρι πρόσφατα ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταφέρει να τον καλύψει το ΠΑΣΟΚ μετά την επανεκλογή του Νίκου Ανδρουλάκη. 

Σε λίγες ημέρες, μετά τις εσωκομματικές εκλογές από τις οποίες θα αναδειχθούν οι σύνεδροι, τα επιτελεία των υποψηφίων θα γνωρίζουν με σχετική βεβαιότητα ποιος έχει τις μεγαλύτερες πιθανότητες να εκλεγεί πρόεδρος στον ΣΥΡΙΖΑ· στη διάρκεια του συνεδρίου η βεβαιότητα αυτή θα είναι απόλυτη και από τις εκλογές για τον νέο πρόεδρο το μόνο που ίσως θα έχει κάποιο ενδιαφέρον θα είναι τα ποσοστά του ίδιου και των συνυποψηφίων του. Μετά από αυτές τις εκλογές, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, ακόμα και από το πρόσωπο που θα ηγηθεί, ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιβεβαιώσει ότι δεν θα είναι κάτι περισσότερο από ένα κόμμα χαμηλών προσδοκιών, μικρής πια επιρροής στην κοινωνία και με ένα βαρύ, αρνητικό φορτίο από το πρόσφατο αλλά και πιο μακρινό παρελθόν, το οποίο θα κουβαλάει στην υπόλοιπη πορεία του.

Ο νέος ΣΥΡΙΖΑ δεν θα παραπέμπει σε καμία περίπτωση σε ένα κόμμα που γιγαντώθηκε εκλογικά πριν από περίπου δέκα χρόνια –επένδυσαν σε αυτό τις ελπίδες τους εκατομμύρια άνθρωποι, κυρίως οι αδικημένοι–, κυβέρνησε ως εναλλακτική πρόταση από αυτήν της δεξιάς και ηττήθηκε εκλογικά, αλλά με ένα αξιοπρεπές ποσοστό που του έδινε την προοπτική να καθιερωθεί με έναν σχετικά μόνιμο τρόπο ως ένα κόμμα εξουσίας.

Ο νέος ΣΥΡΙΖΑ θα αποτελεί είτε ένα ιδεολογικοπολιτικό συνονθύλευμα χωρίς αρχή, μέση και τέλος και θα έχει αρχηγό έναν πολιτικά τυχάρπαστο που βρήκε ανοιχτές τις πόρτες του κόμματος και πολλούς πρόθυμους αυλοκόλακες από μέσα για τον στηρίξουν (λέγε με Κασσελάκη) είτε ένα μικρό κόμμα που επικαλείται το αριστερό πρόσημο, αλλά θα αποτελεί ένα άθροισμα πολλών λαθών και μικρών προσδοκιών, και ακόμα μικρότερων ελπίδων. Στην τελευταία περίπτωση δεν έχει καν σημασία ποιος θα εκλεγεί, άλλωστε ανάμεσα στους υποψηφίους που θα βρεθούν αντίπαλοι με τον Κασσελάκη είναι και αυτοί που έναν χρόνο νωρίτερα τον στήριξαν και με έναν τρόπο τον επέβαλαν στο ακροατήριό τους.

Δεν είναι σίγουρο ακόμα αν τον ζωτικό πολιτικό χώρο που κάλυπτε μέχρι πρόσφατα ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταφέρει να τον καλύψει το ΠΑΣΟΚ μετά την επανεκλογή του Νίκου Ανδρουλάκη στην ηγεσία του. Οι πρώτες δημοσκοπήσεις κάτι δείχνουν να κινείται προς αυτή την κατεύθυνση, ωστόσο κανένας, ούτε καν οι εκλογολόγοι, δεν θα έβαζε στοίχημα ότι τα ανεβασμένα ποσοστά που συγκεντρώνει το κόμμα (γύρω στο 15%) μπορούν να σηματοδοτήσουν την αρχή της αντίστροφης μέτρησης για την καθιέρωσή του και πάλι ως κόμματος εξουσίας ή απλώς πρόκειται για ένα συγκυριακό φαινόμενο το οποίο είχε παρατηρηθεί και στο παρελθόν, όταν είχε εκλεγεί για πρώτη φορά ο κ. Ανδρουλάκης.

Αυτό που μοιάζει σίγουρο είναι ότι ο νέος ΣΥΡΙΖΑ, όποια μορφή κι αν έχει, δεν θα καταφέρει να αλλάξει πάλι τις ισορροπίες όπως, έστω για ειδικούς λόγους, το πέτυχε το 2015, να ξανακερδίσει την εκτίμηση, τις προσδοκίες και τις ελπίδες εκατομμυρίων ανθρώπων, να εμφανιστεί και πάλι ως η πολιτική δύναμη που θα φέρει την ανατροπή, όπως τουλάχιστον την είχαν φανταστεί όλοι εκείνοι που σχημάτισαν πριν από μια δεκαετία ένα μεγάλο ρεύμα ανθρώπων οι οποίοι επένδυσαν σε αυτόν.

Το ενδεχόμενο εκλογής Κασσελάκη είναι φανερό τι μπορεί να σημαίνει, ακόμα και σε αυτούς που αφελώς ή με σκοπιμότητα δήλωναν την άμεση ή έμμεση υποστήριξή τους σε αυτόν· δεν μπορεί, κυρίως οι αφελείς, να μην έχουν καταλάβει ακόμα. Το δεύτερο ενδεχόμενο, της επικράτησης του Φάμελλου, σίγουρα δεν αποτελεί μια λύση προοπτικής, τουλάχιστον με χαρακτηριστικά παρόμοια με αυτά που είχε το κόμμα τα προηγούμενα χρόνια. Υπάρχει και η περίπτωση Πολάκη φυσικά – ποιος αποκλείει το ότι το κόμμα αυτό είναι ικανό για να μας εκπλήξει ακόμα περισσότερο απ’ ό,τι το έχει κάνει μέχρι τώρα; Γι’ αυτό το τελευταίο ενδεχόμενο δεν χρειάζονται πολλά λόγια νομίζω…

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Δημήτρης Παρασκευής: «Φέτος, έπειτα από καιρό, ο κορωνοϊός παρουσιάζει έξαρση»

Οπτική Γωνία / «Φέτος, έπειτα από καιρό, ο κορωνοϊός παρουσιάζει έξαρση»

Ο καθηγητής Επιδημιολογίας και Προληπτικής Ιατρικής του ΕΚΠΑ, Δημήτρης Παρασκευής, εξηγεί γιατί κάθε φθινόπωρο αυξάνονται οι ιώσεις του αναπνευστικού, ποια είναι η εικόνα του Covid-19 στην Ελλάδα και ποια μέτρα πρέπει να πάρουμε εν όψει του χειμώνα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Στέλιος Νέστωρ: «Ό,τι έκανα, δεν το έκανα για να ρίξω τη δικτατορία αλλά γιατί ντρεπόμουνα» 

Θεσσαλονίκη / Στέλιος Νέστωρ: «Δεν ήμουν από αυτούς που κάθονται σπίτι τους, βγάζουν λεφτά, τρώνε και πίνουνε» 

Μια πολιτική φυσιογνωμία που έδινε πάντα ηχηρό «παρών» στα πολιτικά και πολιτιστικά πράγματα της Θεσσαλονίκης. Μιλώντας στη LiFO, ζωντανεύει ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας της πόλης, από την Κατοχή και τη χούντα μέχρι την ίδρυση του Μεγάρου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Κοινωνική κατοικία: Μπορεί το παράδειγμα της La Borda να εφαρμοστεί στην Αθήνα;

Συνεταιριστική κατοικία / Μπορούμε να αντιγράψουμε τη Βαρκελώνη και να λύσουμε το στεγαστικό;

Ενώ στην Ευρώπη παρατηρείται αναζωπύρωση των συνεταιριστικών στεγαστικών κινημάτων, στην Ελλάδα, ειδικά στην Αθήνα, η στεγαστική κρίση οξύνεται. Το παράδειγμα της La Borda στη Βαρκελώνη θα μπορούσε να δώσει τη λύση, χρειάζεται όμως πολιτική βούληση.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας»

Βασιλική Σιούτη / Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας

Η κυβέρνηση αξιοποίησε τη ρύθμιση για τη φύλαξη του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη για να αλλάξει την πολιτική ατζέντα και να ενισχύσει την απήχησή της στο συντηρητικό κοινό, παρά τις διαφοροποιήσεις ακόμη και μέσα στην κυβερνητική παράταξη.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

Οπτική Γωνία / Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

«Ό,τι όμως και αν υπήρξε ο Διονύσης Σαββόπουλος, είχε τη δόνηση, τον λοξό τόνο, μια διάθεση μεταμόρφωσης και γιορτής. Επέστρεφε σε μια πάμφωτη αυλή, περιμένοντας τους φίλους, το νόημα της συνάθροισης».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
ΕΠΕΞ Στην εποχή του Οφθαλμού

Ιλεκτρίσιτυ / Στην εποχή του Οφθαλμού

Οι κρίσεις ευνοούν την εξουσία, διατηρώντας ένα επίπεδο φόβου μες στην κοινωνία, νομιμοποιώντας μέτρα που ανακουφίζουν τον φόβο αυξάνοντας τον έλεγχο, και δημιουργώντας ευκαιρίες για τη διοχέτευση του κεφαλαίου.
ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗΣ
Μετά τα ερείπια της Γάζας: ποιος μπορεί να χτίσει ξανά την ελπίδα;;

Οπτική Γωνία / Η Γάζα μετά τον πόλεμο: Υπάρχει ελπίδα;

Η καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ και μέλος του Κέντρου Ερευνών για το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο, Μαρία Γαβουνέλη, αναλύει τις προκλήσεις της ανοικοδόμησης, τον ρόλο της Ευρώπης και της Ελλάδας και το αβέβαιο μέλλον μιας λύσης δύο κρατών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Ακροβατώντας / Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Οι μοναχικοί θάνατοι ηλικιωμένων ανθρώπων είναι ένα φαινόμενο που ολοένα εντείνεται και στη χώρα μας, όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ας μπει στον δημόσιο διάλογο, μήπως πειστούν οι αρμόδιοι ότι πρόκειται για ένα σοβαρό θέμα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Ρεπορτάζ / Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Η προκήρυξη διαγωνισμών για την εκπόνηση μελετών που αφορούν τη χρήση της ιστορικής σιδηροδρομικής γραμμής Πελοποννήσου ως ποδηλατοδρόμου έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις. Διατυπώνονται σοβαρές επιφυλάξεις για την οριστική απώλεια μιας εμβληματικής υποδομής με υψηλή ιστορική, τουριστική και συγκοινωνιακή αξία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οπτική Γωνία / Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν ξανά τη φθορά εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα, με κυβέρνηση και αντιπολίτευση να δείχνουν ανήμπορες να ανατρέψουν το κλίμα απαξίωσης, όπως και οι νέοι παίκτες – που είναι παλιοί. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Υγεία / «Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Δημήτρης Δασκαλάκης: Ο διακεκριμένος ελληνικής καταγωγής λοιμωξιολόγος, που παραιτήθηκε πρόσφατα από επιτελική θέση  καταγγέλλοντας το υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ για εξωθεσμικές πιέσεις και αντιεπιστημονικές πρακτικές, μιλά για την απόφασή του, τη δημόσια υγεία στην Αμερική, τον Covid, τον HIV αλλά και την αφύπνιση του επικίνδυνου «ιού» του φασισμού.   
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Ρεπορτάζ / Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Πάνω από 312.000 θανατώσεις ζώων, φόβοι για lockdown και απειλή για μείωση των εξαγωγών του εθνικού προϊόντος μας εξαιτίας της ευλογιάς των προβάτων. Εμβολιασμός ή εκρίζωση του ιού; Ειδικοί μιλούν στη LiFO για το τι διακυβεύεται πραγματικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ