Κάθε νεκρός θέλει τον δρόμο του

Κάθε νεκρός θέλει τον δρόμο του Facebook Twitter
Όχι, αγάπη μου, η δικαιοσύνη δεν είναι «τυφλή» ούτε ο έρωτας. Μπορεί να ήταν κάποτε, δεν είναι πια. Εικονογράφηση: bianka/LIFO
0

ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ ΕΔΩ, στην ίδια καβάτζα. Στο ίδιο παγκάκι. Ήθελα να ’ξερα πώς με βρίσκεις. Έχετε drone στον Παράδεισο και η Σάντα Πέτρα κρατάει το κοντρόλ; 

Με συγχωρείς για τη λέξη, ξέρω, εδώ είναι η Κόλαση και ο Παράδεισος. Δεν περίμενα ότι θα σε ξαναδώ μετά από αυτά που δεν έγιναν στο Εφετείο. Δεν είμαι καλή παρέα σήμερα. Είμαι και βραχνιασμένη. Ήθελες καραόκε; 

Και δεν έχω να σου πω και τίποτα νέα από τη showbiz να περάσει η ώρα. Ο κουίρ αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ δεν τα πάει πολύ καλά. Η Αννούλα η Βίσση τα πάει τέλεια. Και για μένα δεν έχω να σου πω πολλά, κοιμάμαι πολύ αργά, έχω ταχυπαλμίες και καπνίζω σαν φουγάρο. Με γκάζι ανοιχτό. Τζινάβεις.

Πάνε έξι χρόνια και κάθε φορά, όπου πάω και ακούω το όνομά σου, νομίζω ότι πηγαίνω στην ίδια κηδεία ξανά και ξανά. είτε διαβάζουν ποιήματα είτε φωνάζουν συνθήματα. Άλλη κηδεία για τον Ζακ Κωστόπουλο, άλλη κηδεία για τη Zackie Oh, άλλη κηδεία για τα κουίρ θύματα, άλλη κηδεία για τα ανυπεράσπιστα θύματα, άλλη για τους οροθετικούς. Ακόμα και όταν απλώς σε αναφέρουν νιώθω πως βρίσκομαι μέσα σε ένα τελετουργικό απόλυτα ιδιωτικό και μυσταγωγικό.

Λένε πως όταν ξέρεις παραπάνω από δύο άτομα στη ζωή σου που έχουν συμμετάσχει σε ριάλιτι σημαίνει πως ζεις στις παρυφές των «διάσημων» ανθρώπων. Λέω πως αν ξέρεις παραπάνω από δύο ανθρώπους που δολοφονήθηκαν στη μέση του δρόμου από μπάτσους και φασίστες ζεις στις παρυφές των ετοιμοθάνατων.

Η φωνή μου μπασάρει, κάθε μου λέξη αρθρώνεται δύσκολα, και αν δεν πάρω βαθιές ανάσες, δεν θα καταφέρω να ολοκληρώσω την πρότασή μου. Θέλω να είμαι σίγουρη πως αν με ακούς θα με ακούς καλά και φοβάμαι μην ξυπνήσω τα «κακά πνεύματα». Στα σκαλιά του Εφετείου κατάλαβα ότι πια τελείωσαν οι κηδείες σου. Γιατί εκεί παρακολούθησα την κηδεία της Δικαιοσύνης.

Νόμιζα πως είχα μάθει να αποχαιρετώ∙ανθρώπους, σπίτια, μυρωδιές, καναπέδες και καβάτζες στην Αθήνα. Νόμιζα ότι μπορώ να σβήνω «αγκαλιές» από την ατζέντα μου. Να έχω την ταχύτητα να αλλάξω διαδρομή πριν περάσω από τον δρόμο σου. Και πάντα να περνάω από τον δρόμο σου. Πώς γίνεται κάθε δρόμος να έχει τον νεκρό του, αλλά όχι κάθε νεκρός τον δρόμο του;

Θυμάμαι το βράδυ που χτύπησαν τα κινητά μας. Τα sms έγραφαν «Μην πάτε προς Εξάρχεια». Ήμασταν δεν ήμασταν 25 ετών. Εκείνος ήταν 15. Τον είχε δολοφονήσει ένας μπάτσος στα Εξάρχεια. Ένας από αυτούς που προσβάλλονται όταν τους λένε «μπάτσους». Βγήκαμε έξω, καπνίζαμε και μιλούσαμε στο τηλέφωνο με κόσμο που ήταν εκεί κοντά. «Μην έρθετε», μας έλεγαν. «Τα Εξάρχεια καίγονται». Καθίσαμε στα πεζούλια. Αγωνία, απελπισία και Y2K απομεινάρια από τα ηχεία κάθε φορά που ανοιγόκλεινε η πύλη. Μετά το κακό μαντάτο ήταν αδύνατο να ξανασπρώξουμε τη βαριά πόρτα του Sodade.

Λένε πως όταν ξέρεις παραπάνω από δύο άτομα στη ζωή σου που έχουν συμμετάσχει σε ριάλιτι σημαίνει πως ζεις στις παρυφές των «διάσημων» ανθρώπων. Λέω πως αν ξέρεις παραπάνω από δύο ανθρώπους που δολοφονήθηκαν στη μέση του δρόμου από μπάτσους και φασίστες ζεις στις παρυφές των ετοιμοθάνατων. Μπορεί κάθε πρωί που πίνω τον καφέ μου και μιλάω με τη γάτα μου να είμαι μια «διάσημη μελλοθάνατη» και να μην το ξέρω. Το μόνο που εύχομαι είναι, ό,τι κι αν συμβεί, να το συναντήσουμε μαζί. 

Είναι πολιτικά ορθή η λέξη «παράδεισος» για κάποιον που δολοφονήθηκε μπροστά στα μάτια τόσων ανθρώπων αβοήθητος; Τι κοινό έχουν όσοι πεθαίνουν στον δρόμο κι εμείς που σας πενθούμε; Ο Παύλος, ο Σαχζάτ, εσύ, η Κυριακή, όλα τα κορμιά που έβαψαν κόκκινα τα τσιμέντα και άναψαν φωτιά στις νύχτες μας. 

Νομίζαμε ότι οι rainbow σημαίες, τα σύμφωνα συμβίωσης και η πτώση της Χρυσής Αυγής συμβόλιζαν το καλύτερο αύριο για εμάς. Κάναμε λάθος. Κυκλοφορούν ανάμεσά μας όταν περπατάμε αγκαλιά. Μας σημαδεύουν με τα μάτια. Νομίζαμε ότι η σεξουαλική απελευθέρωση και τα πάρτι ήταν το αντίδοτο σε ό,τι μας «πατούσε» κάτω από μικρά παιδιά. Μετρήσαμε κι άλλους, κι άλλες, κάναμε λάθος. Νομίζαμε ότι ο έρωτας θα έρχεται με τον ήχο sms του Νokia 3210. Κάναμε λάθος. 

Όχι, αγάπη μου, η δικαιοσύνη δεν είναι «τυφλή» ούτε ο έρωτας. Μπορεί να ήταν κάποτε, δεν είναι πια. Τον έχω δει να με κοιτάζει που τον κοιτάζω και μετά να μας κοιτάζουν να περπατάμε μαζί. Μισό το μάτι τους.

Δεν θέλω να κρατάω το κινητό μου. Θέλω να κρατάω το χέρι σου ή τον ώμο σου. Και το τσιγάρο μου. Μπορώ; 


 

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Ρεπορτάζ / Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Τα πρόσφατα ατυχήματα με αστικά λεωφορεία φέρνουν στο προσκήνιο το θέμα της εκχώρησης συγκοινωνιακού έργου στα ΚΤΕΛ και καταγγελίες για θεσμικές αστοχίες. Οι εμπλεκόμενες πλευρές μιλάνε στη LiFO.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Ένα ελληνο-αλβανικό ανήκειν εν τη γενέσει;

Guest Editors / Μεταξύ ελληνικότητας και αλβανικότητας 

Μια έρευνα επιβεβαιώνει ότι η αλβανική μετανάστευση στην Ελλάδα αναδιαμορφώνει ριζικά τις έννοιες της ταυτότητας και του ανήκειν, αποκαλύπτοντας τις προκλήσεις και τις προοπτικές αυτής της νέας πραγματικότητας.
ΙΛΙΡΙΝΤΑ ΜΟΥΣΑΡΑΙ
ΕΠΕΞ Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Περιβάλλον / Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο για τη θαλάσσια ζωή και μπλόκαρε, έστω προσωρινά, τα σχέδια για εξορύξεις στον ανεξερεύνητο βυθό. Ο Andrew Sweetman μιλά στη LiFO για την έρευνα που έγινε απροσδόκητα viral και συγκρούστηκε με κολοσσούς, πολιτικές αποφάσεις και… το TikTok.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Ακροβατώντας / Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Τι σημασία έχουν τα μεγάλα σκάνδαλα, όταν η απειλή είναι μπροστά μας, όπως οι καραβιές Λίβυων και Σουδανών μεταναστών και πολιτικών προσφύγων που καταφθάνουν στη νότια Κρήτη και εισβάλλουν ανεξέλεγκτα στην πατρίδα;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Ο δημοσιογράφος της «Εφημερίδας των Συντακτών» και του e-tetRadio μιλά για την εφημερίδα, επιβεβαιώνοντας τις τελικές συζητήσεις με τον Δημήτρη Μελισσανίδη, για την κρίση της αριστεράς, την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα και το μέλλον του Τύπου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Οπτική Γωνία / «Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Ο θεατρικός σκηνοθέτης Guy Ben-Aharon, που βρέθηκε πρόσφατα στην Αθήνα, γράφει στη LiFO για την απόρριψη που βιώνει τόσο στην πατρίδα του όσο και στο εξωτερικό ως Ισραηλινός που υποστηρίζει την ελευθερία της Παλαιστίνης. 
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Οπτική Γωνία / «ΟΠΕΚΕΠΕ: Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία έστειλε πριν από λίγο καιρό στη Βουλή τη δικογραφία για Αυγενάκη και Βορίδη, αλλά η ΝΔ δεν βλέπει ποινικές ευθύνες υπουργών στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και επιμένει ότι πρόκειται για «διαχρονικές παθογένειες». 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Γιατί κανείς δεν μας προστατεύει από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Οπτική Γωνία / Γιατί δεν μας προστατεύει κανείς από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Η Κομισιόν στέλνει τη χώρα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επειδή δεν έχει υιοθετήσει τα απαραίτητα σχέδια δράσης για την ηχορρύπανση. Τι σημαίνει αυτό για την καθημερινότητά μας; Μιλά στη LiFO ο ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ, Γεώργιος Παπανικολάου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ένας κανονικός αφελληνισμός

Οπτική Γωνία / Ένας κανονικός αφελληνισμός

Στη θέση εκείνων των ξένων που καλλιεργούσαν μια αληθινή σχέση με την Ελλάδα, πολλαπλασιάζονται τα φιμέ τζάμια των υπερπολυτελών τζιπ, αόρατοι και αδιάφοροι μεσάζοντες, αγοραστές επαύλεων που υπενοικιάζονται ή έχουν γίνει φρούρια με μικρούς ιδιωτικούς στρατούς τραμπούκων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Ο διακεκριμένος ακαδημαϊκός και θεωρητικός φυσικός μιλά για την προέλευση της συνείδησης, τoν εγκέφαλο ως κβαντική μηχανή και το μέλλον του ανθρώπου ως υβριδίου τεχνολογίας και βιολογίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Οπτική Γωνία / «Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Ένα 13χρονο παιδί δεν άντεξε την ομοφοβία και έδωσε τέλος στη ζωή του. Ο ψυχίατρος-ψυχαναλυτής Σάββας Σαββόπουλος εξηγεί πώς μπορούν οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί να εντοπίσουν έγκαιρα τα σημάδια της αυτοκτονικής διάθεσης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ