Πού πάει η περηφάνια όταν φεύγει;

Πού πάει η περηφάνια όταν φεύγει; Facebook Twitter
Η «πορεία» που μέχρι πρόσφατα λεγόταν «παρέλαση» μοιάζει μεγαλύτερη από ποτέ και με παίρνει μαζί της. Πάντα προτιμούσα  τη λέξη «πορεία» και φιλολογίνα δεν με λες. Εικονογράφηση: bianka/ LIFO
0


ΠΟΡΕΥΟΜΑΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ένα μικρό πλήθος ενός μεγάλου πλήθους που επιδιώκει να ενσωματώσει «περηφάνια» ως Harvey Milk, ως Sylvia Rivera ή ως Ru Paul. Διασχίζω διαγωνίως την Πανεπιστημίου, το γνωστό «από καλντερίμι σε καλντερίμι». Άνθρωπος κανείς γύρω μου να μου στάξει μια τζούρα βότκα στο πλαστικό ποτήρι προτού λιώσουν τα παγάκια. Χωρίς καθόλου να το επιδιώξω, συμπορεύομαι με ένα άλλο μικρό πλήθος του μεγάλου πλήθους, αυτό ενσωματώνει «περηφάνια» ως Nemo, ως Conchita ή ως Judith Butler, και αυτό το τελευταίο με κάνει πολύ καχύποπτη και μου ενεργοποιεί και το μάτι μου το τζιναβωτό.

Ολομόναχη, λοιπόν, αιχμάλωτη και σε παραλογισμό ανάμεσα στα πλήθη, αναρωτιέμαι πού κατοικούν. Σε ποια στέκια συχνάζουν και ξεπουπουλιάζονται για την πολιτική ορθότητα και τα γκομενικά τους και πού επιστρέφουν. Πού δίνουν το οκτάωρό τους, αν το δίνουν και πόσο πάει, τι ρούχα φοράνε τις υπόλοιπες μέρες· και θέλω να μάθω πόσο τους κόστισε αυτό το Σάββατο στην πλατεία Συντάγματος.

Έχω κατεβάσει τα γυαλιά ηλίου στη μύτη, δεν θα τα βγάλω αν δεν νυχτώσει και δεν ντρέπομαι καμιά σας. Ειδικά αυτές τις καλιαρντές που με κράζουν στο TikTok γιατί απαιτούσαν να τους δώσω τη δουλειά μου δωρεάν και να τους πω κι ευχαριστώ.

Μέχρι την Πατησίων ο οδηγός έχει προλάβει να εκπλαγεί που δεν είμαι παντρεμένη, που δεν με συνοδεύει κάποιος και που μένω στην Κυψέλη, τη γειτονιά των μαύρων. Ανάβει το φως. «Είσαι πάνω από τριάντα δύο;» Τον πληρώνω και βγαίνω από το ταξί. 

Οι άλλες με παρατηρούν εξονυχιστικά, με φωτογραφίζουν, διακρίνω στο αδιάκριτο βλέμμα τους πόσο φοβούνται τις σιλικόνες και τις ορμόνες. Το γιατί το ξέρω, μου το έμαθε ο Καμί. «Μία από τις χειρότερες αιτίες εχθρότητας είναι η λύσσα και η ποταπή επιθυμία να δεις να υποκύπτει αυτός που τολμάει να αντιστέκεται σε αυτό που σε συνθλίβει». Οι τηλεπωλήσεις ΛΟΑΤΚΙ+ υποστήριξης, η πολιτική σταδιοδρομία, το pink washing, το ανθρωποφάγο κυνήγι μιας καριέρας. Δεν φοβούνται να σβήσουν την τρανς ιστορία, αρκεί να βοηθά το επόμενο προτζεκτ.

Στάση στα μάρμαρα του μετρό Πανεπιστήμιο, μετά από εννιά ώρες πάνω στη δεκάποντη πλατφόρμα. Συναντώ τον Νίκο, τον αδελφό του Ζακ. Το pride μόλις τελείωσε για μένα. Ή μόλις άρχισε. Τον αγκαλιάζω σαν φίλο, εραστή και αδελφό. Είναι η δεύτερη φορά που τον βλέπω στη ζωή μου. Φοράει μια μπλούζα με τυπωμένο το πρόσωπο του Ζακ και το σύνθημα «Justice for Zak/Zackie».

Κουβεντιάζοντας για τη μέρα της απόφασης που έρχεται στις 10 Ιουλίου, νιώθω πως δεν έχω καμία υπερηφάνεια να προτάξω μπροστά στο ενδεχόμενο να μην πάει καλά αυτό. Δεν μπορώ να σκεφτώ κανένα επόμενο pride στους ίδιους δρόμους. Βυθίζομαι στο πένθος με φόντο ένα κοσμηματοπωλείο και θυμάμαι την ενδοκρινολόγο μου στο απογευματινό ιατρείο του δημόσιου νοσοκομείου να μου λέει: «Για όλα φταίει ο θυροειδής σου. Και για τα κιλά και για τα mood swings. Και το τσιγάρο δεν βοηθάει».

Κάθε φορά που τη θυμάμαι δεν μπορώ να συγκρατηθώ και στρίβω άλλο ένα. Η «πορεία» που μέχρι πρόσφατα λεγόταν «παρέλαση» μοιάζει μεγαλύτερη από ποτέ και με παίρνει μαζί της. Πάντα προτιμούσα  τη λέξη «πορεία» και φιλολογίνα δεν με λες. Δεν μου κολλάει ως λέξη η «παρέλαση», έχω την αίσθηση ότι οι παρελάσεις ανήκουν στα καθεστώτα, όχι στα κινήματα.

Τα κουήρ αγόρια της παρέας μου, δηλαδή όλη η παρέα, παζαρεύουν πού θα συνεχιστεί η καυλάντα του Σαββατόβραδου. Με φλοράλ πουκάμισα και ιδρωμένες γάμπες, με γκλίτερ στο άνω βλέφαρο και «έκσταση» στην τσέπη.

«Τόσα για να φτάσεις ως εκεί, τόσα για να μπεις εκεί και τόσα για να πιεις εκεί».

«Κι άλλα τόσα για να βγεις από εκεί».

Αυτός είναι ένας δικός μου φόβος, ότι οι πορτιέρηδες είναι ικανοί να μου ζητήσουν αντίτιμο και για την έξοδο.

«Εξάρχεια - Πεντέλη - Μαλακάσα - Ομόνοια», συνεχίζουν τα κουήρ αγόρια. Τα αγκαλιάζω όλα, ένα προς ένα, σφιχτά και δωρεάν, και τα αποχαιρετώ για να μπω σε ένα ταξί. Κοινώς παίρνω την περηφάνια μου και φεύγω. Μέχρι την Πατησίων ο οδηγός έχει προλάβει να εκπλαγεί που δεν είμαι παντρεμένη, που δεν με συνοδεύει κάποιος και που μένω στην Κυψέλη, τη γειτονιά των μαύρων. Ανάβει το φως. «Είσαι πάνω από τριάντα δύο;» Τον πληρώνω και βγαίνω από το ταξί. Η γάτα μου με περιμένει να την ταΐσω γατόχορτο που γαληνεύει τα τσάκρα. Το χρειαζόμαστε και οι δύο.

Βγαίνουμε στο μπαλκόνι. Ακούω τη γνωστή Yamaha να πλησιάζει, να σβήνει, το σταντ ακουμπάει το πεζοδρόμιο, το μπιπ του συναγερμού και το Viber χτυπάνε σχεδόν ταυτόχρονα.

«Eimai kato moro m».

Θα γίνει πόλεμος.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Ρεπορτάζ / Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Τα πρόσφατα ατυχήματα με αστικά λεωφορεία φέρνουν στο προσκήνιο το θέμα της εκχώρησης συγκοινωνιακού έργου στα ΚΤΕΛ και καταγγελίες για θεσμικές αστοχίες. Οι εμπλεκόμενες πλευρές μιλάνε στη LiFO.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Ένα ελληνο-αλβανικό ανήκειν εν τη γενέσει;

Guest Editors / Μεταξύ ελληνικότητας και αλβανικότητας 

Μια έρευνα επιβεβαιώνει ότι η αλβανική μετανάστευση στην Ελλάδα αναδιαμορφώνει ριζικά τις έννοιες της ταυτότητας και του ανήκειν, αποκαλύπτοντας τις προκλήσεις και τις προοπτικές αυτής της νέας πραγματικότητας.
ΙΛΙΡΙΝΤΑ ΜΟΥΣΑΡΑΙ
ΕΠΕΞ Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Περιβάλλον / Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο για τη θαλάσσια ζωή και μπλόκαρε, έστω προσωρινά, τα σχέδια για εξορύξεις στον ανεξερεύνητο βυθό. Ο Andrew Sweetman μιλά στη LiFO για την έρευνα που έγινε απροσδόκητα viral και συγκρούστηκε με κολοσσούς, πολιτικές αποφάσεις και… το TikTok.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Ακροβατώντας / Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Τι σημασία έχουν τα μεγάλα σκάνδαλα, όταν η απειλή είναι μπροστά μας, όπως οι καραβιές Λίβυων και Σουδανών μεταναστών και πολιτικών προσφύγων που καταφθάνουν στη νότια Κρήτη και εισβάλλουν ανεξέλεγκτα στην πατρίδα;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Ο δημοσιογράφος της «Εφημερίδας των Συντακτών» και του e-tetRadio μιλά για την εφημερίδα, επιβεβαιώνοντας τις τελικές συζητήσεις με τον Δημήτρη Μελισσανίδη, για την κρίση της αριστεράς, την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα και το μέλλον του Τύπου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Οπτική Γωνία / «Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Ο θεατρικός σκηνοθέτης Guy Ben-Aharon, που βρέθηκε πρόσφατα στην Αθήνα, γράφει στη LiFO για την απόρριψη που βιώνει τόσο στην πατρίδα του όσο και στο εξωτερικό ως Ισραηλινός που υποστηρίζει την ελευθερία της Παλαιστίνης. 
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Οπτική Γωνία / «ΟΠΕΚΕΠΕ: Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία έστειλε πριν από λίγο καιρό στη Βουλή τη δικογραφία για Αυγενάκη και Βορίδη, αλλά η ΝΔ δεν βλέπει ποινικές ευθύνες υπουργών στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και επιμένει ότι πρόκειται για «διαχρονικές παθογένειες». 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Γιατί κανείς δεν μας προστατεύει από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Οπτική Γωνία / Γιατί δεν μας προστατεύει κανείς από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Η Κομισιόν στέλνει τη χώρα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επειδή δεν έχει υιοθετήσει τα απαραίτητα σχέδια δράσης για την ηχορρύπανση. Τι σημαίνει αυτό για την καθημερινότητά μας; Μιλά στη LiFO ο ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ, Γεώργιος Παπανικολάου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ένας κανονικός αφελληνισμός

Οπτική Γωνία / Ένας κανονικός αφελληνισμός

Στη θέση εκείνων των ξένων που καλλιεργούσαν μια αληθινή σχέση με την Ελλάδα, πολλαπλασιάζονται τα φιμέ τζάμια των υπερπολυτελών τζιπ, αόρατοι και αδιάφοροι μεσάζοντες, αγοραστές επαύλεων που υπενοικιάζονται ή έχουν γίνει φρούρια με μικρούς ιδιωτικούς στρατούς τραμπούκων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Ο διακεκριμένος ακαδημαϊκός και θεωρητικός φυσικός μιλά για την προέλευση της συνείδησης, τoν εγκέφαλο ως κβαντική μηχανή και το μέλλον του ανθρώπου ως υβριδίου τεχνολογίας και βιολογίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Οπτική Γωνία / «Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Ένα 13χρονο παιδί δεν άντεξε την ομοφοβία και έδωσε τέλος στη ζωή του. Ο ψυχίατρος-ψυχαναλυτής Σάββας Σαββόπουλος εξηγεί πώς μπορούν οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί να εντοπίσουν έγκαιρα τα σημάδια της αυτοκτονικής διάθεσης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ