Σεξουαλικοποίηση και προστασία παιδιών: Η αιχμηρή κορυφή ενός τεράστιου ζητήματος

Σεξουαλικοποίηση παιδιών Facebook Twitter
Τι λέμε όταν μιλάμε για κατάλληλο dresscode στο σχολείο; Τι λέμε όταν μιλάμε για το πάνω μέρος του μαγιό; Εικονογράφηση: bianka/LIFO
0


ΔΙΑΒΑΣΑ ΟΤΙ ΕΝΑΣ 65ΧΡΟΝΟΣ
 αυνανιζόταν κατά τη διάρκεια παιδικής παράστασης στον Βόλο και θυμήθηκα τη μητέρα μιας συμμαθήτριας στο δημοτικό που δεν την άφηνε να συμμετέχει σε παιδικές γιορτές γιατί «ποιος ο λόγος, με τόσους ξένους ανθρώπους». 

Μετά θυμήθηκα τους «αυστηρούς» γονείς του σχολείου που δεν άφηναν τις κόρες τους να διανυκτερεύσουν σε σπίτια συμμαθητριών τους και το πώς η άρνησή τους, χρόνια αργότερα, μεταφράστηκε σε «θέλω να προστατεύσω την κόρη μου από πιθανό βιασμό ή σεξουαλική παρενόχληση». 

Μετά θυμήθηκα μια μάνα στην παραλία κόκκινη από τις φωνές, που ούρλιαζε στην πεντάχρονη −το μέγιστο− κόρη της να «βάλει το μαγιό της» (εννοώντας το πάνω μέρος του μπικίνι). 

Καθημερινά υπάρχουν εκατοντάδες ειδήσεις που σχετίζονται με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο με το γεγονός ότι τα παιδιά είναι σεξουαλικοποιημένα πλάσματα που χρειάζονται «αυξημένη προστασία». Όταν λέω παιδιά, εννοώ τα παιδιά-κορίτσια. Είναι, για παράδειγμα, πολύ συνηθισμένο να διαβάζουμε ειδήσεις σχετικές με το κατάλληλο dress code στο σχολείο ή να βλέπουμε βίντεο με ρούχα νηπίων που γονείς καταγγέλλουν ότι «είναι σεξουαλικοποιημένα». Εδώ μια γυναίκα αναρωτιέται μέχρι πού έχει δικαίωμα ο γονιός να πει στη 13χρονη κόρη του «όχι, μη βγεις έξω έτσι» και εδώ μια άλλη αναρωτιέται «γιατί τα παιδικά ρούχα έχουν γίνει τόσο μεγαλίστικα». Σημειώνω επίσης τη λέξη «ξεπεταγμένο», σε ουδέτερο γένος, που εγώ μεταφράζω ως «κορίτσι-παιδί που, όταν γίνει το κακό, θα φταίει». 

Δεν έχει σημασία τι πιστεύεις∙ όταν αρχίσεις να βλέπεις τα βλέμματα να στρέφονται προς την κόρη σου στην παραλία, είναι μια αναμενόμενη αντίδραση να την καλύψεις, να την απομακρύνεις, να επιχειρήσεις να την προστατεύσεις. Το θέμα είναι να μη «συμβεί» κάτι, τα υπόλοιπα βρίσκονται αργότερα. Αλλά όταν το βλέμμα είναι σε παιδική παράσταση;

Τι λέμε όταν μιλάμε για το κατάλληλο dress code στο σχολείο; Λέμε ότι το σώμα του παιδιού είναι σεξουαλικά αξιοπρόσεχτο και πρέπει να καλυφθεί. Τι λέμε όταν μιλάμε για το πάνω μέρος του μαγιό; Ότι κόσμος μπορεί να φτιάχνεται με το στέρνο του εξάχρονου στην παραλία και η κάλυψή του «προστατεύει». Ποιο κορίτσι δεν θυμάται κάποια στιγμή στις αρχές της εφηβείας ή στην ύστερη παιδικότητα που κάποιο βλέμμα, κάποιο χούφτωμα, κάποιος μικρός εξευτελισμός το έκανε να σκεφτεί «από σήμερα πρέπει να φοράω σουτιέν»; 

Μιλάμε για την παιδεραστία και την παιδοφιλία σαν να είναι εξαιρέσεις, αλλά φερόμαστε σαν να είναι κανόνας.

Όταν ασχολούμαστε με καταδικασμένους παιδεραστές, μιλάμε για εκείνους σαν να είναι ανώμαλοι και άρρωστοι, αλλά φερόμαστε στα κορίτσια σαν να είναι υπεύθυνα. Υπάρχει μια λογική ανακολουθία. Ή κάποιος είναι ανώμαλος ή είναι ομαλή η σεξουαλική διέγερση απ’ το παιδί. Δεν μπορεί το παιδί-κορίτσι να ευθύνεται για τη διέγερση κάποιου που όλοι μαζί συμφωνούμε ότι είναι «άρρωστος». Δεν νομίζω ότι η ιστορία και η πείρα μάς έχουν διδάξει ότι ο τρόπος να «προστατεύσεις» ένα σώμα από τη σεξουαλική βία είναι να το καλύψεις.  

Το ιδιαίτερο ζήτημα στην προστασία των ανηλίκων είναι ότι στην ουσία τα παιδιά είναι κάτι σαν δεσποζόμενοι άνθρωποι. Ο τρόπος που θα προστατευθούν εμπίπτει ολότελα στην εξουσία των προσώπων που τα «προσέχουν». Το πώς θα προφυλάξουμε τα παιδιά από βιασμό, σεξουαλική επίθεση ή σεξουαλική κακοποίηση πάσης φύσεως δεν σχετίζεται με τα ίδια με κανέναν τρόπο. Σχετίζεται με το πώς οι γονείς, η οικογένεια και ο νόμος αντιλαμβάνονται το σεξ, την έλξη, το φυσιολογικό και την αρρώστια. Αυτό που διαφοροποιεί μια οικογένεια που λέει στην κόρη της «ντύσου, καλέ, έρχεται ο θείος σου» από μια οικογένεια που λέει «φόρα ό,τι θες, παιδί είσαι» είναι η αντίληψη του πώς μοιράζεται η ευθύνη. Στη μεγάλη εικόνα, το «ποιος φταίει» το αποφασίζει ο νόμος. Εδώ η οικογένεια γίνεται μίνι νομοθέτης και ορίζει, σε περίπτωση εγκλήματος, πώς μοιράζονται οι ευθύνες. Και κάθε οικογένεια μπορεί να πει ό,τι θέλει για το ανήλικό της. Αν το οχτάχρονο που παίζει κάποιο άθλημα κρίνεται επικίνδυνο και δυνητικά προκλητικό, με αποτέλεσμα το οχτάχρονο να υποχρεώνεται να απέχει, δεν είναι ότι μπορεί να «προσβάλει την απόφαση». Tα παιδιά έχουν δικαιώματα, αλλά δεν έχουν δυνατότητα διεκδίκησής τους. 

Φυσικά, τα λόγια είναι φτηνά, δεν μπορεί να γίνει αλλιώς σε τέτοιες περιπτώσεις. Δεν έχει σημασία τι πιστεύεις∙ όταν αρχίσεις να βλέπεις τα βλέμματα να στρέφονται προς την κόρη σου στην παραλία, είναι μια αναμενόμενη αντίδραση να την καλύψεις, να την απομακρύνεις, να επιχειρήσεις να την προστατεύσεις. Το θέμα είναι να μη «συμβεί» κάτι, τα υπόλοιπα βρίσκονται αργότερα. Αλλά όταν το βλέμμα είναι σε παιδική παράσταση; Όταν η ερωτική διέγερση συμβαίνει όταν δυο παιδιά παίζουν βόλεϊ στο πάρκο; Όταν συμβαίνει στον διάδρομο του σούπερ μάρκετ και παρατηρείς ότι ο κυριούλης απέναντι δεν τυχαίνει να παίρνει τα ίδια προϊόντα με σένα, αλλά έχει πάρει από πίσω το παιδί σου; 

Δεν θέλω σήμερα παρά να αγγίξω εκατοστά από την αιχμηρή κορυφή αυτού του τεράστιου πράγματος που λέγεται «προστασία παιδιών». Παρατηρώ μόνο, με το βλέμμα στραμμένο σ’ όσα πρόκειται ν’ ακούσω και αυτό το καλοκαίρι, για μικρομέγαλα και προκλητικές παιδικές ρώγες, ότι μου φαίνεται αφελές να πιστέψουμε ότι ψυχισμοί που διεγείρονται σεξουαλικά από παιδιά δημοτικού αποθαρρύνονται αν σημεία του σώματός τους καλύπτονται με ύφασμα. 

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

βιαστής

Δημήτρης Πολιτάκης / Φρίκη επί Κολωνώ

Το επιτακτικό είναι να βρεθούν όλοι όσοι συμμετείχαν σε αυτήν τη φρικιαστική υπόθεση και να μην υπάρξει καμία συγκάλυψη. Αυτό είναι όλο δυστυχώς. Η δικαίωση και η λύτρωση που επιζητούμε τούτη την ώρα δεν πρόκειται να έρθει ποτέ, ούτε για μας και κυρίως ούτε γι’ αυτό το κορίτσι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
ΠΕΜΠΤΗ 21/07 - ΗΧΗΤΙΚΟ ΥΠΟ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ- Υπήρχε όντως παράδοση παιδεραστίας στην αρχαία Αθήνα;

Ιστορία μιας πόλης / Υπήρχε όντως παράδοση παιδεραστίας στην αρχαία Αθήνα;

H Αγιάτη Μπενάρδου μιλά με τον ιστορικό Κώστα Βλασόπουλο για ένα είδος σεξουαλικής σχέσης που θεωρήθηκε από τους Έλληνες, ειδικά της Αρχαϊκής και Κλασικής περιόδου πολύ σημαντικό για τη συνοχή της πόλης
ΑΓΙΑΤΗ ΜΠΕΝΑΡΔΟΥ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Δημήτρης Παρασκευής: «Φέτος, έπειτα από καιρό, ο κορωνοϊός παρουσιάζει έξαρση»

Οπτική Γωνία / «Φέτος, έπειτα από καιρό, ο κορωνοϊός παρουσιάζει έξαρση»

Ο καθηγητής Επιδημιολογίας και Προληπτικής Ιατρικής του ΕΚΠΑ, Δημήτρης Παρασκευής, εξηγεί γιατί κάθε φθινόπωρο αυξάνονται οι ιώσεις του αναπνευστικού, ποια είναι η εικόνα του Covid-19 στην Ελλάδα και ποια μέτρα πρέπει να πάρουμε εν όψει του χειμώνα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Στέλιος Νέστωρ: «Ό,τι έκανα, δεν το έκανα για να ρίξω τη δικτατορία αλλά γιατί ντρεπόμουνα» 

Θεσσαλονίκη / Στέλιος Νέστωρ: «Δεν ήμουν από αυτούς που κάθονται σπίτι τους, βγάζουν λεφτά, τρώνε και πίνουνε» 

Μια πολιτική φυσιογνωμία που έδινε πάντα ηχηρό «παρών» στα πολιτικά και πολιτιστικά πράγματα της Θεσσαλονίκης. Μιλώντας στη LiFO, ζωντανεύει ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας της πόλης, από την Κατοχή και τη χούντα μέχρι την ίδρυση του Μεγάρου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Κοινωνική κατοικία: Μπορεί το παράδειγμα της La Borda να εφαρμοστεί στην Αθήνα;

Συνεταιριστική κατοικία / Μπορούμε να αντιγράψουμε τη Βαρκελώνη και να λύσουμε το στεγαστικό;

Ενώ στην Ευρώπη παρατηρείται αναζωπύρωση των συνεταιριστικών στεγαστικών κινημάτων, στην Ελλάδα, ειδικά στην Αθήνα, η στεγαστική κρίση οξύνεται. Το παράδειγμα της La Borda στη Βαρκελώνη θα μπορούσε να δώσει τη λύση, χρειάζεται όμως πολιτική βούληση.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας»

Βασιλική Σιούτη / Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας

Η κυβέρνηση αξιοποίησε τη ρύθμιση για τη φύλαξη του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη για να αλλάξει την πολιτική ατζέντα και να ενισχύσει την απήχησή της στο συντηρητικό κοινό, παρά τις διαφοροποιήσεις ακόμη και μέσα στην κυβερνητική παράταξη.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

Οπτική Γωνία / Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

«Ό,τι όμως και αν υπήρξε ο Διονύσης Σαββόπουλος, είχε τη δόνηση, τον λοξό τόνο, μια διάθεση μεταμόρφωσης και γιορτής. Επέστρεφε σε μια πάμφωτη αυλή, περιμένοντας τους φίλους, το νόημα της συνάθροισης».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
ΕΠΕΞ Στην εποχή του Οφθαλμού

Ιλεκτρίσιτυ / Στην εποχή του Οφθαλμού

Οι κρίσεις ευνοούν την εξουσία, διατηρώντας ένα επίπεδο φόβου μες στην κοινωνία, νομιμοποιώντας μέτρα που ανακουφίζουν τον φόβο αυξάνοντας τον έλεγχο, και δημιουργώντας ευκαιρίες για τη διοχέτευση του κεφαλαίου.
ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗΣ
Μετά τα ερείπια της Γάζας: ποιος μπορεί να χτίσει ξανά την ελπίδα;;

Οπτική Γωνία / Η Γάζα μετά τον πόλεμο: Υπάρχει ελπίδα;

Η καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ και μέλος του Κέντρου Ερευνών για το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο, Μαρία Γαβουνέλη, αναλύει τις προκλήσεις της ανοικοδόμησης, τον ρόλο της Ευρώπης και της Ελλάδας και το αβέβαιο μέλλον μιας λύσης δύο κρατών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Ακροβατώντας / Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Οι μοναχικοί θάνατοι ηλικιωμένων ανθρώπων είναι ένα φαινόμενο που ολοένα εντείνεται και στη χώρα μας, όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ας μπει στον δημόσιο διάλογο, μήπως πειστούν οι αρμόδιοι ότι πρόκειται για ένα σοβαρό θέμα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Ρεπορτάζ / Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Η προκήρυξη διαγωνισμών για την εκπόνηση μελετών που αφορούν τη χρήση της ιστορικής σιδηροδρομικής γραμμής Πελοποννήσου ως ποδηλατοδρόμου έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις. Διατυπώνονται σοβαρές επιφυλάξεις για την οριστική απώλεια μιας εμβληματικής υποδομής με υψηλή ιστορική, τουριστική και συγκοινωνιακή αξία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οπτική Γωνία / Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν ξανά τη φθορά εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα, με κυβέρνηση και αντιπολίτευση να δείχνουν ανήμπορες να ανατρέψουν το κλίμα απαξίωσης, όπως και οι νέοι παίκτες – που είναι παλιοί. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Υγεία / «Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Δημήτρης Δασκαλάκης: Ο διακεκριμένος ελληνικής καταγωγής λοιμωξιολόγος, που παραιτήθηκε πρόσφατα από επιτελική θέση  καταγγέλλοντας το υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ για εξωθεσμικές πιέσεις και αντιεπιστημονικές πρακτικές, μιλά για την απόφασή του, τη δημόσια υγεία στην Αμερική, τον Covid, τον HIV αλλά και την αφύπνιση του επικίνδυνου «ιού» του φασισμού.   
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Ρεπορτάζ / Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Πάνω από 312.000 θανατώσεις ζώων, φόβοι για lockdown και απειλή για μείωση των εξαγωγών του εθνικού προϊόντος μας εξαιτίας της ευλογιάς των προβάτων. Εμβολιασμός ή εκρίζωση του ιού; Ειδικοί μιλούν στη LiFO για το τι διακυβεύεται πραγματικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ