Αυτοματοποίηση, «φουμαροδουλειές» και υπερεργασία

Αυτοματοποίηση, bullshit jobs και υπερεργασία: Περιττός εφιάλτης; Facebook Twitter
Μπορούμε να δουλεύουμε πολύ, πολύ λιγότερο. Για να γίνει όμως αυτό, θα πρέπει να ξεπεράσουμε ένα κοινωνικό σύστημα που βασίζεται στο κέρδος. Εικονογράφηση: bianka/ LIFO
0


ΤΟ «ΟΚΤΑΩΡΟ» ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΠΙΚΡΟ ΑΣΤΕΙΟ, δεδομένου ότι οι περισσότεροι παίρνουν δουλειά στο σπίτι ή κάνουν υπερωρίες – για να μη μιλήσουμε καν για τον χρόνο της μετακίνησης προς και από τη δουλειά. Όλο και περισσότερο τα όρια μεταξύ εργασίας και ελεύθερου χρόνου θολώνουν και σβήνουν, καθώς οι εργαζόμενοι πρέπει να είναι διαρκώς stand by για να απαντήσουν σε κάποιο mail ή να προλάβουν κάποιο deadline. Το αποτέλεσμα είναι μια νοοτροπία ασταμάτητου παρόντος (μια παραγωγικότητα «24/7») με καταστροφικές επιπτώσεις για την προσωπική, κοινωνική και ψυχική μας ζωή.

Το παράδοξο αυτής της κατάστασης δεν είναι αμελητέο. Σύμφωνα με το αφήγημα της ιστορικής προόδου, η (δυτική) ανθρωπότητα έχει εξελιχθεί τεχνολογικά, έχει καλύψει τις βασικές της ανάγκες, έχει διαμορφώσει μια πιο ισορροπημένη σχέση με τον μόχθο και τον χρόνο. Πώς γίνεται οι περισσότεροι να δουλεύουν τόσο πολύ;

Το αίνιγμα γίνεται ακόμα πιο έντονο αν σκεφτούμε ότι ζούμε στην εποχή της «αυτοματοποίησης», μια εποχή που οι προηγούμενες γενιές περίμεναν μ’ ανυπομονησία. Απ’ τον Αριστοτέλη μέχρι τον Keynes, οι άνθρωποι προσδοκούσαν τη δημιουργία μηχανών που θα μπορούσαν να τους απελευθερώσουν από τον μόχθο ορισμένων εργασιών. Σήμερα, όμως, αυτό το ενδεχόμενο μάς προκαλεί αμηχανία, φόβο και θυμό για τις θέσεις που θα χαθούν. Τι ακριβώς συμβαίνει;

Φαίνεται πως η κουλτούρα μας –βαθιά «χριστιανική» και ενοχική– έχει συνδέσει την επιβράβευση με το άλγος, σε μια λογική που λέει ότι, για να ανταμειφθείς, πρέπει πρώτα να υποφέρεις. Έτσι, η «αυταπάρνηση» (της εργασίας) γίνεται ο δρόμος προς την εγκόσμια «σωτηρία» (την παροχή των αναγκαίων).

Σε ένα πρώτο επίπεδο, ενδέχεται πολλές απ’ τις δουλειές που κάνουμε να είναι εντελώς άχρηστες. Στο επιδραστικό Bullshit Jobs, ο ανθρωπολόγος David Graeber υποστηρίζει ότι πολλές απ’ τις δουλειές που συναντάμε σήμερα δεν προσφέρουν καμία οικονομική ή κοινωνική αξία. Η έρευνά του περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, μαρτυρίες από θυρωρούς («concierge»), ρεσεψιονίστ σε εταιρείες που δεν τους έχουν ανάγκη, βοηθούς εταιρικών στελεχών και γραφειοκράτες μέχρι μάνατζερ ομάδων οι οποίες λειτουργούν μια χαρά χωρίς την επίβλεψή τους. Οι ίδιοι οι άνθρωποι που κάνουν αυτές τις δουλειές παραδέχονται ότι είναι άχρηστες και ότι θα μπορούσαν να εξαφανιστούν χωρίς η εταιρεία τους, το κράτος ή κοινωνία να στερηθεί το οτιδήποτε.¹

Γιατί συνεχίζουν να υπάρχουν αυτές οι δουλειές που δεν παράγουν οικονομική αξία; Πώς επιβιώνουν μέσα σ’ ένα «ορθολογικό» σύστημα ελεύθερης αγοράς; Σύμφωνα με τον Graeber, οι λόγοι είναι πολιτισμικοί. Φαίνεται πως η κουλτούρα μας –βαθιά «χριστιανική» και ενοχική– έχει συνδέσει την επιβράβευση με το άλγος, σε μια λογική που λέει ότι, για να ανταμειφθείς, πρέπει πρώτα να υποφέρεις. Έτσι, η «αυταπάρνηση» (της εργασίας) γίνεται ο δρόμος προς την εγκόσμια «σωτηρία» (την παροχή των αναγκαίων).

Αν ξεπεράσουμε αυτήν τη νοοτροπία (και το οικονομικό σύστημα που τη συντηρεί), η εξάλειψη τέτοιων άχρηστων «φουμαροδουλειών» μπορεί να επιτρέψει σ’ ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού να στραφεί σε άλλες, κοινωνικά αναγκαίες δραστηριότητες, μειώνοντας τον συνολικό χρόνο που οι κοινωνίες μας αφιερώνουν στη δουλειά.

Σε ένα δεύτερο επίπεδο, ο λόγος που συνεχίζουμε να δουλεύουμε τόσο πολύ, ενώ ολόκληροι κλάδοι αυτοματοποιούνται με ταχύτατους ρυθμούς, είναι το γεγονός ότι οι τεχνολογίες της «αυτοματοποίησης» βρίσκονται στα χέρια ιδιωτών (συνήθως δισεκατομμυριούχων). Ως εκ τούτου, η αυτοματοποίηση δεν αποσκοπεί στον περιορισμό του μόχθου των πολλών αλλά στη διόγκωση των περιουσιών των λίγων.

Ο Αριστοτέλης έγραφε: «Εάν κάθε εργαλείο μπορούσε να εκτελεί το έργο του κατ’ εντολήν –εάν, για παράδειγμα, οι σαΐτες των αργαλειών ύφαιναν από μόνες τους–, τότε ο αρχιμάστορας δεν θα είχε πλέον ανάγκη από βοηθούς, ούτε ο αφέντης από δούλους».² Το όνειρο του Αριστοτέλη έχει αρχίσει να υλοποιείται. Πλέον, όμως, μοιάζει περισσότερο με εφιάλτη: τα αυτόματα ταμεία στα σούπερ μάρκετ, οι αυτόματοι έλεγχοι στο αεροδρόμιο και τα επερχόμενα μη-επανδρωμένα φορτηγά δεν μας φέρνουν καμία χαρά, γιατί η ύπαρξή τους σημαίνει ότι εκατομμύρια άνθρωποι θα μείνουν χωρίς δουλειά. Οι μηχανές μάς καταδικάζουν –αντί να μας απελευθερώνουν– όταν χρησιμοποιούνται για να προωθήσουν τα συμφέροντα του Elon Musk, του Jeff Bezos και του Bill Gates.

Τέλος, ένας ακόμα λόγος που συνεχίζουμε να εργαζόμαστε τόσο πολύ είναι η κουλτούρα αχαλίνωτης κατανάλωσης και κερδοσκοπίας που το οικονομικό μας σύστημα έχει δημιουργήσει. Αυτή η κουλτούρα οδηγεί στην ύπαρξη θέσεων εργασίας που, ενώ δεν είναι bullshit jobs –παράγουν αξία, ενίοτε παράγουν ακόμα και προϊόντα–, παραμένουν κοινωνικά άχρηστες.

Ας αναρωτηθούμε: χρειαζόμαστε, πράγματι, δεκάδες διαφορετικές εκδοχές σόδας και κόλας, καθώς κι έναν μικρό στρατό διαφημιστών που εγγυώνται τις αρετές της χ ή της ψ εκδοχής; Χρειαζόμαστε τα στελέχη των συμβουλευτικών, τα οποία παίρνουν μια μετοχή, κάνουν κάποια κόλπα και αυξάνουν την αξία της χωρίς ν’ αλλάξουν κάτι;³ Ο περιορισμός τέτοιων εργασιών θα εξάλειφε αμέτρητες ώρες άσκοπου ανθρώπινου μόχθου (αλλά και τόνους καταστροφικής ατμοσφαιρικής ρύπανσης).

Η απάντηση, λοιπόν, στο ερώτημα αν χρειάζεται να δουλεύουμε τόσο πολύ είναι ένα σθεναρό όχι. Μπορούμε να καταργήσουμε τις bullshit jobs, να χρησιμοποιήσουμε την αυτοματοποίηση της εργασίας για το κοινό καλό και να περιορίσουμε την εργασία που τροφοδοτεί άχρηστες καταναλωτικές και κερδοσκοπικές δραστηριότητες. Μπορούμε να δουλεύουμε πολύ, πολύ λιγότερο. Για να γίνει όμως αυτό, θα πρέπει να ξεπεράσουμε ένα κοινωνικό σύστημα που βασίζεται στο κέρδος.   


[1] David Graeber, On the phenomenon of bullshit jobs, 2013, και David Graeber, Bullshit Jobs: Μια θεωρία, 2023, μτρφ. Χρήστος Πάλλας, εκδ. Στάσει Εκπίπτοντες. Ο Graeber υπολογίζει ότι το 40% των θέσεων στην Αγγλία είναι, στην πραγματικότητα, bullshit. Παρ’ όλα αυτά, άλλοι μελετητές έχουν αμφισβητήσει τη μεθοδολογία του, υποστηρίζοντας ότι το πραγματικό ποσοστό είναι πολύ μικρότερο.
[2] Στο Πωλ Λαφάργκ, 1985 [1880], Το δικαίωμα στην τεμπελιά, μτφρ. Βασίλης Τομανάς, εκδ. Νησίδες, σελ. 27.
[3] Για μια εξονυχιστική ανάλυση του τι ακριβώς μάς προσφέρουν οι συμβουλευτικές, δείτε το Mariana Mazzucato και Rosie Collington, The Big Con, 2023.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η ανάγκη μιας σκαλωσιάς: Μεταμορφώσεις και φεμινισμοί

Guest Editors / Η ανάγκη μιας σκαλωσιάς: Μεταμορφώσεις και φεμινισμοί

Η πατριαρχία είναι παντού: στην οικονομία, στην κοινωνία, στην ψυχολογία, στην αισθητική, στον πολιτισμό, σε ολόκληρη την ανθρώπινη κατάσταση. Όταν σκεφτόμαστε το πολιτικό, δεν γίνεται να μη σκεφτόμαστε το φεμινιστικό.
ΝΙΚΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ
«Ζούμε στην εποχή της ισορροπίας του ισχυρού»

Οπτική Γωνία / «Ζούμε στην εποχή της ισορροπίας του ισχυρού»

Οι παγκόσμιες και περιφερειακές επιπτώσεις της σύγκρουσης στη Γάζα και τα αδιέξοδα του Παλαιστινιακού. Μιλά στη LiFO ο δρ. Ευρωπαϊκής Ασφάλειας και Νέων Απειλών και κύριος ερευνητής του ΕΛΙΑΜΕΠ, Τριαντάφυλλος Καρατράντος.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μια ομάδα μαθητών κατασκεύασε ρομπότ που καθαρίζει τις θάλασσες

Περιβάλλον / Πώς μια ομάδα μαθητών από τον Άλιμο έφτιαξε ρομπότ που καθαρίζει τον βυθό;

Το Greek Seabot είναι το υποβρύχιο ρομπότ που δημιούργησε μια μαθητική ομάδα από το ΕΠΑΛ Αλίμου για να βοηθήσει στον καθαρισμό των βυθών από πλαστικά και απορρίμματα. Μιλούν στη LIFO οι μαθητές για τα κίνητρά τους και το όραμά τους για ένα πιο καθαρό περιβάλλον.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Οι αλλαγές που φέρνουν στο μεταναστευτικό η πρόσφατη απόφαση της Λειψίας και η νέα πολιτική του Μερτς/ Μεταναστευτικό: Από τη Μέρκελ στον Μερτς και η αλλαγή που φέρνει η απόφαση της Λειψίας

Βασιλική Σιούτη / Μεταναστευτικό: Πώς επηρεάζει την Ελλάδα η αλλαγή πολιτικής της Γερμανίας;

Μετά την εκλογή του Φρίντριχ Μερτς, η Γερμανία αυστηροποιεί τη μεταναστευτική πολιτική της και αναζητά τρόπους για να εξαιρεθεί από την υποχρέωση εφαρμογής της ευρωπαϊκής νομοθεσίας, ώστε να μην κάνει δεκτά νέα αιτήματα ασύλου.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Becca Bloom: Γιατί θεοποιούμε τις ζάπλουτες; 

Οπτική Γωνία / Becca Bloom: Γιατί θεοποιούμε τις ζάπλουτες ενώ δεν έχουμε να φάμε;

Αν νομίζετε ότι η επίδειξη πλούτου προκαλεί σήμερα κοινωνική κατακραυγή, πλανάστε. Άνθρωποι που δυσκολεύονται οικονομικά, αντί να βιώσουν ταξική αφύπνιση, βλέποντας πώς ζει η δισεκατομμυριούχος σταρ του TikTok, θέλουν να μάθουν τα πάντα γι' αυτήν.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ανήλικοι στην πρώτη γραμμή: Το νέο πρόσωπο της ακροδεξιάς στη Θεσσαλονίκη

Ελλάδα / 13χρονα παιδιά σε νεοναζιστικές συμμορίες: Πώς φτάσαμε εδώ;

Όλο και περισσότεροι έφηβοι και νέοι φαίνεται να γοητεύονται από ακροδεξιές ιδεολογίες. Τι σηματοδοτεί η έκρηξη αυτού του επικίνδυνου φαινομένου; Μιλά στη LiFO ο καθηγητής Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ, Άρης Στυλιανού.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
« Βρίσκω πολύ πιθανό να δούμε κάποια στιγμή μη λευκό Πάπα»

Οπτική Γωνία / «Βρίσκω πολύ πιθανό να δούμε κάποια στιγμή μη λευκό Πάπα»

Ο επίκουρος καθηγητής Φιλοσοφίας της Θρησκείας της Θεολογικής Σχολής του ΕΚΠΑ και διδάκτορας των πανεπιστημίων Βοστώνης και Λουβέν Χαράλαμπος Βέντης μιλά για την εκλογή του νέου Πάπα, την «επιστροφή» της θρησκείας και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν σήμερα η Καθολική και η Ορθόδοξη Εκκλησία.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η αντιπολίτευση που υποδύεται πως δεν καταλαβαίνει…

Οπτική Γωνία / Η αντιπολίτευση που υποδύεται πως δεν καταλαβαίνει

Την τελευταία δεκαετία, όλα σχεδόν έχουν αλλάξει στην ελληνική κοινωνία, ιδιαίτερα σε εκείνο το κομμάτι της που βρισκόταν παραδοσιακά και ιστορικά απέναντι στη συντηρητική παράταξη.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Επίδομα ανεργίας: Όταν το κράτος αποφασίζει πως θα το ξοδέψεις

Ρεπορτάζ / Επίδομα ανεργίας: Όταν το κράτος αποφασίζει πώς θα το ξοδέψεις

Η απόφαση της κυβέρνησης να καταβάλλεται το επίδομα ανεργίας και άλλες κοινωνικές παροχές σε προπληρωμένη κάρτα, με πλαφόν 50% στην ανάληψη μετρητών, προκαλεί την αγανάκτηση των δικαιούχων. Σχολιάζουν στη LIFO άνεργοι πολίτες, ο γενικός γραμματέας της ΓΣΕΕ και εκπρόσωποι κλάδων που πλήττονται.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Empty the Tanks»: Σώστε τα δελφίνια!

Ρεπορτάζ / «Empty the Tanks»: Πότε θα σταματήσει η αιχμαλωσία των δελφινιών;

Η παγκόσμια καμπάνια «Empty the Tanks» εναντιώνεται στην αιχμαλωσία και την εκμετάλλευση των δελφινιών. Πώς εκφράζεται η κινητοποίηση στην Ελλάδα και ποια η τύχη των δελφινιών του Αττικού Ζωολογικού Πάρκου; Μιλούν στη LIFO εκπρόσωποι οργανώσεων, αλλά και ο ιδρυτής του Αττικού Πάρκου.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Υψηλοί τόνοι για τα Τέμπη, χαμηλοί για τα ελληνοτουρκικά 

Οπτική Γωνία / Υψηλοί τόνοι για τα Τέμπη, χαμηλοί για τα ελληνοτουρκικά 

Τα Τέμπη συνεχίζουν να πυροδοτούν εντάσεις μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, αντιθέτως στα ελληνοτουρκικά και στο θέμα της πώλησης των Eurofighter στην Τουρκία που απασχόλησε την επικαιρότητα, η κριτική για τη στάση της κυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ είναι σε χαμηλούς τόνους.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Οδός Βύρωνος: Ένας δρόμος-ντροπή για τον δημόσιο χώρο

Aθήνα / Οδός Βύρωνος: Ένας δρόμος-ντροπή για τον δημόσιο χώρο

Τα πεζοδρόμια στην καρδιά της πόλης έχουν παραδοθεί στα τουριστικά καταστήματα, αποκλείοντας τους πιο ευάλωτους πολίτες, ενώ η Αθήνα χάνει τον βασικό λόγο ύπαρξής της: να είναι μια πόλη για ανθρώπους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΠΕΞ Έχετε «επιστροφή φόρου»: Οι συχνότερες περιπτώσεις phishing

Οπτική Γωνία / «Έχετε επιστροφή φόρου, πατήστε εδώ»: Πώς να γλιτώσεις από το phishing

Παραπλανητικά μηνύματα, αποκάλυψη προσωπικών δεδομένων, χακάρισμα τραπεζικών λογαριασμών. Το phishing είναι πιο συχνό και πολύ πιο επικίνδυνο πιο επικίνδυνο απ' ό,τι νομίζουμε. Μιλά στη LiFO ο καθηγητής Κυβερνοασφάλειας στο Τμήμα Ψηφιακών Συστημάτων του Πανεπιστημίου Πειραιώς και επικεφαλής της Εθνικής Ομάδας Κυβερνοασφάλειας, Χρήστος Ξενάκης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Το χρονικό των χαμένων βίντεο των Τεμπών

Οπτική Γωνία / Το χρονικό των χαμένων βίντεο των Τεμπών

Η υπόθεση των χαμένων βίντεο των Τεμπών αναδεικνύει, για ακόμη μία φορά, λανθασμένους χειρισμούς που έγιναν σε κρίσιμες φάσεις της ανακριτικής διαδικασίας, αφήνοντας πλήθος αναπάντητων ερωτημάτων.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ