Η Σακίρα και η ταξικοποίηση της απιστίας

Η Σακίρα και η ταξικοποίηση της απιστίας Facebook Twitter
Όποιος –εκτός από τη Σακίρα– διάβασε τους στίχους και δεν αντιλήφθηκε την πολυεπίπεδη προσβολή, θα πρέπει να διδάσκεται ως παράδειγμα προς αποφυγή στις σχολές μάρκετινγκ.
0

ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΙΟ ΔΙΑΔΕΔΟΜΕΝΑ επιχειρήματα υπέρ της Σακίρα αυτές τις μέρες είναι ότι ως απατημένη δικαιούται να λέει (και να τραγουδάει), ό,τι θέλει. Αυτή απατήθηκε, αυτή απομένει πίσω με δύο παιδιά και με τη ρετσινιά της απατημένης, σ’ αυτήν τα δίκια και όλες οι φιάλες ουίσκι του κόσμου.

Γιατί –λέει το λαϊκό επιχείρημα– στην απιστία όλες, όλοι και όλ@ τα ίδια ζούμε. Αξίζει να πέσουμε χαμηλά, να κλάψουμε, να βρίσουμε, να ρίξουμε φαρμάκι. Αν δεν χάσεις λίγη από την αξιοπρέπειά σου (ή και όλη) τη μέρα που έμαθες ότι σ’ αυτή τη σχέση είχατε μαζευτεί πολλοί, τότε πότε;

Φυσικά, η ταύτιση των απανταχού προδομένων σταματά στο γεγονός της απιστίας. Η Σακίρα κλαίει (αν κλαίει) κολυμπώντας στη χλιδή και στα όσα απέκρυψε από την εφορία και όλοι οι υπόλοιποι εμείς κλαίμε, πίνουμε, σερνόμαστε το βράδυ και το πρωί πηγαίνουμε στη δουλειά σαν τα ζόμπι, γιατί κάποιος πρέπει να πληρώσει νοίκια, κοινόχρηστα και λοιπές πεζές υποχρεώσεις. Άντε το πολύ πολύ, πηγαίνοντας στη δουλειά, να παίζει στ’ αυτιά μας και ο ύμνος στην απιστία της Σακίρα, ο οποίος κρίνοντας από τα views στο YouTube την έχει κάνει ήδη ακόμα πιο πλούσια.

Γιατί, όμως, συζητάμε τόσο ένα θέμα ελαφράς επικαιρότητας αφού πραγματική ταύτιση δεν υπάρχει; Το συζητάμε κυρίως γιατί παρά τη χλιδή και την περιουσία, ένας σύμβουλος επικοινωνίας, ένας τίμιος viewer δεν υπήρξε για να αποτρέψει τη Λατίνα σούπερ σταρ από αναρίθμητα επικοινωνιακά ολισθήματα (που αποτελούν και ουσιαστικά faux pas) που τελικά πέρασαν το λάθος μήνυμα.

Οι συγκρίσεις και οι αναφορές σε brands και αντικείμενα είναι καταστροφικές, κυρίως λόγω του ταξικού τους προσήμου, που με τίποτα δεν μπορεί να γίνει αξιακό. Την ίδια στιγμή, σα να μην ήταν ήδη κακό όλο αυτό, η μισογυνιστική ρητορική των στίχων, η τοξική σύγκριση με την «άλλη», με το «τρίτο πρόσωπο», κάνουν το τραγούδι μια πρώτης τάξεως εισαγωγή στον εσωτερικευμένο μισογυνισμό.

Ακόμα κι αν προσπεράσει κανείς τις απολύτως προσωπικές επιθέσεις στο «τρίτο πρόσωπο», οι συγκρίσεις και οι αναφορές σε brands και αντικείμενα είναι καταστροφικές, κυρίως λόγω του ταξικού τους προσήμου, που με τίποτα δεν μπορεί να γίνει αξιακό. Την ίδια στιγμή, σα να μην ήταν ήδη κακό όλο αυτό, η μισογυνιστική ρητορική των στίχων, η τοξική σύγκριση με την «άλλη», με το «τρίτο πρόσωπο», κάνουν το τραγούδι μια πρώτης τάξεως εισαγωγή στον εσωτερικευμένο μισογυνισμό.

Όποιος –εκτός από τη Σακίρα– διάβασε τους στίχους και δεν αντιλήφθηκε την πολυεπίπεδη προσβολή, θα πρέπει να διδάσκεται ως παράδειγμα προς αποφυγή στις σχολές μάρκετινγκ.

Το να αποκαλείς τον εαυτό σου «Φεράρι» και μια άλλη γυναίκα «Twingo» ή τον εαυτό σου «Ρόλεξ» και την άλλη γυναίκα «Casio», εκτός από ξεκάθαρα μισογυνική σύγκριση «επικοινωνεί» και μία απολύτως ταξική θεώρηση των πραγμάτων, τόσο προβληματική και ταυτόχρονα τόσο καθολικά προσβλητική –για όλον τον κόσμο– που δεν είναι να απορείς γιατί εδώ και μέρες οι διαφημιστές τρίβουν τα χέρια τους για λίγη επίδειξη εκδικητικής ταπεινότητας.

Και για να το πούμε πιο απλά: τι κακό έχει ένα ρολόι Casio;!

Για πολλούς από εμάς, αυτό το ρολογάκι ήταν το πρώτο σημαντικό απόκτημα της παιδικής μας ηλικίας. Ένα ακριβό-φτηνό προϊόν που, όμως, κάπως μας έβαζε στον ενήλικο κόσμο με τα προνόμιά του, αλλά χωρίς τις υποχρεώσεις του.

Ένα παιδί που φορά ρολόι, γνωρίζει δηλαδή να διαβάζει την ώρα, έχει ήδη πάρει το βάπτισμα του πυρός για τα –φαινομενικά– ωραία πράγματα που έχει να περιμένει από την ενήλικη ζωή. Για τα άλλα, τα καθόλου ωραία (π.χ. την ανεργία, την αδικία, τις διακρίσεις, τις «τρικλοποδιές, ναι, και την απιστία) ενημερωνόμαστε όλοι μετά, έστω και με διαφορά φάσης και ώρας, αλλά τα μαθαίνουμε τα δυσάρεστα του τι σημαίνει να είσαι ενήλικας.

Και βέβαια, οι περισσότεροι από εμάς, όσο κοσμοπολίτες κι αν ήμασταν / γίναμε ή όσο κι αν τα κουτσοκαταφέραμε, Ρόλεξ δεν θα αποκτήσουμε ποτέ. Ούτε Φεράρι. Και δεν έγινε και τίποτα. Να είναι καλά όσοι τα έχουν και να τα χαίρονται. Δεν είναι προσβολή να μην τα έχεις.

Μπορεί να μη φοράμε πια Casio, αλλά κάποιο πιο... ενήλικο ρολόι ή και καθόλου, αυτό ωστόσο δεν αποτελεί πλήγμα ούτε για τα αξιόπιστα προϊόντα της εταιρείας –που απάντησε στη Σακίρα– ούτε φυσικά και για εμάς που τα αγαπάμε και τα αντιμετωπίζουμε με νοσταλγία. Και μπορεί να πηγαίνουμε στη δουλειά με Twingo ή οποιοδήποτε άλλο όχημα αγαπητό και προσιτό στα πορτοφόλια της μεσαίας τάξης, αλλά και τι να λέει αυτό; Τόσο ανάξιοι είμαστε, λοιπόν; Μην τρελαθούμε.

Και μετά είναι και η σύγκριση και κυρίως η αντικειμενοποίηση της γυναίκας με όρους ακριβών αυτοκινήτων ή ρολογιών. Όλο αυτό το στερεοτυπικό κατάλοιπο των πατριαρχικών κοινωνιών που «μετρούν» τις γυναίκες ως προϊόντα σε βιτρίνα και τις βαθμολογούν βάσει της ηλικίας, των σωματικών αναλογιών κ.ο.κ. Και αυτό το κατάλοιπο βγήκε να καθαρίσει για λογαριασμό όλων των προδομένων εκεί έξω. Αμ δε.

Παρά τα ουρλιαχτά της Σακίρα ως «she wolf» (άλλο και τούτο πάλι να θέλουμε να περάσουμε το μήνυμα της γυναίκας-αρπακτικού ως αντίστιξη στο χάος του Alpha male) οι αναγνώσεις που προσφέρει το νέο της hit εξυπηρετούν μόνο τη ρεβάνς της από τον Πικέ, ενώ επιβεβαιώνουν και ενισχύουν όλη εκείνη τη μισογυνική σχολή που προωθεί τις θεωρίες περί γυναικών που μισούν τις άλλες γυναίκες, περί ηλικιακού ρατσισμού και γάμων που στήθηκαν πάνω σε λεφτά και όχι πάνω σε αισθήματα.

Κοινώς, όλα λάθος. Και σε τελευταία ανάλυση, ψύχραιμο διαζύγιο μπορεί να μην υπάρχει, αλλά ο χωρισμός θα είναι πάντα εξίσωση καλλιέργειας. Κι αν καταφέρνεις να χωρίσεις, όχι απλώς μαινόμενη εναντίον του (πρώην) συζύγου, αλλά προσβάλλοντας όποιον περπατάει στα δύο πόδια –μαζί με χορηγούς, αυτοκινητοβιομηχανίες και τεχνολογικούς κολοσσούς–, καταλαβαίνεις γιατί το «χώρισα και ό,τι θέλω θα λέω» δεν περνάει πια. Και κυρίως δεν διδάσκει τίποτα.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Δημήτρης Παρασκευής: «Φέτος, έπειτα από καιρό, ο κορωνοϊός παρουσιάζει έξαρση»

Οπτική Γωνία / «Φέτος, έπειτα από καιρό, ο κορωνοϊός παρουσιάζει έξαρση»

Ο καθηγητής Επιδημιολογίας και Προληπτικής Ιατρικής του ΕΚΠΑ, Δημήτρης Παρασκευής, εξηγεί γιατί κάθε φθινόπωρο αυξάνονται οι ιώσεις του αναπνευστικού, ποια είναι η εικόνα του Covid-19 στην Ελλάδα και ποια μέτρα πρέπει να πάρουμε εν όψει του χειμώνα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Στέλιος Νέστωρ: «Ό,τι έκανα, δεν το έκανα για να ρίξω τη δικτατορία αλλά γιατί ντρεπόμουνα» 

Θεσσαλονίκη / Στέλιος Νέστωρ: «Δεν ήμουν από αυτούς που κάθονται σπίτι τους, βγάζουν λεφτά, τρώνε και πίνουνε» 

Μια πολιτική φυσιογνωμία που έδινε πάντα ηχηρό «παρών» στα πολιτικά και πολιτιστικά πράγματα της Θεσσαλονίκης. Μιλώντας στη LiFO, ζωντανεύει ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας της πόλης, από την Κατοχή και τη χούντα μέχρι την ίδρυση του Μεγάρου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Κοινωνική κατοικία: Μπορεί το παράδειγμα της La Borda να εφαρμοστεί στην Αθήνα;

Συνεταιριστική κατοικία / Μπορούμε να αντιγράψουμε τη Βαρκελώνη και να λύσουμε το στεγαστικό;

Ενώ στην Ευρώπη παρατηρείται αναζωπύρωση των συνεταιριστικών στεγαστικών κινημάτων, στην Ελλάδα, ειδικά στην Αθήνα, η στεγαστική κρίση οξύνεται. Το παράδειγμα της La Borda στη Βαρκελώνη θα μπορούσε να δώσει τη λύση, χρειάζεται όμως πολιτική βούληση.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας»

Βασιλική Σιούτη / Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας

Η κυβέρνηση αξιοποίησε τη ρύθμιση για τη φύλαξη του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη για να αλλάξει την πολιτική ατζέντα και να ενισχύσει την απήχησή της στο συντηρητικό κοινό, παρά τις διαφοροποιήσεις ακόμη και μέσα στην κυβερνητική παράταξη.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

Οπτική Γωνία / Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

«Ό,τι όμως και αν υπήρξε ο Διονύσης Σαββόπουλος, είχε τη δόνηση, τον λοξό τόνο, μια διάθεση μεταμόρφωσης και γιορτής. Επέστρεφε σε μια πάμφωτη αυλή, περιμένοντας τους φίλους, το νόημα της συνάθροισης».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
ΕΠΕΞ Στην εποχή του Οφθαλμού

Ιλεκτρίσιτυ / Στην εποχή του Οφθαλμού

Οι κρίσεις ευνοούν την εξουσία, διατηρώντας ένα επίπεδο φόβου μες στην κοινωνία, νομιμοποιώντας μέτρα που ανακουφίζουν τον φόβο αυξάνοντας τον έλεγχο, και δημιουργώντας ευκαιρίες για τη διοχέτευση του κεφαλαίου.
ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗΣ
Μετά τα ερείπια της Γάζας: ποιος μπορεί να χτίσει ξανά την ελπίδα;;

Οπτική Γωνία / Η Γάζα μετά τον πόλεμο: Υπάρχει ελπίδα;

Η καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ και μέλος του Κέντρου Ερευνών για το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο, Μαρία Γαβουνέλη, αναλύει τις προκλήσεις της ανοικοδόμησης, τον ρόλο της Ευρώπης και της Ελλάδας και το αβέβαιο μέλλον μιας λύσης δύο κρατών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Ακροβατώντας / Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Οι μοναχικοί θάνατοι ηλικιωμένων ανθρώπων είναι ένα φαινόμενο που ολοένα εντείνεται και στη χώρα μας, όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ας μπει στον δημόσιο διάλογο, μήπως πειστούν οι αρμόδιοι ότι πρόκειται για ένα σοβαρό θέμα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Ρεπορτάζ / Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Η προκήρυξη διαγωνισμών για την εκπόνηση μελετών που αφορούν τη χρήση της ιστορικής σιδηροδρομικής γραμμής Πελοποννήσου ως ποδηλατοδρόμου έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις. Διατυπώνονται σοβαρές επιφυλάξεις για την οριστική απώλεια μιας εμβληματικής υποδομής με υψηλή ιστορική, τουριστική και συγκοινωνιακή αξία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οπτική Γωνία / Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν ξανά τη φθορά εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα, με κυβέρνηση και αντιπολίτευση να δείχνουν ανήμπορες να ανατρέψουν το κλίμα απαξίωσης, όπως και οι νέοι παίκτες – που είναι παλιοί. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Υγεία / «Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Δημήτρης Δασκαλάκης: Ο διακεκριμένος ελληνικής καταγωγής λοιμωξιολόγος, που παραιτήθηκε πρόσφατα από επιτελική θέση  καταγγέλλοντας το υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ για εξωθεσμικές πιέσεις και αντιεπιστημονικές πρακτικές, μιλά για την απόφασή του, τη δημόσια υγεία στην Αμερική, τον Covid, τον HIV αλλά και την αφύπνιση του επικίνδυνου «ιού» του φασισμού.   
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Ρεπορτάζ / Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Πάνω από 312.000 θανατώσεις ζώων, φόβοι για lockdown και απειλή για μείωση των εξαγωγών του εθνικού προϊόντος μας εξαιτίας της ευλογιάς των προβάτων. Εμβολιασμός ή εκρίζωση του ιού; Ειδικοί μιλούν στη LiFO για το τι διακυβεύεται πραγματικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ