La Divina Commedia

La Divina Commedia Facebook Twitter
Jahcoozi
0

Casanova Boy

Άξιο παιδί της brit pop έκρηξης των '90s, ο Neil Hannon και το ολοκληρωτικά προσωπικό του σχήμα, οι Divine Comedy, παραμένουν στο μυαλό μου πάντα κάτι σαν τον Jarvis Cocker των φτωχών. Ίσως όχι τόσο μουσικά, μολονότι κι οι δύο έχουν μια αδυναμία στη europop, αλλά περισσότερο ως περσόνες. Δύο μάλλον άσχημες φάτσες, ξεκάθαρα εγωιστές και εκκεντρικοί, μα πάνω απ'όλα γνήσιοι ποπ σταρ, ακόμα κι αν ο Hannon δεν κατάφερε ποτέ να «γράψει» βαθιά ως τέτοιος. Μπορεί στο δεύτερο μισό των '90s να αύξησαν δραματικά το κοινό τους χάρη στη μεγάλη επιτυχία του «National Express», αλλά σύντομα επέστρεψαν στη δεύτερη κατηγορία, αφού όμως πρόλαβαν να κυκλοφορήσουν το σπουδαίο «A short album about love», που ήταν αυτό ακριβώς που περιγράφει ο τίτλος του. Έκτοτε, ο Hannon μπορεί να μην έχασε ποτέ την ποπ φλέβα του, ούτε βεβαίως την εγωπάθειά του, φάνηκε όμως πως ο λόγος που δεν γέμισε και ούτε και θα γεμίσει ποτέ στάδια ήταν το γεγονός ότι πάνω απ' όλα είναι ένας αυθεντικός crooner. Λίγο είρωνας, λίγο αυθάδης, αλλά πάντα με μεγάλη αυτοπεποίθηση. Κάπως έτσι ακούγεται και το φετινό «Bang goes the knighhood», που θα παρουσιάσει ζωντανά τη Δεύτερα (13/12) στο Gagarin. Ανυπομονούμε.

Bedroom Issues

Με τον ίδιο αφαιρετικό τρόπο και στην ίδια κατηγορία μπορείς να τοποθετήσεις έναν από τους πλέον σημαντικούς τραγουδοποιούς των τελευταίων πέντε ετών, τον Bradford Cox. Από το 2005 κυκλοφορεί συνεπέστατα δίσκους είτε μόνος του, ως Atlas Sound, είτε με την μπάντα του, τους Deerhunter, καταφέρνοντας μάλιστα να διαχωρίζει τον ήχο του ανάμεσα στα δύο project και να μετατρέπεται σιγά σιγά σε indie darling, γνωρίζοντας πάντα πως δεν υπάρχουν πια τέτοια. Κάπως έτσι, την περασμένη εβδομάδα κυκλοφόρησε από το μπλογκ της μπάντας του όχι έναν αλλά τέσσερις δίσκους με ηχογραφήσεις που έκανε, πού αλλού, στην κρεβατοκάμαρά του. Απογυμνωμένες από στουντιακά εφέ και φιοριτούρες, σου δίνεται ουσιαστικά η ευκαιρία να ακούσεις όλες τις μισοτελειωμένες του ιδέες, αλλά κυρίως τον τρόπο που γράφει τραγούδια, ως εξαιρετικός τραγουδοποιός φυσικά. Αυτό που κατέληξε, όμως, να έχει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον είναι πως η Sony τον κυνήγησε, χωρίς να έχει γίνει σαφής ο λόγος, και τα κατέβασε από τις σελίδες όπου τα προσέφερε δωρεάν ο Cox. Χωρίς ο ίδιος ή η μπάντα του να ανήκει στο δυναμικό της εταιρείας, απορημένος τα ξανανέβασε γράφοντας στο αντίστοιχο ποστ την ξεκαρδιστική ατάκα «φαίνεται πως η κρεβατοκάμαρά μου ανήκει στη Sony».

Pop music from the future

Έτσι λέει το δελτίο Τύπου πως δήλωσε το 2003 ο John Peel για τους Jahcoozi και μακάρι να είχε δίκιο. Όπως φαίνεται και από το όνομά τους, το τρίο με έδρα το Βερολίνο αγαπά την Τζαμάικα, το dancehall, το dub και φυσικά τη σύγχρονη χορευτική σκηνή, γι' αυτό και τους υπέγραψε η Ellen Alien στην Bpitch Control. Με κύριο όπλο την έθνικ φιγούρα της Sasha Ferera από τη Σρι Λάνκα στο φετινό τους «Barefoot Wanderer», δεν τα καταφέρνουν άσχημα, μια και κυριαρχεί μια trip hop αισθητική, που πάντα μας τουμπάρει. Έκπληξη η επιτυχημένη διασκευή στο «Close to me» των Cure, που προστίθεται σε μια σειρά από dubstep εκδοχές ποπ τραγουδιών, όπως αυτό των Various Production στο «Infinity» των XX και των Bonjay στο υπέροχο «Jamelia» του Caribou. Τα επαυξημένα βαριά μπάσα των Robot Koch και Oren Gerlitz συμπληρώνουν το ηχητικό πλαίσιο των Jahcoozi και το Σάββατο (11/12) θα εμφανιστούν για πρώτη φορά στο 6 D.O.G.S, ενώ νωρίτερα το απόγευμα στον ίδιο χώρο θα είναι και εισηγητές στο workshop που οργανώνει το Red Bull Music Academy.

Slow Down

Κάθε χρόνο, περίπου τέτοια εποχή, περνάμε την ψυχαναγκαστική διαδικασία της λίστας. Όχι απαραίτητα για την κατάρτιση της προσωπικής μας, αλλά διαβάζοντας μερικές χιλιάδες γνωστών και αγνώστων. Κατεβάζεις τον έναν δίσκο μετά τον άλλο, το καλάθι στο Insound και στο Boomkat είναι γεμάτο και περιμένει να πατήσεις το κουμπάκι Buy Items. Χαζεύεις λίγο blogovision, περιμένεις τα περιοδικά, γελάς ταυτόχρονα με τα δεκάρια του Kanye West, όχι γιατί δεν σου αρέσει το πρόσφατο «My beautiful dark twisted fantasy» αλλά γιατί δεν είναι καν ο καλύτερός του. Μέσα στον χαμό, μπήκα στη διαδικασία να ακούσω το «Astral Occurrence» των Psychic Ills. Τους έμαθα μέσω Juan Atkins και το αργόσυρτο πειραματικό τους ροκ μπορεί να μην έχει τίποτα παραπάνω από επαναλαμβανόμενα μοτίβα, αλλά μετατρέπεται γρήγορα σε κάτι έντονα εθιστικό, με τον τρόπο που το δίδαξαν οι Tangerine Dream. Με τον ίδιο αυτισμό επιστρέφω συνέχεια στο «Before Destruction» των Spoon. Είναι γεγονός πια πως οι Three Mile Pilot έβγαλαν τον δίσκο της χρονιάς και πως στο δίλημμα της προηγούμενης εβδομάδας ο Roky Erickson βγήκε νικητής.

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Βιβλίο / Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Τέτοιες μέρες πριν από πενήντα χρόνια, το γκρουπ έκανε το ντεμπούτο του στην σκηνή του θρυλικού κλαμπ CBGB στη Νέα Υόρκη, κι ένα νέο βιβλίο ακολουθεί την πορεία τους από τις πρώτες τους ημέρες μέχρι το είδος εκείνο της επιτυχίας που συνήθως έρχεται με τα δικά της προβλήματα
THE LIFO TEAM
Νανά Τράντου: «Οι συναυλίες δεν θα πεθάνουν ποτέ, είναι μια εμπειρία»

Μουσική / Νανά Τράντου: «Οι συναυλίες δεν θα πεθάνουν ποτέ, είναι μια εμπειρία»

Η artistic και managing director της High Priority Promotions, η μόνη γυναίκα με αυτήν τη θέση στην Ελλάδα, μιλά για τις συναυλίες, τη μουσική σήμερα, τις αλλαγές σε καλλιτέχνες και κοινό και το Memory Corner με τα ιδιαίτερα vintage ρούχα, την άλλη μεγάλη της αγάπη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Q Lazzarus: Tο τραγικό στόρι του θρυλικού κομματιού «Goodbye Horses».

Μουσική / Q Lazzarus: Tο τραγικό στόρι του θρυλικού κομματιού «Goodbye Horses»

Για χρόνια η Q Lazzarus του «Goodbye Horses», μία από τις πιο αδικημένες ερμηνεύτριες στην ιστορία της ποπ μουσικής, παρέμενε μια μυστηριώδης φιγούρα, τώρα όμως ένα μουσικό ντοκιμαντέρ φωτίζει τη ζωή της.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Μουσική / Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Από μικρός ένιωθε αποσυνάγωγος. Πιστεύει ότι τα κόμικς είναι η μόνη μορφή τέχνης που είναι τελείως αφιλτράριστη και πιστεύει ότι η γενιά του θα μείνει στην ιστορία ως η γενιά που έχασε τα καλά πράγματα στο τσακ. Ο μουσικός Eddie Dark είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
M. HULOT
Ερμής

Μουσική / Ermis: «Το τρέμολο του μπουζουκιού ήταν ο αγαπημένος μου ήχος από νιάνιαρο»

O περιζήτητος νέος συνθέτης που έχει συνεργαστεί με τον Good Job Nicky, τη Μαρίνα Σάττι, τη Χάρις Αλεξίου και τον Sidarta επαναπροσδιορίζει τον ήχο του μπουζουκιού και της κλασικής μουσικής με σεβασμό και τόλμη.
M. HULOT
Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Daily / Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Τα δώδεκα επεισόδια της ομώνυμης σειράς βρίσκονται στο Ertflix, η παρακολούθηση της σειράς όμως υπονομεύεται συχνά από την συμβατική και στεγνή προσέγγιση, και η στημένη παρουσία της Χάρις Αλεξίου στο ρόλο της παρουσιάστριας-αφηγήτριας δεν βοηθάει.  
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Πολυαγαπημένη μου Βίβιαν»: Στο φως η επιστολή που έγραψε ο Μάλκολμ ΜακΛάρεν στην Βίβιαν Γουέστγουντ λίγο πριν τον θάνατό του

Μουσική / Η επιστολή μεταμέλειας του Μάλκολμ ΜακΛάρεν προς τη Βίβιαν Γουέστγουντ, λίγο πριν τον θάνατό του

Τα αποκαλυπτήρια μιας επιστολής γεμάτης μετάνοια αλλά και πικρία, την οποία έγραψε –αλλά δεν έστειλε ποτέ– ο διαβόητος μάνατζερ των Sex Pistols προς την πρώην σύντροφο και συνοδοιπόρο του.
THE LIFO TEAM
APON: «Δεν είναι θέμα συγκυριών, είναι θέμα αξίας το αν θα ξεχωρίσεις μέσα στο χάος της σημερινής μουσικής»

Μουσική / APON: «Όταν πήγα να δειγματίσω τα πρώτα μου τραγούδια, γελάγανε»

Η πρωτοφανής επιτυχία ενός νεαρού τραγουδοποιού που με το πρώτο άλμπουμ του προκαλεί πανδαιμόνιο στο ραδιόφωνο και στις μουσικές πλατφόρμες, ενώνοντας μουσικά ένα ετερόκλητο κοινό κάθε ηλικίας.
M. HULOT
H βαθιά υπνωτική ενέργεια του DJ Nobu

Μουσική / H βαθιά υπνωτική ενέργεια του DJ Nobu

Κάθε σετ του είναι μια κατάδυση, μια αργή πτώση σε υποσυνείδητα μοτίβα, σε αχαρτογράφητους ήχους, σε σκοτεινούς διαδρόμους που παραπέμπουν περισσότερο σε τελετουργία παρά σε πάρτι. Ένας από τους σημαντικότερους DJ's της εποχής μας έρχεται στην Αθήνα για ένα βράδι.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Χελμός

Μουσική / Χελμός: 30 στιγμές από το πιο «ψηλό» φεστιβάλ του καλοκαιριού

Στημένο στα 1.700 μέτρα, το 3ο Helmos Mountain Festival υποδέχτηκε μερικά από τα πιο αγαπημένα ονόματα της εγχώριας σκηνής, σε ένα τριήμερο που συνδύασε μουσική, φύση και κορυφές - κυριολεκτικά και μεταφορικά.
LIFO NEWSROOM