1.
Καινούργια ιδέα. «όπως ειπώθηκε, η ευτυχία ήταν καινούργια ιδέα στην ευρώπη./ τώρα γρίπη και τηλεόραση, τάπερ, αιτήσεις, σπανακοτυρόπιτα./ χαρτζιλίκι, φραπέ με γάλα./ κοινόχρηστα, εξεταστική, απορροφητήρας». (Ευγένιος Αρανίτσης, Μορφολογία IV, στο τεύχος 12 του περιοδικού «Poetix»)
2.
Ούζο. «Στας Αθήνας το λένε "ούζο"~ στη Σμύρνη "τσίπουρο"~ στην Πόλη "ντούζικο"~ στην Αλεξάνδρεια "ζιμπίμπ"». (Κ.Π. Καβάφης, Το Λεξικό Παραθεμάτων, εκδ. Ίκαρος)
3.
Σοφέρ. «Ο Ακριθάκης είναι σαράντα ένα. Δεν ζωγραφίζει, ψάχνει ατελιέ, κάνει διάλειμμα απ' τα χόμπι του και πίνει. Ανταποδοτικά για το διάλειμμα. Κι επειδή η πόλη είναι φουλ στο αλκοόλ-κοντρόλε, ψάχνει σοφέρ, κάποιον στεγνό, νυχτερινό ωράριο κυρίως. Έχει και αϋπνίες. Ταιριάζω στο κονσέπτ». (Πέτρος Αυλίδης, Α, ρε Αλέξη, μ' έμπλεξες..., εκδ. Γαβριηλίδης)
4.
Μετριότητες, 1973. «Σήμερα η ηγεσία του κόσμου, με σπάνιες εξαιρέσεις, βρίσκεται στα χέρια μετριοτήτων. Ίσως έτσι εξηγείται εν μέρει γιατί τα πράγματα προχωρούν με βήμα χελώνας. Τα γεγονότα τρέχουν και οι ηγέτες ακολουθούν. Για κάποιον περίεργο λόγο λείπουν οι πρωτοβουλίες που θα μπορούσαν να αλλάξουν τον ρου της ιστορίας. Ο κόσμος ακολουθεί τους τεχνοκράτες και τους γραφειοκράτες και όχι τους δημόσιους άνδρες. Έχουν απομείνει μερικοί πολιτικοί, δυστυχώς όχι επικεφαλής των μεγάλων δυνάμεων, οι οποίοι πολύ σωστά νιώθουν ότι δεν τους καταλαβαίνει κανείς. Σχεδόν όλοι οι συνάδελφοί τους μιλούν σε άλλο μήκος κύματος». (Γιώργος Μυλωνάς, Απόδραση από την Αμοργό, εκδ. Ποταμός)
5.
Σινεμασκόπ. «Δαντέλες κρινολίνα και αρώματα / γλιστρούν στις αίθουσες του ψηλοτάβανου / θερινού ξενοδοχείου. Ο μαιτρ και τα γκαρσόνια / με μαύρο παπιγιόν κι ο ιδιοκτήτης / πάντα πίσω απ' το ταμείο. Οι συζητήσεις / στον πληθυντικό και τα μικρά παιδιά / σιδερωμένα κι ατσαλάκωτα. Κλεφτές ματιές / πνιγμένες εξομολογήσεις υπαινιγμοί./ Τα πάθη σε φαινομενική ύπνωση / όπως και η αγωνία για τις ομοβροντίες / σε μακρινές εξωτικές χώρες./ Η ασφάλεια του γαλάζιου διεκπεραιώνει / τη ζωή σ' ακύμαντα νερά./ Στο βάθος του διαδρόμου παραστέκει / επιμελώς καδραρισμένη αφίσα / με τον Κλαρκ Γκέημπλ να σκύβει / πάντα με ανασηκωμένο φρύδι / να ασπαστεί περιπαθώς / τη Βίβιαν Λη». (Δημήτρης Δασκαλόπουλος, Με δίχτυ τον άνεμο, εκδ. Κίχλη)
6.
Μπίζνες. «Η διαρκής θητεία του στα "ελληνάδικα", οι γνωριμίες με τ' αφεντικά τους και η διείσδυση στα επαγγελματικά παρακλάδια τους ενέπνευσαν τον Φάνη να δραστηριοποιηθεί επιχειρηματικά στον συγκεκριμένο χώρο. Βρήκε ένα γωνιακό ισόγειο με πατάρι σε διασταύρωση της Κασσάνδρου κι έστησε μεθοδικά το μπαράκι του, που ξεκίνησε ως καφετερία με ολίγη πράσινη τσόχα (κυρίως για τα πρωινά) κι εξελίχθηκε ανυποψίαστα σε συνοικιακό night club. Το χαμηλό προφίλ του μαγαζιού και το διακριτικό φλερτάρισμα πελατών και γυναικείου προσωπικού δεν είχαν προκαλέσει τη γειτονιά, κι οι εμφανίσεις της Αστυνομίας ήταν επισκέψεις ρουτίνας. Αλλά κι αργότερα, όταν μεσονυχτιάτικα οι σερβιτόρες παρείχαν επ' αμοιβή τις ερωτικές τους υπηρεσίες, κανένας θιγόμενος πολίτης δεν κατήγγειλε τη μετάλλαξη του καταστήματος σε καμουφλαρισμένο οίκο ανοχής». (Στέργιος Βαγγλής, Η ζωή τους μια φάρσα, εκδ. Εντευκτήριο)
7.
Φιλοσοφική Αλητεία. «Από την πολιτική αλητεία προτιμώ τη φιλοσοφική. Τουλάχιστον αυτήν μπορείς να τη δεις και με ρομαντικό μάτι, ακόμα κι όταν έχει ψυχοπαθολογικές προεκτάσεις. Ο υλισμός δεν σου αφήνει περιθώρια για προβολές. Η διαφορετικότητα όμως γίνεται άσπρη οθόνη πάνω στην οποία μπορείς να προβάλλεις τα δικά σου ιδεολογήματα [...] Η αληθινή φιλοσοφική αλητεία είναι απελευθέρωση από τις κοινωνικές συμβάσεις και νόρμες, απαλλαγή από τις ετικέτες πάσης φύσεως και είδους, αναρχική, ανατρεπτική πράξη στην ουσία της κι αντιστρατεύεται το ακριβοπληρωμένο φαίνεσθαι των καθωσπρέπει αστών». (Κωνσταντίνος Μπούρας, Φιλοσοφώντας άνευ..., εκδ. Momentum)
Τα βιβλία της εικόνας:
1. Κ.Π. Καβάφης, Το Λεξικό Παραθεμάτων, Εκδόσεις Ίκαρος, Σελίδες: 305
2. Κωνσταντίνος Μπούρας, Φιλοσοφώντας άνευ..., Εκδόσεις Momentum, Σελίδες: 250
3. Γιώργος Μυλωνάς, Απόδραση από την Αμοργό, Εκδόσεις Ποταμός, Σελίδες: 289
