Ζητείται πάθος

Ζητείται πάθος Facebook Twitter
James Baldwin
0

1.

Ο καθένας με τον εαυτό του. Διαβάζω: Περπατάω τριάντα χρόνια χωρίς πατημασιές, χωρίς σκιά, χωρίς ίχνος εαυτού, τριάντα χρόνια σπαταλημένα σε ένα αναλώσιμο τίποτα, σε ασκήσεις κοινωνικής άλγεβρας και γεωμετρίας, τι θα πεις, πού και πότε θα το πεις. Διαβάζω σελίδες εξαιρετικά καλογραμμένες, έναν λόγο στιλπνό, χωρίς γρέζια, περασμένο από φίλτρα, φινιρισμένο. Διαβάζω την ιστορία, μια φέτα της ιστορίας, ενός τριαντάρη, μορφωμένου, καλλιεργημένου μοριακού βιολόγου, που τα έχει όλα, που είναι πολιτικώς και κοινωνικώς ορθός, που είναι ενδεδυμένος ευπρεπώς, ποδηλάτης σωστός, με κράνος απαστράπτον, που είναι κορέκτ, σε όλα κορέκτ, μια ζωή κορέκτ, χωρίς την παραμικρή σχέση με το Ποίημα Κορέκτ του Μιχάλη Κατσαρού, δίχως ίχνος από ό,τι είναι, και ήταν η ποίηση, δίχως πάθος έστω και μικρομοριακό. Όταν ο καθένας ζει με τον εαυτό του, όπως ο ήρωας του Καρυότυπου (εκδ. Κίχλη) που υπογράφει ο Άκης Παπαντώνης (Αθήνα, 1978), ένας συγγραφέας ακριβείας, όταν ο καθένας περιφέρεται με ένα σκάφανδρο στο κεφάλι, ένοπλος του walkman και του iΡod, με τον στίχο «All in all is just another brick in the wall» ανεξίτηλα τυπωμένο σε κούτελο/μυαλό/καρδιά/ψυχή, τα πράγματα είναι παραπάνω από όσο ζόρικα νομίζουμε και επείγει η λυτρωτική προσφυγή σε κάτι λησμονημένους αρχηγέτες της εναντίωσης στην αλλοτρίωση, σε κάτι παίκτες σαν τον Adorno, τον Debord, τον Vaneigem, τον Αρανίτση, τον Βακαλόπουλο, κι εμένα που σας τα ιστορώ.

2.

Τρομερό τρίπτυχο. Διαβάζω: Μέρα τη μέρα έχτιζε μια ρουτίνα, σε μια προσπάθεια να αγνοήσει το πέρασμα του χρόνου. Διαβάζω: Καθημερινά έκανε φιλότιμες προσπάθειες να γνωριστεί με την πόλη. Διαβάζω: Φίλους δεν είχε. Ούτε δοκίμασε να αποκτήσει. Σε κάθε σελίδα, σε κάθε παράγραφο, διαβάζω την απουσία, όχι την απώλεια, όχι το πένθος, όχι το βάθος ή το βένθος, αλλά την απουσία, το τίποτα που τσουλάει ατέρμονα στις ράγιες του πουθενά, την απουσία, την απουσία, την απουσία. την απουσία. Απουσία, απάθεια, απόσταση. Τρομερό τρίπτυχο. Η απουσία οφείλεται στην απόσταση, η απόσταση γεννάει απάθεια, η απάθεια επιφέρει απουσία. Βγάλε άκρη, σύρε και πες το του βουνού, «Go tell it on the mountain», που έλεγε κι ο James Baldwin, τον θυμάσαι τον James Baldwin, πού να τον θυμάσαι τον James Baldwin, δεν είναι πολιτικώς ορθώς ο James Baldwin, έζησε με πάθος μες στα πάθη, ο James Baldwin, δεν φοβήθηκε να κάνει λάθη μες στα πάθη, ο James Baldwin, απεναντίας του άρεσε, τον πλούτισε, τον φόρτωσε εμπειρίες, τον γαλούχησε, τον παίδεψε, τον εκπαίδευσε το ότι έκανε λάθη μες στων παθών τα βάθη. Τελεία. Ή τέεεεελεια, όπως λένε οι συνομήλικοι του Άκη Παπαντώνη και του ήρωα του Καρυότυπου.

3.

Στράτα στρατούλα. Ο Καρυότυπος είναι καλώς συγκερασμένο μυθιστόρημα. Η έκδοση, που φρόντισε με σπάνιο μεράκι η Γιώτα Κριτσέλη, είναι κόσμημα, ανεπίληπτη. Σωστά ο μετρ Αχιλλέας Κυριακίδης εκθείασε τις αρετές του βιβλίου, επισημαίνοντας ότι πρόκειται για ένα εντυπωσιακό πεζογράφημα, ακριβές και χαμηλόφωνο σαν ταινία του Robert Bresson. Δεν υπάρχει ψεγάδι. Ο Παπαντώνης παρασύρει τον αναγνώστη μεθοδικά στην παγίδα στην οποία έχει πέσει ο ήρωάς του, ο μοριακός βιολόγος που δεν έχει καν όνομα, που δεν έχει τρόπο να αναδιευθετήσει τις μνήμες του έτσι ώστε να γίνουν αναμνήσεις που ωθούν στο μέλλον με φόρα και με φορά, να γίνουν εφαλτήρια πράξεων, να γίνουν πυροκροτητές εντάσεων. Ο Παπαντώνης κρούει έναν κώδωνα που δεν ξέρουμε, και ο ίδιος ίσως δεν ξέρει, αν είναι κώδωνας κινδύνου ή απλώς ένας κώδωνας που παράγει, κρουόμενος, έναν ήχο προορισμένο να γίνει ringtone για κάποιο smartphone. Ο Παπαντώνης μάλλον δεν προειδοποιεί, απλώς (απλώς!) καταγράφει μια φρίκη που ακόμη δεν έχει άλλο, καινούργιο όνομα πέρα από κείνο το παλιό: αλλοτρίωση, πάει να πει αποξένωση, Entfremdung, Alienation. Ίσον αδυναμία ανοίγματος στο αίνιγμα του άλλου, συνεπώς αδυναμία να ξέρεις ποιος είσαι εσύ ο ίδιος, καθότι πάντα μέσα από τον άλλον αναγνωρίζεις ποιος όντως είσαι. Ένα οδυνηρά ανησυχητικό μυθιστόρημα που μας φέρνει διαρκώς στον νου τη συγκλονιστική διαπίστωση του Βλαδίμηρου Μαγιακόφσκι: Του έρωτα η βάρκα έγινε κομμάτια στης καθημερινής ζωής τις ξέρες. Η ζωή του ήρωα στον Καρυότυπο είναι η στράτα στρατούλα της σελίδας 44: «Κι η νέα μου ζωή στράτα στρατούλα. Στις δέκα καφέ, στη μία μεσημεριανό, στις τρεις τσάι. Στις δέκα καφέ, στη μία μεσημεριανό, στις τρεις τσάι. Στις δέκα καφέ, στη μία μεσημεριανό, στις τρεις τσάι. Στις δέκα καφέ, στη μία μεσημεριανό, στις τρεις τσάι. Στις δέκα καφέ, στη μία μεσημεριανό, στις τρεις τσάι. Στις δέκα καφέ, στη μία μεσημεριανό, στις τρεις τσάι». Αυτή η πενταπλή επανάληψη, μετά το στράτα στρατούλα, συνοψίζει τον κλιματιζόμενο εφιάλτη, ναι, τον air-conditioned nightmare, στον οποίο ζούνε σήμερα τριαντάρηδες μοριακοί βιολόγοι, αρχιτέκτονες, μουσικοί, χημικοί μηχανικοί, και άλλοι εγκλωβισμένοι στου Πουθενά το Τίποτα, στα χιόνια του Κιλιμάντζαρο δίχως πυρά, δίχως κονιάκ, δίχως καρό κουβέρτα, δίχως την Άβα Γκάρντνερ, δίχως και την Σούζαν Χέιγουορντ.

radiobookspotting.blogspot.gr/

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

100 βιβλία που ξεχωρίσαμε για αυτό το καλοκαίρι

Βιβλίο / 100 βιβλία να διαβάσεις κάτω από ένα αρμυρίκι ή στην πόλη με το κλιματιστικό στο φούλ

Κλασική λογοτεχνία, σύγχρονοι συγγραφείς, δοκίμια, ιστορία, αυτοβελτίωση, βιβλία για το «μικρό» να μην είναι όλη την ώρα στο iPad. Kάτι για όλους για να περάσει όμορφα, ήσυχα και ποιοτικά το καλοκαίρι.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΜΑΡΙΑ ΔΡΟΥΚΟΠΟΥΛΟΥ
Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Βιβλίο / Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Τέτοιες μέρες πριν από πενήντα χρόνια, το γκρουπ έκανε το ντεμπούτο του στην σκηνή του θρυλικού κλαμπ CBGB στη Νέα Υόρκη, κι ένα νέο βιβλίο ακολουθεί την πορεία τους από τις πρώτες τους ημέρες μέχρι το είδος εκείνο της επιτυχίας που συνήθως έρχεται με τα δικά της προβλήματα
THE LIFO TEAM
Η βιογραφία του Μίλαν Κούντερα κυκλοφόρησε μόλις στα ελληνικά

Βιβλίο / Η βιογραφία του Μίλαν Κούντερα κυκλοφόρησε μόλις στα ελληνικά

Η Γαλλίδα κριτικός λογοτεχνίας της «Monde», Φλοράνς Νουαβίλ, στο «Μίλαν Κούντερα: Γράψιμο... Τι ιδέα κι αυτή!», αποκαλύπτει καίριες στιγμές και συγγραφικές αλήθειες του καλού της φίλου, αναιρώντας όλες τις κατηγορίες που συνδέονταν με το όνομά του.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Πάουλο Σκoτ

Βιβλίο / Πάουλο Σκoτ: «Στη Βραζιλία ο ρατσισμός είναι παντού, στη λογοτεχνία, στους στίχους της σάμπα»

Πότε ρεαλιστικό, πότε στρατευμένο, πότε αστυνομικής υφής, πότε μια τρελή και ξεκαρδιστική σάτιρα. Οι «Φαινότυποι» του Πάουλο Σκοτ είναι ένα αξιοσημείωτο βιβλίο. Μιλήσαμε με τον Βραζιλιάνο συγγραφέα για τη λογοτεχνία, την κατάσταση στη Βραζιλία και την αξία των λογοτεχνικών βραβείων.
ΒΕΝΑ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Κώστας Σπαθαράκης, εκδότης.

Κώστας Σπαθαράκης / Κώστας Σπαθαράκης: «Δεν έχουμε αφηγήσεις για τις ερωτικές μας σχέσεις, για τα νιάτα μας»

Για τον άνθρωπο πίσω από τις εκδόσεις αντίποδες, το μεγαλύτερο όφελος ήταν ότι, ενώ του άρεσε να είναι χωμένος μέσα στα βιβλία – μια μοναχική και ίσως ναρκισσιστική συνήθεια –, στην πορεία έμαθε να τη μετατρέπει σε εργαλείο κοινωνικότητας και επαφής με τους γύρω του.
M. HULOT
Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες: Ζούμε το τέλος του ανθρωπισμού

Βιβλίο / Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες: «Ζούμε το τέλος του ανθρωπισμού»

Ο πολυβραβευμένος Κολομβιανός συγγραφέας μιλά στη LiFO για τη βία που στοιχειώνει τη χώρα του, τη δύναμη της λογοτεχνίας να ανασύρει όσα κρύβει η Ιστορία, αλλά και για την αρχαιοελληνική φιλοσοφία ως σταθερή επιρροή του.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
H Gen Z όχι μόνο διαβάζει αλλά συγχρόνως αλλάζει και την ίδια την έννοια της ανάγνωσης

Βιβλίο / Η Gen Z δεν διαβάζει απλώς· επαναπροσδιορίζει την ανάγνωση

Οι εκπρόσωποι αυτής της γενιάς λατρεύουν την απόδραση, παίρνουν την λεγόμενη fan fiction τόσο σοβαρά όσο και τη λίστα Booker, αναβιώνουν κλασικά βιβλία από την Τζέιν Όστεν έως τον Ντοστογιέφσκι και μοιράζονται ιστορίες στις δικές τους κοινότητες.
THE LIFO TEAM
Γιατί ο Πέρσιβαλ Έβερετ πήρε το Πούλιτζερ με το «James»

Βιβλίο / Γιατί ο Πέρσιβαλ Έβερετ πήρε το Πούλιτζερ με το «James»

Ο Πέρσιβαλ Έβερετ έγραψε ένα άκρως επίκαιρο, δεδομένων των τελευταίων ημερών, βιβλίο, που ταυτόχρονα φιλοδοξεί να καταστεί κλασικό, για τον ρατσισμό και τη χαμένη ανθρωπιά, και κέρδισε το Εθνικό Βραβείο Λογοτεχνίας των ΗΠΑ και το Πούλιτζερ.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Πάμε στη Χονολουλού»: Ένα βιβλίο για τον μποέμ ρεμπέτη, κιθαρίστα και σκιτσογράφο Κώστα Μπέζο, που ξαναγράφει την ιστορία της Ελλάδας πριν από το 1940

Βιβλίο / «Πάμε στη Χονολουλού»: Ένα βιβλίο για τον μποέμ ρεμπέτη Κώστα Μπέζο

Τη δεκαετία του ’30 άνθισε στην Ελλάδα ένα μουσικό είδος «διαφυγής» από τη σκληρή πραγματικότητα, οι χαβάγιες. Ο Κώστας Μπέζος, αινιγματική μορφή μέχρι πρόσφατα και σημαντικός ρεμπέτης και σκιτσογράφος, έγραψε μια ανείπωτη ιστορία, διαφορετική από αυτή που η επίσημη ιστορία έχει καταγράψει για την εποχή του Μεσοπολέμου.  
M. HULOT
Εύα Μπαλταζάρ: «Η αγάπη που σε φυλακίζει δεν είναι αγάπη»

Βιβλίο / Εύα Μπαλταζάρ: «Η αγάπη που σε φυλακίζει δεν είναι αγάπη»

Η Καταλανή συγγραφέας, που έχει εξελιχθεί σε σημείο αναφοράς της σύγχρονης queer λογοτεχνίας, μεταφράζεται παγκοσμίως και τη θαυμάζει ο Αλμοδόβαρ, μιλά στη LiFO για το τι σημαίνει να ζεις ελεύθερα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΠΕΞ Φάνη, ψηλά το κεφάλι!

Βιβλίο / Φάνη, ψηλά το κεφάλι!

Το πρώτο βιβλίο του Φάνη Παπαδημητρίου είναι μια συγκινητική εξομολόγηση για το ατύχημα στα 19 του που τον καθήλωσε σε αμαξίδιο, την πάλη του με τον τζόγο και τον αγώνα που έδωσε να ξαναφτιάξει τη ζωή του «μετά το τσουνάμι που ήρθε και τα σάρωσε όλα».
M. HULOT
«Τι ωραίο πλιάτσικο!»: Όταν η «αργόσχολη» τάξη εργάζεται σκληρά για το Κακό

Το πίσω ράφι  / «Τι ωραίο πλιάτσικο!»: Όταν η «αργόσχολη» τάξη εργάζεται σκληρά για το Κακό

Πιστή στην κλασική μορφή του μυθιστορήματος, αλλά ταυτόχρονα ανατρεπτική και μεταμοντέρνα, η καυστική σάτιρα του Τζόναθαν Κόου για τη βρετανική άρχουσα τάξη των αρχών της δεκαετίας του ’90 διαβάζεται μονορούφι.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ