Φίλε Παναγιώτη.Οι Πανελλήνιες είναι ένα ελεεινό σύστημα. Δε νομίζω ότι θα διαφωνήσει κανείς, ιδιαίτερα όσοι το πέρασαν μία, δύο ή τρεις φορές.Αυτό που φρικάρει την ηλικία σας είναι η ξαφνική πειθαρχία που απαιτεί αυτό το σύστημα.Τέρμα ο εφηβικός χαβαλές. Βάζεις ένα στόχο, αφοσιώνεσαι, όλη σου η δύναμη πάει εκεί.Ακόμα και άλλοι να σου διάλεξαν στόχο όπως υπονοείς, μπορείς να τον αρνηθείς, αρκεί να βάλεις κάποιον άλλο δικό σου. Η έλλειψη στόχου είναι το πρόβλημα, όχι αν λέγεται ΤΕΙ ή Πολυτεχνείο.Απ την άλλη, οι Πανελλήνιες παίζει να είναι ο μοναδικός θεσμός που είναι ξεκάθαρος και διαφανής. Αυτή είναι η ύλη, έτσι θα γράψεις, έτσι θα μπεις.Στο φινάλε, μπες σε μια σχολή και μετά βλέπεις τι θα κάνεις. Ούτε ο πρώτος θα είσαι, ούτε ο τελευταίος που άλλαξε ειδικότητα.
19.12.2019 | 14:50
Απροθυμία με μία γεύση αγανάκτησης
Γειά σας αγαπητοί αναγνώστες.Ονομάζομαι Παναγιώτης και είμαι 17 ετών και όπως καταλάβατε πάω 3η λυκείου.ΝΑΙ και όμως το γεγονός πως δεν έχω μείνει σε καμία χρονιά στο σχολείο δεν με κάνει και το άτομο που αγαπάει το διάβασμα ή θα δώσει το 60,70,80,90 τοις εκατό (και για να μην το παρακάνω δεν θα πω 100%) προσπάθεια για να τα βγάλει πέρα έως ότου να δημιουργήσει το μέλλον που θα ήθελε.Θα μου πείτε τώρα τι ματαιοδοξία είναι αυτή και πως αυτός είναι ο λόγος που με έχει πάρει από κάτω.Γνωρίζω πως όλοι μας είχαμε στο σχολείο ένα μάθημα που το υπεραγαπούσαμε και άλλο ένα από την εντελώς αντίθετη πλευρά.Όλο αυτό βαίνει προς ένα μονόλογο με ασυναρτησίες και οπως προείπα σε ένα συναίσθημα ματαιοδοξίας(Το λές και εμφύλιο πόλεμο προσωπικότητας με την αυτοπεποίθηση).Αλλά ΒΑΡΕΘΗΚΑ ΒΑΡΕΘΗΚΑ πια να προσπαθώ για να κάνω κάτι χρησιμο και για μένα και για την κοινωνία ως ενεργός πολίτης που έχει το δικαίωμα να ψηφίζει.Τώρα θα μου πείτε που κολλάει αυτό?Και όμως δεν είμαι ο μόνος που πιστεύει πως το σύστημα των Πανελλαδικών είναι ένα ψυχοφθόρο και συνάμα απαιτητικό στάδιο για την μετεξέλιξη του ατόμου από πλευράς εκπαίδευσης και ειδικότητας.Είναι τόσο πολλά πράγματα που διακυβέβονται και άλλα τοσα που σε κάνουν να αγχώνεσαι χωρίς σταματημό.Είναι λες και ο άνθρωπος αξιολογείται για αυτά που μπορεί να κάνει και του επισημαίνει τις αδυναμίες του. Ε ΟΧΙ το βαρέθηκα.Άραγε όλο αυτό γίνεται για να συγκαλυφθεί το γεγονός της στιγματοποίησης?[π.χ Να αυτός τέλειωσε ΤΕΙ(θεωρούνται κατώτερα) για λανθασμένο λόγο,αυτός δεν έκανε τίποτα στη ζωή του και ετσι θα καταντήσει].Μήπως άραγε υπάρχει πεπρωμένο?Μήπως ήρθε η στιγμή να αλλάξει κάτι?Ελπίζω να σας δίδαξα κάτι και ιδιαίτερα στους γονείς.ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ/ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΟΣ.ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΟΠΩΣ ΘΑ ΘΕΛΑΤΕ ΝΑ ΣΑΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΝ. ΕΛΠΙΖΩ ΚΑΘΕ ΓΟΝΙΟΣ ΝΑ ΒΑΖΕΙ Ως ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΊΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΎ ΤΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΗΝ ΕΠΙΤΕΥΞΗ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΏΝ ΣΤΟΧΩΝ.
6
