Ο πιο καλός τραγουδιστής

Τον άφησα το 1990 με τις «Αλητείες». Μετά το autobianchi σχεδόν τον ξέχασα. Έτυχε ν’ ακούσω το «Λεν» στο MAD πριν λίγες μέρες.

Άτιμο πράμα η μουσική, πιο δυνατές όμως οι αναμνήσεις.

Ο πιο καλός τραγουδιστής, η αγάπη της εφηβείας μου, ανανεωμένος όσο ποτέ, ξαναγύρισε με τη φωνή αυτή τη φορά της Ελεονόρας Ζουγανέλη.

Πού να φανταστώ Μεγαλοβδομαδιάτικα ότι θα γύριζα μονομιάς μ’ αυτό το άκουσμα στα απέραντα χωράφια της δεκαετίας του ’70, να φτερουγίζω με τα λευκά φτερά μου σ’ εσένα αγαπημένη για να ζήσω τον χρόνο τον καλύτερο και να κλάψω μαζί σου σ’ εκείνο το άδειο από χαρά δωμάτιο με το ν’ αγαπάς. Το αν ο έρωτας ζει ήρθε αργότερα –θυμάσαι κι εσύ άραγε;– συντροφιά με κάποιες αξημέρωτες νύχτες. Έτσι να σε θυμάμαι…

Αυτό είναι ένα από τα ταλέντα του. Ο Κώστας Τουρνάς έχει αποδείξει ότι έχει μάθει απ’ έξω κι ανακατωτά το manual της μηχανής του χρόνου. Οι στίχοι του με διαχρονική δύναμη κι η μουσική του με εξαιρετική δεξιοτεχνία, ήταν μπροστά από την εποχή του.  Ο έρωτας, το βίωμα, το κοινωνικό πρόβλημα, η άποψη για τη ζωή και τον άνθρωπο βγαίνουν αυθόρμητα, φιλικά, όπως θα τα συζήταγες με την παρέα σου ή θα τα σκεφτόσουν τριγυρνώντας μόνος.

Μεράκι, φαντασία κι επαγγελματισμός. Δεν είναι τυχαίο, ότι τον έχουν τραγουδήσει από τον Δημήτρη Μητροπάνο και τη Χριστιάνα  μέχρι την Καίτη Γαρμπή και τον Χρήστο Δάντη  κι απ’ το Πάνο Κατσιμίχα και την Ελπίδα ως τους Stavento και την Ελεονόρα Ζουγανέλη.

Ο Κώστας Τουρνάς δεν έχει ανάγκη από συστάσεις. Μιλάνε γι’ αυτόν οι στίχοι του, μιλάει η μουσική του, μιλάει ο χρόνος –αυτός ο αδιάψευστος μάρτυρας– έστω κι αν σήμερα δεν υπάρχουν πια απέραντα χωράφια.

Αν μίλησα κι εγώ απόψε, είναι γιατί, τελικά, στη ζωή μας είναι όμορφο να θυμόμαστε, ότι υπάρχουν στιγμές άρρηκτα δεμένες με τη μουσική και το τραγούδι και δεν μετανιώνω, που πολλές από αυτές τις νεανικές στιγμές μου, τις γεμάτες συναισθήματα, όνειρα και προσδοκίες, είναι δεμένες και με τα τραγούδια του.

Καληνύχτα σας, κυρίες και κύριοι και χρόνια σας πολλά!